Του Αντώνη Καρπετόπουλου
Μετά από 48 χρόνια ένας Ιταλός τενίστας, ο Γιανίκ Σίνερ, κατέκτησε ένα τουρνουά του Γκραν Σλαμ. Ο Σίνερ θριάμβευσε στην Μελβούρνη έχοντας κερδίσει τον Τζόκοβιτς στον ημιτελικό και έχοντας γυρίσει το σε βάρος του 0-2 από τον Μεντβέντεφ στον τελικό: μόλις οκτώ παίκτες στην ιστορία του τένις έχουν πετύχει κάτι τέτοιο σε τελικό. Εγινε ο δεύτερος νεότερος κατακτητής του Οpen της Αυστραλίας: μόνο ο Τζόκοβιτς ήταν νεότερος από αυτόν όταν το πρωτοκέρδισε. Το εντυπωσιακό της ιστορίας είναι ότι η επικράτησή του δεν είναι έκπληξη. Τον Τζόκοβιτς τον είχε κερδίσει δυο φορές το προηγούμενο εξάμηνο. Κι ο καλός εργάτης Μεντβέντεφ δεν έχει την κλάση του. Εκανε ένα μεγάλο ματς στον τελικό ο Ρώσος πράγμα που κατέδειξε την πρόοδο του νεαρού από το Αλντο Αντιτζε.
Τρελός με τα σπορ
Η ιστορία του Γιανίκ Σίνερ είναι η ιστορία ενός παιδιού που κατάλαβε γρήγορα πως η προπόνηση, οι προπονητές και η δουλειά σε κάνουν πρωταθλητή. Γεννήθηκε όταν οι γονείς του δεν το περίμεναν: ο Χανσπέτερ και η Ζίνγκλάιντ είχαν παραιτηθεί από την ιδέα να κάνουν παιδιά και είχαν υιοθετήσει τον Μαρκ, αδερφό του Γιανίκ και μόνιμα παρόντα στο box του. Ο κοκκινομάλλης Γιανίκ ήταν τρελός με τα σπορ από μικρός. Πριν τον κερδίσει το τένις ήταν σκιέρ (με κατακτήσεις κυπέλλων Παίδων και Νέων) κι έπαιξε πολύ ποδόσφαιρο (με όνειρο να πάει στην Μίλαν, της οποίας παραμένει οπαδός). Τον κέρδισε το τένις χάρη στην επιμονή ενός οικογενειακού φίλου και προπονητή του Μάσιμο Σαρτόρι, που διακρίνοντας το ταλέντο του έπεισε τους γονείς του να τον αφήσουν να φύγει από το σπίτι για να δουλέψει στην Μπορντιγκέρα, κοντά στην Γένοβα, στην σχολή του Ρικάρντο Πιάτι. Εκτοτε οι γονείς του είναι απλά οι πιο φανατικοί του οπαδοί: τον βλέπουν όλο και πιο σπάνια κι ο Σίνερ την Κυριακή τους αφιέρωσε το τρόπαιο γιατί όπως είπε του χάρισαν την ελευθερία του. Ξαφνικά πατέρας και δάσκαλός του γίνεται ο Πιάτι. Μαζί του ο Σίνερ αρχίζει να παίζει σε τουρνουά Νέων, τα οποία άφησε γρήγορα διότι ο Πιάτι πίστευε πως είναι προτιμότερο να χάνεις από τους μεγάλους παρά να κερδίζεις τους μικρούς.
Το 2019 πρωτομπήκε στον παγκόσμιο πίνακα του ΑΤP ξεκινώντας στο νούμερο 553 και ολοκλήρωσε την χρονιά στο νούμερο 78 της κατάταξης. Το 2020 κατέκτησε τον πρώτο του τίτλο στο τουρνουά ΑΤP της Σόφιας κι έφτασε στα προημιτελικά του Ρολάν Γκαρός. Το 2021 ήταν ένας νεαρός ανερχόμενος μπέιζλάινερ, καλός όταν έπαιζε από το βάθος του γηπέδου αλλά προβλέψιμος. Το απόλυτο μάθημα το παίρνει από τον Τσιτσιπά στη Μελβούρνη το 2022: ανατρέπει το σε βάρος του 0-2 και ισοφαρίζει, αλλά χάνει από τον Στέφανο στο πέμπτο σετ. Κι αποφασίζει να αλλάξει τα πάντα.
Βανιότσι, Κάχιλ, Φεράρα
Ο Σίνερ θα έπρεπε να είναι απολύτως υποχρεωμένος στον προπονητή του: ο Πιάτι τον παρέλαβε στα 15 του, τον έκανε επαγγελματία και του έμαθε και ιταλικά – μέχρι τότε ο Σίνερ μιλούσε μόνο γερμανικά. Αλλά η αληθινή επιτυχία απαιτεί κάτι περισσότερο. Ο Ιταλός αλλάζει όλο του το σταφ. Νέος προπονητής του είναι ο Σιμόνε Βανιότσι, πρώην Ιταλός πρωταθλητής, που όμως γρήγορα αφοσιώθηκε στην προπονητική. Σύντομα θα προσλάβει ένα νέο γυμναστή, τον Ουμπέρτο Φεράρα. Η απόλυτη έκπληξη όμως είναι η συνεργασία του με τον Ντάρεν Καχίλ, που αφήνει την Μελβούρνη για να μετακομίσει για χάρη του αρχικά στο Μιλάνο και πλέον στο Μόντε Κάρλο που είναι η έδρα του. Ο Αυστραλός έχει οδηγήσει τον Αγκάσι κάποτε στην πιο θεαματική επιστροφή αθλητή του τένις, ήταν προπονητής του Λέιτον Χιούιτ που έχει υπάρξει ο νεότερος που έφτασε στο νούμερο 1 του κόσμου κατακτώντας το US Open και το Γουίμπλεντον και είναι ο άνθρωπος πίσω από τα θαύματα της Χάλεπ. Ο Καχίλ του εξηγεί ότι στόχος του πρέπει να είναι όχι οι νίκες, αλλά να βελτιώνεται μέρα με τη μέρα στην προπόνηση και του υπόσχεται πως σε ένα χρόνο θα φτάσει να παίζει επί ίσοις όροις για τέσσερις με πέντε ώρες με τους καλύτερους. Ο Φεράρα αλλάζει την σωματική του διάπλαση: ο Σίνερ αποκτά μύες και δυνάμεις. Ο Βανιότσι του εξηγεί ότι στο τένις υπάρχει και τακτική – ο Γιάνικ ήταν πολύ ενστικτώδης και νευρικός στα δυο του πρώτα επαγγελματικά του χρόνια.
Πρέπει να αλλάξεις
Το 2023 η πρόοδός του Σίνερ βγάζει μάτια. Δεν είναι αποτέλεσμα ωριμότητας, αλλά δουλειάς. Στο ρεπερτόριο του μπαίνουν νέα χτυπήματα, όπως το forehand βολέ από το μισό γήπεδο που μοιάζει πια να είναι το σήμα κατατεθέν του. Το επιθετικό του παιγνίδι σταματά να είναι μια σειρά από forehand από την μπέιζ λάιν ή κάποια βολέ μέσου ύψους στο φιλέ όπου έπαιζε σαν τερματοφύλακας που επιχειρεί να μπλοκάρει τη μπάλα. Το backhand που μέχρι πριν από δυο χρόνια ήταν ένα χτύπημα που χρησιμοποιούσε αποτελεσματικά μόνο στην προθέρμανση τώρα είναι μια απλή επιλογή. Όπως και το ντροπ σοτ: άλλοτε λειτουργεί καλά, άλλοτε λιγότερο (όπως την Κυριακή), αλλά έχει μπει στην εργαλειοθήκη του Σίνερ και όταν χρειάζεται χρησιμοποιείται. Ο Κάχιλ του γράφει για μήνες στον πίνακα των αποδυτηρίων το σύνθημα «πρέπει να αλλάξεις». Ο Σίνερ χτυπάει τόσο με το forehand όσο και με το backhand πιο δυνατά από οποιονδήποτε άλλον, αλλά για να κερδίσεις στο τένις χρειάζεσαι κι άλλα: απαιτείται φυσική κατάσταση, καθαρό μυαλό, στρατηγική – πολλή γνώση του αντιπάλου. Στη Μελβούρνη ο Σίνερ δείχνει τρομερές αντοχές. Και στο ματς με τον Τζόκοβιτς και στο ματς με τον Μεντβέντεφ το καλύτερό του σετ είναι το τελευταίο.
Κυνηγώντας τον Τζόκοβιτς
Ο Κάχιλ, λένε οι Ιταλοί, γρήγορα δημιουργεί στο μυαλό του μικρού μια νέα προτεραιότητα: το πώς θα κερδίσει τον Τζόκοβιτς. Για τον Αυστραλό, παρά την πρόοδο πολλών νέων παικτών, ο Σέρβος παραμένει το σημείο αναφοράς -«αν κερδίζεις αυτόν, κερδίζεις τους πάντες» του λέει. Το 2022 και το 2023 ο Σίνερ χάνει από τον Τζόκοβιτς στο Γουίμπλεντον αλλά είναι φανερό πως απέναντί του έχει μια στρατηγική: ο Τζόκοβιτς ιδρώνει. Στα ATP Finals τον κερδίζει για πρώτη φορά στον όμιλο, αλλά χάνει από τον Σέρβο στον τελικό. Όμως όταν τον ξαναβρίσκει στον ημιτελικό του Ντέιβις Καπ τον κερδίζει κι οδηγεί την Ιταλία στην δεύτερη κατάκτηση του κυπέλλου στην ιστορία της. Όταν οι δυο τους θα ξαναβρεθούν στην Μελβούρνη ο Σίνερ είναι πλέον ο κακός δαίμονας του Τζόκοβιτς καθώς μετρά δυο νίκες στα τρία τελευταία τους ματς: στην Αυστραλία η υπεροχή του είναι τεράσια. Με όπλο το σερβίς το εκπληκτικό σερβίς του η νίκη του επί του Σέρβου γίνεται απλή διαδικασία, όπως δείχνει ο αριθμός των break points που του παραχώρησε: μηδέν!
Ο τελικός με τον Μεντβέντεφ δεν είναι το καλύτερό του ματς, μολονότι είναι ένα συναρπαστικό παιγνίδι. Μέχρι το τουρνουά του Μαϊάμι, δηλαδή μέχρι τον Μάρτιο του 2023, ο Ρώσος έχει έξι νίκες στη σειρά επί του πιτσιρικά Ιταλού. Ο Σίνερ θα τον κερδίσει πρώτη φορά στο Ρότερνταμ. Εκτοτε μετρά μαζί του τέσσερις συνεχόμενες νίκες. Είναι πιο δυνατός κυρίως στο μυαλό. Την περασμένη Κυριακή στον πρώτο τελικό της καριέρας του σε Γκραν Σλαμ τουρνουά ο Σίνερ χάνει από τον Μεντβέντεφ 1-0 σετ και είναι πίσω με 5-1 στο δεύτερο. Ο Βανιότσι του φωνάζει πως δεν υπάρχει λόγος να προσπαθεί να κερδίσει κάθε πόντο: «δοκίμασε κάτι άλλο, ας τον να χάσει» του λέει και του ζητά να μείνει κι άλλο πιο πίσω – «ακόμα και στο δεύτερο σερβίς του Ντανίλ» του λέει χαρακτηριστικά. Ο Σίνερ το κάνει κι αμέσως κάνει το πρώτο του break. Δεν προλαβαίνει να γυρίσει το δεύτερο σετ: το χάνει και βρίσκεται στο 0-2. Αλλά κερδίζει το ματς. Γιατί δουλεύει. Κι ακούει.
Πηγή: Karpetshow
