Του Αντώνη Καρπετόπουλου
Η ακριβότερη μεταγραφή της Μάντσεστερ Σίτυ φέτος το καλοκαίρι για την ώρα είναι ο Σάβιο. Είναι αριστεροπόδαρος επιθετικός, αποκτήθηκε από την Τρουά και πρόσφατα κλήθηκε στην Εθνική Βραζιλίας. Πληρώθηκε 25 εκατ ευρώ. Η αντίστοιχα ακριβότερη προσθήκη της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ είναι ο Λένι Γιόρο. Πλήρωσαν για αυτόν 62 εκατ ευρώ στην Λιλ, περίπου είκοσι παραπάνω από αυτά που έδωσαν στην Μπολόνια για τον Τσίρκτσε και τον έκλεψαν απο την Ρεάλ Μαδρίτης. Η ακριβή προσθήκη της Μπάγερν Μονάχου είναι ο Μάικλ Ολίσε. Οι Βαυαροί έδωσαν στην Κρύσταλ Πάλας 52 εκατ ευρώ – πάρα πολλά χρήματα για τις συνήθειες τους. Η Γιουβέντους θέλει να ξαναχτίσει μια ομάδα ικανή να διεκδικήσει το πρωτάθλημα Ιταλίας και ξεκίνησε την ενίσχυσή της αποκτώντας τον Καμπάλ από την Βερόνα. Στη Μαδρίτη ο μεγάλος χαμός έγινε στην παρουσίαση του ΕμΠαπέ που όμως αποκτήθηκε ως ελεύθερος. Η ακριβή μεταγραφή είναι ο Εντρικ για τον οποίο πληρώθηκαν στην Παλμέιρας 47,5 εκατ ευρώ.
Τι κοινό έχουν αυτοί οι παίκτες εκτός από το μεγάλο κόστος τους; Είναι νέοι – πάρα πολύ νέοι. Ο Σάβιο είναι 19 χρονών. Ο Γιόρο 18. Ο Εντρικ επίσης 18. Μπροστά τους ο Ολίσε και ο Καμπάλ που είναι 22 μοιάζουν βετεράνοι και τρομερά έμπειροι. Οι μεγάλες ευρωπαϊκές ομάδες στρέφονται πλέον σε πιτσιρικάδες. Δίνουν πολλά χρήματα για παίκτες γύρω στα είκοσι. Πάντα θα υπάρχουν εξαιρέσεις, αλλά αυτό μοιάζει ο κανόνας.
Ιστορίες με παιδιά – θαύματα
Οι μεγάλες ευρωπαϊκές ομάδες πάντα έδιναν ευκαιρίες σε μικρούς. Τα παιδιά θαύματα στην Ισπανία είναι κανόνας: δεν είναι ο Γιαμάλ, ο Φατί και ο Πέδρι οι πρώτοι που έγιναν βασικοί πριν καλά καλά να τελειώσουν το Λύκειο. Ο Ραούλ ήταν βασικός στην Ρεάλ Μαδρίτης στα 17 του. Οι επίγονοι του Μέσι υπήρξαν αμέτρητοι. Το ίδιο και οι εκκολαπτόμενοι αστέρες των μεγάλων ομάδων του αγγλικού πρωταθλήματος. Ο Μπέκαμ έκανε ντεμπούτο κόντρα στην Λιντς στα 18 του. Στην κατηγορία πιτσιρίκια που εντυπωσίασαν είναι κι άλλοι πολλοί: από τον Ράσφορντ που μάγευε στα 19 του μέχρι τον Τζεραρντ που ήταν βασικός στην Λίβερπουλ στα 20 χρόνια του. Οι Ιταλοί είδαν βασικούς και αναντικατάστατους τον Ντελ Πιέρο στα 20, τον Τότι στα 19, τον Νέστα στα 18 – ο Βιάλι κι ο Μαντσίνι κλήθηκαν στην Εθνική είκοσι χρονών σε εποχές που αυτό δεν ήταν καθόλου συνηθισμένο. Συνηθισμένο ήταν στην Ολλανδία όπου στα 22 του ο παίκτης είναι βετεράνος, αλλά και στην Πορτογαλία που όσο εύκολα παίζει βασικός στην Εθνική ο Πέπε στα 41 του, άλλο τόσο εύκολα είχε κληθεί ο Κριστιάνο Ρονάλντο στα 18 του.
Οσο μεγάλη και να είναι μια ομάδα έχει πάντα τον πειρασμό να καθιερώσει κάποιο παιδί από τις ακαδημίες της – πάντα υπήρχε προσοχή στα ταλέντα. Αλλά τόσα πολλά χρήματα για παίκτες τόσο μικρής ηλικίας παλιά δεν δίνονταν – και σήμερα δίνονται από όλους.
Το μεγάλο μπάσιμο
Είναι η περίφημη μεταπωλητική αξία το μυστικό; Δεν νομίζω. Πρώτα από όλα σπανίως ένας παίκτης της Ρεάλ Μαδρίτης πχ μπορεί να πωληθεί. Ομάδες όπως η Σίτυ, η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, η Μπάγερν, η Παρί μόνο αγοράζουν. Τα μεγάλα πορτοφόλια στην Ευρώπη αρχίζουν να σπανίζουν και οι δυσκολίες των αγγλικών συλλόγων με το Financial Fair Play ήδη έχουν ρίξει τις τιμές. Αν κάτι παίζει ρόλο, και σχετίζεται με χρήματα, είναι κάτι άλλο: νομίζω είναι το μεγάλο μπάσιμο των Σαουδαράβων στο ευρωπαϊκό παζάρι. Αυτή τη στιγμή παίκτης γύρω στα 31 που έχει συμβόλαιο που λήγει, αν έχει όνομα και βιογραφικό, γίνεται στόχος των Σαουδαράβων τους οποίους είναι δύσκολο ακόμα και η ακριβότερη ευρωπαϊκή ομάδα να αντιμετωπίσει. Η ιστορία ξεκίνησε με τους Μπενζεμά και Ρονάλντο, αλλά υπάρχουν πολλοί που δελεάστηκαν από τα πετροδόλλαρα. Φέτος θα πάρουν τον Νάτσο και ήταν έτοιμοι να πάρουν και τον Ντε Μπρόιν: χρειάστηκε μια προσωπική παρέμβαση του Γκουαρντιόλα για να αποτρέψει την μεταγραφή του Βέλγου, αλλά αυτό μπορεί να γίνει μόνο μια φορά – την δεύτερη θα είναι δύσκολο. Οι ευρωπαϊκές ομάδες το γνωρίζουν καλά πως αν οι Σαουδάραβες δεν σταματήσουν να κινούνται τόσο επιθετικά σύντομα παίκτης – όνομα πάνω από 31-32 χρονών δεν θα μένει στην Ευρώπη. Κι επειδή το κοινό πάντα θέλει ονόματα από τους μεγάλους βετεράνους που βαριόσουν να τους βλέπεις να παίζουν για χρόνια στις ίδιες πάντα ομάδες, πάμε αργά αλλά σταθερά στους ταλαντούχους μικρούς. Που είναι όλοι στοιχήματα – και πολύ ακριβά – αλλά προκαλούν τεράστιο ενδιαφέρον. Και πρέπει να δικαιολογήσουν με τα νιάτα τους και τα χρήματα που ξοδεύτηκαν για αυτούς αλλά και την φήμη τους.
Η Βασίλισσα έδειξε το δρόμο
Στο Euro που μόλις τελείωσε είδαμε ένα πλήθος από παιδιά που σε άλλες εποχές θα ήταν είδηση η κλήση τους στην Εθνική να αγωνίζονται ως βασικοί. Δεν ήταν μόνο ο Γιαμάλ και ο Νίκο Γουίλιαμς που σήκωσαν την Βραζιλία. Μικροί είναι κι ο Μπέλιγχαμ κι ο Φόντεν, κι ο Μουσιάλα κι ο Βίρτζ κι ο Φερμούγκεν κι ο Σίμονς κι ο Σέσκο κι ο Γιλντίζ κι ο Γιλμάζ. Για να είναι όλοι αυτοί βασικοί στις Εθνικές τους ομάδες τόσο νέοι κάποιοι τους έδωσαν ευκαιρίες και τους πιστεύουν. Αλλά και τους αγόρασαν ακριβά.
Φέτος το καλοκαίρι γίνεται πολύ κουβέντα για τους μικρούς του Ολυμπιακού. Η αξιοποίησή τους δεν είναι απλή δουλειά αλλά είναι υποχρεωτική: αλλιώς δεν γίνεται τίποτα. Οι μικροί δεν δημιουργούν μόνο ενδιαφέρον στο κοινό, ούτε είναι απαραίτητοι σε μια ομάδα γιατί φέρνουν χρήματα. Είναι πλέον απαραίτητοι γιατί είναι σχεδόν υποχρεωτικό πάνω τους να βασιστείς αν θες να έχεις πρωταγωνιστές και μάλιστα για χρόνια. Από την ώρα που οι Σαουδάραβες άρχισαν να δελεάζουν τους τριαντάρηδες που κάποτε προτάσεις από αυτές τις χώρες δεν συζητούσαν, υποχρεωτικά οι ευρωπαϊκές ομάδες θα ασχοληθούν με εικοσάρηδες. Η Ρεάλ Μαδρίτης με τους Βινίσιους και τους Μπέλιγχαμ και τους Ροντρίγκο έδειξε το δρόμο. Οχι παράγοντας και πουλώντας μικρούς, αλλά ποντάροντας σε ταλαντούχους νέους, δίνοντας τους αμέσως ευκαιρίες και κερδίζοντας τίτλους.
Πηγή: Karpetshow
