Του Αλέξανδρου Σόμογλου
Αν σας ρωτούσα «ποιος πιστεύετε ότι είναι ο ρόλος του προέδρου της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας», πάω στοίχημα ότι περισσότεροι από τους μισούς θα απαντούσατε «ο έλεγχος της ελληνικής διαιτησίας». Δεν σας αδικώ…
Είναι τέτοιο το δηλητήριο που σας σερβίρουμε εδώ και χρόνια δημοσιογράφοι και «δημοσιογράφοι» που είναι απόλυτα φυσιολογικό να πιστεύει οποιοσδήποτε φίλαθλος στη χώρα μας τη συγκεκριμένη εικονική πραγματικότητα. Δεν είναι έτσι, όμως.
Ο πρόεδρος της ΕΠΟ και γενικότερα όλα τα αρμόδια όργανα της Ομοσπονδίας οφείλουν πάνω και πρώτα απ’ όλα να αγωνίζονται για τον Έλληνα ποδοσφαιριστή (αρσενικού ή θηλυκού γένους) και για τον Έλληνα φίλαθλο.
Στέκομαι, όμως, ιδιαίτερα στους αθλητές στους οποίους οφείλουν να παρέχουν αναπτυξιακά προγράμματα και συνθήκες εργασίας που θα μπορούν να πηγαίνουν το άθλημα κάθε χρόνο και ένα βήμα πιο μπροστά. Να διοργανώνουν, ως οφείλουν, ερασιτεχνικά πρωταθλήματα αντάξια των ονείρων χιλιάδων παιδιών που πραγματοποιούν τα πρώτα τους ποδοσφαιρικά βήματα απολαμβάνοντας ένα σπάνιο ταξίδι εμπειριών με άγνωστο προορισμό.
Ο λόγος των ποδοσφαιριστών και των ποδοσφαιριστριών, λοιπόν, φαντάζομαι ότι αν μη τι άλλο πρέπει να αποτελεί πάντα πηγή προβληματισμού για όλους μας. Γιατί πρόκειται για μια φωνή που δεν θέλει να υπερασπιστεί τα συμφέροντα της μιας ή της άλλης ομάδας, αλλά μια φωνή ειλικρινούς αγωνίας για το που πάει το ποδόσφαιρο σε αυτή τη χώρα. Υποθέτω ότι τουλάχιστον σε αυτό το επίπεδο, όλοι μας συμφωνούμε.
Το βράδυ της Τρίτης, λοιπόν, ο Πανελλήνιος Σύνδεσμος Αμειβομένων Ποδοσφαιριστών και Ποδοσφαιριστριών εξέδωσε ανακοίνωση σχετικά με όσα συνέβησαν κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης της Επιτροπής Επαγγελματικού Ποδοσφαίρου. Δεν ξέρω πόσοι την πήρατε χαμπάρι εν μέσω του… Μουντιαλικού πανικού των ημερών.
Ο λόγος των ποδοσφαιριστών και των ποδοσφαιριστριών πρέπει, αν μη τι άλλο, να αποτελεί πάντα πηγή προβληματισμού για όλους μας. Γιατί πρόκειται για μια φωνή που δεν θέλει να υπερασπιστεί τα συμφέροντα της μιας ή της άλλης ομάδας, αλλά μια φωνή ειλικρινούς αγωνίας για το που πάει το ποδόσφαιρο σε αυτή τη χώρα.
Ο επίλογός της, ωστόσο, όφειλε εδώ και 24 ώρες να έχει αποτελέσει… ξυπνητήρι στα αυτιά όλων όσων εδώ και μήνες αδιαφορούν παντελώς για τη διάλυση της ΕΠΟ στα χέρια του Τάκη Μπαλτάκου. Προσέξτε, αφήνω ολοκληρωτικά στην άκρη το κεφάλαιο «διαιτησία» για να μη χάσουμε το νόημα της συζήτησης.
Τι έγραψαν, λοιπόν, οι Έλληνες ποδοσφαιριστές στην ανακοίνωσή τους; Ούτε λίγο, ούτε πολύ επιβεβαίωσαν όσα ισχυρίζεται εδώ και μήνες ο πρόεδρος της Super League, Βαγγέλης Μαρινάκης, για τις πρωτοφανείς μεθοδεύσεις με τις οποίες λαμβάνονται οι αποφάσεις πλέον στο Πάρκο Γουδή.
Η ΕΠΟ διοικείται με τον ίδιο τρόπο που κάποιοι… βλαχοδήμαρχοι διοικούν τις Κοινότητές τους!
«Τέλος, αναφερόμενοι και στην εν γένει λειτουργία της ΕΕΠ (σ.σ. Επιτροπής Επαγγελματικού Ποδοσφαίρου), για ακόμη μία φορά βρεθήκαμε αντιμέτωποι με προτάσεις προς ψήφιση οι οποίες ούτε είχαν σταλεί πρωτύτερα προς ενημέρωση αλλά και ούτε είχαν συζητηθεί σε παλαιότερες συνεδριάσεις, παρά μόνο έπεσαν ξαφνικά στο τραπέζι, χωρίς την παραμικρή διαβούλευση και με ζητούμενο την άμεση ή μη έγκρισή τους».
Καταλαβαίνετε τι γράφει στην ανακοίνωσή του ο ΠΣΑΠΠ; Ότι το θεωρητικά πιο νευραλγικό όργανο για την εξέλιξη του επαγγελματικού ποδοσφαίρου στη χώρας μας διοικείται όπως διοικούν… κάποιοι βλαχοδήμαρχοι τις Κοινότητές τους με τη λογική του «αποφασίζουμε και διατάζουμε… και άμα λάχει σας γράφουμε κι εκεί που δεν πιάνει μελάνι. Και σ’ όποιον αρέσει».
Αντί όλα τα κρίσιμα θέματα που αφορούν το ελληνικό ποδόσφαιρο να συζητιούνται με την πρέπουσα σοβαρότητα και ενημέρωση (από εκπροσώπους των ΠΑΕ, των Λιγκών, των παικτών και φυσικά της ΕΠΟ), η ίδια η Ομοσπονδία αντιμετωπίζει την Επιτροπή Επαγγελματικού Ποδοσφαίρου ως εκτελεστικό όργανο των δικών της μεθοδεύσεων.
Θα μου πείτε «περίμενες κάτι διαφορετικό από μια Ομοσπονδία που κατάφερε με αποκλειστική δική της ευθύνη να ξεκινούν πρωταθλήματα όπως της Super League 2 και της Γ’ Εθνικής… Νοέμβριο μήνα, υποβάλλοντας εκατοντάδες ποδοσφαιριστές σε έναν Γολγοθά πολύμηνης προετοιμασίας»;
Όχι, βέβαια. Δεν έχω τέτοιες ψευδαισθήσεις. Ούτε έχω την απαίτηση να λάβει κανείς σοβαρά υπ’ όψη αυτά που γράφω εγώ ή ο οποιοσδήποτε δημοσιογράφος. Ο κλάδος μας έχει χάσει προ πολλού την αξιοπιστία του…
Διάολε, όμως, έχω την απαίτηση από τους ελεγκτικούς φορείς της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας (είτε λέγονται ΟΥΕΦΑ, είτε ελληνική κυβέρνηση) να ασχοληθούν σοβαρά με την αγανάκτηση των Ελλήνων ποδοσφαιριστών που αντιμετωπίζονται ως ο τελευταίος τροχός της αμάξης σε ένα άθλημα που έπρεπε να είναι οι απόλυτοι πρωταγωνιστές.
Έχω την απαίτηση να βάλει, επιτέλους, κάποιος φρένο στον… κατήφορο του ελληνικού ποδοσφαίρου σε όλα τα επίπεδα οργανωτικών δομών και τρόπου άσκησης διοίκησης.
Εκτός αν θεωρούνται και οι Έλληνες ποδοσφαιριστές εχθροί του Μπαλτάκου, ή… μισθοφόροι κονδυλοφόροι που θέλουν το κακό ενός τόσο πετυχημένου προέδρου, οπότε πάω πάσο!
Πηγή: Sportday
