Του Γιάννη ΣερέτηΤι θα κάνει αύριο η Εθνική Ελλάδας, ουδείς το γνωρίζει. Μπορεί να πνιγεί στο άγχος και να ηττηθεί «σβηστά». Μπορεί να εκμεταλλευτεί τις συνθήκες διάλυσης της Εθνικής Αγγλίας πριν από το restart με Τούχελ και να προκαλέσει «σεισμό» στην Ευρώπη με νίκη ή ισοπαλία που θα αφήσει τους Βρετανούς στη δεύτερη θέση. Οι Αγγλοι έρχονται χωρίς τέσσερις «αναπληρωματικούς» και πέντε βασικά στελέχη τους (Σάκα, Ράις, Πάλμερ, Φόντεν, Αλεξάντερ – Αρνολντ), ο κάπτεν Κέιν (απών στην ιστορική νίκη του Γουέμπλεϊ) αφήνει δημοσίως αιχμές εναντίον συμπαικτών του. Ο Κουλιεράκης επιστρέφει, οι Ιωαννίδης – Τσιμίκας που απουσίαζαν στο πάρτι του Παυλίδη, του Ρότα και του Γιαννούλη είναι πάλι εδώ/ Το μοναδικό σοβαρό πρόβλημα για τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς είναι η απουσία του Κουρμπέλη, σε συνδυασμό με την τραγική έλλειψη αμυντικών μέσων στο ελληνικό ποδόσφαιρο… γενικώς.
Στα δικά μου μάτια το αποτέλεσμα έχει μικρότερη σημασία από την απήχηση του μεγάλου ματς. Η Εθνική Ελλάδας έχει ήδη κατακτήσει μια πολύ μεγάλη νίκη. Τα εκατοντάδες πιτσιρίκια που ακούγονταν σαν σε σχολική εκδρομή στην OPAP Arena πριν από έναν χρόνο εναντίον της Γαλλίας του Εμπαπέ (21 Νοεμβρίου 2023) αύριο θα είναι χιλιάδες στο Ολυμπιακό Στάδιο. Αν υπήρχε η δυνατότητα να διασταυρωθεί από τους ΑΜΚΑ το ποσοστό των ανήλικων που θα βρεθούν αύριο στην Καλογρέζα, θα εντυπωσιαζόμασταν όλοι. Μόνο στον δικό μου, προφανώς μικρό κύκλο, γνωρίζω πολλούς γονείς που προσπάθησαν να βρουν εισιτήριο για το παιχνίδι με τους Αγγλους. Αλλοι τα κατάφεραν, άλλοι όχι. Σημασία έχει ότι περίμεναν, έψαξαν, ρώτησαν, έμαθαν, ενδιαφέρθηκαν και έκαναν την «απόπειρα». Ότι είχαν σε μια άκρη του μυαλού τους το «να πάμε με τα παιδιά σ’ αυτό το ματς!» Τόσο σπάνιο για την Ελλάδα. Τόσο πολύτιμο!
Όλο «αυτό» δεν γεννήθηκε σε μια μέρα. Ούτε είναι έργο μόνο του Μάκη Γκαγκάτση και του Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Ξεκίνησε επί Φαν’ τ Σχιπ. Συνεχίστηκε πιο εποικοδομητικά επί Πογέτ και Μπαλτάκου. Και συνεχίζεται ομαλά και όμορφα σήμερα. Ισως αν ηττηθεί η Ελλάδα αύριο, το «μάθημα» για τα χιλιάδες παιδιά που θα παρακολουθήσουν το παιχνίδι δια ζώσης ή από τον τηλεοπτικό δέκτη τους να είναι το πιο σημαντικό. Στη ζωή και στο ποδόσφαιρο δεν υπάρχουν μόνο οι νίκες. Αν τα καταφέρουμε να πάρουμε το «1Χ», ακόμα καλύτερα. Μα σε κάθε περίπτωση, ειδικά για τα πιτσιρίκια που θα πάνε στο ΟΑΚΑ, η εμπειρία θα είναι αξέχαστη. Διότι, απλούστατα κανένα εξ’ αυτών δεν έχει βρεθεί στη ζωή του μεταξύ 60.000 θεατών να υποστηρίζει την Εθνική Ελλάδας στο γήπεδο! Την πρώτη φορά δεν την ξεχνάς ποτέ.
Η Εθνική Ελλάδας τα τελευταία τρία χρόνια τη μεγάλωσε τη λίμνη όπως έλεγε και ο Ντέμης για τη «δική» του ΑΕΚ, σ’ εκείνο το ρομαντικά ιδανικό πλάνο διαχείρισης που κατέρρευσε γρήγορα. Τη μεγάλωσε για το κοινό της. Ταυτόχρονα, όμως, είναι σε εξέλιξη και μια αθόρυβη, σοβαρή προσπάθεια για να μεγαλώσει και η «λίμνη» των παικτών της. Να μεγαλώσει η δεξαμενή της. Να εξαντληθεί κάθε πιθανότητα στα αχαρτογράφητα νερά του εξωτερικού, μακριά από την Premier League, τη Serie A, την Βundesliga. Γίνεται μια δουλειά επιπέδου top συλλόγου. Τα αποτελέσματά της θα τα δούμε σταδιακά στα επόμενα χρόνια. Είτε οι ελληνικές ομάδες συνεχίσουν στο βαθύ ροχαλητό τους φέρνοντας κυρίως ακριβοπληρωμένους ξένους παίκτες, είτε ανοίξουν τα μάτια τους, ενισχύσουν τα τμήματα scouting και ψαχτούν μεθοδικά για τους μικρούς σε ηλικία αξιόλογους Ελληνες παίκτες σε όλα τα μήκη και πλάτη αυτής της ποδοσφαιρικής γης.
Υ.Γ. 1: Η πιο ενδιαφέρουσα εδώ και μήνες, είδηση, για το ποδόσφαιρο ήταν η σημερινή: «Η FIFA θέλει να προσθέσει το «challenge» στο ποδόσφαιρο». Με δηλώσεις του Κολίνα προς αυτή την κατεύθυνση και με σαφή πρόθεση υλοποίησης της σκέψης, εφόσον θα γίνει σχετική εισήγηση στο IFAB. Αν… κάποια στιγμή εφαρμοστεί στην Ελλάδα, πάμε ολοταχώς για αγώνες 2 ½ ωρών. Και με ειδικά σεμινάρια – φροντιστήρια στους προπονητές ποδοσφαίρου από τους προπονητές μπάσκετ για το «πότε κάνουμε challenge στο VAR»!
Y.Γ. 2: 1 Ότι στη σημερινή Ελλάδα των χιλίων προβλημάτων της καθημερινότητας υπάρχουν άνθρωποι που ασχολούνται με το λογότυπο του μετρό Θεσσαλονίκης είναι μια ακόμα απόδειξη του τραγικού σημείου στο οποίο έχουμε φτάσει. Ευτυχώς, όχι οι περισσότεροι. Δυστυχώς, αρκετοί.
Πηγή: Gazzetta
