Του Παναγιώτη Μπουρδή
Αθλητισμός δεν είναι μόνο τα δημοφιλή σπορ. Ποδόσφαιρο και μπάσκετ συγκεντρώνουν το μεγαλύτερο ενδιαφέρον του φίλαθλου κοινού, ωστόσο οι Έλληνες αθλητές της κολύμβησης και του στίβου φρόντισαν τις τελευταίες ημέρες να σηκώσουν ψηλά την ελληνική σημαία στις διοργανώσεις που συμμετείχαν και να μας ανάγκασαν να… αλλάξουμε κανάλι και συχνότητα.
Κατερίνα Στεφανίδη, Μίλτος Τεντόγλου και Βούλα Παπαχρήστου δίνουν στην χώρα μας την δυνατότητα να ακουστεί ο εθνικός ύμνος χάρη στα χρυσά μετάλλια που κατέκτησαν σε άλμα επί κοντώ, μήκος και τριπλούν αντίστοιχα, με τους Νικόλ Κυριακοπούλου (ασημένιο στο επί κοντώ) και Απόστολο Χρήστου (χάλκινο στα 50μ. ύπτιο) να προσφέρουν δύο ακόμα σημαντικές διακρίσεις.
Ποιος λείπει από την εξίσωση; Ο ασημένιος πρωταθλητής Ευρώπης στο 50μ. ελεύθερο, Κριστιάν Γκολομέεβ. Στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα υγρού στίβου στην Γλασκόβη ο 25χρονος κολυμβητής συμμετείχε με… δυνατό αγώνισμα την αγαπημένη του πεταλούδα. Εκεί, «έσπασε» τρεις φορές το πανελλήνιο ρεκόρ, βρέθηκε στον τελικό αλλά περιορίστηκε στην τέταρτη θέση, λίγες εβδομάδες μετά το χρυσό στους Μεσογειακούς Αγώνες της Ταραγόνα.
Το ελεύθερο, σαφώς και δεν περνούσε σε δεύτερη μοίρα για τον Γκολομέεβ ο οποίος έχει μάθει από το ξεκίνημα της ζωής του πως τίποτα δεν χαρίζεται αλλά για να διεκδικήσεις πρέπει να μοχθήσεις και να επιμείνεις.
Γεννημένος στο Βέλινγκραντ της Βουλγαρίας στις 4 Ιουλίου 1993μ ο Κριστιάν Γκολομέεβ με το που είδε το φως της ζωής στερήθηκε το πιο σημαντικό πρόσωπο για ένα παιδί, την μητέρα του. Ένα ιατρικό λάθος παίρνει την Κριστίνα από δίπλα του και αναγκάζει τον πατέρα του Τσβετάν να μεταναστεύσει μαζί με αυτόν και τα άλλα δύο αδέρφια του, Ιβάν και Νικόλα, στην Ελλάδα. Κορυφαίος διεθνής κολυμβητής, ο «Τσέτσο» μετακομίζει στο Ηράκλειο και συνεχίζει να υπηρετεί το σπορ στο οποίο διέπρεψε μέσα από τον τοπικό ΚΟΗ, κερδίζοντας την αγάπη και τον σεβαρμό της τοπικής κοινωνίας.
Παράλληλα με την εργασία του, μετέδωσε τις γνώσεις του σπορ και τις εμπειρίες στον του γιο (είχε πάρει το όνομα της μητέρας του) και η παροιμία «το μήλο πέφτει κάτω από την μηλιά» επιβεβαιώθηκε πλήρως. Από νεαρή ηλικία ο Γκολομέεβ ξεχώριζε με τις επιδόσεις τουμ ωστόσο για ακόμα μία φορά η ζωή του φέρθηκε με τον πιο άδικο τρόπο. Το 2010 ο πατέρας του χάνει την μάχη με τον καρκίνο, μετά από οκτάμηνο αγώναμ και ο μόλις 17 χρονών Γκολομέεβ πριν καν ενηλικιωθεί καλείται να πορευτεί στην ζωή δίχως και τους δύο γονείς του.
Οι δυσκολίες σφυρηλατούν τον χαρακτήρα του και ο ίδιος αποφασίζει να κυνηγήσει το όνειρό του στην Αθήνα όπου συμμετέχει στον Εθνικό Πειραιώς υπό την προπονητική καθοδήγηση του Άκη Οικονόμου. Από νωρίς επιβεβαιώνει το γονίδιο του… νικητή. Το 2011 στην πρωτεύουσα του Περού Λίμα γίνεται χάλκινος παγκόσμιος πρωταθλητής Εφήβων στα 50 μέτρα ελεύθερο, για να ακολοθήσει και το ασημένιο μετάλλιο στο ευρωπαϊκό του Βελιγραδίου στο ίδιο αγώνισμα την ίδια χρονιά.
Από το 2012 και την παρθενική του συμμετοχή σε ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ανδρών ξεκινά η… κατάρα της τέταρτης θέσης και το κυνήγι ενός μεταλλίου. Συνολικά, έφτασε στην πηγή σε τέσσερις περιπτώσεις αλλά ισάριθμες φορές είδε το βάθρο στην κυριολεξία να… γλιστρά από τα χέρια του για μερικά δευτερόλεπτα (50μ. ελεύθερο το 2012 και το 2016, 50μ. πεταλούδα φέτος, 4Χ100μ. ελεύθερο και 4Χ100μ. μικτή ομαδική το 2016).
Σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη του φυσικά και στην σταδιακή εκτόξευση της καριέρας διαδραμάτισε η προπόνησή του στις ΗΠΑ. Στην Αμεική διαμένει μόνιμα τα τελευταία χρόνια μετά και την φοίτησή του στο Πανεπιστήμιο της Αλαμπάμα, το οποίο του προσέφερε υποτροφία. Βελτιωμένος αγωνιστικά σε πολλά τεχνικά στοιχεία του, ο Γκολομέεβ πραγματοποιεί την επιθυμία του για παρουσία στο κορυφαίο αθλητικό ραντεβού, τους Ολυμπιακούς Αγώνες, όπου δίνει το παρών τόσο το 2012 στο Λονδίνο όσο και το 2016 στο Ρίο Ντε Τζανέιρο.
Μέχρι το απόγευμα της Πέμπτης πάντως, έλειπε η επιβεβαίωση πως ανήκει στην ελίτ. Ένα μετάλλιο σε σπουδαία διοργάνωση. Και η μοίρα που σε τόσες περιπτώσεις του είχε γυρίσει την πλάτη αυτή την φορά «αναγκάστηκε» από τον χαρισματικό Γκολομέεβ να υποκύψει μετά από μία σπουδαία κούρσα.
Το εξαιρετικό του φίνις στα 50 μέτρα ελεύθερο του χάρισε το ασημένιο μετάλλιο με χρόνο 21:44, πίσω από τον Βρετανό Μπεν Πράουντ ο οποίος τερμάτισε με 21:34. Eνδεικτικό του μεγέθους της επιτυχίας του 25χρονου κολυμβητή το γεγονός πως έκανε ένα ακόμα πανελλήνιο ρεκόρ, διεκδίκησε ως το φινάλε το χρυσό μετάλλιο, κυρίως όμως διακρίθηκε σε ένα αγώνισμα το οποίο είναι ιδιαίτερα δημοφιλές με τον ανταγωνισμό παγκοσμίως να φτάνει στα… ύψη.
«Ήθελα να ξορκίσω αυτήν την κατάρα της 4ης θέσης. Πραγματικά το πίστευα πάρα πολύ, το ήθελα πολύ. Και μου βγήκε η κούρσα έτσι όπως έπρεπε, χωρίς λάθη. Ένιωθα τέλεια, τους έβλεπα τους αντιπάλους μου, ήμασταν όλοι μαζί και είπα εκεί στα τελευταία μέτρα ότι “τόχω, τόχω..”».
Οι στόχοι φυσικά δεν σταματούν εδώ. «Πάντα υπάρχει το όνειρο. Ονειρευόμουν από μικρό παιδί να γίνω παγκόσμιος πρωταθλητής. Ελπίζω κάποια μέρα να το καταφέρω» είχε δηλώσει στο Καζάν το 2015. Η καλύτερη στιγμή της καριέρας του μέχρι στιγμής είναι γεγονός, όπως παραδέχτηκε. Θα ακολουθήσουν πολλές στο μέλλον, όπως φυσικά και οι μάχες. Επόμενος σπουδαίος στόχος η Γκουανγκζού το 2019. Μένει να κερδίσει. Ξανά. Άλλωστε, ο επιμένων πάντα νικά.
Πηγή: Sport DNA
