Του Βασίλη Σαμπράκου
Στην υπόθεση του ανέκδοτου των εκλογών στην Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία για την ανάδειξη νέας διοίκησης φαίνεται ότι δεν τα έχουμε δει και δεν τα έχουμε ακούσει όλα. Βρισκόμαστε 24 ημέρες πριν από την διεξαγωγή, μέσω ψηφιακής κάλπης, των εκλογών, και 14 ημέρες πριν από το πέρας της προθεσμίας για την υποβολή υποψηφιοτήτων για την διοίκηση της ομοσπονδίας, και μέχρι σήμερα δεν γνωρίζουμε ούτε έναν υποψήφιο για την θέση του προέδρου. Αν δεν έχεις παρακολουθήσει τα επεισόδια μέχρι εδώ, προκειμένου να μην επαναλαμβάνομαι, μπορείς να διαβάσεις εδώ μια μικρή περίληψη των προηγούμενων.
Και τώρα πάμε στο παρακάτω· το παρακάτω που είναι γεμάτο από γκρι ή μαύρα σενάρια. Από το ενδεχόμενο μιας νέας επιτροπής εξομάλυνσης από την UEFA, μέχρι να βρεθούν υποψήφιοι και να γίνουν … κανονικές εκλογές για την ανάδειξη μιας κανονικής διοίκησης, έως και το GREXIT, δηλαδή την αποβολή του ελληνικού ποδοσφαίρου από τις διεθνείς διοργανώσεις.
Ο Θοδωρής Ζαγοράκης προφανώς έφτασε στο συμπέρασμα ότι θα ήταν ένας διακοσμητικός πρόεδρος που δεν θα είχε την εξουσία για αλλαγές και ρήξεις με το παρελθόν για να αλλάξει το εθνικό και το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο και να “ξεμπερδέψει” η Ομοσπονδία με την Διαιτησία και την Δικαιοσύνη, δηλαδή με τα κομμάτια που απασχολούν το επαγγελματικό ποδόσφαιρο.
Το σενάριο περί της ύπαρξης plan b με πρωταγωνιστή τον Ντέμη Νικολαϊδη μόνο υπό την μορφή κρύου ανεκδότου θα μπορούσε να σταθεί, δεδομένου ότι εκείνος είχε ξεκαθαρίσει έναν χρόνο πίσω, τον Φεβρουάριο του 2020 προς την κυβέρνηση ότι δεν θα πήγαινε στο ποδόσφαιρο ως “βαλτός” και ότι δεν τον ενδιέφερε η θέση του πρόεδρου της ΕΠΟ διότι από αυτή δεν μπορεί κάποιος να καθαρίσει και να αλλάξει το ελληνικό ποδόσφαιρο, επειδή δεν έχει τις εξουσίες για να επιβάλει αλλαγές στο καθεστώς του επαγγελματικού ποδοσφαίρου. Και όλα αυτά έχουν ως συνέπεια να έχουν μείνει, η κυβέρνηση και ο Λευτέρης Αυγενάκης που είχε πάρει πάνω του όλη αυτή την επικοινωνία με τους ιδιοκτήτες των μεγάλων ΠΑΕ για να βρει ένα σχήμα κοινής αποδοχής, με άδεια χέρια.
Και τώρα τι; Το πιο πιθανό σενάριο είναι αυτό της ανάδειξης μιας διοίκησης στις εκλογές της 27ης Μαρτίου, της οποίας θα ηγείται κάποιος πρόεδρος ποδοσφαιρικής ένωσης, δηλαδή ένας ερασιτέχνης παράγοντας του χθες. Δηλαδή μια από τα ίδια με το χθες. Και αυτή θα είναι μια εξέλιξη που θα στέλνει πολλά μηνύματα, προς το ποδόσφαιρο και την κοινωνία. Η κυβέρνηση θα έχει αποτύχει στην προσπάθειά της να εμπλακεί για την αλλαγή του καθεστώτος στο ποδόσφαιρο. Η UEFA θα βλέπει το ελληνικό ποδόσφαιρο να παραμένει στην άρρωστη κατάσταση που η ίδια το αφήνει τώρα που έχουν φύγει οι δικοί της συνεργάτες και θα πετάξει την … ολιστική μελέτη της στα σκουπίδια.
Το ελληνικό ποδόσφαιρο θα παραμείνει σε χέρια ανθρώπων του χθες. Ανθρώπων που δεν έχουν, όπως η ιστορία διδάσκει, κανένα όραμα για την ανάπτυξη του ποδοσφαίρου – του ερασιτεχνικού και του εθνικού. Το μόνο όραμα που έχουν είναι αυτό της εξυπηρέτησης των συμφερόντων του επαγγελματικού ποδοσφαίρου και πιο ειδικά των αφεντικών των μεγάλων ομάδων. Τι είχες Ελλάδα, τι είχα πάντα.
Αυτό που θα συμβεί είναι ακόμη μια μεγάλη ήττα για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Ήττα που χρεώνεται στην κυβέρνηση και την UEFA, διότι οι Ελληνες το έχουν εμπεδώσει ότι δεν μπορούν να την περιμένουν την αλλαγή του ποδοσφαίρου από τον κόσμο του ποδοσφαίρου, αφού αυτός έχει φωνάξει με όλους τους τρόπους ότι δεν θέλει να αλλάξει. Η UEFA και η κυβέρνηση αναγνώρισαν το πρόβλημα, και μάλιστα μπήκαν στον κόπο να το αναλύσουν, ή τουλάχιστον αυτό υποτίθεται ότι έκανε η UEFA με την μελέτη που εκπόνησε μετά από σχετικό αίτημα της ελληνικής κυβέρνησης. Κι ενώ υποτίθεται ότι εντόπισαν τις γεννεσιουργούς αιτίες των προβλημάτων και τις παθογένειες, δεν μπορούν να αλλάξουν τίποτα στο καθεστώς του ποδοσφαίρου.
Δεν έχω ιδέα αν υπάρχουν πολλές ή λίγες πιθανότητες επιβεβαίωσης των σεναρίων που μιλούν για GREXIT που θα προκύψει ως επιλογή της κυβέρνησης ή της UEFA. Προτού φτάσω να εξετάσω αυτά τα σενάρια, στο εγγύς μέλλον, στέκομαι στην θλιβερή διαπίστωση ότι η UEFA και μια κυβέρνηση συμφώνησαν ότι το σημερινό καθεστώς πρέπει να αλλάξει, και δεν μπορούν να το αλλάξουν. Αυτή δεν είναι μια ιστορία για να τη διηγηθείς σε έναν ξένο και να καταλάβει τι είναι η Ελλάδα και τι συμβαίνει στο εσωτερικό της;
Πηγή: Gazzetta
