Του Κώστα Κεφαλογιάννη
Πέρυσι ο ΠΑΟΚ έφτασε στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδος και στους «8» του Κόνφερενς Λιγκ ενώ βγήκε και δεύτερος στην Ελλάδα. Είχε μερικά πολύ καλά διαστήματα μέσα στη σεζόν, έπαιξε σπουδαία μπάλα σε ορισμένα παιχνίδια (η ρεβάνς με την Μαρσέιγ ας πούμε) και με λίγη τύχη παραπάνω θα μπορούσε να έχει πάρει ακόμα έναν τίτλο και να έχει γράψει ακόμα πιο λαμπρή ευρωπαϊκή ιστορία.
Πρόπερσι βγήκε και πάλι δεύτερος στο πρωτάθλημα ενώ πήρε το κύπελλο με νίκη επί του Ολυμπιακού στον τελικό (και με γκολ στο 90ο λεπτό).
Πριν τρία χρόνια, στη σεζόν αμέσως μετά το ιστορικό νταμπλ, δεν πήρε τίποτα, διεκδίκησε το πρωτάθλημα μέχρι τις τελευταίες αγωνιστικές της κανονικής περιόδου και έχασε την επαφή του με την κορυφή στα πλέι – οφ, έχοντας να διαχειριστεί και την υπόθεση της πολυιδιοκτησίας.
Φέτος δεν έχει πέτυχει ακόμα τίποτα. Και είναι πιθανόν να μην πετύχει κιόλας. Απέχει 7 βαθμούς από την 1η θέση, 3 από την δεύτερη, Παναθηναϊκός, ΑΕΚ αλλά και ο ανεβασμένος Ολυμπιακός δείχνουν πολύ δυνατοί αντίπαλοι, μάλιστα τους Πράσινους ο ΠΑΟΚ θα τους βρει μπροστά του την επόμενη εβδομάδα και στο Κύπελλο. Επιπλέον η χρονιά ξεκίνησε με έναν από τους πιο σοκαριστικούς ευρωπαϊκούς αποκλεισμούς στην ιστορία του συλλόγου, όχι μόνο εξαιτίας της χαμηλής δυναμικότητας της Λέφσκι (που στη συνέχεια αποκλείστηκε από ομάδα της …Μάλτας) αλλά και εξαιτίας της τρομακτικής ανημποριάς του ΠΑΟΚ και στα δυο ματς.
Τα δεδομένα λοιπόν λένε ότι ο Δικέφαλος βρίσκεται στο χειρότερο σημείο της τελευταίας πενταετίας, αφού ούτε τη δεύτερη θέση μπορεί πια να θεωρεί δεδομένη. Η πραγματικότητα στο χορτάρι λέει ότι βρίσκεται στην καλύτερη στιγμή της μετά νταμπλ εποχής.
Ο ΠΑΟΚ από τα τέλη Νοεμβρίου κι έπειτα παίζει ωραίο ποδόσφαιρο, σωστό και σύγχρονο στις βασικές αρχές του. Στα τελευταία εννιά επίσημα ματς μετρά 8 νίκες, μια ισοπαλία και απολογισμό γκολ 19-1. Ενσωματώνει καινούργια πρόσωπα στο ρόστερ, δημιουργεί πρωταγωνιστές, βγάζει υγεία στο χορτάρι και στην κερκίδα, ο κόσμος έχει αρχίσει και πάλι να γουστάρει.
Όμως δεν είναι καν αυτά τα σημαντικότερα κι άλλωστε η ψυχολογία στην Ελλάδα πάει σχεδόν πάντα εκεί που πάει και το αποτέλεσμα – δοκάρι και μέσα όλα καλά, δοκάρι και έξω όλα κακά. Ο ΠΑΟΚ μπορεί να μην κερδίσει το Σάββατο τον ανεβασμένο ΟΦΗ και μπορεί να αποκλειστεί στο κύπελλο από τον Παναθηναϊκό. Και μπορεί φυσικά στο τέλος του πρωταθλήματος να είναι 4ος μετά από χρόνια και να περάσει άλλο ένα καλοκαίρι μέσα στη γκρίνια και στην εσωστρέφεια.
Η άποψη μου δεν θα αλλάξει: Ο ΠΑΟΚ, παρά τις φανερές δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο Ιβάν Σαββίδης, βρίσκεται σε τροχιά επιστροφής στις επιτυχίες και μάλιστα αυτή τη φορά θέτοντας ακόμα πιο γερές βάσεις για το μέλλον.
Διότι πλέον διαθέτει κάτι που δεν διέθετε ποτέ: ξεκάθαρο, ορθολογικό, βιώσιμο και αμιγώς ποδοσφαιρικό πλάνο. Και μαζί με αυτό διαθέτει και τους κατάλληλους ποδοσφαιράνθρωπους για να το στηρίξει. Ο Μπότο και ο Λουτσέσκου, με τα λάθη τους στα οποία και ασκήσαμε και θα συνεχίσουμε να ασκούμε κριτική, μαζί φυσικά και με με τον Ιβάν Σαββίδη, οδηγούν τον ΠΑΟΚ σταθερά στον δρόμο της εξέλιξης και της προόδου. Προφανώς τώρα ήταν η στιγμή για να συμβεί: τώρα που η θαυματουργή ακαδημία μπορεί να τροφοδοτεί διαρκώς την πρώτη ομάδα με ταλέντα, στηρίζοντας ουσιωδώς και με πολύ γερά θεμέλια ολόκληρο το πρότζεκτ. Ο Κουλιεράκης και ο Κωνσταντέλιας, ο άτυχος Λύρατζης και ο ακόμα πιο άτυχος Μιχαηλίδης, ο Τσαούσης, ο Σελιμάι και ο Τζίμας, ο Κούτσιας φυσικά (στο χέρι του παραμένει), είναι ποδοσφαιριστές με ψηλό, πολύ υψηλό – ή σε μια – δυο περιπτώσεις ακόμα και χωρίς – ταβάνι.
Εξασφαλίζουν, όσο στηρίζονται σωστά, το αγωνιστικό παρόν του κλαμπ και το οικονομικό του μέλλον. Κάνουν πιο εύκολο στον Μπότο να τους πλαισιώσει με εισαγόμενα ταλέντα όπως ο Κοτάρσκι και ο Ντάντας, και καλύπτουν τις αναπόφευκτες αστοχίες. Δίνουν στον Λουτσέσκου που δεν ζει χωρίς πρωταθλητισμό τη δυνατότητα να βάλει μεγάλους στόχους κι ας μην τους δηλώνει και να βελτιώνεται και ο ίδιος, δημιουργώντας πλέον μια ομάδα με ταχύτητες και εντάσεις που δεν είχε στο παρελθόν.
Ναι, χρειάζονται βοήθεια και στήριξη από έμπειρους και ικανούς ποδοσφαιριστές, με ποιότητα και προσωπικότητα. Εκεί υπάρχει σχετική έλλειψη, καθώς κάποιοι δεν μπορούν πλέον να προσφέρουν αγωνιστικά όσα προσέφεραν (για αυτό και δεν θεωρώ ακόμα τον ΠΑΟΚ έτοιμο για πρωταθλητισμό, εκτός κι αν ο Τάισον θυμίσει τον Τάισον της Σαχτάρ). Θα καλυφθεί όμως και αυτή. Είτε με μεταγραφές, είτε απλώς επειδή οι ίδιοι οι μικροί, μέσα από τα παιχνίδια θα αποκτήσουν το μέταλλο του πρωταθλητή. Και τότε θα βγουν μεγάλα γούστα.
To παιχνίδι με την Καλαμάτα ήταν σχεδόν διαδικαστικό και έγινε εντελώς τέτοιο μετά το γρήγορο 2-0. Η βραδιά υπήρξε περισσότερο δυσάρεστη παρά ευχάριστη, εξαιτίας των τραυματισμών του Φελίπε Σοάρες και του Λευτέρη Λύρατζη. Κι ωστόσο η μεταδοτική χαρά του Τζίμα και του Σελιμάι, τα πλατιά, σχεδόν παιδικά τους χαμόγελα, είναι η εικόνα του φετινού ΠΑΟΚ και κυρίως του ΠΑΟΚ που έρχεται.
Αρκεί βέβαια, όπως συνηθίζει, να μην γκρεμίσει ο ίδιος ό,τι με πολύ κόπο έχει αρχίσει να χτίζεται.
Πηγή: Sport DNA
