Η αδάμαστη ψυχή ενός ενοχλητικού

Του Ιωάννη Πέππα

Ο Ντάριο Σίλβα (Darío Debray Silva Pereira) γεννήθηκε στις 2 Νοεμβρίου του 1972, στην πόλη Τριέντα ι Τρες (Treinta y Tres –Τριάντα τρία), στην ομώνυμη επαρχία της Ανατολικής Ουρουγουάης. Ξεκίνησε την καριέρα του στην Ντεφενσόρ Σπόρτινγκ, πριν περάσει στη δημοφιλέστερη ομάδα της Ουρουγουάης, την Πενιαρόλ. Το 1995, ήρθε στην Ευρώπη για να παίξει στην Ιταλία και την Κάλιαρι, ενώ αργότερα μεταγράφηκε στην Ισπανία, παίζοντας για την Εσπανιόλ, τη Μάλαγα και τη Σεβίλλη. Το 2005 πήγε για ένα χρόνο στην Πόρτσμουθ, ενώ από τις αρχές του καλοκαιριού του 2006 ήταν χωρίς ομάδα. Στην καριέρα του αντιμετώπισε διαδοχικούς τραυματισμούς και προβλήματα στον αστράγαλο.

Ξεκίνησε την καριέρα του, ως επιθετικός, το 1991 στη Ντεφενσόρ και λίγο αργότερα υπέγραψε σε έναν από τους μεγάλους συλλόγους της Νοτίου Αμερικής, την Πενιαρόλ του Μοντεβιδέο. Το 1995, σε ηλικία 22 ετών, μεταπήδησε στην Ιταλία και υπέγραψε με την Κάλιαρι, όπου του δόθηκε το παρατσούκλι «Sa Pibinca» (Ο Ενοχλητικός στην τοπική διάλεκτο της Σαρδηνίας) λόγω του φρενήρους επιθετικού του στυλ. Την τελευταία σεζόν, από τις τρεις που ήταν εκεί, βοήθησε την επιστροφή της ομάδα στην Serie A, σημειώνοντας το καλύτερο ατομικό του ρεκόρ με 13 γκολ. Κατόπιν επέστρεψε για ένα χρόνο στη Πενιαρόλ, υπό μορφή δανεισμού.

Στη συνέχεια μετακόμισε στην Ισπανία, όπου παρέμεινε για σχεδόν μία ολόκληρη δεκαετία. Ξεκίνησε στην Εσπανιόλ, όπου απέτυχε να εντυπωσιάσει, και μετά υπέγραψε στη Μάλαγα, το 1999. Στον σύλλογο της Ανδαλουσίας έφτιαξε ένα ιδιαίτερα αποτελεσματικό επιθετικό δίδυμο με τον Παναμέζο Χούλιο Ντέλι Βαλντέζ (Julio Dely Valdés), βοηθώντας στην κατάκτηση του Κύπελλο Ιντερτότο, το 2002 και τον σύλλογο να έχει καλά διαδοχικά πλασαρίσματα στον βαθμολογικό πίνακα. Οι φίλοι του ισπανικού ποδοσφαίρου δεν θα τον ξεχάσουν ποτέ για το σπάνιο ρεκόρ που κατέχει και που δύσκολα θα ξεπεραστεί, αφού τη σεζόν 2000/01 πέτυχε το ταχύτερο τέρμα όλων των εποχών, σκοράροντας στα 7,7 δευτερόλεπτα στο “Ροσαλέδα” απέναντι στη Βαγιαδολίδ! Κατά τη διάρκεια της συνεργασίας του με τον σύλλογο, ο ευέξαπτος παίκτης αποβλήθηκε οκτώ φορές!

Το 2003, σε ηλικία περίπου 31 ετών, εντάχθηκε στον γειτονικό σύλλογο της Σεβίλης. Δύο χρόνια αργότερα, καθώς ο σύλλογος αγόρασε τους Λουίς Φαμπιάνο (Luís Fabiano), Φρεντερίκ Κανουτέ (Frédéric Kanouté) και Χαβιέρ Σαβιόλα (Javier Saviola), κρίθηκε πλεονασματικός από τον προπονητή του Χοακίν Καπαρός (Joaquín Caparrós) και ακύρωσε την τελευταία χρονιά του συμβολαίου του. Υπέγραψε με την αγγλική Πόρτσμουθ, με ελεύθερη μεταγραφή συμφωνία 2 ετών.

Στους “Πόμπεϊς”, είχε μια καλή παρουσία, αλλά υπέστη έναν τραυματισμό στον αστράγαλο. Κατάφερε να σημειώσει μόλις τρία γκολ σε 15 εμφανίσεις και αφέθηκε ελεύθερος, στις 14 Φεβρουαρίου του 2006.

Έκανε το ντεμπούτο του για την Ουρουγουάη στις 19 Οκτωβρίου του 1994, σε ένα φιλικό αγώνα με το Περού, στη Λίμα (νίκη με 1-0). Εμφανίστηκε για την εθνική ομάδα στο Κύπελλο Συνομοσπονδιών το 1997, στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2002 και στο Κόπα Αμέρικα του 2004. Αποσύρθηκε από την εθνική όταν η Ουρουγουάη απέτυχε να προκριθεί στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2006 στη Γερμανία. Είχε συνολικά 49 συμμετοχές, σκοράροντας 14 γκολ.

Στις 23 Σεπτεμβρίου του 2006, οδηγώντας ένα μικρό φορτηγό pick-up, με επιβάτες ακόμα 2 φίλους του ποδοσφαιριστές, κινούμενο στην παραλιακή οδό της πρωτεύουσας της Ουρουγουάης, το Μοντεβίδεο, ξέφυγε από την πορεία του και καρφώθηκε σε έναν φανοστάτη. Ο Ντάριο Σίλβα πετάχτηκε από το τζάμι της πόρτας, έξω από το αυτοκίνητο και τραυματίστηκε σοβαρότατα στο κρανίο του, σπάζοντας παράλληλα το πόδι του. Μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο σε κωματώδη κατάσταση και ενώ το κεφάλι του υπέστη μόνο μικρά τραύματα, δυστυχώς οι γιατροί αναγκάστηκαν να ακρωτηριάσουν το πόδι του!

«Ο γιατρός μάς είπε ότι χρειάστηκε να ακρωτηριάσουν το δεξί πόδι διότι κινδύνευε η ζωή του», δήλωσε η μητέρα του ποδοσφαιριστή, Ντόρις Περέιρα.

Μια ομάδα πέντε γιατρών πήρε την απόφαση να ακρωτηριάσει το πόδι του Σίλβα κάτω από το γόνατο. Υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση που διήρκεσε τρεισήμισι ώρες. Μετά την επέμβαση, υπήρχαν φόβοι ότι ο ακρωτηριασμός θα μολυνθεί. Ωστόσο, η κατάστασή του χαρακτηρίστηκε σταθερή και λίγες μέρες αργότερα συνήλθε. Πλήρωσε ακριβά το ότι επέλεξε να οδηγήσει μεθυσμένος…

Όταν ξύπνησε και του είπαν οι γιατροί τι συνέβη, δάκρυσε για λίγα λεπτά και σταμάτησε, λέγοντας πως δεν θα κλάψει ποτέ ξανά γι’ αυτό. «Απ’ αυτή τη στιγμή ξεκινά η καινούργια ζωή μου». Δεν έβαλε ποτέ ξανά αλκοόλ στο στόμα του και ρίχτηκε στη μάχη για να ζήσει μια όσο το δυνατόν πιο αξιοπρεπή ζωή. Έφυγε από το νοσοκομείο στις 5 Οκτωβρίου του 2006, συνεχίζοντας την αποκατάσταση στο νοσοκομείο La Española στο Μοντεβιδέο. Αργότερα επέστρεψε στο σπίτι του. Μετέβη στην Ιταλία όπου έβαλε προσθετικό μέλος για να τον βοηθήσει να περπατά και να τρέχει χωρίς βοήθεια από δεκανίκια και προχώρησε σε μεταμόσχευση μαλλιών ώστε να καλύψει το τραύμα στο κεφάλι.

Τον Νοέμβριο του 2010, η Βρετανική εφημερίδα Daily Mail, ανέφερε ότι ο ίδιος εξέφρασε την επιθυμία να συμμετάσχει στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2012, στο Λονδίνο, ως κωπηλάτης, αλλά τίποτα περισσότερο. Ρίχτηκε με μανία και πάθος στην κωπηλασία και έγινε μέλος της ομάδας του αδερφού του Σέρχιο Ράμος, Ρενέ, με την ιδιότητα του υπεύθυνου αναζήτησης ταλέντων στην Αμερική. Τίποτα δεν του χαρίστηκε και τίποτα δεν ήταν εύκολο για τον ίδιο.

Ο Ντάριο Σίλβα ξαναγύρισε στους αγωνιστικούς χώρους και πάλι στις 13 Ιανουαρίου του 2009, μετά από μια τριετή απουσία, λαμβάνοντας μέρος σε έναν φιλανθρωπικό αγώνα μεταξύ επίλεκτων της Ουρουγουάης και της Αργεντινής! Τα έσοδα του αγώνα πήγαν στο ίδρυμα για παιδιά με κινητικές δυσκολίες «Fundación Niños con Alas». Στη διάρκεια του αγώνα σκόραρε ένα γκολ με πέναλτι!

Όπως λέει και ο ίδιος: «Η ζωή δεν σταματάει ποτέ. Η δόξα δεν βρίσκεται στο να μην αποτυχαίνεις ποτέ, αλλά στο να ξανασηκώνεσαι κάθε φορά που πέφτεις!»

PALMARES

Επαγγελματική καριέρα