Του Βασίλη ΣαμπράκουΑυτή η ιστορική βραδιά για τον Ολυμπιακό κρύβει μέσα της έναν θρίαμβο της μεθοδολογίας και γενικότερα της προπονητικής φιλοσοφίας του Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ. Αυτή η ιστορικά μαύρη βραδιά για την ΑΕΚ κρύβει μέσα της την επιλογή του Ματίας Αλμέιδα να “πεθάνει” σε ένα ντέρμπι πηγαίνοντας πάλι με την ιδέα του για το πώς πρέπει να αντιμετωπίζει τον Ολυμπιακό του Μεντιλίμπαρ.
Όπως έχω σημειώσει επανειλημμένα, ο Μεντιλίμπαρ δεν είναι ένας προπονητής που βάζει πολλά ζητούμενα στους ποδοσφαιριστές του και έχει πολύ “απλές” αρχές στο μοντέλο παιχνιδιού του: δεν παίζουμε την μπάλα στο δικό μας μισό, κάνουμε γρήγορες επιθέσεις, πιέζουμε ασφυκτικά τον αντίπαλο όταν έχει την μπάλα στο δικό του μισό. Θεωρητικά, είναι τόσο απλό το μοντέλο παιχνιδιού που μπορείς να το διαβάσεις δίχως να έχεις ισχυρή κατανόηση στην ανάλυση της τακτικής. Μόνο που πρόκειται για έναν προπονητή που διαρκώς πιέζει τους ποδοσφαιριστές του για να τους σπρώξει στα άκρα της απόδοσής τους σε συγκέντρωση, ένταση και πειθαρχία στους λίγους κανόνες που βάζει στο παιχνίδι. Κι επειδή ο Μεντιλίμπαρ επιμένει αδιανόητα πολύ στην εφαρμογή των αρχών του, και αυτή η επιμονή είναι διαρκής, ο Ολυμπιακός του φτάνει να τα κάνει όλα “γρήγορα”. Δηλαδή όλες αυτές οι πληροφορίες έχουν ριζώσει στο υποσυνείδητο των ποδοσφαιριστών – εκτελούν χωρίς να χρειάζεται να σκεφτούν τι έχει ζητήσει ο προπονητής.
Απέναντι σε αυτή την ομάδα, ο Ματίας Αλμέιδα είχε την ιδέα ότι τούτη τη φορά, που έχει βάλει περισσότερες πληροφορίες στο κεφάλι των ποδοσφαιριστών του, θα έβλεπε μια ΑΕΚ που θα τα κατάφερνε καλύτερα επειδή γνώριζε με λεπτομέρεια τι καταστάσεις θα αντιμετωπίσει. Γι’ αυτό επέλεξε να πάει στο Καραϊσκάκη με παρόμοιο τακτικό πλάνο με αυτό που είχε πάει την προηγούμενη φορά, στο 4-0. Έμοιαζε σαν να γύρευε να αποδείξει ότι το πλάνο ήταν καλό και θα μπορούσε να αποδειχθεί αποτελεσματικό αν η ατομική και ομαδική απόδοση ήταν καλύτερη.
Ο Αλμέιδα αποφάσισε να πάρει αυτό το ρίσκο, διότι προφανώς είχε επίγνωση σχετικά με το τι θα μπορούσε να της συμβεί της ΑΕΚ αν δεν λειτουργούσε το πλάνο. Άρα σε ένα δίλημμα ανάμεσα στην αλλαγή του πλάνου προκειμένου να μειώσει τον κίνδυνο μιας βαριάς ήττας και να ψάξει τον τρόπο για τη νίκη μέσα από διαφορετικό μονοπάτι και στην επιλογή του ίδιου πλάνου, που είχε το ρίσκο να αποδειχθεί “βούτυρο στο ψωμί” του Μεντιλίμπαρ, ο Αλμέιδα έκανε την δεύτερη επιλογή. Σαν να έβαλε πάνω από την μείωση του ρίσκου την επιθυμία του να αποδείξει ότι το πλάνο της προηγούμενης φοράς ήταν σωστό.
Τι θα μπορούσε να κάνει διαφορετικά η ΑΕΚ; Να μιμηθεί τον Ολυμπιακό – δηλαδή να μην κρατά την μπάλα στο δικό της μισό του τερέν και να παίξει, τουλάχιστον μέχρι να νιώσει εξοικειωμένη με τις συνθήκες, άμεσο ποδόσφαιρο. Δεν θα είχε τον έλεγχο της μπάλας, θα έπαιζε με “τζόγο”, αλλά και με λιγότερες πιθανότητες να δει τον Ολυμπιακό να επιτίθεται σε κενούς χώρους. Ο Αλμέιδα δεν το επέλεξε αυτό. Μπορούσε επίσης να τοποθετηθεί με μικρότερο ρίσκο όταν αμυνόταν στο αντίπαλο μισό, για να αποφύγει καταστάσεις σαν αυτή από την οποία δέχθηκε το πρώτο γκολ. Η ΑΕΚ όμως ξεκίνησε βάζοντας την μπάλα κάτω για να χτίσει πάσα πάσα τις επιθέσεις της κατά το πρώτο στάδιο της ανάπτυξης και δεν “βγήκε” από αυτό το μοτίβο ούτε μετά το 2-0, ούτε μετά από το 3-0. Η ιστορία του δεύτερου ημιχρόνου δημιουργεί την εντύπωση ότι η ΑΕΚ συνέχισε αμήχανα σε ένα πλάνο που δεν πίστευε ότι θα την βοηθήσει. Πώς αλλιώς να εξηγήσεις ότι δεν υπήρχε πίστη, αποφασιστικότητα, θετική νοοτροπία στην συμπεριφορά της;
Πού την “πάτησε” ο Αλμέιδα; Ναι, όπως σχολίασε στην συνέντευξη Τύπου, τα είχε δει και γι’ αυτό τα είχε εξηγήσει στους ποδοσφαιριστές του όλα αυτά που έφεραν τα 6 γκολ. Αυτό που δεν “είδε” είναι ότι ανάμεσα σε μια ομάδα που εκτελεί εντολές χωρίς να σκέφτεται και μια ομάδα που πρέπει να σκέφτεται τα νέα δεδομένα, η διαφορά στον χρόνο δράσης ή αντίδρασης είναι καθοριστική. Δεν είναι ο πρώτος που την “πατάει” απέναντι στο ποδόσφαιρο του Μεντιλίμπαρ, όπως λέει η ιστορία του περσινού Conference League αλλά και άλλων φετινών ευρωπαϊκών αγώνων του Ολυμπιακού. Όμως δεν μπορεί να καλυφθεί πίσω από αυτό, διότι εκείνος το είχε ζήσει στο Καραϊσκάκη κατά την προηγούμενη επίσκεψή του και γι’ αυτό θα έπρεπε να το έχει προεκτιμήσει και ζυγίσει καλύτερα πριν από αυτόν τον αγώνα του κυπέλλου. Ο Αλμέιδα εμπιστεύθηκε στους ποδοσφαιριστές του το όραμα να αντιδρούν ταχύτερα υπό την πίεση του Ολυμπιακού. Η ιστορία λέει ότι αυτοί δεν μπορούσαν να το κάνουν.
Αυτή η βραδιά του 6-0 είναι ένα μεγαλείο της μεθοδολογίας του Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ, όχι μόνο για το σκορ αλλά και για τον τρόπο. Δηλαδή το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός λειτούργησε σε “άλλη ταχύτητα” από την ΑΕΚ και έφτασε με τέτοια άνεση στο 6-0 ενώ είχε κάνει 8 αλλαγές στην ενδεκάδα του είναι μια απόδειξη ότι ο Ισπανός προπονητής, με την πίεση που ασκεί προς τους ποδοσφαιριστές, έχει καταφέρει να κάνει σε όλους βίωμα τις αρχές του παιχνιδιού του, είτε πρόκειται για “βασικούς” είτε για “αναπληρωματικούς”.
Κυκλοφορούν πολλοί προπονητές με την πίστη ότι δεν πρέπει κανένας αντίπαλος να σε αναγκάζει να αλλάξεις τον τρόπο του παιχνιδιού σου. Η ιστορία του Ολυμπιακού του Μεντιλίμπαρ διδάσκει μέχρι σήμερα ότι πρέπει να αλλάζεις αν θέλεις να μειώσεις το ρίσκο. Ο Αλμέιδα, ο οποίος στο παρελθόν την έχει βάλει την ΑΕΚ να αλλάξει τρόπο, όπως έκανε στη ρεβάνς του Κυπέλλου με τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα, στο Καραϊσκάκη έκρινε ότι έπρεπε να δώσει ακόμη μια ευκαιρία στον εαυτό του και την ομάδα του να προσπαθήσουν να επιβληθούν με τον τρόπο τους. Και τώρα έχουν βάλει στους εαυτούς τους τον μεγαλύτερο συντελεστή δυσκολίας που θα μπορούσαν να βάλουν στην προσπάθειά τους να παλέψουν για να κατακτήσουν το πρωτάθλημα.
Πηγή: Gazzetta
