Της Βάλιας Πηλιανίδη
Λίγο καιρό μετά τη σπουδαία πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο, το “χρυσό παιδί της ελληνικής πάλης”, Γιώργος Πιλίδης μίλησε για τη δύσκολη διαδρομή ως την πρόκριση, τη στιγμή που σκέφτηκε ότι ίσως έχει φτάσει στα όριά του αλλά και τον παππού του που… έστησε γλέντι μετά την νίκη που τον έστειλε στο Τόκιο.
Μιλήσαμε μαζί του και μάθαμε τα πάντα για τους τραυματισμούς που τον ταλαιπώρησαν, αλλά και τη σιγουριά του για την κατάκτηση ενός Ολυμπιακού μεταλλίου. Παρά το νεαρό της ηλικίας του, (γεννημένος το 2001) και τα επτά Ευρωπαϊκά και Παγκόσμια μετάλλια που έχει κατακτήσει στην ελευθέρα πάλη, είναι από τα παιδιά που μιλούν με τη δουλειά τους. Χαμηλών τόνων και με τα πόδια να πατούν στη Γη, ο Πιλίδης έχει τη στόφα του νικητή και το αγωνιστικό “θράσος” ενός αθλητή που θέλει να πετύχει και θα κάνει τα πάντα γι’ αυτό.
Με τον παππού του να είναι αυτός που τον μύησε στην ελευθέρα πάλη, ο 21χρονος Πιλίδης έδειξε από την αρχή το ταλέντο του και οι επιτυχίες εκτός συνόρων δεν άργησαν να έρθουν. Επτά Ευρωπαϊκά και Παγκόσμια πρωταθλήματα δεν είναι λίγα για τον, γεννημένο το 2001, αθλητή που έχει ήδη θέσει τους στόχους του για το Τόκιο που δεν είναι άλλοι από ένα μετάλλιο.
Έτρεχα ανάμεσα σε φορτηγά και νταλίκες
– Πώς ξεκίνησε όλο αυτό το ταξίδι με τις επιτυχίες εκτός συνόρων σε ένα άθλημα για το οποίο πολύς κόσμος δεν ξέρει λεπτομέρειες; Φαντάζομαι δεν ήταν όλα εύκολα από την αρχή.
“Με την πάλη έχουμε μία παράδοση, πάλευε ο παππούς μου, μετά έβαλε τους θείους μου στο παιχνίδι και έτσι κόλλησα και εγώ το μικρόβιο από μικρός. Όλα ξεκίνησαν πάντως από τον παππού μου και μπήκα και εγώ στο κόλπο με τον καιρό. Από μικρός είχα βάλει στόχο τις επιτυχίες στο εξωτερικό, δεν είχα στο νου μου τόσο τον εγχώριο ανταγωνισμό. Από την στιγμή που κατάφερα να κερδίσω το πανελλήνιο πρωτάθλημα, άρχισαν σιγά σιγά να έρχονται τα Πανευρωπαϊκά και τα Παγκόσμια πρωταθλήματα.
Σίγουρα οι δυσκολίες ήταν πολλές και μεγάλες. Είχαμε θέματα με τις εγκαταστάσεις σε σημείο που ξύπναγα και έτρεχα ανάμεσα σε φορτηγά και σε νταλίκες. Δουλεύω όμως όσο καλύτερα μπορώ με αυτά που έχω”.
– Είναι ένα δύσκολο άθλημα που θέλει πολλή προπόνηση και αφοσίωση. Είσαι νέο παιδί και φαντάζομαι έχεις χάσει στιγμές της εφηβικής σου ηλικίας λόγω της πάλης που άλλοι συνομήλικοί σου είχαν. Έχεις φτάσει ποτέ στα όρια σου, να πεις ότι θα σταματήσω;
“Έχω χάσει σχεδόν όλη την εφηβική μου ηλικία και συνεχίζω να χάνω, είναι όμως κάτι που δεν έχω μετανιώσει καθόλου. Η ζωή είναι μπροστά μου και θα προλάβω να κάνω όλα όσα θέλω. Πολλές φορές σκέφτηκα να σταματήσω, αλλά ευτυχώς με τους σωστούς ανθρώπους γύρω μου μπόρεσα να το διαχειριστώ σωστά. Δυσκολίες πάντα θα υπάρχουν στον αθλητισμό αλλά πιστεύω ότι δεν πρέπει να τα παρατάς αμέσως με την πρώτη δυσκολία. Η επιτυχία που έρχεται μετά από την αποτυχία είναι πάντα πολύ πιο γλυκιά και αξίζει τον κόπο”.
– Θεωρείς η επιτυχία σου με την πρόκριση στους Ολυμπιακούς θα είναι η ευκαιρία για να μάθει ο κόσμος το άθλημα και να ασχοληθούν περισσότερα παιδιά με αυτό;
“Σίγουρα μπορώ να προσελκύσω πολύ κόσμο σε περίπτωση που καταφέρω μία Ολυμπιακή διάκριση. Πιστεύω όμως ότι αυτό που θα προσελκύσει περισσότερο κόσμο είναι η στήριξη του κράτους στο άθλημα. Υπάρχει, αλλά είναι σε πολύ χαμηλό βαθμό. Έχουμε πάρα πολλά ταλέντα, πραγματικά πολλά, που έχουν πάει χαμένα μπροστά στα μάτια μου.
Εμένα ο Θεός μου είχε δώσει την τύχη να φέρω περισσότερες διακρίσεις από αυτά τα παιδιά, αλλά πιστεύω αν είχαν και εκείνοι έστω μία ελάχιστη οικονομική στήριξη από την ομοσπονδία, θα είχαμε πολλές περισσότερες επιτυχίες, δεν θα ήμουν μόνο ένας, θα ήμασταν πολλοί”.
Αν καταφέρω να σηκωθώ, θα συνεχίσω
– Έπαιξες με ρίσκο λόγω τραυματισμών και σου βγήκε. Πριν κάποιο καιρό έπαθες ζημιά στο κεφάλι σε ένα αγώνα, ωστόσο δεν έμεινες εκτός και συνέχισες κανονικά τις προπονήσεις. Καταλαβαίνεις ότι αυτό εγκυμονεί κινδύνους και θα μπορούσες να είχες χάσει τη συνέχεια. Πώς το αντιμετώπισες; Δεν φοβήθηκες για την υγεία σου και τη συνέχεια των αγώνων;
“Στο ματς με τον Σλοβένο αντίπαλό μου, το γόνατό μου έκανε ένα γερό κρακ που το άκουσαν όλοι. Το κατάλαβε και εκείνος γιατί το άκουσε. Πιστεύω ότι αν δεν είχα χτυπήσει το γόνατό μου θα είχα τελειώσει πολύ νωρίτερα τον αγώνα και θα είχα “καθαρίσει” το θέμα της πρόκρισης νωρίτερα. Έπαιξα άμυνα όπως είχα κάνει και στα προηγούμενα τρία ματς, δεν μπορούσα να επιτεθώ. Η άμυνά μου ήταν αυτή που μου έδωσε το εισιτήριο για το Τόκιο.
Έκανα μία αντεπίθεση, μπόρεσα να πάρω κάποιους έξτρα πόντους και έφτασα στη νίκη. Φοβήθηκα, αλλά σκέφτηκα πως αν καταφέρω και σηκωθώ και πατήσω το πόδι μου θα συνεχίσω. Παίζω με ρίσκο, πήρα και στη συγκεκριμένη περίπτωση το ρίσκο αλλά πιστεύω πως για την πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες αξίζει να ρισκάρεις τα πάντα”.
– Απ’ όσο θυμάμαι χρειάστηκες ιατρική βοήθεια που ήρθε από γιατρό άλλης χώρας. Η ομοσπονδία δεν σου παρείχε ιατρική βοήθεια;
“Αυτό δεν έχει γίνει μόνο μία φορά. Είχε ξανασυμβεί και στο προηγούμενο Προολυμπιακό τουρνουά. Έχει επαναληφθεί αρκετές φορές. Όντως χρειάστηκα βοήθεια, είχα μία διάσειση στο κεφάλι όταν πάλευα στο προηγούμενο τουρνουά για την πρόκριση στο Τόκιο και μάλιστα αυτή θα μπορούσε να είχε έρθει πολύ νωρίτερα αν δεν είχα αυτή την περιπέτεια. Δεν θέλω να είμαι αχάριστος, εκτιμώ κάθε προσπάθεια που κάνει η ομοσπονδία για εμένα. Τελευταία έχει κάνει αρκετά πράγματα για εμένα αλλά δεν αρκεί να γίνονται μόνο για εμένα, πρέπει να έχουν βοήθεια και οι άλλοι αθλητές”.
– Θεωρείς εφικτό το στόχο των μεταλλίων στο Τόκιο; Τι περιμένεις;
“Αν δεν θεωρούσα ότι μπορώ να παλέψω και να πάρω ένα μετάλλιο στο Τόκιο δεν θα ξεκίναγα όλη αυτή την προσπάθεια. Δουλεύω πολύ έχω άτομα δίπλα μου που με στηρίζουν και έχω εμπιστοσύνη στον εαυτό μου ότι μπορώ να τα καταφέρω και να γυρίσω πίσω με ένα Ολυμπιακό μετάλλιο.
Περιμένω μία εξαιρετική παρέα αρχικά, τη Μαρία (σ.σ Πρεβολαράκη) και τον προπονητή της. Θα πάμε μαζί με πολύ καλή ψυχολογία γιατί όλη την προετοιμασία θα την κάνουμε μαζί. Σίγουρα ο στόχος για μένα, αλλά και για τη Μαρία είναι το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες, γι’ αυτό προετοιμαζόμαστε όλο αυτό τον καιρό”.
Έχω μάθει να παίζω με τους τραυματισμούς
– Πώς διαχειρίζεσαι τους τραυματισμούς που σου προκύπτουν;
“Ποτέ δεν έχω πάει σε αγώνες που να μην έχω υπάρξει έστω και λίγο τραυματισμένος. Είναι μονίμως μες στο πρόγραμμα οι μικροτραυματισμοί και έχω μάθει να ζω και να παίζω με αυτούς. Μακάρι να υπάρχει ιατρικό τιμ αυτή τη φορά για να μας βοηθήσει και εμάς έτσι ώστε να προλάβουμε κάποιους τραυματισμούς και να είμαστε πιο έτοιμοι. Ένας τραυματισμός σε πάει αρκετά πίσω και σου χαλάει όλη την προσπάθεια που έχεις κάνει μέχρι εκείνο το σημείο. Πόσο μάλλον όταν προετοιμάζεσαι για τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Ακόμα και σε αυτά τα θέματα όμως, τους τραυματισμούς μου, ευτυχώς έχω την υποστήριξη της Stoiximan και μου καλύπτει όλα όσα δεν μου καλύπτει η ομοσπονδία.
Η Stoiximan με εμπιστεύτηκε πριν μερικά χρόνια όταν είχα κάνει ένα σερί Ευρωπαϊκών και Παγκόσμιων μεταλλίων. Ήταν οι μόνοι που με πίστεψαν μετά από μία κατηφόρα δύο χρόνων που δεν είχα φέρει καμία νίκη. Με εμπιστεύτηκαν σε μία περίοδο που δεν είχα καθόλου επιτυχίες”.
– Ο παππούς έστησε γλέντι για την πρόκριση, αν πάρεις μετάλλιο στο Τόκιο τι θα γίνει;
“Δεν έχω ιδέα τι μπορεί να γίνει αν πάρω μετάλλιο. Σίγουρα ο παππούς μου χάρηκε πάρα πολύ, με πήρε τηλέφωνο αμέσως μετά την πρόκριση και μου είπε ότι ο στόχος της ζωής του είχε επιτευχθεί”.
– Μετά το Τόκιο τι; Τι πρέπει να περιμένουμε από τον Γιώργο;
“Συνεχίζουμε για το Παρίσι, θέλω να φέρω όσο δυνατόν περισσότερες επιτυχίες στην χώρα. Έχω αφιερώσει πολύ χρόνο και δουλειά, οπότε οι επιτυχίες για εμένα δεν θέλω να τελειώσουν εδώ και θα δουλέψω όσο το δυνατόν περισσότερο γι’ αυτό. Είναι ένας εφικτός στόχος το μετάλλιο στο Παρίσι”.
Πηγή: Sport 24
