Oχι, δεν είναι ένδειξη σεβασμού προς τον αντίπαλο όταν του ρίχνεις 14 γκολ. Δεν έριξαν 14 γκολ οι Γάλλοι στο Γιβραλτάρ επειδή τιμούν και σέβονται τον αντίπαλο. Είναι ένδειξη σεβασμού προς το ίδιο το σπορ και προς το κοινό που παρακολουθεί στην εξέδρα και στην τηλεόραση. Θα ήταν εξευτελιστικό να κάνουν πασούλες, καθυστερήσεις και βλακείες από το πρώτο ημίχρονο, όταν ο αντίπαλός τους έμεινε με δέκα παίκτες. Θα νικούσαν με 8-0, 9-0, και… τι; Καλά έκαναν λοιπόν, οι Γάλλοι. Βρήκαν το κίνητρο νωρίς – νωρίς στο παιχνίδι, βρήκαν τη φλόγα σε κατάμεστο γήπεδο, ρώτησαν για το ρεκόρ στην ανάπαυλα του ημιχρόνου, το πέτυχαν! Δεν το έκαναν όμως επειδή ήθελαν να… τιμήσουν τον αντίπαλο. Το έκαναν απλώς επειδή ήθελαν να σπάσουν το ρεκόρ όλων των εποχών.
Υπήρχαν οι συνθήκες, δεδομένου του 2-0 στο πρώτο πεντάλεπτο και της αποβολής παίκτη του Γιβραλτάρ στο 20λεπτο, το κυνήγησαν, το έψαξαν μέχρι τέλους, τα κατάφεραν και μπράβο τους διότι τέτοιου είδους ευκαιρίες για να γράψεις ιστορία δεν τις βρίσκεις κάθε μέρα. Στα δικά μου μάτια, παρακολουθώντας το παιχνίδι, το μόνο ενοχλητικό ήταν οι πανηγυρισμοί στα γκολ. Υπερβολικοί στο δικό μου το μυαλό εναντίον του συγκεκριμένου αντιπάλου που έπαιζε και από πολύ νωρίς με παίκτη λιγότερο. Όχι προκλητικοί, όχι «κοροϊδευτικοί» και υποτιμητικοί προς τους παίκτες του Γιβραλτάρ, αλλά υπερβολικοί. Βάλε τα γκολάκια σου, άσε τους οπαδούς να πανηγυρίζουν στην εξέδρα, μην το παρατραβάς…
Επίσης στα δικά μου μάτια αυτό το 14-0 μετέτρεψε ένα παντελώς αδιάφορο στην ευρωπαϊκή ποδοσφαιρική κοινότητα παιχνίδι, αυτό το αυριανό Ελλάδα – Γαλλία, σε ένα ματς με το οποίο θα ασχοληθούν όλοι. Όχι, δεν είναι δα και ο… τελικός του Euro, αλλά σίγουρα θα ρίξουν μια ματιά στο τελικό αποτέλεσμα όλοι οι Ευρωπαίοι, να δουν τι έκανε η Γαλλία στο αμέσως επόμενο από το 14-0 παιχνίδι της. Και το προφανές είναι ότι αυτό το απίθανο αποτέλεσμα δημιουργεί μια έξτρα «υποχρέωση» στους φιλοξενούμενους όχι μόνο να το… παίξουν αυτό το παντελώς αδιάφορο βαθμολογικά ματς, αλλά να το παίξουν και πολύ καλά.
Αν υπήρχαν κάποιες λιγοστές πιθανότητες να τραυματιστεί η εικόνα της Εθνικής Ελλάδας σ’ αυτό το ματς, τώρα αυξήθηκαν σε σημαντικό βαθμό. Και δεν θα είναι καθόλου ωφέλιμη μια τεσσαρο-πεντάρα στο τελευταίο ματς ενός ομίλου στο οποίο οι παίκτες έκαναν το καλύτερο που μπορούσαν με εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα εκείνο το 3-0 «με κατεβασμένα χέρια» και πολλά λάθη του Γκας Πογέτ στην Ολλανδία. Αν, δε, συνυπολογίσει κάποιος το γεγονός ότι το αποτέλεσμα δεν έχει βαθμολογικό αντίκτυπο ούτε για την Εθνική Ελλάδας, αλλά κυρίως τις απώλειές της (Τσιμίκας, Μάνταλος, Κουρμπέλης, Μπάλντοκ, πιθανότατα νοκ άουτ και ο Σιώπης), αλλά και την απουσία από τον πάγκο του τιμωρημένου από το εντός έδρας ματς με την Ολλανδία, αντιλαμβάνεται ότι η… όλη φάση μυρίζει μεγάλο κίνδυνο βαριάς ήττας αύριο.
Θα επηρεάσει μια βαριά ήττα τους διεθνείς ενόψει των καθοριστικών για την πρόκριση στο Euro μπαράζ στο Nations League μετά από… τέσσερις μήνες; Όχι βέβαια. Και πεντάρα να «γράψει» αύριο το κοντέρ, ουδόλως πρόκειται να τους επηρεάσει όταν έρθει εκείνη η ώρα για εκείνα τα ντέρμπι πιθανότατα με το Καζακστάν στον ημιτελικό και με τη Γεωργία του Κβαρατσκέλια στον τελικό. Όμως σίγουρα θα επιβαρύνει μια ήδη βαριά ατμόσφαιρα που έχει δημιουργηθεί λόγω των δηλώσεων του Πογέτ εναντίον της ΕΠΟ και τη «γκρίνια» των παικτών (το λέμε… light) για τις συνθήκες προπόνησης όλες αυτές τις μέρες ενόψει των αγώνων με τη Νέα Ζηλανδία και τη Γαλλία.
Στο ίδιο «νόμισμα» του αυριανού αγώνα, εμφανίζεται και η άλλη όψη. Όχι, περίπτωση να… υποτιμήσει η… Ελλαδίτσα τη Γαλλία, δεν υπήρχε. Στο μυαλό κάποιων παικτών, ωστόσο, ίσως υπήρχε το «δεν θα σπάσουμε και τα πόδια μας σε ματς που δεν έχει βαθμολογικό αντίκρισμα». Αυτό, πλέον, δεν υφίσταται. Υφίσταται το αειθαλές σύνθημα του Ζαγοράκη στα αποδυτήρια της Εθνικής πριν από τα ματς του Euro 2004: «Μ@@&^%ες, μην ξεφτιλιστούμε!». Επειδή, λοιπόν, οι Γάλλοι δεν ήρθαν για να… σπάσουν τα δικά τους πόδια, αλλά δεν ήρθαν και για να αμολήσουν αετό και να πιουν εσπρεσάκι στην ηλιόλουστη Αθήνα, το κίνητρο αυξάνεται.
Και ταυτόχρονα, ενδεχόμενη επιτυχία της Ελλάδας αύριο στην OPAP Arena, αναβαθμίζεται! Διότι θα έχει την αληθινή αξία της εναντίον μιας παγκοσμίου φήμης ομάδας, της κορυφαίας εθνικής ομάδας παγκοσμίως τα τελευταία δέκα χρόνια, που θα έχει και τεράστιο αντίκτυπο σε πανευρωπαϊκό επίπεδο.
Κατά τα λοιπά – για όποιον αναρωτιέται – σαφές είναι ότι οι παίκτες θα «χαλαστούν» είτε ο Πογέτ φύγει μετά το ματς με τη Γαλλία («χλωμό»), είτε φύγει μετά τα μπαράζ του Nations League αν η ομάδα έχει προκριθεί στα τελικά του Euro. Θα «χαλαστούν» πολύ, όχι μόνο για τη «δικαιοσύνη» και το ηθικό σκέλος του όλου ζητήματος (δηλαδή αν καθίσει στον πάγκο διαφορετικός κόουτς από εκείνον που θα έχει οδηγήσει την ομάδα στα γήπεδα της Γερμανίας), αλλά και διότι τον θεωρούν ικανό προπονητή. Δεν έχουν όλοι δεθεί μαζί του απόλυτα, δεν θα χτυπούν το κεφάλι τους στον τοίχο, ούτε θα πέσουν στα πατώματα αν αποχωρήσει πριν από το Euro σε περίπτωση πρόκρισης. Αλλά θα είναι όλοι αντίθετοι σ’ αυτή την εξέλιξη και αυτό δεν θα είναι το καλύτερο στη Γερμανία. Ειδικά αν ο διάδοχος είναι «περίεργος»…
Υ.Γ. Δυστυχώς για το ελληνικό ποδόσφαιρο, στα περισσότερα από όσα ανέφερε σήμερα ο πρόεδρος της Superleague, Βαγγέλης Μαρινάκης, έχει δίκιο. Αν θα τα έλεγε στην περίπτωση που ήταν διαφορετικό το καθεστώς στην ΕΠΟ, αν βρισκόμασταν στην εποχή Γκιρτζίκη και Σαρρή; Οχι. Ομως αυτό δεν ακυρώνει ότι έχει δίκιο στα περισσότερα απ’ όσα αναφέρει στη σημερινή επιστολή του.
Πηγή: Gazzetta
