Του Αντώνη Καρπετόπουλου
Την περασμένη βδομάδα συνέβη κάτι που αρκετοί – και όχι μόνο στην Ελλάδα – πίστευαν πως είναι αδύνατο να δούμε: ο Στέφανος Τσιτσιπάς κέρδισε ένα τουρνουά τένις! Πρόκειται για το τουρνουά του Ντουμπάι, ΑΤP 500, το οποίο δεν είναι το σημαντικότερο στο καλαντάρι, αλλά είναι ένα σημαντικό τουρνουά διότι τα χρήματα που μοιράζει είναι πάρα πολλά. Η νίκη του Ελληνα πρωταθλητή υπήρξε μια μικρή έκπληξη, όχι μόνο γιατί ο Τσιτσιπάς τον τελευταίο καιρό έκανε μια συλλογή από ήττες από αντιπάλους στην παγκόσμια κατάταξη κατώτερους, αλλά και γιατί σε 11 προηγούμενες περιπτώσεις που είχε βρεθεί σε τελικό ανάλογων τουρνουά είχε ηττηθεί. Η νίκη του, σε συνδυασμό με τους προηγούμενους χαμένους τελικούς του, επισημάνθηκε από τον Νόβακ Τζόκοβιτς που έγραψε χιουμοριστικά ότι «είναι δύσκολο να κερδίσει κάνεις τον Τσιτσιπά στον δωδέκατο τελικό όταν έχει χάσει τους προηγούμενους έντεκα». Ότι Τσίπας είναι σίγουρο ότι χαμογέλασε με το σχόλιο του Σέρβου. Έχουν άλλωστε πολύ καλή σχέση.
Δεν ξέχασε το τένις
Ο Στέφανος Τσιτσιπάς δεν ξέχασε το τένις. Παρά τις τελευταίες του κάπως δραματικές περιπέτειες παραμένει ψηλά στην παγκόσμια κατάταξη: μετά τη νίκη του στο Ντουμπάι επέστρεψε μάλιστα στους 10 πρώτους. Στην Ελλάδα δεν εκτιμάμε αυτή του την σταθερότητα. Παρόλο που οι επιτυχίες του Τσιτσιπά και της Σάκκαρη έκαναν πολύ κόσμο να ασχοληθεί με το τένις, αρκετές λεπτομέρειες ακόμα και σε αυτό τον κόσμο που ασχολείται παραμένουν άγνωστες. Το πως διαμορφώνεται η παγκόσμια κατάταξη πχ λίγοι το γνωρίζουν πραγματικά. Μπορώ να διαβεβαιώσω τους πάντες ότι αν ο Τσιτσιπάς παραμένει ψηλά στην κατάταξη αυτό δεν συμβαίνει γιατί κάτι του έχει χαριστεί. Η διαμόρφωση αυτής της κατάταξης έχει να κάνει με τα τουρνουά στα οποία αγωνίζεται, τις νίκες που σε αυτά πραγματοποιεί, αλλά κυρίως με την υπεράσπιση των βαθμών που έχει συγκεντρώσει τα προηγούμενα χρόνια. Αν ένας τενίστας τα πηγαίνει χειρότερα στα τουρνουά που την προηγούμενη χρονιά διακρίθηκε, η πτώση του είναι μεγάλη. Αν η πτώση του Τσιτσιπά δεν είναι τεράστια αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι και οι ανταγωνιστές του στην παγκόσμια κατάταξη έχουν το ίδιο πρόβλημα με αυτόν. Δυσκολεύονται να κερδίσουν και δυσκολεύονται κατά συνέπεια να υπερασπιστούν τους βαθμούς που είχαν συγκεντρώσει την προηγούμενη χρονιά.
Υποφέρουν οι συνομίλικοί του
Στο Ντουμπάι ο Τσιτσιπάς αγωνίστηκε με πέντε αντιπάλους που έχουν ανάλογα προβλήματα: τους Ιταλούς Σονέγκο και Μπερετίνι, τον Ρώσσο Χατσάνοφ, τον Ολλανδό Χρίκσπορ και τον Καναδό Αλισίμ στον τελικό. Και οι πέντε, όλοι μεταξύ 25 και 30 ετών, έχουν τα δυο τελευταία χρόνια τα ίδια ασταθή αποτελέσματα που έχει ο Ελληνας πρωταθλητής. Κι ανάλογο πρόβλημα έχουν και πολλοί άλλοι πρωταθλητές που είναι σε ηλικίες ανάλογες. Ο 28χρονος Μεντβέντεφ, ο 29χρονος Ρούμπλεφ, ο 27χρονος Ζβέρεφ, ο 27χρονος Σερούντολο, ο 26χρονος Αλεξ Ντε Μινόρ, όλοι τους, όπως και ο Τσιτσιπας υποφέρουν όταν αγωνίζονται με παίκτες μικρότερους σε ηλικία. Τον Τσιτσιπά πρόσφατα κέρδισαν ο Ιταλός Ματία Μπελούτσι, ο Αμερικάνος Αλεξ Μίκελσεν και ο Σέρβος Χαμάντ Μετζέντοβιτς – και οι τρεις είναι κάτω από 22 χρονών.
Ο ίδιος ο Τσιτσιπάς κάνοντας την αυτοκριτική του είχε πει πριν από λίγο καιρό ότι οι νεότεροι παίζουν ένα είδος τένις που τον κάνει να υποφέρει: μοιάζουν πιο γρήγοροι, πιο γυμνασμένοι, πιο δυναμικοί – «χτυπάνε την μπάλα πιο δυνατά χωρίς να σκέφτονται» είπε χαρακτηριστικά. Είναι η πρώτη φορά στην ιστορία του σπορ που συμβαίνει αυτό; Όχι ακριβώς. Θα έλεγα μάλιστα ότι είναι κανόνας. Στο τένις οι νεότεροι έχουν μεγάλο αβαντάζ, όταν έχουν ταλέντο κι αγωνίζονται με φτασμένους παίκτες: αιφνιδιάζουν τους μεγαλύτερους τους. Συνέβαινε σε όλη την ιστορία του σπορ μέχρι να εμφανιστούν τα «τέρατα» που λέγονται Φέντερερ, Ναδάλ και Τζόκοβιτς: αυτοί δεν είχαν το παραμικρό πρόβλημα να κερδίζουν τους μικρότερούς τους, τους συνομήλικούς τους, αλλά και τους μεγαλύτερούς τους. Όμως αυτοί οι τρεις έκαναν πράγματα εκτός λογικής του σπορ χάρη στην σπάνια κλάση τους. Δεν είναι ο κανόνας.
Οι νέοι τα καταφέρνουν γρήγορα
Η ιστορία του σπορ λέει ότι όλοι οι μεγάλοι έφτασαν σε επιτυχίες νεότατοι κερδίζοντας στον καιρό τους τους φτασμένους πρωταθλητές. Ο Σάμπρας ήταν 19 χρονών όταν κέρδισε το πρώτο του US Open. O Μπέκερ στα 17 του κατέκτησε το Γουίμπλεντον κερδίζοντας τον 29χρονο Κέβιν Κάρεν, ο Αντρέ Αγκασι στα 21 του κέρδισε κι αυτός στο Λονδίνο κι είχε προηγουμένως παίξει και χάσει τρεις ακόμα τελικούς των Γκραν Σλαμ τουρνουά. Και τα ιερά τέρατα σε μικρή ηλικία έφτασαν στις πρώτες μεγάλες τους επιτυχίες. Ο Ναδάλ ήταν 19χρονών όταν κέρδισε το πρώτο του Ρολάν Γκαρός κόντρα στον 30χρονο τότε Πουέρτα. Ο Τζόκοβιτς ήταν 20χρονών όταν κέρδισε τον Τσονγκά στην Μελβούρνη. Ο Φέντερερ μόνο άργησε λίγο: χρειάστηκε να γίνει 23χρονών για να κερδίσει το πρώτο του Γραν Σλαμ τουρνουά στο Λονδίνο.
Ο Τσιτσιπάς πολλές φορές μοιάζει να πέφτει στην παγίδα της έπαρσης. Σκέφτεται φωναχτά και λέει πράγματα που είναι εύκολο να παρεξηγηθούν. Το 2022 όταν είχε αποκλειστεί στο αυστραλέζικο Open είχε πει ότι «από το να κερδίσει ένα τουρνουά του Γκραν Σλαμ ή να γίνει νούμερο ένα στον κόσμο προτιμάει το δεύτερο». Η δήλωση του προκαλέσει χαμόγελα και μάλιστα ο Ματς Βιλάντερ, πρώην πρωταθλητής και σήμερα εξαιρετικός σχολιαστής είχε πει ότι θα πρέπει να δουλέψει πολύ καθώς είναι δύσκολο να πετύχει τόσο το πρώτο όσο και το δεύτερο. Όμως πέρα από δηλώσεις, αλλά και λογιών λογιών άλλα δυσάρεστα περιστατικά στα οποία έχει υπάρξει πρωταγωνιστής, όπως οι καυγάδες με τους γονείς του πχ, ο Τσιτσιπάς παραμένει ένας πολύ καλός παίκτης. Στο Ντουμπάι τον βοήθησε καθοριστικά ότι άλλαξε ρακέτες. Οι καινούργιες ρακέτες του επιτρέπουν να παίζει πολύ επιθετικότερα με το backhand που αποτελεί ένα από τα προβλήματά του. Αν και στα επόμενα τουρνουά αποδειχτεί ότι οι ρακέτες αυτές ήταν όντως αυτές που έψαχνε, μην αποκλείεται να υπάρξει σημαντική βελτίωση στα αποτελέσματά του. Αλλά δύσκολα θα τον δούμε σε τελικό του Γκραν Σλαμ και μακάρι να κάνω λάθος: ο Τσιτσιπάς είναι πλέον στόχος των πιτσιρικάδων που έρχονται. Οπως αυτός το 2019 κυνηγούσε την ευκαιρία να κερδίσει τον Φέντερερ, τον Ναδάλ, τον Τζόκοβιτς που καλά καλά δεν τον ήξεραν, έτσι τον κυνηγούν κι αυτόν τώρα δίνοντας τα πάντα.
Κατά τ’άλλα ομολογώ ότι κομμάτι γελάω όταν ακούω διάφορους να έχουν γνώμη για το ποιος πρέπει να είναι ο προπονητής του, τι πρέπει να κάνει στη συνέχεια κτλ. Απορώ που διάβολο έχουν μάθει τόσοι πολλοί ποιον προπονητή και τι είδους προπόνηση χρειάζεται κάποιος για να κερδίσει ένα τουρνουά του Γκραν Σλαμ, όταν οι Ελληνες που έχουν δει ζωντανό σε γήπεδο ένα παιχνίδι τέτοιας διοργάνωσης παραμένουν ελάχιστοι…
Πηγή: Karpetshow
