Προσλαμβάνει ως προπονητή τον Αρίγκο Σάκι και ενισχύει το ρόστερ με τον Μάρκο φαν Μπάστεν. Ακολουθούν οι μεταγραφές του Ρούουντ Γκούλιτ και του Φρανκ Ράικαρτ και μαζί τους Φράνκο Μπαρέζι, Πάολο Μαλντίνι και Ρομπέρτο Ντοναντόνι φτιάχνουν μια από τις μεγαλύτερες ποδοσφαιρικές ομάδες όλων των εποχών και μένουν στην ιστορία ως «αθάνατοι». Τους ακολουθούν οι… «αήττητοι» με τον Φάμπιο Καπέλο στον πάγκο. Μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 2000 θα κατακτήσει, μεταξύ άλλων, επτά πρωταθλήματα και τέσσερα Κύπελλα Πρωταθλητριών.
Το 2006 η ομάδα θα εμπλακεί στο περίφημο σκάνδαλο στημένων αγώνων Καλτσιόπολι, θα αρχίσει το πρωτάθλημα με -15 βαθμούς και δεν θα πάρει το εισιτήριο για το Τσάμπιονς Λιγκ. Μετά την έφεση, η ποινή μειώθηκε και τελικά το 2007 συμμετέχει στην κορυφαία ευρωπαϊκή διοργάνωση. Σπουδαίοι παίκτες φόρεσαν την φανέλα της ομάδας στα χρόνια του Μπερλουσκόνι: Ιντζάγκι, Πίρλο, Γκατούζο, Σεφτσένκο. Ζέεντορφ, Κακά, Ροναλντίνιο, Γουεά, Μπίρχοφ, Ντίντα, Αντσελότι, Ιμπραΐμοβιτς.
Ένας από τους καλύτερους Ιταλούς αμυντικούς όλων των εποχών, ο Αλεσάντρο Νέστα, ταυτίστηκε με τους «ροσονέρι». Ο ίδιος ο Μπερλουσκόνι έχει αποκαλύψει πως αποφάσισε να τον αποκτήσει. «Οι σημαίες στο ποδόσφαιρο δεν πωλούνται και δεν αγοράζονται. Θυμήθηκα ωστόσο πως αγόρασα τον Νέστα που ήταν η σημαία της Λάτσιο. Ποτέ δεν έκανα πρόταση για τον Νέστα όσο ήμουν πρόεδρος της ομάδας, γιατί θεώρησα πως η Λάτσιο έπρεπε να τον κρατήσει. Στη συνέχεια όμως, όταν αναγκάστηκε να τον πουλήσει για οικονομικούς λόγους, μπήκα στο παιχνίδι, καθώς η Γιουβέντους ήταν κοντά στην απόκτησή του και δεν ήθελα να ενισχυθεί ο μεγάλος μου αντίπαλος».
Ο Ρονάλντο ήταν από τους αγαπημένους παίκτες του προέδρου. Του άρεσε να τον βλέπει να παίζει, αλλά και να τον… πειράζει. «Μακραίνει τα μαλλιά του διότι του είπαν πως είναι πιο όμορφος. Αυτό είναι υπερβολή, καθώς τώρα είναι πραγματικά άσχημος! Αυτό σημαίνει πως θα τον στείλω στον κομμωτή μου για να τον περιποιηθεί, παρά το γεγονός πως μου είπε ότι θα είναι το πρόσωπο σε μία διαφήμιση για ανάπτυξη μαλλιών». Εκτός από… αδυναμίες, είχε και «μαύρα πρόβατα». Ο Μάριο Μπαλοτέλι για παράδειγμα. Αυτό το… σάπιο μήλο! »Έχουμε πολλούς πρωταθλητές; τον Μενέζ, τον Χόντα, τον Ελ Σαραουί, τον Τόρες και τον Ντε Γιονγκ. Το σημαντικό, όμως, είναι πως δεν έχουν πλέον ένα… σάπιο μήλο στα αποδυτήρια της ομάδας». Μήπως είχε άδικο;
Σύμφωνα με έρευνα της ιταλικής ιστοσελίδας Calcioefinanza.it, που ειδικεύεται σε θέματα οικονομίας του ποδοσφαίρου, από την εξέταση των ισολογισμών της Μίλαν από το 1986 μέχρι το 2014, η Fininvest κατέβαλε στα ταμεία του συλλόγου 715.470.000 ευρώ, καλύπτοντας τις συνολικές απώλειες των «ροσονέρι» σε αυτό το διάστημα που ήταν 691.790.000 ευρώ. Ακόμα και αν στις επιτυχίες μπαίνουν πρώτα τα ονόματα των προπονητών και των ποδοσφαιριστών, ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι τη στήριξε στα δύσκολα και την γιγάντωσε. Συνολικά 28 τρόπαια μπήκαν στην συλλογή του ιστορικού συλλόγου, 7 παίκτες της κατέκτησαν τη «Χρυσή Μπάλα».
«Το ποδόσφαιρο είναι όπως οι γυναίκες, λίγο… παράλογο» λέει ο Μπερλουσκόνι, που έχει πλούσια εμπειρία και στα δύο!
«Οι Κινέζοι Κομμουνιστές έτρωγαν μικρά παιδιά, εγώ πρέπει να τους δώσω την Μίλαν;» έλεγε πριν πουλήσει την ομάδα. Τελικά την έδωσε την ομάδα. Οι υπογραφές στη συμφωνία μπήκαν, μάλιστα, στην περίφημη Βίλλα Τσερτόζα, την παραθεριστική κατοικία του Μπερλουσκόνι, εκεί όπου συνήθιζε να προσκαλεί καλλονές για τα γνωστά «μπούνγκα-μπούνγκα» πάρτι του…
Η συμφωνία για την αγορά της Μίλαν ανήλθε στα 740 εκατομμύρια ευρώ με το χρέος να υπολογίζεται γύρω στα 220 εκατομμύρια ευρώ. Η Μίλαν του Μπερλουσκόνι, αυτού που την εκτόξευσε, αλλά την οδήγησε και στην παρακμή, είναι κεφάλαιο στην ιστορία του ποδοσφαίρου…
Ο Μπερλουσκόνι ήταν μακράν ο πιο επιτυχημένος πρόεδρος στην Ιστορία της Μίλαν: 8 φορές πρωταθλητής της Ιταλίας (1988, 1992, 1993, 1994, 1996, 1999, 2004, 2011), 5 φορές πρωταθλητής της Ευρώπης (1989, 1990, 1994, 2003, 2007), με 2 Intercontinental Cups (1989 και 1990) και ένα Παγκόσμιο Κύπελλο συλλόγων (2007). Κέρδισε επίσης 7 ιταλικά σούπερ Κύπελλα (1989, 1992, 1993, 1994, 2004, 2011), 5 ευρωπαϊκά (1989, 1990, 1995, 2003, 2007) και 1 κύπελλο Ιταλίας (2003).
Πηγή: Sport DNA
