Η τελειότητα του Τσιτσιπά περνάει από το βαρετό παιχνίδι του Μεντβέντεφ

Του Βασίλη Σκουντή

Εγώ -για να πω την αμαρτία μου- δεν σκαμπάζω γρι από τένις και το μαρτυράω ντεκλαρέ ώστε να μην παρεξηγηθώ και εμφανιστώ ξαφνικά ως γνώστης και ως τιμητής των πάντων!

Ξέρω τα απολύτως βασικά και αυτά με το ζόρι, χώρια που καταβάλλω μεγάλη προσπάθεια για να μην τα μπερδεύω!

Το ξεκαθαρίσαμε αυτό, έτσι;

Πάμε τώρα στο ψητό που μπαίνει σιγά σιγά στο φούρνο της Rod Laver Arena και το περιμένουμε με τόση ανυπομονησία όσο όταν ήμασταν μικροί τις Κυριακές τα μεσημέρια!

Όταν στις 6 του περασμένου Δεκεμβρίου πέρασα μια ολόκληρη μέρα στο Ηράκλειο της Κρήτης με τον Στέφανο Τσιτσιπά, (έχω ξαναγράψει εδώ ότι) τον γνώρισα, τον συμπάθησα και τον αγάπησα!

Δεν τον ήξερα και για να είμαι ειλικρινής είχα στο μυαλό μου μια εικόνα που δεν ξέρω εάν ήταν στρεβλή, αλλά μου την ανέτρεψε πλήρως…

Ένα γλυκάκι στον Μεντβέντεφ

Σε αυτή την… αρμένικη βίζιτα που έκανα στο δωμάτιο 451 του ξενοδοχείου “Ατλαντίς” η κουβέντα πήγε κάμποσες φορές στον… ακατονόμαστο με τον οποίο έχει αυτό το οποίο οι Αμερικανοί αποκαλούν “rivalry”…

Αυτή η αντιπαλότητα θα μεγαλώσει αύριο, καθόσον του έλαχε ο κλήρος να αντιμετωπίσει τον Μενβέντεφ στον ημιτελικό του Australian Open, στο οποίο προφανώς ο Τσιτσιπίνιο έχει αφήσει ένα ανεξόφλητο γραμμάτιο και θέλει να το αποπληρώσει…

Να το αποπληρώσει εκεί και τώρα, μετά των νομίμων τόκων υπερημερίας, χώρια η διαφορά της ώρας, που λειτουργεί εις βάρος του, λόγω της διαφοράς μας με το Down Under!

Σε εκείνη τη συνέντευξη είχαμε μπροστά μας, τρουφάκια, κουραμπιέδες, μελομακάρονα και λουκουμάδες…

Τον ρώτησα τότε αν τρώει τέτοια…

“Όχι, απαγορεύονται από τη δίαιτα μου για τα επόμενα 15 χρόνια” μου είπε ορθά κοφτά. “Τα φέραμε για εσάς”…

“Επειδή όπως λένε και οι Αμερικανοί ‘it takes two to tango’, τον Μενβέντεφ τι θα τον κέρναγες;” επέμεινα…

“Ε, του αξίζει ένα γλυκάκι μιας και νίκησε στο Davis Cup” αποκρίθηκε…

Tο σκληρό μπισκότο

Αύριο ο Τσιτσιπάς θα θελήσει να τιμήσει την (ελληνική παράδοση) του Ξενίου Διός Ξένιο Δία και να ξανακεράσει τον Ρώσο τενίστα ένα γλυκάκι…

Όχι τρουφάκι ή λουκουμάδες, αλλά σκληρό μπισκότο!

Ωσαύτως είχε χαρακτηρίσει στις 6 Οκτωβρίου του 2020 ο Στέφανος τον Αντρέι Ρούμπλεφ και ωσαύτως χαρακτηρίζει ο ίδιος τώρα τον… Τσιτσιπά!

“Είμαι σκληρό μπισκότο, το τένις με ανάγκασε να γίνω” μου εξομολογήθηκε. “Το τένις μου ρίχνει μπουνιές και μου έχει σπάσει αρκετές φορές τη μούρη, οπότε έπρεπε να γίνω κι εγώ σκληρός και να μπορώ να αντιδρώ”.

Και ο Μεντβέντεφ είναι σκληρός καθ’ όλα: δεν μασάει, και αυτό το απέδειξε στον χθεσινό ημιτελικό με τον Αλιάσιμ που βάσταξε τέσσερις ώρες και 42 λεπτά και εξελίχθηκε στην αντισφαιριστική εκδοχή του… Μπεν Χουρ!

Στο τέλος αυτού του θρίλερ, ο Μεντβέντεφ είπε ότι “στις δύσκολες στιγμές του αγώνα αναρωτιόμουν τι θα έκαναν στη θέση μου ο Τζόκοβιτς, ο Ράφα και ο Ρότζερ και προσπάθησα να μπώ στο τριπάκι τους”.

Δεν ανέφερε τον Τσιτσιπά σε αυτή τη δήλωση του..

Λάθος του, θα το μετανιώσει αύριο, που θα φάει η μύγα σίδερο και το κουνούπι ατσάλι!

Υπερβάλλω και αστειεύομαι βεβαίως, χώρια που –όση σημασία έχει η παράδοση- ο Ρώσος πλειοδοτεί στις νίκες έναντι του Τσιτσιπά στις μεταξύ τους παρτίδες με σκορ 6-2…

Ο Νταλί και οι χίμαιρες της τελειότητο

Ο Στέφανος τον νίκησε την τελευταία φορά που βρέθηκαν ενώπιος ενωπίω και μένει να φανεί πώς και υπέρ τίνος θα καταλήξει αυτός ο ημιτελικός ο οποίος ανοίγει την πρώτη πόρτα στον Τσιτσιπά ώστε να εκπληρώσει ένα απωθημένο του…

Να κατακτήσει τον παρθενικό τίτλο του σε Grand Slam, να βάλει πλώρη για το Νο 1 της παγκόσμιας κατάταξης και να αρχίσει να κυνηγάει τις χίμαιρες!

Τι πάει να πει αυτό; Ο Σαλβαδόρ Νταλί είχε πει κάποτε πως “η τελειότητα είναι μια ουτοπία που όσο κι αν την κυνηγάτε δεν θα την πιάσετε ποτέ”.

Τις προάλλες ο Τσιτσιπάς μου έδωσε τη δική του εκδοχή σε αυτό το τσιτάτο του εκκεντρικού Ισπανού καλλιτέχνη…

“Κυνηγάω την τελειότητα που ξέρω ότι δεν υπάρχει, αλλά είμαι αποφασισμένος να την πλησιάσω όσο περισσότερο γίνεται”!

“Το παιχνίδι του είναι βαρετό, το δικό μου δημιουργικό”

Εκτός από τις προηγούμενες οκτώ αναμετρήσεις τους οι δυο τους έχουν κι άλλα πάρε-δώσε, που θα υποβληθούν στη βάσανο του ημιτελικού…

Τι εννοώ;

Τον Οκτώβριο του 2019 ο Τσιτσιπάς είχε πει ότι “το παιχνίδι του Μεντβέντεφ είναι βαρετό!

Όταν βρεθήκαμε στο Ηράκλειο τον ρώτησα εάν και κατά πόσον το εννοούσε αυτό ή το είπε για να εκνευρίσει τον 27χρονο Ρώσο τενίστα…

“Όχι, το εννοώ ότι το παιχνίδι του είναι βαρετό” μου απάντησε.

“Και το δικό σου παιχνίδι τι είναι;” του πέταξα πίσω το μπαλάκι…

“Παίζω για να νικήσω και όχι για να κάνω τον άλλον να χάσει”

“Το δικό μου είναι δημιουργικό και επιθετικό” το προσδιόρισε και εξήγησε: “Ανεβαίνω μπροστά, παίζω με βολέ και με drop shot, ανοίγω το γήπεδο, έχω μεγαλύτερη ποικιλία. Παίζω για να νικήσω εγώ και όχι για να κάνω τον άλλον να χάσει”!

Πληρωμένη απάντηση, την κράτησα κάβα και επιφυλάσσομαι να την υποβάλω αύριο στη λυδία λίθο ενός ημιτελικού στη λήξη του οποίου ο…. διαολεμένος (όπως αυτοστήνεται) Τσιτσιπάς θα ήθελε να πει ό,τι και ο Νίκος Γκάλης στις 10 Ιουνίου του ’87, μετά τη νίκη επί της Ιταλίας στον προημιτελικό του Ευρωμπάσκετ…

“Είναι η μεγαλύτερη νίκη μου μέχρι το επόμενο παιχνίδι”!

Θα είναι ασφαλώς και σε μια τέτοια περίπτωση, εάν όλα πάνε κατ’ ευχήν, ο Στέφανος ελπίζει να ολοκληρώσει αυτό που άφησε στη μέση στο ίδιο γήπεδο πριν από έναν χρόνο: τότε στον προημιτελικό έριξε στο καναβάτσο τον Ναδάλ (τον οποίο σε ηλικία οκτώ ετών κρέμασε σε αφίσα στο δωμάτιο του) επιστρέφοντας από το 0-2, αλλά στον ημιτελικό ηττήθηκε από τον Μεντβέντεφ…

Οι Κολοσσοί και το “παίξε υπεύθυνα”

Για να συμβεί αυτό θα πρέπει να επιστρατεύσει όλες τις δυνάμεις, τόσο τις δικές του, όσο και αυτές που ζηλεύει από τους τρεις Κολοσσούς της σύγχρονης εποχής και μου τις μαρτύρησε: το ταλέντο του Φέντερερ, τη μαχητική ψυχή του Ναδάλ και την πνευματική δύναμη του Τζόκοβιτς…

Θα εμφορείται κιόλας από τη συμβουλή που θα έδινε σε ένα γράμμα προς τον νεαρό εαυτό του…

Παίξε υπεύθυνα!

Είπε ο γάιδαρος τον πετεινό κεφάλα!

Α, για να μην το ξεχάσω: σε ένα τετ-α-τετ που είχαν ο Τζόκοβιτς ορμήνεψε, λέει, τον Τσιτσιπά να πάψει να φέρεται σαν Βαλκάνιος!

Είπε ο γάιδαρος τον πετεινό κεφάλα!

“Είμαι και Βαλκάνιος και Μεσογειακός και Ελληνας” του απάντησε τότε ο Στέφανος ο οποίος απόψε θα φορέσει την πανοπλία του και θα επιτεθεί με τη ρακέτα του που σε τέτοιες περιπτώσεις τη θωρεί σαν να είναι η τρίαινα του Ποσειδώνα.

ΥΓ: Άντε και μ’ έναν πόνο που λένε και στα γεννητούρια!

Πηγή: Sport 24