Του Γιάννη Φιλέρη
Δεν τον λες και … τυχερό τον Ολυμπιακό, που ίδρωσε, μάτωσε, πάλεψε και πήρε με το σπαθί του την πρώτη θέση της κανονικής περιόδου στη Euroleague, αλλά ο αντίπαλος του στα πλέι-οφ, όπως προέκυψε από τις καραμπόλες της τελευταίας αγωνιστικής και τη νίκη της Παρί στο 7-8, ακούει στο όνομα Ρεάλ Μαδρίτης! Της ομάδας, δηλαδή, με τα περισσότερα τρόπαια στη διοργάνωση και αυτήν που μετράει τρεις σερί τελικούς, ο ένας κερδισμένος κόντρα στους Πειραιώτες στη Ζαλγκίριο Αρένα του Κάουνας. Της Ρεάλ με την πιο βαριά φανέλα στην Ευρώπη, που μπήκε ωστόσο στα φετινά πλέι-οφ με την … τελευταία της ευκαιρία.
Το να ηττηθεί από την Μπάγερν που ταξίδεψε στην Ισπανία χωρίς τον μπόμπερ Κάρστεν Έντουαρντς θα ισοδυναμούσε με αυτοκτονία, αλλά η Ρεάλ δεν είχε τέτοια διάθεση και πήρε από την αρχή αμπάριζα τους τίμιους Βαυαρούς, οριστικοποιώντας το ραντεβού της με τον Ολυμπιακό, με τα δυο πρώτα ματς να γίνονται Τετάρτη και Παρασκευή στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας.
Ποιός όμως έχασε την τύχη για να τη βρει ο Ολυμπιακός φέτος, που σε καμιά από τις 34 αγωνιστικές της ρέγκιουλαρ σίζον δεν είδε όλους τους παίκτες πάνω στο παρκέ, έκανε δυο και τρεις επανασχεδιασμούς μέσα στη χρονιά, παρόλα αυτά νίκησε προβλήματα, ατυχίες και απώλειες, τερματίζοντας πρώτος.
Η σύγκρουσή του με τη Ρεάλ ήρθε στο τέλος σαν αναπόφευκτο φινάλε αυτής της περιπετειώδους διαδρομής και λίγο πριν ανοίξει η αντίστοιχη του φάιναλ-φορ. Για να βρεθεί στο Άμπου Ντάμπι, οι “ερυθρόλευκοι” θα πρέπει, αυτή τη φορά, να πετάξουν έξω τη βασίλισσα. Όπως έκαναν πέρσι, με τον άλλο ισπανικό κολοσσό έχοντας μάλιστα και μειονέκτημα έδρας, όταν απέκλεισαν την Μπαρτσελόνα κάνοντας το 3-2 μακριά από το γήπεδό τους. Η πρώτη ομάδα στα χρονικά, που πέτυχε κάτι τέτοιο…
Θα ξαναβρεθεί λοιπόν με τους παλιόφιλους της Μαδρίτης. Το Ολυμπιακός-Ρεάλ είναι εδώ και 30 χρόνια, ένα από τα πιο κλασικά ζευγάρια της EuroLeague. Από τότε που τη σεζόν 1993-94, ο Γιώργος Σιγάλας με ένα ηρωικό σουτ στην εκπνοή του αγώνα έκανε το 57-58 μέσα στο Παλάθιο Ντε Ντεπόρτες, υπογράφοντας την πρώτη ελληνική νίκη μέσα στη Μαδρίτη, οι μονομαχίες των δυο κλαμπ είχαν σασπένς, δράμα, δάκρυα χαράς και λύπης.
Τέσσερις τελικοί (εκείνος του Σαμπόνις το 1995, ο άλλος του Σπανούλη το 2013, ο τρίτος της οικοδέσποινας Ρεάλ το 2015 και ο τελευταίος του Γιουλ με το νικητήριο σουτ το 2023) μια σειρά πλέι-οφ με τον Ολυμπιακό να προκρίνεται στο φάιναλ-φορ (το 2009 στο Βερολίνο) με 3-1 νίκες κι άλλη μια το 2014 όταν οι Μαδριλένιοι πήραν ρεβάνς με 3-2 κι αφού, όπως λένε οι κακές γλώσσες, είχαν διαλέξει τους Πειραιώτες σαν αντίπαλο. Μαζί και αμέτρητες μονομαχίες στην κανονική περίοδο έχουν γράψει πολλές σελίδες όμορφης μπασκετικής ιστορίας
Οι δυο τελευταίες, της φετινής κανονικής περιόδου δηλαδή, έληξαν με νικητή τον Ολυμπιακό που επικράτησε στο ΣΕΦ 79-69 στην πρώτη μεγάλη εμφάνιση της χρονιάς (29/10) και θριάμβευσε με το εκκωφαντικό 96-86 μέσα στη Μαδρίτη. Για να βρεθεί στο τέταρτο συνεχόμενο φάιναλ-φορ θα πρέπει να την νικήσει άλλες τρεις φορές σε πέντε αγώνες.
Σιγά μη φοβηθεί κιόλας
Εντάξει δεν είναι ο πιο επιθυμητός αντίπαλος η Ρεάλ, ο Ολυμπιακός, όμως, δεν πρόκειται να κλάψει, ούτε και να φοβηθεί τους μερέγνκες. Θα μπει σε ένα κατάμεστο ΣΕΦ για να διατηρήσει το αβαντάζ έδρας και να δείξει στη μεγάλη αντίπαλο του ποιο είναι το αφεντικό της σειράς. Θα μπει ακμαίος, όσο γίνεται πιο έτοιμος και με τον αέρα της πρώτης θέσης, ένα κατόρθωμα το οποίο επί της ουσίας δε λέει κάτι, είναι όμως ενδεικτικό για τη δυναμική της ομάδας του Πειραιά.
Προφανώς δεν πρόκειται να φοβηθεί ούτε η Ρεάλ, έχει την εμπειρία και την τεχνογνωσία, θα πρέπει όμως να μας πείσει ότι μπορεί πράγματι να βγάλει νοκ-άουτ την “ερυθρόλευκη” ομάδα.
Ίσως μάλιστα το όνομα της Ρεάλ να κάνει τον Ολυμπιακό ακόμα πιο προσεχτικό σε αυτή τη σειρά και στα δυο κομμάτια του γηπέδου. Να δώσει βαρύτητα σε κάθε διεκδικούμενη μπάλα, σε κάθε μαρκάρισμα, σε κάθε πάσα, σε κάθε σουτ. Όχι ότι δεν θα τα έκανε όλα αυτά αν του τύχαινε η Μπάγερν, ή οποιαδήποτε άλλη ομάδα, αλλά είναι και το όνομα του αντιπάλου, που πολλές φορές σε βάζει στην μπρίζα, σε κάνει να έχεις τα μάτια σου δεκατέσσερα.
Θα’ ταν πολύ διαφορετική η ψυχολογία μιας σειράς, ας πούμε, εναντίον της Παρί που παίζει με άγνοια κινδύνου, είναι απρόβλεπτη βγάζει ενέργεια και κάνει το ένα θεότρελο σουτ να φαίνεται λογικό. Δεν λέμε ότι είναι … καλύτερα που θα παίξει κόντρα στη Ρεάλ, αλλά απέναντι στους Μαδριλένιους, ο Μπαρτζώκας και οι παίκτες του, ξέρουν τι περιμένουν…
Το καρδιογράφημα της βασίλισσας
Δεν θα έλεγε κανείς ότι η φετινή χρονιά ήταν η καλύτερη για τη μεγάλη ομάδα της Μαδρίτης. Το σοκ από την ξαφνική αποχώρηση του Γιαμπουζέλε που προτίμησε το ΝΒΑ, λίγο πριν ξεκινήσει η σεζόν στην Ευρώπη, σε συνδυασμό με το τέλος που έβαλαν στην καριέρα τους δυο τεράστιοι παίκτες όπως ο Σέρχιο Ροντρίγκεθ και ο Ρούντι Φερνάντεθ προκάλεσαν τριγμούς από το ξεκίνημα της σεζόν.
Ο Ματέο έραβε και ξήλωνε τον σχεδιασμό του, βλέποντας -εκτός των άλλων- τις μεταγραφές του να μην πιάνουν τόπο. Ο Δομινικανός Φελίς που έλαμψε πέρσι με την Μπανταλόνα σακατεύτηκε νωρίς, ο Γκαρούμπα τραυματίστηκε και αυτός, ο Ράταν-Μέις δεν εξελίχθηκε ποτέ σε αυτό που πίστευαν όλοι στη Μαδρίτη όταν τον επέλεγαν από τη λίγκα VTB. Σα να μην έφταναν αυτά, ένα μεγάλο μέρος της σεζόν έχασε ο επίσης τραυμαυτισμένος Γκάμπριελ Ντεκ.
Ξαφνικά η Ρεάλ ξέμεινε από λύσεις, με τον Καμπάσο να ξεζουμίζεται στον “ασο” και τον Ταβάρες στο “5”. Χρειάστηκε, μάλιστα, έκτακτη προσθήκη στη φορντ-λάιν και οι Μαδριλένιοι απέκτησαν από το ΝΒΑ τον Μπρούνο Φερνάντο, αφού και ο Ιμπάκα έδειχνε σημάδια κόπωσης, σε κάποιο σημείο μάλιστα της σεζόν γράφτηκε ότι ήταν έτοιμος να σταματήσει την καριέρα του!
Συν τοις άλλοις, ο Χεζόνια και ο Μούσα, αγωνιστικά ατίθασοι πολλές φορές έκαναν μέσα στο παιχνίδι του κεφαλιού τους, ερχόμενοι σε απευθείας σύγκρουση με τον προπονητή τους. Το καρδιογράφημα της βασίλισσας έμοιαζε να προδικάζει ένα έμφραγμα!
Τρεις ήττες σε δυο μήνες
Αυτή η ασθενική Ρεάλ, που αγκομαχούσε σε πολλά παιχνίδια, άρχισε να ανακάμπτει από τις αρχές του Φεβρουαρίου. Σε διάστημα δυο μηνών έκανε μόλις 3 ήττες (σε 20 αγώνες) με τον Ματέο να βρίσκει χημεία, αλλά και όσους του έλειπαν όλο το προηγούμενο διάστημα. Οι τραυματίες επέστρεψαν, ο Φελίς άρχισε να προσαρμόζεται στον ρόλο του αναπληρωματικού πόιντ-γκαρντ, ο Γκαρούμπα έγινε … ακόμα και “τεσσάρι”, μέχρι και ο Ιμπάκα ξανάνιωσε προσφέροντας στην ομάδα την τεράστια εμπειρία του με τα 14 χρόνια στο ΝΒΑ.
Καμπάσο και Ταβάρες δεν ένιωθαν μόνοι και μετά την ήττα της στο ΟΑΚΑ από τον Παναθηναϊκό, η Ρεάλ έκανε ένα ντεμαράζ νικών, τόσο στο ισπανικό πρωτάθλημα παίρνοντας κεφάλι στη βαθμολογία, όσο και στην Ευρωλίγκα στην οποία μέτρησε έξι σερί νίκες (ανάμεσα τους μεγάλα διπλά σε Βελιγράδι με Παρτίζαν και Ερυθρό Αστέρα) που την έστειλαν στα πλέι-ιν.
Η ήττα της από την Παρί ήταν μόλις η δεύτερη στους τελευταίους 14 αγώνες. Ακόμα κι έτσι, πάντως, αν παρακολουθήσει κανείς με προσοχή τα ματς της Ρεάλ θα διαπιστώσει ότι τα κενά υπάρχουν, όταν πιεστεί μοιάζει να χάνει λάδια και δεν φτάνει η ιδιοφυία του Καμπάσο, τα σουτ του αγέραστου Γιουλ, ο οίστρος του Χεζόνια και το κύρος του Ταβάρες για να την ξελασπώσουν απέναντι σε ένα συγκροτημένο αντίπαλο, με ενέργεια, με σωστές επιλογές και κυρίως πολύ ενεργητικό στην άμυνα, όπως πιστεύουμε ότι θα’ ναι ο Ολυμπιακός στα φετινά πλέι-οφ.
Πηγή: Sport24
