Του Γιάννη Φιλέρη
Είναι ίσως η πρώτη φορά μέσα στη σεζόν και στο BCL που η ΑΕΚ έχασε πλήρως τον προσανατολισμό της. Σα να την χτύπησε ένα βέρτιγκο που την προσγείωσε ανώμαλα στο παρκέ της μικροσκοπικής αρένας της Ναντέρ. Η γαλλική ομάδα, που βρέθηκε με την πλάτη στον τοίχο στα πρώτα δέκα λεπτά, όχι μόνο όρθωσε το ανάστημα της, αλλά έδωσε και ένα καλό μάθημα στην “Ένωση” υπενθυμίζοντας σε όλους ότι με τα λόγια δεν κέρδισε ποτέ κανείς. Χρειάζονται και τα έργα, οι πράξεις, εκεί όπου οι “κιτρινόμαυροι” απέτυχαν.
Αν συνδυάσουμε αυτή την ήττα με την αντίστοιχη στο κλειστό της Πυλαίας από τον ΠΑΟΚ για την GBL, ενδεχομένως να διαπιστώσουμε μια μίνι κρίση και αρκετά σύννεφα πάνω από τον Σάκοτα και τους παίκτες του.
Είναι όμως η ώρα να μην το βάλουν κάτω και την ερχόμενη Τετάρτη στο τρίτο μέρος της σειράς με τους σκληροτράχηλους, όπως αποδείχθηκε, Γάλλους να κάνουν ό,τι θα έχουν στο μυαλό και οι χιλιάδες Ενωσίτες που θα πάνε στα Άνω Λιόσια, για να πανηγυρίσουν στο τέλος το 2-1 και την πρόκριση στο φάιναλ-φορ, όπου ήδη περιμένει η Μάλαγα (στον άλλο ημιτελικό Γαλατασαράι-Τενερίφη).
Η ΑΕΚ που ξεκίνησε διαβασμένη, με στόχευση και καλά ποσοστά από μακριά, δεν βρήκε -σε καμιά περίπτωση- τον τρόπο να ξαναφέρει το ματς στα μέτρα της. Η Ναντέρ είτε με τον Χάουαρντ που έκανε το παιχνίδι της ζωής του, είτε με τον Σεν και τα τρίποντα του, είτε με το πληθωρικό παιχνίδι του Λακόμπ και στο τέλος τις βοήθειες του Τίλμαν, τουλάχιστον αυτή τη βραδιά έμοιαζε πολύ δυνατή, σχεδόν απροσπέλαστη.
Μπορεί ο Δικέφαλος να πλησίασε στο -2 στα μέσα της τρίτης περιόδου, με το μίνι ξέσπασμα από τον Τάκερ (προσπαθεί να βρει ρόλο στην ομάδα, αλλά δεν είναι εύκολο να το κάνει σε ματς τέτοιας σημασίας) αλλά όταν οι γηπεδούχοι πάτησαν το γκάζι και δεν κοίταξαν ποτέ πίσω τους. Είχαν επιστρατεύσει τα πάντα. Χέρια, κορμιά, άμυνες, μέχρι και ο “αιώνιος” προπονητής τους, Πασκάλ Ντονατιέ, βρισκόταν στον πάγκο για να δώσει κι αυτός τις συμβουλές του.
Ο Σάκοτα έβλεπε τα πεπραγμένα στο παρκέ και δεν το πίστευε.
Μιλώντας μόνο για μπάσκετ
Κινδυνεύει η ΑΕΚ να τα χάσει όλα; Εντάξει, η πίεση θα είναι πολύ μεγάλη πλέον την άλλη Τετάρτη, ωστόσο, η ελληνική ομάδα παραμένει φαβορί. Έχει την έδρα (στην οποία ακόμα δεν έχει γνωρίσει την ήττα), είναι στη θεωρία καλύτερη ομάδα, αν βρει τις συντεταγμένες της θα πετύχει την πολυπόθητη δεύτερη νίκη. Είναι άλλωστε πολύ διαφορετικά τα πράγματα σε σχέση με την ΑΕΚ που ξέραμε.
Θα προσπαθήσουμε να εξηγήσουμε το γιατί:
Από το πρώτο παιχνίδι της ΑΕΚ στο φετινό BCL εναντίον της Μακάμπι Ραμάτ Γκαν έχουν περάσει τεσσερισήμισι μήνες. Ήταν 1η Οκτωβρίου, όταν όχι περισσότεροι από 1.000 – 1.200 φίλοι της “Ένωσης” έβλεπαν την ομάδα τους να επικρατεί 80-71, με τον Πρέντις Χαμπ να δίνει ρεσιτάλ (28π με 7/12 τρίποντα).
Ακόμα η νέα ομάδα στη Σανέλ Αρένα βρισκόταν υπό κατασκευή και τις οδηγίες του Ντράγκαν Σάκοτα. Ήταν όμως και το πρώτο δείγμα γραφής σε μια χρονιά που φαίνεται ότι θα ολοκληρωθεί με την υλοποίηση ενός ιδανικού σεναρίου. Την πρόκριση σε ένα φάιναλ-φορ, που θα διεξαχθεί στην (κατάμεστη, πλέον) Σανέλ Αρένα.
Μέσα σε αυτές τις 130 ημέρες, ο Δικέφαλος έγινε μια “άλλη” ομάδα. Όχι εκείνη που στην περσινή δεύτερη φάση του BCL, γνώρισε έξι ήττες σε ισάριθμα παιχνίδια, αλλά αυτή που στο τέλος της φετινής κανονικής περιόδου μετράει 10 νίκες σε 15 αγώνες, είναι αήττητη εντός έδρας και -το κυριότερο- στο τελευταίο ματς που έδωσε στα Άνω Λιόσια, στις εξέδρες βρέθηκαν 9.000 οπαδοί της!
Άλλοι τόσοι θα βρεθούν και την ερχόμενη Τετάρτη, για να λυγίσουν την όποια αντίσταση της Ναντέρ, και να έρθει η πρόκριση στο φάιναλ-φορ που σε αυτή την περίπτωση θα διοργανωθεί στη Σανέλ Αρένα, όπου η ζήτηση βέβαια θα είναι … δεκαπλάσια.
Αυτή η φρέσκια ΑΕΚ, μπορεί πλέον να κινητοποιεί την ευρεία μάζα των φιλάθλων του ιστορικού συλλόγου και από το ναδίρ της περσινής σεζόν, τις γενικότερες αμφιβολίες των τελευταίων ετών, έχει περάσει, πλέον, σε μια άλλη διάσταση. Πιο μπασκετική, αν δει κανείς συνολικά την εικόνα της στο γήπεδο τόσο στο ελληνικό πρωτάθλημα όσο και στο BCL, πιο οργανωμένη σε όλα τα υπόλοιπα επίπεδα, εκείνα τα οποία άφηναν σχεδόν μια αιώνια ανοιχτή πληγή στα πλευρά του κλαμπ.
Αυτή τη σεζόν όλα λειτουργούν σε μια κανονικότητα που έλειπε καιρό από την ΑΕΚ, η λέξη ban μοιάζει άγνωστη στο κιτρινόμαυρο λεξιλόγιο και κυρίως όλα έχουν επικεντρωθεί στο μπάσκετ.
Η ΑΕΚ του Σάκοτα
Η παρουσία ενός πολύ έμπειρου προπονητή, όπως ο 72χρονος Σάκοτα, αποτέλεσε την … εργοστασιακή εγγύηση της επιτυχίας. Ο προπονητής που έχει κατακτήσει τρεις τίτλους με την “Ένωση” (το πρωτάθλημα του 2002, το κύπελλο Ελλάδας και το BCL του 2018) επέστρεψε για μια τέταρτη θητεία, έχοντας γίνει κι αυτός, λίγο πολύ, ένας ένθερμος φίλος της ομάδας. Το είπε και ο ίδιος στη συνέντευξη που παραχώρησε πριν από την έναρξη των προημιτελικών πλέι-οφ, λέγοντας ότι “μετά από τόσα χρόνια και τις συνεχόμενες παρουσίες μου στην ΑΕΚ, λέω ότι η σχέση μου δεν μπορεί να είναι μόνο επαγγελματική με την ομάδα. Μπαίνει μέσα και το συναίσθημα…”
Πώς να μην δεθεί συναισθηματικά ο Σάκοτα με την ΑΕΚ; Είναι η ομάδα, στην οποία έχει επιστρέψει τις …περισσότερες φορές (οι άλλες είναι ο ΠΑΟΚ και ο Ερυθρός Αστέρας με δυο θητείες) σε αυτό τον μισό αιώνα που είναι προπονητής και με αυτήν κέρδισε τους τρία από τα έξι τρόπαια της καριέρας του. Για τον “Σάλε” η ΑΕΚ είναι ό,τι ο Παναθηναϊκός για τον Ομπράντοβιτς και ο Ολυμπιακός για τον Ίβκοβιτς.
Αλλά αυτή την ΑΕΚ δεν την έφτιαξε μόνο με το συναίσθημα. Η προσπάθεια του, με το μπάτζετ που πήρε στα χέρια του, έμοιαζε με ένα προσεχτικό παζλ, τα κομμάτια του οποίο έμπαιναν, ένα-ένα στη θέση τους.
Κι αυτή η λογική που δημιούργησε, εν τέλει, την ΑΕΚ που γέμισε (και θα ξαναγεμίσει) ασφυκτικά το γήπεδο της, δεν μπορεί παρά να θριαμβεύσει σε έξι βράδια.
Πηγή: Sport24
