Ο Αλόνσο και ο Ρούι Βιτόρια είναι, μαζί και κάποιοι άλλοι φυσικά, προπονητές της ίδιας λίστας. Σημαίνει ότι, με το κριτήριο του ανθρώπου που κατάρτισε (ή των ανθρώπων που κατάρτισαν) τη λίστα, ο Αλόνσο και ο Ρούι Βιτόρια είναι προπονητές κατάλληλοι για τη δουλειά. Αρνήθηκε ο Σάρι, επελέγη ο Αλόνσο, έμεινε πίσω ο Ρούι Βιτόρια. Εν συνεχεία απολύθηκε ο Αλόνσο, και ο Ρούι Βιτόρια βγήκε μπροστά. Πολύ εύκολα, θα μπορούσε η σειρά να είναι η ακριβώς αντίστροφη.
Ας πούμε ότι ευθύς εξαρχής, σε κλίμα…απόνερων μετά τον Φατίχ Τερίμ τότε, είχε επιλεγεί ο Ρούι Βιτόρια. Θα ξεκινούσε, με τον Ιωαννίδη τραυματία. Θα είχε να μανατζάρει νωρίς, έξι διαδοχικούς ευρω-προκριματικούς αγώνες. Θα έπρεπε να ενσωματώσει σταδιακά παίκτες, ενεργούς ή επί μήνες ανενεργούς στο ποδόσφαιρο, παίκτες που αγωνίστηκαν (ή δεν αγωνίστηκαν) σε μεγάλη διοργάνωση Εθνικών Ομάδων, άρα διαφορετικά προγράμματα για τον καθένα. Το κυριότερο, παίκτες που φυσιολογικά ο Παναθηναϊκός τους υπέγραφε σε διαφορετικά χρονικά σημεία του καλοκαιριού. Είναι ανέφικτο, να τους αποκτήσει κανείς όλους…την ίδια μέρα.
Ενδεικτικά. Ο Μακσίμοβιτς εντάχθηκε την 1η Ιουλίου, ο Ινγκασον στις 15 Ιουλίου, ο Τετέ στις 25 Ιουλίου, ο Μαξ στις 5 Αυγούστου, ο Πελίστρι στις 21 Αυγούστου, ο Ουναί στις 4 Σεπτεμβρίου. Κι ας βρεθεί άνθρωπος να σκεφτεί πως είχε άδικο ο Μεντιλίμπαρ, την ημέρα που δημοσίως αμφισβήτησε τη χρησιμότητα να κάνουν οι ομάδες θερινή προετοιμασία! Με παίκτες, που ύστερα φεύγουν. Δίχως παίκτες, που ύστερα έρχονται. Δεν βγάζει νόημα, πραγματικά.
Σε αυτό το σενάριο λοιπόν, ο Ρούι Βιτόρια θα αντιμετώπιζε τα ντέρμπι νωρίς. Θα είχε να κοντρολάρει κομμάτια που ξεφεύγουν από κάθε προπονητική πρόβλεψη, ή έλεγχο. Την εθελουσία απουσία του Βαγιαννίδη λόγω της τριβής για το συμβόλαιο, τον θάνατο του Μπάλντοκ, αν θέλετε ακόμη και τον επόμενο τραυματισμό του Ιωαννίδη. Και σε ατμόσφαιρα που, είτε Ελλάδα είτε Ευρώπη, επιπλέον θα επιβαρυνόταν με την αυτόματη σύγκριση Παναθηναϊκού/Εθνικής, Γιοβάνοβιτς κ.λπ.
Ελάτε εσείς να μου πείτε μετά, πως ο Ρούι Βιτόρια θα άντεχε στον πάγκο…πέραν της 28ης Οκτωβρίου. Δεν θα άντεχε. Με την επανενεργοποίηση της λίστας δε, το σφόδρα πιθανό είναι ότι σήμερα διάδοχος του Ρούι Βιτόρια θα ήταν ο Αλόνσο. Με τα media, εκτονωμένα. Τα social media, εκτονωμένα. Την εξέδρα, εκτονωμένη. Ο άτυχος του καλοκαιριού, ο τυχερός του φθινοπώρου.
Η περίπτωση Ρούι Βιτόρια σε βάζει να διερωτάσαι, όχι βέβαια αν ξέρει τη δουλειά. Σε βάζει να διερωτάσαι, για το κριτήριο των επαγγελματικών επιλογών μετά τη Μπενφίκα. Σαουδική Αραβία, Ρωσία, Αίγυπτος. Wow! Γιατί να κάνει κάτι τέτοιο, στον εαυτό του; Είναι η ίδια ερώτηση, γιατί να κάνει κάτι τέτοιο στον εαυτό του μετά την Ελλάδα και την Πορτογαλία, που στριφογυρίζει στο μυαλό με τον γλυκό μας Φερνάντο Σάντος την τελευταία διετία. Πολωνία, Τουρκία, Αζερμπαϊτζάν. Επειτα δηλαδή, τι; Ινδονησία;
Καλώς ή κακώς, “είμαστε οι επιλογές μας”. Και άντε, ο Φερνάντο Σάντος είναι 70 ετών πια, τη διαδρομή του την έχει κάνει, το αποτύπωμα το έχει αφήσει, αυτό δεν είναι κάτι που αλλοιώνεται, δεν βαριέσαι, στα εβδομήντα ας πηγαίνει όπου τον καλούν, αρκεί απλώς…να υπάρχουν λεφτά. Ο Ρούι Βιτόρια όμως, είναι μόλις 54 ετών. Θεωρητικά, η ηλικία του peak καριέρας. Αρκετά νωρίς, για να βολοδέρνει σε τρεις ηπείρους με, παντού, περίεργους εργοδότες.
Σε δεύτερη σερί αγωνιστική, με Αλόνσο σε 11-v-11 εναντίον του Αρη ή με Ρούι Βιτόρια σε 11-v-10 (για ένα ημίχρονο) εναντίον του Βόλου, ο Παναθηναϊκός έβγαλε στο γήπεδο την καλύτερη εικόνα σε σχέση με τους άλλους τέσσερις του big-5. Ο Παναθηναϊκός, ούτε ήταν ούτε είναι…λιγότερο υποψήφιος πρωταθλητής από τους άλλους τέσσερις. Υπό ένα, μοναδικό, όρο. Να μη έχει στο εξής της σεζόν, άλλα “κενά” Ιωαννίδη. Δίχως άλλα κενά ο Ιωαννίδης προλαβαίνει να βγει, μέχρι πρώτος σκόρερ στη Σούπερ Λιγκ. Ο Παναθηναϊκός δεν προλαβαίνει να βγει πρωταθλητής στη Σούπερ Λιγκ, με άλλα κενά Ιωαννίδη. Δεν είναι Εθνική, που το έκανε στο Λονδίνο με τον Παυλίδη.
Δέκα αγωνιστικές Σούπερ Λιγκ στο μεταξύ, ήδη ένα σημαντικό δείγμα, βοηθούν να αντιλαμβανόμαστε την ουσιώδη ειδοποιό διαφορά της regular season με το καινούργιο format. Τη διαφορά, σαφώς, την κάνει ο Αρης. Οχι τόσο επειδή αυτή τη στιγμή είναι πρώτος με ένα, όσο να πεις θεαματικό, 6-3-1. Οσο επειδή, εξαιτίας του Αρη, η regular season δεν είναι η τυπική και αναμενόμενη διαδικασία επιβεβαίωσης πως τον Μάρτιο η σύνθεση του τελικού top-4 θα είναι ΠΑΟΚ, ΑΕΚ, Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός.
Ο ΠΑΟΚ με 6-2-2, η ΑΕΚ με 5-3-2, ο Ολυμπιακός με 5-3-2, ο Παναθηναϊκός με 4-4-2, τώρα κανείς δεν είναι διεκδικητής του τίτλου. Για την ακρίβεια, τώρα όλοι είναι διεκδικητές θέσης στο top-4…ώστε να μπορούν, στο φινάλε, να είναι διεκδικητές του τίτλου. Ο πέμπτος, δεν θα μπορεί να είναι. Και πέμπτος, το δείγμα δηλοί, μπορεί “ανά πάσα ώρα και στιγμή” να καταλήξει οποιοσδήποτε από το big-5.
Το καινούργιο format, ας είμαστε ειλικρινείς, εισήχθη “εξαιτίας” του Αρη. Σχεδόν…τιμωρητικά, εις βάρος του Αρη. Γίνεται ωραιότατο “χάρη” στον Αρη. Ο Αρης είναι ο ξενοδόχος που όλοι λογάριαζαν χωρίς αυτόν. Συντελεί ο Αρης στο να μη έχουμε στο ποδόσφαιρο, αυτό που ο θαυμάσιος κόουτς Παπαθεοδώρου είπε για το μπάσκετμπολ. Ενα πρωτάθλημα με ανούσια κανονική περίοδο. ‘Η, εν τέλει, ένα ανούσιο πρωτάθλημα.
Πηγή: Sdna
