Επιλογή Σελίδας

Του Βασίλη Σκουντή

Τον Φεβρουάριο του 1990 στους ημιτελικούς του Κυπέλλου Κυπελλούχων με την Κνορ Μπολόνια στάθηκε μπροστά του ο διαβόητος Μάικλ «Sugar» Ρίτσαρντσον…

Στις 13 Απριλίου του 1993, Μεγάλη Τρίτη, στον ημιτελικό του Final 4 του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, τον ρόλο του δολοφόνου έπαιξε ο Μαουρίτσιο Ραγκάτσι που πήρε τη σκυτάλη από τον Μάσιμο Γιακοπίνι και του έδωσε τη χαριστική βολή.

Η πάσα του Φασούλα και ο Νορβηγός δήμιος

Στις 17 Μαρτίου του 1992 στον τελικό του Κυπέλου Κυπελλούχων στη Ναντ έπειτα από ένα μοιραίο λάθος του Παναγιώτη Φασούλα στην επαναφορά η μπάλα βρέθηκε στα χέρια του Ρίκι Μπράουν που τον εκτέλεσε εν ψυχρώ…

Και στις 12 Μαρτίου του 1996 σε άλλον έναν τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων έπεσε πάνω στον τοίχο που λεγόταν Ραμόν Ρίβας…

Απόψε εμφανίσθηκε κάποιος άλλος δήμιος για να σκοτώσει το όνειρο του ΠΑΟΚ, που –για να μην ξεχνιόμαστε και να μην τα καταρρακώνουμε και τα ισοπεδώνουμε όλα- έχει στο παλμαρέ του ένα Κύπελλο Κυπελλούχων (1991) και ένα Κύπελλο Κόρατς (1994)…

Ποιος ήταν αυτός ο καινούργιος δήμιος;

Λιγότερο γνωστός και πιο άσημος από τους προηγούμενους, ένας Νορβηγός ονόματι Χάραλντ Φρέι ήταν εκείνος που έμπηξε το μαχαίρι στην καρδιά του «Δικέφαλου Αετού», σκοράροντας μέσα από ένα flair pick το καταδικαστικό και μοιραίο τρίποντο (81-77).

Ο ηττημένος… νικητής και οι έξι… ψωροπόντοι!

Στο αμέσως επόμενο κλικ και ενώ ηχούσε ο μακρόσυρτος ήχος από την κόρνα της λήξης, ο ΠΑΟΚ πρόσφερε άθελα του τον εγκυκλοπαιδικό ορισμό του οξύμωρου σχήματος, όντας ένας ηττημένος… νικητής!

Κάποιοι παίκτες του θα έκλαψαν, δεν το αποκλείω, αλλά αυτά τα δάκρυα που (μπορεί να) χύθηκαν θα γίνουν το λίπασμα στην επόμενη επιχείρηση μιας ομάδας η οποία με προϋπολογισμό γύρω στις 600.000 ευρώ κατατρύπησε το ταβάνι της, κατάφερε «against all odds» να φτάσει στον τελικό μιας ευρωπαϊκής διοργάνωσης και να δει το λάφυρο να της γλιστράει για έξι… ψωροπόντους!

Αυτά είναι τα… κουμπιά της Αλέξαινας, όπως λέει και η μάνα μου: αυτά συμβαίνουν σε διπλούς τελικούς και σε μια διαδικασία που διαρκεί 40+40 λεπτά και ανά πάσα στιγμή, οι ομάδες πρέπει να κάνουν προσθαφαιρέσεις στους πόντους!

Απέμεναν τριάμισι λεπτά για τη λήξη του αγώνα, όταν ο δις πρωταθλητής της EuroLeague (με τον Ολυμπιακό) Δημήτρης Κατσίβελης με ένα ψαγμένο και αποκύημα της εμπειρίας του, spin move ανέβασε τη διαφορά στους 10 πόντους (77-67) κι έκανε το Παλατάκι της Πυλαίας να μοιάζει με το Ανάκτορο του Μπάκιγχαμ, όπου οι υπήκοοι περίμεναν ανυπόμονα τη στέψη του βασιλιά τους!

Αμ δε όμως!

“Μη σταματάς Δικέφαλε”

Τα πρώτα σκιρτήματα είχαν εκδηλωθεί στο 35ο λεπτό όταν ο ΠΑΟΚ φορώντας πλέον την αμυντική πανοπλία του και χάρη σε μια επική ανατροπή (από το 39-49 της ανάπαυλας) ισοφάρισε για πρώτη φορά τη διαφορά της ήττας του στη Βασκονία: εκείνο το διά χειρός Τζάκσον Κρούζερ τρίποντο με το οποίο οι Θεσσαλονικείς προηγήθηκαν με 74-67 έγινε μυριόστομη κραυγή στα χείλη του ξεσαλωμένου ασπρόμαυρου λαού..

“Μη σταματάς Δικέφαλε”!

Δεν σταμάτησε, όντως, ο Δικέφαλος και –όπως σημείωσα προηγουμένως-ανέβασε τη διαφορά μέχρι τους 10 πόντους και τότε-για να πω την αμαρτία μου-δεν ήμουν σίγουρος ότι το timing ήταν σωστό!

Το καθαρό μυαλό και η αργοπορία

Ήταν ή δεν ήταν, αυτό δεν έχει πλέον σημασία: το βέβαιο είναι ότι στο επέκεινα ο ΠΑΟΚ δεν διαχειρίσθηκε σωστά την κατάσταση και την ευκαιρία και -για την ακρίβεια- δεν παγίωσε τη σκληράδα στην άμυνα του και δεν κράτησε καθαρό το μυαλό του στην επίθεση, χώρια που είχε αργήσει να αντιδράσει και να αντεπιτεθεί…

Δεν τα βγάζω από το μυαλό μου όλα αυτά, τα άκουσα δι’ επισήμων χειλέων (Κατσίβελης) μετά τη λήξη του αγώνα και υπερθεματίζω…

Ο Φρέι ο οποίος απόψε πήρε σκυτάλη από τον (φυσικό αυτουργό της νίκης της Μπιλμπάο στον πρώτο τελικό) Μέλβιν Πάντζαρ δεν κάθισε στα αυγά του και ξαναπήρε την ίδια σκυτάλη: μετά τις 4/5 βολές του (και πάλι πολύ αποτελεσματικού) Γερμανού και τις 2/3 του Κατσίβελη που ισοφάρισε το σκορ της ήττας (81-74), ο Νορβηγός εκτέλεσε με χέρι σαν αλφάδι από τη γωνία και αυτό το τρίποντο έμελλε να αποτελέσει τη χαριστική βολή για τους οικοδεσπότες.

Τα άσφαιρα πυρά και το λάθος σουτ!

Η διαφορά μειώθηκε στους τέσσερις πόντους (81-77), αλλά ο ΠΑΟΚ είχε κι άλλες σφαίρες στη θαλάμη του όπλου του, μόνο που τα πυρά του αποδείχθηκαν άσφαιρα.

Εκείνη τη στιγμή οι Θεσσαλονικείς είχαν ανάγκη και αποζητούσαν ένα μεγάλο σουτ: το έβαλαν, μα ήταν το λάθος σουτ!!!

Το εννοώ αυτό διότι ναι μεν ο Φρανκ Μπάρτλεϊ ευστόχησε σε τρίποντο σχεδόν από την κορυφή για το 84-80, αλλά είχαν προηγηθεί δυο σουτ-προσευχές που δεν εισακούσθηκαν από τον … Πανάγαθο: ένα δίποντο στο μπάσιμο του Σαβάρ Ρέινολντς και το επιγενόμενο corner 3 του Μπάρτλεϊ, με το οποίο ο ΠΑΟΚ θα μπορούσε να έχει προηγηθεί με 84-78.

Εάν έμπαινε το δίποντο, εάν έμπαινε το τρίποντο, ε, διάβολε στον αθλητισμό και σε ολάκερη τη ζωή, τα κάθε λογής «what if» δεν βγάζουν κανένα νόημα…

Η χαρακωμένη μνήμη και το βιβλίο του Πρέλεβιτς

Αντιθέτως βγάζει νόημα η (το εννοώ αυτό) τιτάνια προσπάθεια που κατέβαλε ο ΠΑΟΚ κόντρα σε θεούς και δαίμονες για να φτάσει να διεκδικεί ένα ευρωπαϊκό τρόπαιο στις λεπτομέρειες και σε δυο μετρημένα και εντέλει ανεξίτηλα καταχωρημένα στη συλλογική μνήμη σουτ…

Θα τα θυμούνται και τα ανακαλούν στη μνήμη τους στο μέλλον στο μέλλον, όπως τη χαμένη βολή του Πρέλεβιτς στο ΣΕΦ και όπως την πάσα του Φασούλα στον Μπράουν, αλλά για κάθε τέτοια στιγμή που χαρακώνει τις μνήμες, τα μυαλά και τις καρδιές των ανθρώπων, θα λειτουργεί ως αντίβαρο, ως αντεπιχείρημα και ως άλλοθι ο τίτλος του βιβλίου το οποίο έβγαλε πρόπερσι ο Μπάνε…

Αυτή, μαθές, είναι “Η δύναμη της ήττας”!

Πηγή: Sport24