Το ξεκίνημα αυτής της πολύ ιδιαίτερης ποδοσφαιρικής ιστορίας φτάνει στις αρχές του προηγούμενου αιώνα. Πρέπει να πάει κανείς στο 1907 και στη γέννηση του Χουάν Κάρλος Κοράσο σε ένα ψαροχώρι στις όχθες του Ρίο ντε λα Πλάτα, για να βρει πώς εξελίχτηκε αυτή η εκπληκτική διάδοχη κατάσταση στην Εθνική Ουρουγουάης, αλλά και στην κορυφή της Λατινικής Αμερικής, για να φτάσει μέχρι τον φανταστικό σκόρερ που έμαθε η εποχή μας με το όνομα Ντιέγο Φορλάν.
Ο Κοράσο ήθελε να παίξει μπάλα στην πατρίδα του, αλλά του έδωσαν την ευκαιρία στην αντίπερα όχθη. Μετανάστευσε στη γειτονιά του Μπουένος Άιρες, Αβεγιανέδα, για λογαριασμό της Ράσινγκ Κλουμπ, μα εκεί έκαναν το λάθος να μην αναγνωρίσουν την δυναμική του και να τον διώξουν ένα χρόνο αργότερα, το 1932. Δεν χρειάστηκε να κάνει πολλά βήματα. Λίγο παραπέρα βρισκόταν η έδρα της αντιπάλου. Ιντεπεντιέντε. Χτύπησε την πόρτα και μεγαλούργησε. Εκεί πέρασε όλη την καριέρα του ως κεντρικός μέσος και μέχρι σήμερα μνημονεύεται ως ένας από τους μεγαλύτερους θρύλους του club.
Τα σπουδαιότερα όμως τα έζησε με την Εθνική Ουρουγουάης. Σαν παίκτης δεν μπόρεσε να πανηγυρίσει μαζί της, αλλά βρέθηκε τέσσερις φορές ως εκλέκτορας στον πάγκο της. Εκείνος ήταν που την οδήγησε στις δύο από αυτές τις περιπτώσεις στην κατάκτηση του Κόπα Αμέρικα (1959, 1967), ενώ την πήγε και στο Μουντιάλ του 1962. Στη δεύτερη κατάκτηση, το 1967, στην ενδεκάδα είχε και τον άντρα της κόρης του. Ηταν ο Πάμπλο Φορλάν. Σκληρός και δυναμικός πλάγιος αμυντικός έκανε τεράστια καριέρα με την Πανιαρόλ και τη βραζιλιάνικη Σάο Πάολο, παίρνοντας πολλές κούπες, με σημαντικότερη σε συλλογικό επίπεδο το Κόπα Λιμπερταδόρες και το Διηπειρωτικό του 1966. Επαιξε και σε τρία Μουντιάλ (1966, 1970, 1974).
Για να φτάσουμε στη σύγχρονη εποχή. Εγγονός του Κοράσο, γιος του Πάμπλο, ήρθε στην επικαιρότητα σημαντικότερος όλων ο Ντιέγο. Η δική του θητεία είναι γνωστή, όπως και τα επιτεύγματά του. Matador ολκής που για διάφορους λόγους δεν έπιασε στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, αλλά έκαψε καρδιές σε Βιγιαρεάλ και Ατλέτικο Μαδρίτης. Οπως ο παππούς και ο πατέρας του, έτσι κι ο Ντιέγο Φορλάν έφτασε με τη Σελέστε στην κορυφή της Νοτίου Αμερικής (2011), ενώ με την Ατλέτικο σήκωσε το Κύπελλο UEFA και το Σούπερ Καπ Ευρώπης (2010). Τα δικά του επιτεύγματα ως σκόρερ είναι πολλά και σημαντικά και όλοι τον θυμούνται για τους εκπληκτικούς, διαφορετικούς τρόπους που είχε για να σκοράρει. Κι αυτός έπαιξε σε τρία Μουντιάλ (2002, 2010, 2014) και έφτασε στην 4η θέση στο τελευταίο.
Κάπου εδώ κλείνει η φοβερή αυτή ιστορία με την τριλογία των Φορλάν. Όμοιά της δεν υπάρχει στον κόσμο της μπάλας, τουλάχιστον όχι σε τόσο υψηλό επίπεδο. Τώρα μένει να δούμε εάν οι απόγονοι του Ντιέγο θα μπορέσουν να συνεχίσουν αυτό που ξεκίνησε στις αρχές του 20ού αιώνα και έφτασε με μία μπάλα μέχρι τις μέρες μας…
Πηγή: Gazzetta
