Του Αντώνη Καρπετόπουλου
Πέντε μέρες μετά το θρίαμβο του Ναδάλ στο αμερικάνικο Open τα αποθεωτικά αφιερώματα στον Ισπανό δεν έχουν σταματήσει – τόσο στη χώρα του, όσο και στις Ηνωμένες Πολιτείες. Κερδίζοντας το US Open ο Ισπανός έφτασε τις 19 κατακτήσεις στα τουρνουά του Γκραν Σλαμ, έχε πλέον ένα λιγότερο από τον Ρότζερ Φέντερερ, ενώ οι εκτιμήσεις όλων είναι ότι μπορεί να επιστρέψει στην πρώτη θέση της κατάταξης του ATP, ξεπερνώντας τον Νόβακ Τζόκοβιτς. Κυρίως η νίκη του Ισπανού έβαλε ένα νέο δεδομένο στην μαγική κούρσα των τριών: τη διαφορά ίσως τελικά την κάνει η αντοχή κι όχι η ποιότητα. Αν στην μάχη των τριών κερδίσει όποιος αντέξει πιο πολύ το αγρίμι από την Μαγιόρκα έχει τον πρώτο λόγο. Και γιατί στην καριέρα του δεν έχει χάσει ποτέ κανένα τουρνουά του Γκραν Σλαμ, όποτε έφτασε στα ημιτελικά και δεν υπήρχαν σε αυτά ο Φέντερερ ή ο Τζόκοβιτς – δεν ισχύει το ίδιο και για τους άλλους δυο.
Αν είχα κερδίσει εγώ…
Οι Ισπανοί θυμήθηκαν και το γράφουν ότι η αγαπημένη φράση του ανθρώπου που είναι πίσω από το Ναδάλ, του περίφημου Τόνι Ναδάλ, του θείου και πρώτου προπονητή του Ράφα είναι το «Κράτα και μην τα παρατάς». Ο Ντανιήλ Μεντβέντεφ, που στον τελικό του US Οpen έκανε το παιγνίδι της ζωής του πρέπει αυτό να το θυμήθηκε σε κάποιο σημείο του ματς. Ο θείος του Ράφα χρησιμοποιεί αυτή τη φράση και όταν μιλά στα νέα παιδιά την πρόοδο των οποίων παρακολουθεί στην Ακαδημία της Μαγιόρκα: σε αυτά χρησιμοποιεί πάντα ως παράδειγμα τις ικανότητες του ανιψιού του, κυρίως την αντοχή στην κόπωση και τον πόνο. Την περασμένη Κυριακή το βράδυ, στη Νέα Υόρκη, ο Ρώσος προσπάθησε το αδύνατο: βρέθηκε πίσω με 2-0 σετ (5-7 και 3-6) μετά από δυο ώρες καταπληκτικού, αλλά και σκληρού τένις στο τσιμέντο. Έσυρε πεισματικά και με το έτσι θέλω το Ναδάλ σε ένα πέμπτο σετ: από το 2012 όταν ο Αντι Μάρει είχε κερδίσει τον Τζόκοβιτς ποτέ δεν είχε πάει τελικός σε πέμπτο σετ στη Νέα Υόρκη – η σκληρότητα της επιφάνειας προκαλεί κατάρρευση. Αλλά, παρά το γεγονός ότι το γήπεδο ήταν μαζί του (το Arthur Ashe μετατράπηκε σε αρένα για να προκύψει επιτέλους κάποιος που να κερδίσει σε τελικό Γκραν Σλαμ κάποιον από τους τρεις ημίθεους) ο καταπληκτικός Ντανιήλ δεν τα κατάφερε.
«Ηθελαν να δουν περισσότερα τένις και έδωσα και την καρδιά μου. Νομίζω για αυτό με υποστήριξαν, δεν τα είχαν με τον Ναδάλ – είναι αδύνατο να αγαπάς το τένις και να μην τον υποστηρίζεις» είπε στο τέλος. «Θα θυμάμαι αυτό το παιχνίδι ακόμα και όταν είμαι 70 χρονών», δήλωσε ο Μεντβέντεφ, που έδειξε πάντως ότι αυτή τη στιγμή, στα 23 του χρόνια, είναι ο πρώτος υποψήφιος για το νούμερο 1 του κόσμου αν οι απλησίαστοι ένοικοι της κορυφής μας πουν κάποια στιγμή «αντίο». Ο Ρώσσος δεν παίζει θεαματικό τένις, αλλά έχει αντοχή και δύναμη, έχει καλό σερβίς, μοιάζει ικανός να γίνει πολύ ανταγωνιστικός σε όλες τις επιφάνειες, είναι καλός στρατηγός και τρομερά ψύχραιμος. Στο ματς της Κυριακής δυσκόλεψε το Ράφα με το σερβίς, αλλά και τα ανεβάσματα του, ακύρωσε δυο σετ μπολ, τον έτρεξε πάρα πολύ καθώς είχε απαντήσεις στο ντράιβ του. Γιατί δεν τον κέρδισε; Μια εξήγηση την έδωσε ο ίδιος και την βρήκα καταπληκτική. «Στο τέλος του ματς», είπε, οι διοργανωτές είχαν ετοιμάσει ένα βίντεο με τις 18 προηγούμενες κατακτήσεις των τουρνουά του Γκραν Σλαμ του Ράφα. Εβλεπα τις εικόνες του να περνούν και σκεφτόμουν τι θα έδειχναν αν είχα κερδίσει εγώ. Μάλλον τίποτα»
Η φθορά των χόνδρων
Οι θρίαμβοι των τριών που έχουν προηγηθεί βαραίνουν πολύ τα πόδια των πιτσιρικάδων που ονειρεύονται μια νίκη απέναντι σε κάποιον από δαύτους σε ένα τελικό. Αλλά τα προβλήματα τους είναι υπαρκτά: στην Νέα Υόρκη και ο Φέντερερ και ο Τζόκοβιτς τελείωσαν το τουρνουά με πόνους. Όχι ότι ο Ναδάλ δεν υποφέρει. «Ο Ράφα δεν είναι τενίστας, είναι ένας τραυματίας που παίζει τένις κι αυτό είναι πολύ δύσκολο» είπε στους δημοσιογράφους ο θείος Τόνι. Εχει δίκιο. Ο Ναδάλ έφτασε πολύ κοντά στο να πει αντίο στην καριέρα του όπως την ξέρουμε και το 2009 και το 2012 και το 2017, λόγω της φθοράς των χόνδρων. Ο θείος Τόνι ισχυρίστηκε ότι πονάει ακόμα στα γόνατα, στους αστραγάλους, στους προσαγωγούς, στους καρπούς, στον ώμο, στην πλάτη: «στην πραγματικότητα δεν υπάρχει ένα μέρος του σώματός του, που δεν τον έχει βασανίσει» λέει. Αλλά είναι αυτή η δύναμη της αντοχής στον πόνο που τον γκαζώνει. Ο Ισπανός έπιασε τον Τζον Μακ Ενρόου στην ειδική κατάταξη των νικητών του US Open και είναι ένα τρόπαιο μακριά από την κορυφή της: εκεί βρίσκονται ο Φέντερερ, ο Σάμπρας και ο Τζίμι Κόνορς που κέρδισαν το αμερικανικό τουρνουά πέντε φορές. Για να τα καταφέρει αυτή τη φορά έπαιξε 4 ώρες και 50 λεπτά σπουδαίο τένις δαμάζοντας και τα νεύρα του. «Ημουν βέβαιος ότι δεν θα κερδίσω εύκολα κι αυτό με κράτησε στο ματς» είπε προσθέτοντας ότι η μοναδική σκέψη που έκανε όταν προηγήθηκε με 2-0 ήταν ότι «αποκλείεται να κερδίσει ένα τόσο καλό παίκτη τόσο γρήγορα». Να σημειώσω ότι για πρώτη φορά τον είδα να δακρύζει.
Ιατρικές θεραπείες χωρίς τέλος
Ο Ναδάλ κερδίζει γιατί αντέχει: το ιατρικό του βιογραφικό είναι ατελείωτο και τρομακτικό. Τα γόνατά του επηρεάστηκαν από το σύνδρομο Hoffa και αντέδρασε αναζητώντας λύσεις: «Έκανα μια θεραπεία με επεξεργασία πλάσματος» έχει πει. Το ίδιο χρειάστηκε και για τους πόνους της πλάτης – και πάλι οι γιατροί δούλεψαν μαζί του βασίζοντας τη θεραπεία σε βλαστοκύτταρα. Με την πάροδο του χρόνου άλλαξε όχι μόνο στυλ παιγνιδιού («πρέπει να τα κάνω πια όλα πιο γρήγορα γιατί η καταπόνηση είναι μεγάλη» λέει) αλλά ακόμα και τη διατροφή του: τρώει μόνο ψάρια που κάνουν καλό στα οστά και κυρίως στις αρθρώσεις. Το φιαλίδιο του Cantabrian (ένα είδος θαλασσινού νερού με άλατα αφυδάτωσης) που πρωτοχρησιμοποίησε το 2015 στη Μελβούρνη στα τάιμ άουτ μαρτυρά την τρέλα του για οτιδήποτε εναλλακτικό. «Άλλαξα όχι μόνο το παιχνίδι μου, αλλά και τη ζωή μου. Ζω με βάση τους τραυματισμούς μου» λέει. Η επιμονή του Ναδάλ μοιάζει να είναι μεγαλύτερη από αυτή του Φέντερερ κι ας είναι ο Ελβετός ένας 38χρονος που δεν σταματά. Αν είχε τα προβλήματα του Ισπανού μάλλον θα είχε αφιερωθεί στα παιδιά του.
Συμβόλαιο με την αντοχή
Ο Ναδάλ έχει μια προσωπική περιουσία 300 εκατομμυρίων δολαρίων. Κάνει μπίζνες με τον Παού Γκαζόλ, τον Ρούντι Φερνάντεθ και τον Ενρίκε Ιγκλέσιας: οι τρεις τους έχουν ανοίξει μια αλυσίδα εστιατορίων στην Ισπανία. Για τις δουλειές του στο Λονδίνο (εστιατόρια και ξενοδοχεία) βρήκε έναν άλλο εξαιρετικό συνεργάτη: τον λένε Κριστιάνο Ρονάλντο. Λένε ότι ίσως παντρευτεί φέτος τον χειμώνα. Η Φραντσέσκα Περέγιο που τον ακολουθεί τα τελευταία δεκατέσσερα χρόνια μάλλον βαρέθηκε το ρόλο της Ντέζι Ντακ. Δηλώνει πως για αυτόν δεν υπάρχει μόνο το τένις και ότι εκτός από τη ρακέτα πρέπει να σκεφτεί και άλλα πράγματα – το να θα ξαναγίνει νούμερο 1 στο ATP δεν τον ενδιαφέρει. Νομίζω ότι λέει ψέματα. Αν έχει δαμάσει τον πόνο, είναι γιατί βλέπει την κορυφή και θέλει να φτάσει σε αυτή μένοντας όρθιος. Ο μαραθώνιος με τον Φέντερερ και τον Τζόκοβιτς απαιτεί αντοχή: αυτός μαζί της έχει συμβόλαιο. Να δούμε πόση έχουν οι άλλοι.
Πηγή: Κάρπετ Show
