Του Αντώνη Καρπετόπουλου
Ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός επιστρέφοντας στην Ευρωλίγκα έκαναν το καθήκον τους κερδίζοντας ο πρώτος πολύ εύκολα την Βίρτους στην Μπολόνια (70-92) κι ο δεύτερος δύσκολα την Βιλερμπάν στην Γαλλία (93-96). Ο Ολυμπιακός με την νίκη αυτή ξέφυγε πολύ στην βαθμολογία, έχει εξασφαλίσει την θέση του στην πρώτη τετράδα χάρη στην σταθερότητα του και η πρωτιά του θα κριθεί από το τι θα κάνει στα παιγνίδια του στο ΣΕΦ: έχει τρία εντός έδρας ματς στη σειρά. Ο Παναθηναϊκός είχε μεγαλύτερη ανάγκη την χθεσινή του νίκη καθώς χάρη σε αυτή πιθανότατα θα βρεθεί στην πρώτη τετράδα. Κι είχε μεγάλη ανάγκη να έχει το πλεονέκτημα έδρας αφού στο ΟΑΚΑ είναι άλλη ομάδα. Και ο Ολυμπιακός και ο ΠΑΟ έχουν και νέους παίκτες: το γιατί ο Γιώργος Μπαρτζώκας επέλεξε τον Σέιμπεν Λι και ο Αταμάν τον Τίμπορ Πλάις έχει το ενδιαφέρον του.
Δυο λόγια για όλα αυτά.
Σε έξι όλα κι όλα λεπτά
Το ματς του Ολυμπιακού με την Βίρτους πρέπει να κράτησε το πολύ έξι λεπτά: η υπεροχή της ομάδας του Μπαρτζώκα ήταν τόσο εμφανής ώστε από ένα σημείο κι έπειτα το μόνο ενδιαφέρον είχε να κάνει με το ποιο θα ήταν το τελικό σκορ. Ο Ολυμπιακός προηγήθηκε στο πεντάλεπτο 2-17 και στο επτάλεπτο 6-20, αλλά το πιο σημαντικό ήταν το πώς έφτασε σε αυτές τις διαφορές: ήταν πολυφωνικός επιθετικά (με τον Παπανικολάου να ολοκληρώνει αιφνιδιασμούς και επτά παίκτες να έχουν σκοράρει) και αμυντικά πιεστικότατος κάνοντας τους γηπεδούχους να υποφέρουν. Η στιγμή που ο Ιβάνοβιτς αλλάζει ταυτόχρονα και τους πέντε παίκτες της Βίρτους που έχουν ξεκινήσει το ματς μαρτυρά την απόγνωση του κόουτς της ιταλικής ομάδας που χωρίς τον Κλάιμπερν έγινε παιγνιδάκι στα χέρια του Ολυμπιακού. Ό,τι ακολούθησε είχε αυτή την φορά πολλά και διάφορα που φέτος δεν έχουμε δει συχνά. Ένα μεγάλο ματς του Πίτερς που τελείωσε με 12 πόντους και σπουδαία προσφορά. Μια πολύ καλή (σχεδόν ηρωϊκή) εμφάνιση του Λαρεντζάκη που απόντος του Γουόκαπ βρίσκει χρόνο συμμετοχής – έσπασε και την μύτη του. Μια απόλυτη κυριαρχία των Μιλουτίνοφ – Φαλ που μοιράστηκαν την δουλειά παίζοντας από είκοσι λεπτά ο καθένας: έδωσαν από 12 πόντους καρφώνοντας όλο το βράδυ. Και μια συμπαθητική εμφάνιση του Ντόρσεϊ που βρήκε κι αυτός 11 λεπτά για να βάλει δυο σουτ μετά από καιρό. Σε ένα ματς που ο Φουρνιέ κι ο Βεζένκοφ περιορίστηκαν στους 12 πόντους (ο Γάλλος έπαιξε και σχετικά λίγο, δηλαδή μόνο 20 λεπτά), ο Μπαρτζώκας βρήκε χρόνο για να δοκιμάσει και παράξενα σχήματα: ο Ολυμπιακός έπαιξε αρκετά με τους Βεζένκοφ, Πίτερς παρόντες ταυτόχρονα και στο δεύτερο ημίχρονο αγωνίστηκε για ένα γεμάτο πεντάλεπτο χωρίς πλέι μέικερ με τον ΜακΚίσικ να κάνει αυτή την δουλειά. Μόνο ψεγάδι ότι μια σχετική χαλαρότητα στην επανάληψη δεν επέτρεψε στον πρωτοπόρο να ρίξει μια κατοστάρα που η άχρωμη Βίρτους δικαιούταν.
Στα έξι τελευταία λεπτά
Κι ο ΠΑΟ για να περάσει από την Γαλλία χρειάστηκε να σκοράρει πολύ. Η ομάδα του Αταμάν είχε τον έλεγχο του αγώνα για τρία δεκάλεπτα, παίρνοντας πόντους και από τους ψηλούς της, δηλαδή τον Μήτογλου και τον φορμαρισμένο Χουάντσο, αλλά έμπλεξε στο τέταρτο δεκάλεπτο – και πολύ. Όταν πέντε λεπτά και κάτι πριν το τέλος του ματς ο Μέλβιν Αζίνγκα έβαλε δυο φορές μπροστά την Βιλερμπάν (76-75 και 79-78) με το 5ο και το 6ο του τρίποντο η αποστολή του ΠΑΟ φάνηκε να γίνεται δύσκολη. Ο Αταμάν για να σταματήσει τα τρίποντα των γηπεδούχων έπαιξε για δυο λεπτά με το πλέον ανορθόδοξο σχήμα (4 γκαρντ, δηλαδή ο Σλούκας, ο Γκραντ, ο Μπράουν και ο Νάν, κι ένας ψηλός και μάλιστα ο Χουάντσο) αλλά την διαφορά στο φινάλε την έκανε η ψυχραιμία του Σλούκα και η σιγουριά του Ναν. Στην τελική ευθεία του ματς ο Σλούκας κέρδισε ένα αντιαθλητικό από τον Ρόμπερτσον αμυνόμενος για να βάλει μπροστά τον ΠΑΟ, τον οποίο κράτησε στην συνέχεια ο Ναν με την ευστοχία του στις βολές. Η διαφορά των δυο ομάδων στο φινάλε ήταν εμφανής: οι γηπεδούχοι που είχαν δώσει τα πάντα για να επιστρέψουν στο ματς σουτάροντας εξαιρετικά κουράστηκαν και δεν είχαν κάποιον να πάρει την ομάδα από το χέρι. Ο Αταμάν είχε ρίξει το βάρος στον περιορισμό του Μαλεντόν εκτιμώντας πως αν τον βραχυκυκλώσει δεν θα χάσει: αυτό έδωσε τελικά την νίκη στον ΠΑΟ. Η Βιλερμπάν, χωρίς τα σουτ του Μαλεντόν, είχε 11/17 τρίποντα – ποσοστό εξωπραγματικό. Αλλά ο σκόρερ της είχε μόλις 1 στα 7 και παρά τις 11 ασίστ που έδωσε ήταν ο μοιραίος παίκτης της καθώς στην τελική ευθεία άφησε το γέρο Ντε Κολό και τον Χάρισον να παλεύουν μόνοι τους. Ο Αταμάν ξαναείδε τον Μπράουν κάτι να προσφέρει, χρησιμοποίησε και τον Γκέμπριελ που ήταν ανέτοιμος κι έδωσε 14 λεπτά στον Πλάις που ακόμα δεν ξέρει τα ονόματα των συμπαικτών του. Εδωσε και 17 λεπτά στον Παπαπέτρου ακούγοντας τα παράπονα που αυτός έκανε για τον χρόνο συμμετοχής του στα ματς της Εθνικής. Τι πήρε από αυτόν; Σχεδόν τίποτα.
Πλάις και Σέιμπεν Λι
Ο Ολυμπιακός θα έχει στην συνέχεια τον Σέιμπεν Λι, κι ο ΠΑΟ τον Πλάις που είδαμε ήδη. Πρόκειται για δυο επιλογές που έχουν λίγο χαρακτήρα στοιχήματος.
Ο Αταμάν πήρε τον Πλάις ενώ έλεγε πως δεν θέλει άλλο ψηλό: στην πραγματικότητα δεν ήθελε να φορτωθεί έναν ακόμα παίκτη που θα ζητούσε λεπτά συμμετοχής χωρίς μάλιστα να είναι παίκτης με προσωπική φάση και πόντους στα χέρια του – τέτοιοι ψηλοί διαθέσιμοι είναι ελάχιστοι. Ο Τούρκος προπονητής είχε πει ότι δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή διαθέσιμος στο μεταγραφικό παζάρι σέντερ που να μπορεί να παίξει στη θέση καλύτερη από τον Μήτογλου. Με τον Πλάις το πιο βασικό είναι ότι έχει άριστη προσωπική σχέση. Ο Γερμανός ερχόταν στην Αθήνα και τον συναντούσες συχνά τον τελευταίο καιρό. Ο Αταμαν προσθέτει στην ομάδα έναν παίκτη που δεν θα του δημιουργήσει κανένα έξτρα πονοκέφαλο: αυτό κυρίως τον ενδιέφερε. Ό Γερμανός έχει κάνει μαζί του καλά παιχνίδια. Προσωπικά δεν περιμένω να είναι τίποτα περισσότερο από ένας καλός βοηθητικός ψηλός – χρήσιμος μόνο σε ιδιαίτερες περιπτώσεις. Έχει μεγάλη εμπειρία και παραστάσεις, αλλά τα χρόνια περνούν για όλους. Στο ρόστερ του ΠΑΟ θα πάρει απλά την θέση του Κώστα Αντετοκούνμπο.
Η περίπτωση του Λι είναι διαφορετική. Νομίζω ότι το δίδαγμα του Ολυμπιακού μετά από δύο ήττες από τον Παναθηναϊκό σε 30 μέρες και μια ήττα από την Φενέρ στο ΣΕΦ είναι ότι επειγόντως θα πρέπει να βρεθεί ένας παίκτης που να λειτουργεί ως τρίτος επιθετικός πόλος διότι όταν οι αντίπαλοι μπλοκάρουν τον Βεζένκοφ ή τον Φουρνιέ δημιουργούν στην επίθεση του Ολυμπιακού συχνά άλυτα προβλήματα. Η απόκτηση του Λι δεν νομίζω ότι έχει σχέση με την απουσία του Γουόκαπ: μάλλον δείχνει πως δύσκολα θα δούμε φέτος τον Εβανς. Ο Λι δεν είναι ένας σούπερ σουτέρ, είναι όμως ένας καλός σκόρερ που μπορεί να βάλει την μπάλα στο καλάθι χωρίς να δουλεύει γι’αυτόν ολόκληρη ομάδα για να τον φέρει σε θέση βολής. Θα διαφοροποιήσει η παρουσία του το παιχνίδι του Ολυμπιακού; Ενδεχομένως ναι. Το ερωτηματικό για τον Αμερικανό είναι αν θα καταφέρει να κολλήσει στον Ολυμπιακό που τα τελευταία χρόνια δεν είχε τέτοιου τύπου περιφερειακό σκόρερ που να παίζει κάθετα – ο μόνος που το κάνει είναι ο ΜακΚίσικ που όμως στη θέση δυο κουράζεται. Ο Λι είχε δείξει σπουδαία πράγματα στα λίγα σχετικά παιχνίδια που αγωνίστηκε στην επιθετικότατη Μακάμπι. Την Ευρωλίγκα την ξέρει. Την επιλογή του την θεωρώ καλό σημάδι. Ο Μπαρτζώκας δείχνει να πιστεύει ότι ομάδα του θα κάνει ένα πραγματικό βήμα μπροστά όταν αποκτήσει την βεβαιότητα ότι επιθετικά δεν θα κολλάει. Κατά τα άλλα στις επιλογές αυτές φαίνεται και η διαφορά των δυο προπονητών. Ο Μπαρτζώκας με την ομάδα του πρώτη στην Ευρωλίγκα δεν σταματά να τρώγεται με τα ρούχα του. Ο Αταμάν θέλει απλά την ησυχία του…
Πηγή: Karpetshow
