Στην εποχή του, τις δεκαετίες του `40 και του `50 o Moacir Barbosa θεωρούταν από τους κορυφαίους τερματοφύλακες στον κόσμο, τόσο με τη Vasco da Gama, όσο και με την Εθνική Βραζιλίας με την οποία κατέκτησε το Copa América το 1949.
Στο υποσυνείδητο όμως των συμπατριωτών του έχει καταγραφεί ως ο υπεύθυνος, ο απόλυτος φταίχτης του Maracanaço, της ήττας από την Ουρουγουάη στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1950 στο Maracanã…
Η φρενίτιδα που είχε καταλάβει ένα ολόκληρο έθνος τις παραμονές του τελικού με την Ουρουγουάη είναι πραγματικά ασύλληπτη. Θεωρούταν αδιανόητη η ήττα, άπαντες ήταν σίγουροι πως η Βραζιλία θα νικούσε και θα κατακτούσε το Παγκόσμιο Κύπελλο.
Πριν από το ματς δώρισαν στους παίκτες της Βραζιλίας ολόχρυσα ρολόγια που έγραφαν: «Για τους Παγκόσμιους Πρωταθλητές»! Το άρμα του καρναβαλιού που θα μετέφερε την ομάδα στους δρόμους του Rio de Janeiro ήταν έτοιμο, όπως επίσης και η παρέλαση… Εκατομμύρια επετειακ;a φανελάκια με σλόγκαν για την κατάκτηση του Μουντιάλ είχαν τυπωθεί. Ακόμα και ο πρόεδρος της FIFA, ο Jules Rimet είχε ετοιμάσει τον λόγο του που αποθέωνε τους Βραζιλιάνους!
Ο δήμαρχος του Rio δόξαζε την ομάδα: «Σε λίγες ώρες θα είστε πρωταθλητές… Σας χαιρετώ ήδη σαν νικητές», έλεγε στα αποδυτήρια πριν από τον τελικό…
Όταν ο Friaça στο 47` έκανε το 1-0 για τη Βραζιλία, ο κόσμος παραληρούσε, μετρούσε τα λεπτά για τη λήξη… Ώσπου, στο 67` ο Schiaffino ισοφάρισε και στο 79` ο Ghiggia με μια υπέροχη προσπάθεια έστειλε με σουτ στην κλειστή γωνία του Barbosa την μπάλα για το 2-1 και το Maracanã σίγησε…
Ο Barbosa έπεσε στα γόνατα και έκλεισε τα μάτια του, σαν να καταλάβαινε το τι επρόκειτο να συμβεί μετά το γκολ που δέχτηκε… Ο περίφημος Βραζιλιάνος ραδιοφωνικός σχολιαστής, ο Luis Méndez περιέγραψε: «Goool do Uruguay», είπε σχεδόν μηχανικά και το επανέλαβε μετά σαν σε ερώτηση, δεν μπορούσε να το πιστέψει! Συνέχισε να το λέει, ψελλίζοντας, σαστισμένος από έκπληξη άλλες εννέα φορές, ώσπου στο τέλος να πει ξεψυχισμένα: «Gol du Uruguay…»
Επισήμως, μέσα στο Maracanã ήταν 173.850 θεατές, ανεπίσημα ο κόσμος ήταν πάνω από 200.000. Βουβαμάρα, νεκρική σιγή… Χρόνια αργότερα, ο σκόρερ του δεύτερου γκολ της Ουρουγουάης, ο Alcides Ghiggia, θα πει: «Μόνο τρεις άνθρωποι έχουν καταφέρει να σιγήσουν το Maracanã … Ο Sinatra, ο Πάπας Ιωάννης Παύλος ο Β` κι εγώ.»!
Ο θρήνος στη Βραζιλία υπήρξε κάτι παραπάνω από πάνδημος. Η ήττα αναφερόταν ως «η δική μας Χιροσίμα», «η μεγαλύτερη τραγωδία στη Βραζιλία», «το Βατερλό του Τροπικού»…
Ο Γολγοθάς για τον τερματοφύλακα Moacir Barbosa μόλις ξεκινούσε… Ποτέ δεν τον συγχώρησαν, ποτέ δεν ξέχασαν. Δεν ξανακλήθηκε στην Εθνική Βραζιλίας και όταν τον έβλεπαν τον έβριζαν και τον έφτυναν! Μόλις αποσύρθηκε από την ενεργό δράση δυσκολευόταν να βρει δουλειά ως προπονητής. Μια φορά επισκέφθηκε την αποστολή της Seleção και του αρνήθηκαν να μπει στο ξενοδοχείο για γρουσουζιά! Το 1993 με προσωπική παρέμβαση του προέδρου της βραζιλιάνικης Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας, Ricardo Teixeira έφυγε από σχολιαστής ενός καναλιού για τα ματς της Εθνικής!
Πολλά χρόνια μετά τον τελικό, ο Barbosa κάλεσε τους λίγους φίλους που του είχαν απομείνει στο σπίτι του για μπάρμπεκιου. Τότε πρόσεξαν πως στο γκριλ η φωτιά ήταν μεγαλύτερη από το κανονικό και μέσα καίγονταν κάτι άσπρα ξύλα, ενώ ο αέρας μύριζε μπογιά… Μια βδομάδα πριν, του είχαν κάνει δώρο τα ξύλινα δοκάρια του Maracanã! Δεν μπορούσε να σκεφτεί καλύτερο τρόπο για να πάρει την ικανοποίηση του, από το να τα καταστρέψει!
«Οι μπριζόλες που έκανα ήταν οι καλύτερες που έχω φάει ποτέ στη ζωή μου», θυμόταν και χαμογελούσε πικρά…
Ακόμα και όταν έχασε τη γυναίκα του, ένας φίλος του αποκάλυψε πως όπως είχε γείρει στον ώμο του και έκλαιγε, έλεγε: «Δεν είμαι ένοχος… Έπαιζαν 11 παίκτες»…
Ο ίδιος θα πει σε μία από τις σπάνιες συνεντεύξεις του: «Στη Βραζιλία η εσχάτη των ποινών είναι 30 χρόνια φυλάκιση. Εγώ για 50 χρόνια πληρώνω για ένα έγκλημα που δεν έχω διαπράξει. Κι ένας εγκληματίας, όταν πληρώνει το χρέος του, συγχωρείται, εγώ όμως δεν συγχωρέθηκα ποτέ…»
Λίγο πριν πεθάνει, πάμφτωχος και ξεχασμένος, το 2000 θυμήθηκε ένα περιστατικό από το 1970, όταν η μεγάλη Βραζιλία του Pelé κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο. Ήταν στο σούπερ μάρκετ και μια κυρία κρατώντας το παιδάκι της από το χέρι τον δείχνει και λέει: «Κοίταξε τον. Ήταν ο άνθρωπος που έκανε τη Βραζιλία να κλαίει»!
Η καρδιά του τελικά τον πρόδωσε σε ηλικία 79 ετών και έφυγε από τη ζωή. Κάποιοι λένε πως πέθανε από τη στενοχώρια του…
