Επιλογή Σελίδας

Η ΑΕΚ δεν ήταν καλή, στο γρασίδι. Ήταν γενικώς ήρεμη, ανά διαστήματα “κατέβαζε” τον τόνο του ματς με καθαρό passing, όμως υστέρησε στο να είναι (με τέτοια φροντ-λάιν!) αληθινά επικίνδυνη. Υπό αυστηρή και συγκροτημένη επιτήρηση, η κίτρινη φροντ-λάιν δεν κουνήθηκε. Πρακτικά, ακυρώθηκε. Η ΑΕΚ δεν κατάφερε, ούτε κατ’ ελάχιστον, να παίξει με τον Γκαρσία όπως έπαιξε τις προάλλες ο Παναθηναϊκός (εναντίον του ΠΑΟΚ) με τον Ιωαννίδη. Δεν απειλούσε καν, σε στατικές φάσεις. Ο αντίπαλος, απέναντι σε αυτό το λαμπερό ανσάμπλ, είχε να φοβάται μονάχα ένα ποδοσφαιριστή, τον προφανή Πινέδα. Ενώ η ΑΕΚ την ίδια ώρα, είχε να φυλάγεται από αρκετούς. Την κράτησαν εδώ, με ανεκτίμητες λύσεις ουσίας, βασικά ο έξοχος Μπρινιόλι και ο αφανής (ντε φάκτο τρίτος σέντερ-μπακ, σε κάθε στιγμή σοφά τοποθετημένος, στα μελέ μες στην περιοχή) Γένσον.

Ο ΠΑΟΚ ανταποκρίθηκε με επάρκεια, σε αυτό που στρατηγικά επέλεξε να εφαρμόσει. Πήγε σε άμεσες μεταφορές από την πίσω ζώνη, ο χρήσιμος Τσάλοφ υποστήριξε έξυπνα το “παιγνίδι με πλάτη”, έσπαζε σωστά τις μπάλες. Οι μπάλες που ο σέντερ-φορ έσπαζε, εξ ορισμού προορίζονταν για τελειώματα των παικτών πίσω από τον σέντερ-φορ. Η τακτική, έπιασε τόπο. Τελειώματα, προέκυπταν το ένα μετά το άλλο. Σχεδόν όλα τα κρίσιμα τελειώματα με αυτόν τον τρόπο, συνέβη να πέσουν στη μερίδα του Τάισον. Δεν ήταν, η ημέρα που ο Τάισον θα έβαζε γκολ. Στην πραγματικότητα ήταν η ημέρα που ο ΠΑΟΚ έκανε γκολ, όταν βγήκε ο Τάισον. Για την ακρίβεια, όταν αναβίωσε το ντουέτο Ζίβκοβιτς/Ντεσπόντοφ στους εξτρέμ. Ασίστ ο ένας γκολ ο άλλος, όχι για πρώτη φορά.

Οι κραυγές αφύπνισης του γκολκίπερ σε συμπαίκτες, το ίδιο και οι δηλώσεις (του Μπρινιόλι) εν συνεχεία, δικαιολογούνται. Ο Κεντζιόρα στο γκολ, έκανε “ένα Καφού” πέρα ως πέρα ανενόχλητος. Στον Βόλο προ ημερών είχε κάνει, επίσης πέρα ως πέρα ανενόχλητος, ο Φεράρι “ένα Ρομπέρτο Κάρλος”. Τότε το πταίσμα παρεγράφη διότι…δεν βαριέσαι, μηδέν-τρία έγραφε το κοντέρ. Ο,τι συγχωρείται επειδή “δεν βαριέσαι”, συνηθέστατα επαναλαμβάνεται. Και μπορεί, την επόμενη φορά, να έχει κόστος. Το πιο καλό σημείο της ΑΕΚ μπαίνοντας το 2025, είναι ότι έμεινε πίσω, στο 2024, εκείνο το impossible rotation του χαοτικού ρόστερ. Πλησιάζοντας πια στον “χρυσό κανόνα” δύο παικτών για κάθε θέση, ο προπονητής μπόρεσε και καθόρισε σταθερές, ιεραρχία, ρόλους. Κερδίζει ρυθμό, διαδοχικών αγώνων με λίγες αλλαγές από τον ένα στον άλλον.

Ο Μπάμπα πήρε μία κόκκινη κάρτα ανευθυνότητας, που αυτομάτως τον κάνει υπόλογο και για τις δύο αποτυχίες του ΠΑΟΚ. Η ρεβάνς στο κύπελλο ήλθε προς επίρρωσιν, ότι το πλήγμα ήταν πρωτίστως επιθετικό. Ο αμυντικός Μπάμπα δεν έλειψε σε κανένα, ούτε στο 10-v-11 με τον Παναθηναϊκό ούτε στο 11-v-11 με την ΑΕΚ. Η δουλειά δίχως αυτόν, βγήκε. Ο επιθετικός Μπάμπα, κύριο έμβολο του μηχανισμού, με τον Παναθηναϊκό τίναξε στον αέρα, σε μια στιγμή μέσα, ολόκληρο το ρεαλιστικό “σχέδιο τελευταίου ημιώρου” (που ήταν να κλέψουν, σε μία αντεπίθεση, το παιγνίδι από τον καλύτερο Παναθηναϊκό). Με την ΑΕΚ τα παπούτσια του επιθετικού Μπάμπα, και στο να συνδυάζεται με Κωνσταντέλια/Τάισον και στο να εμφανίζεται κάθε φορά “από το πουθενά” για να εκτελεί ψυχρά, κανείς δεν ήταν εφικτό να τα γεμίσει.

Με αφορμή την αποβολή, αναπτύχθηκε η θεωρία του πειραγμένου μυαλού. Δεν είναι αβάσιμη. Ο ΠΑΟΚ έχει “ιστορικό” σε αυτό. Το επαληθεύουν εμμέσως, ακόμη και οι κατά καιρούς διαρροές του κλαμπ στα μίντια όποτε προκύπτει κάτι το ενοχλητικό. Η λέξη-ψωμοτύρι των διαρροών, χρόνια τώρα, είναι…ο εκνευρισμός. “Εκνευρισμός επικρατεί στον ΠΑΟΚ” για το τάδε συμβάν, για το δείνα περιστατικό. Όταν εσύ ο ίδιος διαχέεις ότι είσαι εκνευρισμένος, συνομολογείς αδυναμία και (είναι σαν να) καλείς τον ανταγωνισμό να παίξει επάνω σε αυτήν. Γιατί ο εκνευρισμός, αδυναμία είναι. Προσόν είναι, το κρύο και καθαρό κεφάλι. Αν ήταν η επόμενη διαρροή λοιπόν “ούτε στο μικρό δαχτυλάκι δεν αγγίζει τον ΠΑΟΚ” το τάδε συμβάν, το δείνα περιστατικό; ‘Η “με κρύο και καθαρό κεφάλι διαχειρίζεται ο ΠΑΟΚ” το τάδε συμβάν, το δείνα περιστατικό; 

Μία ωφέλιμη εναλλακτική ρητορικής, ίσως; Το όλο μάνατζμεντ της ρεβάνς με την ΑΕΚ, η οργάνωση της αναμέτρησης, η απόδοση της ομάδας, η στάση του κόσμου, δυνητικά είναι μία εποικοδομητική αρχή σε αυτό.

Πηγή: Sdna