Του Αντώνη Καρπετόπουλου
Δεν πρέπει να υπάρχει διοργάνωση στον κόσμο όπως ο τελικός του κυπέλλου Ελλάδος. Χθες είχαμε την επίσημη ανακοίνωση ότι αυτός θα γίνει τελικά στο Πανθεσσαλικό Στάδιο χωρίς κόσμο. Υπάρχει λόγος να γίνονται ποδοσφαιρικές διοργανώσεις χωρίς κόσμο και μάλιστα όταν δεν συντρέχει κανένας ουσιαστικός λόγος για μια τέτοια απόφαση; Νομίζω όχι. Είναι πρωτοφανής αυτή η απόφαση; Όχι φυσικά. Κάθε χρόνο, όταν φτάνει ο τελικός του κυπέλλου Ελλάδος, προκύπτει διοργανωτικό θρίλερ ή για την ακρίβεια διοργανωτική φαρσοκωμωδία: τα θρίλερ, ακόμα και τα χειρότερα, είναι σοβαρά κι έχουν κι αγωνία: εδώ όλοι ξέραμε τι θα γίνει.
Θυμίζω ότι πριν μερικά χρόνια, στις ημέρες του υπουργού αθλητισμού κ. Σταύρο Κοντονή το ματς (τότε ανάμεσα στον Ολυμπιακό και την ΑΕΚ) αναβλήθηκε γιατί δεν άρεσαν στο διαιτητή Σιδηρόπουλο οι συνεργάτες του (!) – μιλάμε για παγκόσμια πρωτοτυπία: και τότε έγινε κεκλεισμένων των θυρών και ούτε που θυμάμαι το λόγο. Λίγα χρόνια αργότερα ο τελικός (κατά σύμπτωση ήταν πάλι Ολυμπιακός – ΑΕΚ) έγινε Σεπτέμβριο γιατί δεν μπορούσε να βρεθεί γήπεδο να τον φιλοξενήσει: η ΕΠΟ είχε πει το αμίμητο ότι «η Ριζούπολη είναι γήπεδο έτοιμο για διεθνή ματς», αλλά δεν τόλμησε να τον ορίσει εκεί – το παιγνίδι έγινε στο Βόλο. Πέρσι – θυμίζω – είχε πάλι αναβληθεί το παιχνίδι γιατί έψαχναν να βρουν γήπεδο στα πέρατα της οικουμένης. Λέγανε ότι κάποιος τους πολεμούσε – ποτέ δεν μάθαμε ποιος. Είχαν πάντως αρνηθεί να φιλοξενήσουν τον τελικό όλοι οι δήμαρχοι της Ελλάδας – ακόμα και ο Αχιλλέας Μπέος που τελικά τον φιλοξένησε. Είχαμε ζητήσει ακόμα και από τους Αλβανούς να μας δώσουν ένα γήπεδο για να γίνει ο τελικός στα Τίρανα, αλλά αυτοί αρνήθηκαν διότι είχε κλείσει το γήπεδο για να τραγουδήσει ο Νίκος Βέρτης, που είχε κάνει καλύτερο προγραμματισμό από την ΕΠΟ. Φέτος όμως πιστεύω ότι ξεπεράστηκε κάθε προηγούμενο.
Κάμερες και άλλα εμπριμέ
Ο Παναθηναϊκός και ο Αρης ούτε κακές σχέσεις, ούτε προηγούμενα συγκρούσεων των οπαδών τους υπάρχουν. Στην ομοσπονδία γνώριζαν ότι ο τελικός θα γίνει στο Πανθεσσαλικό Στάδιο από το καλοκαίρι διότι αυτό προέβλεπε η προκήρυξη που οι ίδιοι συνέταξαν. Γνώριζαν επίσης ότι για να μπορεί να χρησιμοποιηθεί ένα γήπεδο – το οποιοδήποτε – πρέπει να πληροί συγκεκριμένες προϋποθέσεις, που μας προέκυψαν τον περασμένο Φεβρουάριο όταν τέθηκε σε ισχύ ο νόμος Βρούτση, σε ό,τι έχει να κάνει τουλάχιστον με τις κάμερες ασφαλείας: έγινε γρήγορα έκπτωση στην εφαρμογή των μέτρων και ψηφιακά εισιτήρια θα δούμε του χρόνου – μόνο ο πρωθυπουργός νομίζει ότι υπάρχουν. Τι χρειαζόταν; Οταν ψηφίστηκε ο νόμος Βρούτση να φροντίσει η ομοσπονδία πιέζοντας την διοίκηση του Πανθεσσαλικού να τοποθετηθούν κάμερες: χρόνος υπήρχε. Κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι δεν κατάλαβε τις ελλείψεις του γηπέδου διότι εξαιτίας αυτών ο Βόλος, που χρησιμοποιεί το γήπεδο ως έδρα, αγωνιζόταν χωρίς κόσμο τόσο καιρό. Όμως δεν έγινε τίποτα.
Τι έγινε; Ξεκίνησαν όλοι να συζητάνε για μέρες διάφορα άσχετα, όπως για τον αριθμό των εισιτηρίων που οι δυο ομάδες πρέπει να πάρουν ή για το αν η έδρα του τελικού μπορεί να μεταφερθεί στο ΟΑΚΑ, όπως πρότεινε ο Παναθηναϊκός ή στο Βικελίδης όπως πρότεινε ο Άρης. Αλλά το βασικό δηλαδή την τοποθέτηση καμερών στο γήπεδο του τελικού την άφησαν στην άκρη. Χρειάζεται πολύς καιρός για να τοποθετηθούν κάμερες; Στη Λαμία, που κι αυτή αρχικά το είχε αμελήσει, χρειάστηκε μια εβδομάδα. Όταν κάμερες μπήκαν τα ματς της τοπικής ομάδας με τον Ολυμπιακό, τον ΠΑΟ και τον ΠΑΟΚ έγιναν με κόσμο κανονικά και μάλιστα και με οπαδούς των δυο ομάδων. Στο Πανθεσσαλικό δεν έγινε τίποτα και νομίζω πως όλοι έχουμε καταλάβει το γιατί. Η έλλειψη αυτή ήταν μια εξαιρετική δικαιολογία για να γίνει αυτό που ήθελαν από την αρχή οι εμπλεκόμενοι, δηλαδή ένα παιχνίδι χωρίς κόσμο. Αυτό το ήθελε η ομοσπονδία για να μην έχει ευθύνες, το ήθελε η τοπική αστυνομία για να μην έχει διοργανωτικές σκοτούρες και δεν αποκλείω να το ήθελαν και οι ομάδες παρά τα αντιθέτως λεγόμενα. Αν ο Αρης ήθελε κόσμο θα δεχόταν το ματς να γίνει κάπου αλλού, αλλά ο πρόεδρος του κ. Καρυπίδης για να μην κατηγορηθεί για ενδοτικότητα είπε όχι στην αλλαγή της έδρας. Κι ο ΠΑΟ δεν φάνηκε να θέλει κόσμο πάντως: με τους οργανωμένους του να ετοιμάζουν συλλαλητήρια θα μπορούσε να εξελιχτεί σε τέτοιο και ο τελικός – καλύτερα μακριά, αγαπημένοι δεν υπάρχουν έτσι κι αλλιώς. Κι έτσι ο τελικός θα γίνει χωρίς κόσμο στο Βόλο ενώ ο τελικός του UEFA Conference League θα γίνει στην Αθήνα στην κατάμεστη Οpap Arena. Λες και δεν υπάρχει μία Ελλάδα, άλλα δύο.
Τι είπε ο Βρούτσης
Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος που για τον τελικό του UEFA Conference league ήταν λάλιστος για τον τελικό του κυπέλλου Ελλάδος, που αποτελεί και εικόνα του ποδοσφαίρου της χώρας δεν έχει πει ακόμα τίποτα κι αν πει θα πει κάποια γενικότητα του τύπου είναι «ζήτημα των ποδοσφαιρικών αρχών» κτλ: η κυβέρνηση όταν θέλει μπορεί να κλείνει τα γήπεδα, όταν φοβάται ότι μπορεί να χρεωθεί διοργανωτικές αστοχίες πετάει τη μπάλα πλάγιο. Μίλησε προς τιμή του ο Υφυπουργός Αθλητισμού, ο κ. Βρούτσης. Και τι μας είπε; Οτι δεν είχε καταλάβει ότι υπάρχει πρόβλημα! «Δεν είναι θέμα της πολιτείας και του Υπουργείου Αθλητισμού. Η απόφαση για να γίνει ο τελικός στο Πανθεσσαλικό, πάρθηκε πολύ πριν τον νόμο Βρούτση. Βλέποντας και την εξέλιξη των πραγμάτων έπρεπε κάποιοι να είχαν αποφασίσει διαφορετικά, αλλά δεν είναι θέμα αξιολόγησης του Υπουργού Αθλητισμού. Θα ευχηθώ να δούμε έναν καλό αγώνα. Δυστυχώς δεν θα έχει θεατές, θα έπρεπε να έχει! Δυστυχώς δεν γίνεται με κόσμο γιατί εφαρμόζεται ο νόμος. Και ο νόμος είναι οριζόντιος για όλους. Αυτό σημαίνει κράτος δικαίου. Αν αυτό το γήπεδο δεν βάλει κάμερες, δεν θα ανοίξει ποτέ για φιλάθλους!» είπε χθες. Χθες το κατάλαβε ότι το γήπεδο δεν πληροί τις προϋποθέσεις; Πότε άραγε πήρε μια πρωτοβουλία για να φωνάξει την ΕΠΟ να την ρωτήσει τι γίνεται; Η απάντηση είναι ποτέ. Διότι ούτε αυτός ήθελε ματς με οπαδούς και των δυο ομάδων παρόντες: κινδύνευε να χαλάσει το αφήγημα περί τάξης και ασφάλειας στα γήπεδα στο οποίο συνεχώς αναφέρεται. Είναι και οι ευρωεκλογές κοντά και το να γίνει ένα μπάχαλο στο Βόλο ξαφνικά θα ήταν για την κυβέρνηση πρόβλημα. Άλλωστε τους νόμους στην Ελλάδα, δεν τους φτιάχνουμε ούτε για να εφαρμόζονται, ούτε για να πηγαίνει ο κόσμος στα γήπεδα: τους φτιάχνουμε για να γίνονται ματς κεκλεισμένων των θυρών.
Τριάντα και πολλές είναι
Tο πιο ωραίο ωστόσο, αυτό που μαρτυρά τις αντιλήψεις, είναι το πώς αντιμετωπίστηκε το ζήτημα των λιγοστών εισιτηρίων που θα πάρουν τελικά οι ομάδες. Ειπώθηκε πως πρέπει να πάρουν από τριάντα η κάθε μια: δεν φτάνουν προφανώς ούτε για τα μέλη των διοικήσεών τους. Χθες ωστόσο ακούστηκε από τον πρόεδρο της ΕΠΟ κ. Τάκη Μπαλτάκο ότι θα ζητηθεί από τον Υπουργό Αθλητισμό κ. Βρούτση να γίνει μια εξαίρεση στο νόμο για να πάρουν οι ομάδες και η ομοσπονδία μερικά εισιτήρια παραπάνω: λες και δεν υπάρχει νόμος που πρέπει να εφαρμόζεται, αλλά όλα έχουν να κάνουν με τα κέφια του Υπουργού. «Το δώσε και σε εμένα μπάρμπα» σε αυτή την χώρα έχει απόλυτη εφαρμογή…
Πηγή: Karpetshow
