Αλλά το γυμνό μάτι λέει μόνο τη μισή αλήθεια. Ο Βασίλης Σπανούλης μπορεί να πιστεύει στο δόγμα «παίρνουμε το πρώτο καλό σουτ που βρίσκουμε μπροστά μας», αλλά δεν ενδιαφέρεται καθόλου για την επίθεση. Το μόνο που τον νοιάζει, σε μία ομάδα ηλικίας 10-15 ημερών, είναι να κρατήσει το σκορ του αντιπάλου πιο κοντά στο 50 παρά στο 80.
«Λέμε ότι προσπαθούμε διαχρονικά στα μετόπισθεν, αλλά τα τελευταία χρόνια τρώγαμε 90-95 πόντους σε κρίσιμους αγώνες», τόνισε -εμφανώς συγκρατημένος- ο Ομοσπονδιακός προπονητής μπροστά στο αμετροεπέστατο μικρόφωνο της ΕΡΤ. «Πρέπει να το βάλουμε καλά μέσα στο κεφάλι μας, ότι πάνω απ’ όλα είναι η άμυνα. Άλλο να το λες και άλλο να το κάνεις».
Από το στόμα του και στων παικτών τ’ αυτιά. Την κρίσιμη ώρα, τα τρίποντα θα στερέψουν. Τότε δεν θα κερδίσει αυτός που θα πετύχει 85 πόντους, αλλά εκείνος που θα δεχθεί 65. «Έχουμε μέγεθος αδιανόητο για Εθνική ομάδα, ειδικά στα γκαρντ», επισήμανε ο Σπανούλης. Το πρώτο μέλημα είναι να στηθούν οδοφράγματα στη σέντρα, εκεί που θα περιμένουν τους Ντόντσιτς και τους Χέζονια τα θηρία της άμυνας, Γουόκαπ και Καλάθης.
Ναι, και ο Κώστας Παπανικολάου, που με την επάνοδό του άλλαξε άρδην την εικόνα της ομάδας στην επίθεση. Εάν δεν το προσέξατε, αυτοί οι τρεις μοίρασαν 3+4+6=13 ασίστ για 3 λάθη, χώρια οι 4 του Τολιόπουλου και οι 4 του Λαρεντζάκη. Το εύστοχο σουτ θα έρθει ως απότοκο της καλής δημιουργίας και της πιεστικής άμυνας, είτε απέναντι σε στημένο αντίπαλο είτε στον αιφνιδιασμό.
Τρίποντο, άλλωστε, είχαμε άφθονο και στη Μανίλα με αποδεκατισμένη σύνθεση (32% με 9,6 εύστοχα σε κάθε ματς), αλλά και στο προπέρσινο Ευρωμπάσκετ (35% με 10,4 εύστοχα και με Γιάννη, Σλούκα, Ντόρσεϊ στη δωδεκάδα). Το μπάσκετ της ελληνικής σχολής ήταν που μας έλειψε, ειδικά στον εφιαλτικό προημιτελικό του Βερολίνου με τους Γερμανούς. Ο Σπανούλης τον έχει μάθει απ’ έξω και ανακατωτά.
Η στατιστική του αποψινού φιλικού είναι γεμάτη με καλούδια: δώδεκα παίκτες που σκόραραν τουλάχιστον 5 πόντους έκαστος, 26 ασίστ, 17 επιθετικά ριμπάουντ. Το Μαυροβούνιο έμοιαζε πολύ αδύναμο απόψε στο ΣΕΦ, αλλά είναι ουσιαστικά η ίδια ομάδα που κέρδισε την Εθνική μας στο φινάλε του Παγκοσμίου Κυπέλλου πριν από εννέα μήνες. Με Ντούμπλιεβιτς, Ιβάνοβιτς, αλλά χωρίς Πέρι.
Σε αυτό το διάστημα, της κυοφορίας, η ελληνική ομάδα μοιάζει σαν να αναζωογονήθηκε μέσα από τα σπλάχνα της, με την αλλαγή προπονητικής φιλοσοφίας και με την επιστροφή κομβικών παικτών όπως ο Καλάθης, ο Μήτογλου, αλλά και ο Κώστας Αντετοκούνμπο, χώρια οι νεοφερμένοι -και σίγουροι στη δωδεκάδα- Τολιόπουλος, Χαραλαμπόπουλος, Καλαϊτζάκης. Ο πενταδάτος πέρυσι Λούντζης φαίνεται ότι αυτή τη φορά θα μείνει εκτός αποστολής.
Η συμμετοχή και η φόρμα του απροπόνητου Γιάννη Αντετοκούνμπο παραμένουν αίνιγμα και η είσοδός του ασφαλώς θα μπερδέψει κάμποσο τους μισοέτοιμους αυτοματισμούς. Ωστόσο, η Εθνική του 2024 είναι μια πολύ καλή ομάδα, με υψηλό δείκτη πείρας και ποιότητας και χιλιάδες χιλιόμετρα στα πόδια της. Με την πράσινη ή την κόκκινη φανέλα μέσα από τη μπλε στολή, οι μπαρουτοκαπνισμένοι βασικοί της έμοιαζαν απόψε σαν να έπαιζαν μπάσκετ Εuroleague -επιπέδου πρωταθλητισμού μάλιστα- απέναντι σε αντίπαλο Eurocup.
Μεθαύριο, απέναντι στην «αμερικάνικη» ομάδα από τις Μπαχάμες που θα μας βάλει διαφορετικού τύπου προβλήματα, θα πάρουμε μία καλύτερη ιδέα από τη δυναμικότητα της Εθνικής μας. Η πρεμιέρα του Προολυμπιακού τουρνουά, Ελλάδα-Δομινικανή Δημοκρατία την Τετάρτη 3 Ιουλίου, απέχει πλέον επτά μέρες και τα δύο κρίσιμα ραντεβού της πρόκρισης, δέκα. Το δεκαήμερο της αγωνίας.
Η παθιασμένη εξέδρα θα είναι ο ιδανικός σύμμαχος τώρα που ζεσταίνεται και ο κόσμος, αρκεί -εκλιπαρώ, ζαλισμένος από την ημικρανία- να σταματήσει τις αγριοφωνάρες ο κύριος που χειρίζεται το μικρόφωνο στο γήπεδο. Για τουρνουά μπάσκετ μιλάμε, όχι για παιδικό πάρτι με κλόουν και ξυλοπόδαρους. Μέχρι και οι παίκτες θα εκνευρίστηκαν.
Πηγή: Gazzetta
