Μπορεί το ποδόσφαιρο να είναι ο “βασιλιάς των σπορ”, αναμφίβολα όμως υπάρχουν και άλλα θεαματικά αθλήματα, που είναι άξια αναφοράς.
Κάνουμε γνωστό ότι η πρόθεση μας δεν είναι να φέρουμε το θέμα, που θα “ξετυλίξουμε” στην επιφάνεια για διάφορους ή συγκεκριμένους λόγους, απλά στόχος μας είναι ν’ αναδείξουμε ένα ζήτημα άγνωστο για πολλούς στο μετρό του δυνατού, γιατί ούτε οι γνώσεις μας το επιτρέπουν, ούτε φυσικά είμαστε και οι καταλληλότεροι αρμόδιοι να το πράξουμε.
Σήμερα θα γυρίσουμε τον χρόνο πίσω και θα σταθούμε στον μηχανοκίνητο αθλητισμό, μιας και στο μακρινό 1987, αν θυμάμαι καλά, στον τόπο μας άρχισαν να διαφαίνονται τα πρώτα σημάδια του σε παγκόσμιο μάλιστα επίπεδο, αφού ξεκίνησαν οι εργασίες για δημιουργία πίστας αυτοκινήτων και μοτοσικλετών στο Αιγίνιο, σε μια περιοχή που εκτείνεται κάτω από την Εθνική οδό Θεσσαλονίκης – Αθηνών και προς τις εκβολές του ποταμού Αλιάκμονα.
Η πίστα μήκους 3200 μέτρων πληρούσε τις προϋποθέσεις κατασκευής και ασφαλείας, με όλες τις διεθνείς προδιαγραφές για να φιλοξενήσει αγώνες Παγκοσμίων Πρωταθλημάτων.
Μάλιστα διέθετε και δεύτερη λειτουργία με τους ενδιάμεσους διαδρόμους να δημιουργεί πίστα 1200 μέτρων για καρτ και μοτοσικλέτες 50 cc,125 cc και 250 cc, ενώ υπήρχαν και δύο χωμάτινες πίστες για moto cross και auto cross.
Ακόμα στην ευθεία εκκίνησης – τερματισμού θα μπορούσαν να γίνουν κανονικά αγώνες Dragster.
Ίσως θα ήταν η μοναδική στη χώρα μας πίστα τόσο μεγάλων αγωνιστικών απαιτήσεων και τέτοιας προσβασιμότητας, γεωγραφικής θέσης και εμβέλειας μέχρι και σήμερα .
Το φθινόπωρο του 1989 σχεδόν αποπερατώθηκε, αλλά λίγο πριν τα εγκαίνια της στις 15 Οκτωβρίου 1989 , η Πολεοδομία Πιερίας “άναψε κόκκινο” θέτοντας ευθύνες περιορισμούς και ουσιαστικά στοπ σχετικά με την άδεια και τη λειτουργία της.
Χαρακτηριστικά αποφάνθηκε ότι η περιοχή που κατασκευάστηκε βρίσκεται σε ζώνη οικολογικής προστασίας και κατά συνέπεια θα πλήττεται το περιβάλλον (κυρίως τα πουλιά).
Πάντως, έστω και προσωρινά, για πολύ μικρό χρονικό διάστημα το αυτοκινητοδρόμιο ΕΠΑΜΑ (Ελληνική Πίστα Αγώνων Μηχανοκίνητου Αθλητισμού), λειτούργησε και την ημέρα των εγκαινίων διεξήχθησαν τόσο αγώνας ταχύτητας αυτοκινήτων από τον Αυτοκινητιστικό Όμιλο Θεσσαλονίκης (ΑΟΘ) όσο και mοto cross από τον Μοτοσικλετιστική Ομοσπονδία Βορείου Ελλάδος (ΜΟΒΕ), Βαλκανίων πόλεων με τους θεατές να συρρέουν κατά χιλιάδες από όλη τη χώρα και όχι μόνο και να κατακλύζουν τον χώρο της.
Η συνέχεια είναι εκ διαμέτρου αντίθετη με την εναρκτήρια θετική προσπάθεια, αφού με απόφαση του ΥΠΕΧΩΔΕ, η λειτουργία της πίστας αναβάλλεται προσωρινά ή οριστικά, δεν γνωρίζω.
Οι ενέργειες των ιδιωτών ιδιοκτητών έπεσαν στο κενό, που σημειωτέον ξεχάσαμε ν’ αναφέρουμε ότι τον χώρο συνολικής έκτασης των 1000 στρεμμάτων περίπου, είχαν νοικιάσει νομότυπα, από τον τότε Δήμο Αιγινίου με Δήμαρχο τον αείμνηστο γιατρό Νίκο Μαλακόπουλο.
Έτσι το σπουδαίο αυτό εγχείρημα του μηχανοκίνητου αθλητισμού δεν επαναλειτούργησε ποτέ, παρά μόνο έγιναν ορισμένες παρουσιάσεις και δοκιμές μοτοσυκλετών από περιοδικά στη δεκαετία του 1990, με συνέπεια τώρα οι εγκαταστάσεις της πίστας του Αιγινίου να έχουν εικόνα πλήρης εγκατάλειψης και μερικής καταστροφής.
Εμείς ως επίλογο να τονίσουμε ότι αναμφίβολα τα οφέλη από ένα τέτοιο τεράστιο έργο θα ήταν σημαντικά για την τοπική οικονομία, όμως από ότι αντιλαμβανόμαστε ο κοντινός υγροβιότοπος στο Δέλτα του ποταμού Αλιάκμονα, που προστατεύεται από την Σύμβαση Ραμσάρ αποτέλεσε τροχοπέδη στη λειτουργία του.
Εμείς δεν θα κάνουμε τον “δικηγόρο του διαβόλου” , για την έκβαση του θέματος, τα συμπεράσματα δικά σας.
Ο υπογράφων αθλητικός συντάκτης, Γιώργος Καρανικόλας, με διαπίστευση των διοργανωτών στον ένα και μοναδικό αγώνα ταχύτητας και δεξιοτεχνίας αυτοκινήτων και moto cross, που πραγματοποιήθηκε το 1989
Στιγμιότυπα από τους αντίστοιχους αγώνες στην πίστα του Αιγινίου
