Μπορεί κανείς να ταξιδέψει στη Βαρκελώνη, να παρκάρει ένα λεωφορείο, να ηττηθεί δύο-μηδέν, τρία-μηδέν, και να φύγει χαρούμενος επειδή…δεν έπαθε κάτι. Επίσης, μπορεί κανείς να ταξιδέψει στη Βαρκελώνη και να κάνει αυτό που έκανε ο Ολυμπιακός. Ενα παιγνίδι, αυτοσεβασμού.
Ο Ολυμπιακός σεβάστηκε στη Βαρκελώνη, τη σαφή ταυτότητά του. Μέτρησε έξι, ένας προϋπολογισμένος κίνδυνος, μια αναμενόμενη απειλή εις βάρος της ομάδας που βγαίνει να παίξει ψηλά και, εφόσον ο αντίπαλος σπάσει την πίεση, μετά οι χώροι για την ανάπτυξη επιθέσεων ή αντεπιθέσεων είναι άπλετοι. Καθένας, στο τέλος της ημέρας, διαλέγει πώς θέλει να πέσει μαχόμενος στο πεδίο.
Φυσικά, η Μπαρσελόνα διαθέτει ποδοσφαιριστές με απίθανες δεξιότητες. Φυσικά, η Μπαρσελόνα έχει εκπαιδευτεί να επιτίθεται θεαματικά, όσο θεαματικό είναι το να γίνεται παίκτης-κλειδί στο ξεδίπλωμα προς το ένα-μηδέν…ο αριστερός μπακ. Φυσικά, η Μπαρσελόνα είναι ικανή να κάνει στον Ολυμπιακό, και πολύ καλύτερα, αυτό που ο Ολυμπιακός προσπάθησε να κάνει στη Μπαρσελόνα.
Ο Πέδρι είναι ένας παγκόσμιος σπεσιαλίστας της κλοπής. Οταν έκλεψε τη μπάλα ανάμεσα σε Ντάνι Γαρθία και Ντανιέλ Ποντένσε, με όλο τον Ολυμπιακό ανεβασμένο προς την επίθεση και με μόνο τους σέντερ-μπακ πίσω από το σημείο, είναι οι στιγμές στις οποίες προλαβαίνεις (πριν σε εκτελέσουν) μόνο να ψελλίσεις μια γρήγορη προσευχή. Ενα συντετμημένο πάτερ ημών.
Και φυσικά…η Μπαρσελόνα “δεν είναι καλά” αυτή την εποχή. Πόσο καλά δεν είναι, το μαρτυρούσαν τα επανειλημμένα (αβίαστα ή υπό πίεσιν, μικρή σημασία έχει) λάθη, ιδίως στην πρώτη πάσα. Ενας κακός, ένας ελαττωματικός, έλεγχος της κατοχής. Ενα πρόβλημα, σαν ιός που απλώνεται μες στο κορμί και μες στο παιγνίδι της ομάδας. Ακόμη και ένα ευτυχές γι’ αυτούς γεγονός, το πρώτο γκολ τους, αρχίζει με ένα τέτοιο λάθος που απλώς μπόρεσαν στο-πι-και-φι και το μάζεψαν.
Ούτε ο Λαμίν Γιαμάλ είναι καλά, αυτή την εποχή. Οι συμπαίκτες, του ακουμπούσαν τη μπάλα με την ολοφάνερη προσμονή “να το κάνει για μας”. Ο Λαμίν Γιαμάλ “τραβούσε” τις ενέργειες, το εξεζητημένο αντί για το φυσικό, ως εκεί που δεν πήγαινε άλλο. Τα έξι γκολ είναι ένα πρόχειρο μακιγιάζ. Η Μπαρσελόνα συνολικά, παρουσιάστηκε εύθραυστη. Οι ποδοσφαιριστές του Ολυμπιακού, το ένιωσαν. Και ακριβώς επειδή το ένιωθαν, πίστευαν.
Η πίστη δεν έδειξε να κλονίζεται, καν στην κακή αλληλουχία να βγει νοκ-άουτ ο ανεκτίμητος Τσικίνιο και δέκα λεπτά αργότερα να γράψει ο πίνακας δύο-μηδέν. Ο Μεντιλίμπαρ κατέβασε στην ανάπαυλα την ιδέα να προωθήσει στη θέση του Τσικίνιο (σαν ανασταλτικό δεκάρι!) τον Εσε, μια ιδέα αρκετά καλύτερη από το να παίζει εκεί ο ανεπαίσθητος Ντιόγκο Νασιμέντο. Κι ο Ολυμπιακός μπήκε στο δεύτερο ημίχρονο με μηδέν-δύο στην πλάτη, να παίξει όπως είχε μπει να παίξει “από μηδενική βάση” στο πρώτο ημίχρονο.
Ο υπέροχος στο να δίνει παράσταση για το πώς παίζεται η θέση-εννέα Ελ Κααμπί, χρειάστηκε να βάλει το δύο-ένα…δύο φορές. Μια εξέλιξη που ελάχιστους, υποψιάζομαι, εξέπληξε. Οι εκπλήξεις ήταν, εν συνεχεία. Η “εκτός πρωτοκόλλου” (δεύτερη) κίτρινη στον Εσε κινείται στο όριο της μαύρης κωμωδίας. Η πρώτη επικαιροποίηση του πρωτοκόλλου var, δεν μπορεί να είναι άλλη από το να περιληφθούν (στις υπό εξέτασιν φάσεις) και οι αποβολές με δεύτερη κίτρινη κάρτα.
Υστερα, το πέναλτι. Ενα σκάνδαλο. Ο var που παρέσυρε τον αναιμικής προσωπικότητας διαιτητή σε αυτό το εξώφθαλμο λάθος, κάποτε, τον πρώτο καιρό των ξένων διαιτητών στη Σούπερ Λιγκ, τότε που φέρναμε τον κάθε τυχάρπαστο αρκεί να είναι ξένος, είχε διευθύνει ένα Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός στο Νέο Φάληρο. Ηταν χαρά, ότι δεν τον ξαναείδαμε στα μέρη μας έκτοτε. Επανεμφανίστηκε, τώρα.
Προτού η Μπαρσελόνα ιδρώσει λόγω του δύο-ένα λοιπόν, βρήκε στην τυχερή σακούλα (πακέτο) ένα 11-v-10 και το τρία-ένα. Η αναμέτρηση, τελείωσε εκεί και τότε. Το υπόλοιπο, δεν ήταν αναμέτρηση. Ηταν το παιγνιδάκι της γάτας, που γυροφέρνει ασταμάτητα το αποκαμωμένο ποντίκι. Το σκορ ξέφυγε. Σκορ στη league phase του Τσάμπιονς Λιγκ, ξεφεύγουν πιο εύκολα από οπουδήποτε αλλού στο ποδόσφαιρο σήμερα. Συμβαίνει, κυριολεκτικά στην καθεμιά matchday. Τα σκορ που ξεφεύγουν, δεν είναι απαραίτητο να καθορίζουν κάτι. Πέρυσι μπήκαν στους “24” και συνέχισαν στη διοργάνωση, η Σέλτικ που είχε ηττηθεί 7-1 στο Ντόρτμουντ και η Φέγενοορντ που είχε ηττηθεί 6-1 στη Λιλ.
Αν θα μπει εφέτος στους “24” ο Ολυμπιακός, πιθανότατα δεν θα το καθορίσει ένα σκορ που ξέφυγε μια νύχτα στην Καταλούνια. Οσο ενδέχεται να το καθορίσει ένα σκορ…που δεν κουνήθηκε όλη νύχτα, στην πρεμιέρα με την Πάφο.
Πηγή: Sdna
