Του Αντώνη Καρπετόπουλου
Την Κυριακή θα έχουμε την ολοκλήρωση του Οpen της Αυστραλίας, του πρώτου Γκραν Σλαμ τουρνουά της σεζόν του τένις που μόλις άρχισε. Πέρυσι αγωνίστηκε στον τελικό του ο Στέφανος Τσιτσιπάς χάνοντας από το φαινόμενο που λέγεται Νόβακ Τζόκοβιτς. Φέτος ο Τσιτσιπάς αποκλείστηκε στους 16 από τον Αμερικανό Τέιλορ Φρίντζ. Είχαμε συνηθίσει να τον βλέπουμε τον Τσιτσιπά στην δεκάδα των καλύτερων του παγκόσμιου τένις. Με την ολοκλήρωση του τουρνουά θα είναι οριακά σε αυτή. Η μη συμμετοχή του στον τελικό που αγωνίστηκε πέρυσι ήταν δεδομένο πως θα προκαλούσε την πτώση του. Αν κάποιοι, με πρώτο τον Φρίντζ, είχαν πάει λίγο καλύτερα στην Μελβούρνη ίσως να έχανε και την θέση του στην δεκάδα. Που πρακτικά σημαίνει πως θα έχει φέτος δυσκολότερες κληρώσεις στα τουρνουά που θα πάρει μέρος. Φυσικά πρώτα από όλα στα τουρνουά του Γκραν Σλαμ. Ολο αυτό γίνεται λίγο πιο πικρό για τον ίδιο καθώς στον τελικό της Μελβούρνης έφτασαν ο Ιταλός Γιανίκ Σίνερ και ο Ρώσος Ντανίλ Μεντβέντεφ. Με τον Σίνερ ο Τσιτσιπάς είχε 5 νίκες σε έξι ματς μέχρι το περσινό τουρνουά της Μελβούρνης. Εκτοτε ο Ιταλός τον κέρδισε (κι εύκολα) και στα δυο ματς που τον βρήκε: στο Ρόντερνταμ ένα μήνα μετά το Οpen της Αυστραλίας και στα ATP Finals στο Τορίνο τον Νοέμβριο. Στα παιγνίδια με τον Μεντβέντεφ το συνολικό αποτέλεσμα είναι 9-4 υπέρ του Ρώσσου. Και αυτό έχει διαμορφωθεί από δυο συνεχόμενες ήττες του Ελληνα πέρυσι, μια στην Βιέννη και μια στη Ρώμη. Από την παράθεση των αποτελεσμάτων είναι φανερό ότι οι δυο αυτοί παίκτες πέρσι προσπέρασαν τον Τσιτσιπά και η αλήθεια είναι πως πέρσι δεν βρίσκω μια νίκη του Τσιτσιπά απέναντι σε κάποιον της πρώτης δεκάδας. Με τον Ζβέρεφ δεν έπαιξε γιατί ο Γερμανός ήταν τραυματίας. Ο Ρούμπλεφ και ο Χουρκάζ τον κέρδισαν στα μοναδικά ματς που έδωσαν μαζί του. Τον Ρούνε δεν τον έχει κερδίσει ποτέ. Ας μην συζητάμε τα αποτελέσματα του με τον Τζόκοβιτς και τον Αλκαράθ.
Ο απλός απολογισμός του
Ο ίδιος ο Τσιτσιπάς αντιμετώπισε τον αποκλεισμό του στην Αυστραλία κάνοντας ένα είδος απολογισμού. Είπε ότι όσα νοιώθει «δεν είναι αρνητικά συναισθήματα, αλλά είναι συναισθήματα εξέλιξης και αλλαγής». Μίλησε γενικά φιλοσοφώντας για την αξία της αποτυχίας – «τη μια μέρα είσαι στο Top 10 και την επόμενη δεν βρίσκεσαι εκεί πια, οπότε πρέπει να συνεχίσεις τη δουλειά, να επιτρέψεις στον εαυτό σου να ωριμάσει μέσα απ’ αυτές τις καταστάσεις και να δοκιμάσεις την επόμενη φορά» είπε χαρακτηριστικά. Υποσχέθηκε επίσης στον εαυτό του ότι θα επιστρέψει «Είναι δύσκολο, γιατί οι στιγμές δόξας και επιτυχίας είναι ένα πολύ μικρό ποσοστό των εμπειριών ενός επαγγελματία τενίστα, οι επίπονες στιγμές είναι πολύ περισσότερες» είπε. Κι έκανε κι αυτοκριτική για τον τρόπο που έχασε. «Σκεφτόμουν ότι είχα έναν μεγάλο αγώνα μπροστά μου και έναν αντίπαλο που του αρέσουν αυτά τα γήπεδα, με ένα παιχνίδι με πολλή δύναμη που ταιριάζει στα σκληρά γήπεδα. Έπρεπε να προετοιμαστώ καλά για όλα αυτά, δεν το αντιμετώπισα με τον καλύτερο τρόπο, όμως ο Φρίντζ έπαιξε πολύ καλά και του άξιζε η νίκη. Μπορώ να πάρω την ήττα σαν κάτι που θα με αφυπνήσει και θα ταΐσει τον εγωισμό μου. (…) Το σημερινό ματς είχε πολύ γρήγορο ρυθμό και πολύ σύντομους πόντους. Έπρεπε κατά τη γνώμη μου να το μετατρέψω περισσότερο σε μια μάχη αντοχής» ανέφερε χαρακτηριστικά. Αλλά όλα αυτά τα είπε ενώ ένοιαζε σαν συμβιβασμένος με όσα συνέβησαν. Δεν είχε καμία πίκρα και κανενός είδους θυμό. Κι αυτό είναι πιο ανησυχητικό για την συνέχεια από ό,τι η ήττα του νωρίς σε ένα τουρνουά στο οποίο έχει μόνο ωραία πράγματα να θυμάται. Κερδίζοντας πχ κάποτε στην Μελβούρνη τον Φέντερερ έκανε όλο τον κόσμο να μιλάει για αυτόν.
Τι είπε ο Χένμαν
Την στάση του αυτή επισήμανε ο Αγγλος σχολιαστής Τιμ Χένμαν: «Νομίζω ότι ο Τσιτσιπάς μπορεί να επιστρέψει στα καλύτερά του, αλλά νομίζω ότι η λέξη που θα χρησιμοποιούσα αυτή τη στιγμή για να περιγράψω την κατάσταση του είναι η λέξη «στασιμότητα». Ο Τσιτσιπάς είναι στάσιμος. Όταν σκέφτομαι πόσο καλά έχει παίξει στο παρελθόν κι ότι έχει φτάσει σε τελικούς Γκραν Σλαμ, κάθε φορά που τον βλέπω νιώθω ότι το παιχνίδι του τους τελευταίους δώδεκα μήνες δεν έχει βελτιωθεί. Αν μένεις στάσιμος, όσο καλός κι αν είσαι υπάρχει πρόβλημα. Μπορεί να μην έχεις χειροτερέψει, κι αυτό είναι παγίδα. Παίζεις αυτό που ξέρεις και χάνεις γιατί οι αντίπαλοί σου έχουν γίνει καλύτεροι. Κάποια στιγμή σκέφτεσαι τον Αλκαράθ, τον Ρουνε, τον Σίνερ, τον Ζβέρεφ που κάποτε κέρδιζες. Νομίζεις ότι είσαι το ίδιο με αυτούς, αλλά σε έχουν ξεπεράσει» είπε και αφού τόνισε πως χάρηκε γιατί τον άκουσε να κάνει ένα είδος αυτοκριτικής πρόβλεψε ωστόσο οι πιθανότητες να τον δει να κερδίζει ένα Γκραν Σλαμ τουρνουά είναι μικρές. «Οι πράξεις μετράνε πιο πολύ από τα λόγια. Χαίρομαι που άκουσα τον Τσιτσιπά να λέει ότι ίσως αυτή η ήττα γίνει αιτία αφύπνισής του και ότι για κάθε παίκτη υπάρχει εξέλιξη και αλλαγή. Αλλά είναι αυτός που πρέπει να βγει εκεί έξω και να δείξει ότι άλλαξε, αλλιώς τα λόγια δεν έχουν σημασία. Αν δεν συμβεί θα παραμείνει ένας ακόμα καλός παίκτης που δύσκολα θα κερδίσει ένα μεγάλο τουρνουά. Όπως τον βλέπω δύσκολα θα ξαναφτάσει και σε ένα τελικό» είπε ο Αγγλος. Που πιθανότατα μιλάει εκ πείρας, βλέποντας στον Τσιτσιπά κάτι από τον εαυτό του. Ο Χενμαν υπήρξε κάποτε η μεγάλη ελπίδα των Αγγλων να δουν ένα παιδί τους να κερδίζει στο Γουίμπλεντον. Έφτασε στο νούμερο 4 της παγκόσμιας κατάταξης. Αλλά αυτό δεν του έφτανε για να κερδίσει ένα μεγάλο τουρνουά. Και κάτι ανάλογο μπορεί να συμβεί και με τον Τσιτσιπά.
Δεν είναι ο μόνος
Στην Ελλάδα έχουμε αδικήσει τον Τσιτσιπά στις κρίσεις μας διότι δεν υπάρχει παράδοση στο συγκεκριμένο σπορ. Δημιουργήθηκε η εντύπωση ότι κάποια στιγμή ο Στέφανος θα γινόταν νούμερο 1 στον κόσμο, ότι θα πρωταγωνιστούσε στην διαδοχή των «ιερών τεράτων» που λέγονται Τζόκοβιτς, Ναδάλ και Φέντερερ, πως θα κέρδιζε τα Γκραν Σλαμ τουρνουά. Όλα αυτά ήταν όνειρα. Στο τένις ένας παίκτης όπως ο Τσιτσιπάς που έρχεται από το πουθενά έχει πάντα μεγαλύτερες πιθανότητες να κερδίσει κάτι σπουδαίο όταν είναι μικρός κι άγνωστος, παρά όταν μεγαλώσει: δεν γίνεσαι απαραίτητα καλύτερος μεγαλώνοντας. Δεν είναι μόνο ο Τσιτσιπάς που έχει μείνει στάσιμος: κάποιοι είχαν περιπέτειες που τους έκαναν χειρότερους. Ο Ντομινίκ Τιμ πχ, που έχει την ηλικία του Ελληνα αλλά διακρίσεις περισσότερες, δεν μπορεί ακόμα να ξεπεράσει προβλήματα τραυματισμών από τα οποία υποτίθεται πως απαλλάχτηκε προ διετίας. Αλλά και παίκτες που δεν είχαν προβλήματα τραυματισμών όπως ο Αλισίμ, ο Τιαφό, ο σπουδαίος Ντιμιτρόφ, ο Αλεξ Ντε Μινόρ δεν κατάφεραν να κάνουν το βήμα μπροστά. Ο Κάσπερ Ρουντ, με τελικούς Γκραν Σλαμ στο βιογραφικό του, είναι εκτός πρώτης δεκάδας καιρό τώρα. Κι άλλοι που όντως εντυοπωσίασαν, όπως ο Αλκαράθ πχ , στο ρόλο των απόλυτων πρωταγωνιστών που περιμένει όλος ο πλανήτης να δυσκολεύονται να ανταποκριθούν. Το σπορ είναι σκληρό. Για κάθε Ζβέρεφ που μπορεί να γυρίσει μέσα σε ένα χρόνο μετά από ένα τρομερό τραυματισμό, υπάρχει ένας Μπερετίνι στον οποίο ήταν αρκετός ένας τραυματισμός για να βρεθεί μακριά από τους εκατό πρώτους!
Κι εγώ απέτυχα
Δεν πιστεύω πως σβήνει το αστέρι του Τσιτσιπά, ούτε θα τολμούσα ποτέ να πω πως δεν θα κάνει μεγάλα πράγματα στην συνέχεια. Απέτυχα ωστόσο να εξηγήσω πως θαύμα ήταν αυτό που έκανε τα προηγούμενα χρόνια, όταν έφτανε σε τελικούς του Γκραν Σλαμ και ήταν σταθερά στους δέκα καλύτερους του κόσμου. Εκανε δηλαδή αυτά που Ελληνας μου μοιάζει απίθανο ότι θα ξανακάνει…
Πηγή: Τα Νέα
