Του Μιχάλη Τσόχου
Σε μία προσπάθεια να γράφω για ποδόσφαιρο και να ξεφεύγω όσο μπορώ από το τοξικό περιβάλλον του ελληνικού ποδοσφαίρου που βεβαίως έχει ριζώσει και στην πλειοψηφία των media στην Ελλάδα, θα μείνω κυρίως στο ποδόσφαιρο που είδαμε στο “Βελοντρόμ”. Αλλωστε στην πρόσφατη έκθεση της η FIFA ξεμπρόστιασε όλα αυτά τα… μέσα ενημέρωσης, είτε κανάλια, είτε εφημερίδες, είτε sites ειδικού σκοπού, τα οποία δημιουργήθηκαν σε μία νύχτα με χρήματα του κάθε Μαρινάκη, του κάθε Σαββίδη, του κάθε Αλαφούζου, δεν έχει σημασία, προκειμένου να κάνουν το άσπρο μαύρο.
Όποιος έχει τη στοιχειώδη ικανότητα καταλαβαίνει και τον ρόλο του καθενός και τον χρηματοδότη του και τον σκοπό ύπαρξής του κάθε μέσου, δεν χρειάζεται εγώ να πω ή να γράψω περισσότερα.
Μπορείς να βλέπεις από την μία “σφαγές της UEFA” ή από την άλλη “ξεφτίλα του Ολυμπιακού που έχασε και στο “Βελοντρόμ” και να πορεύεσαι κάνοντας καλά τη… δουλειά σου.
Οχι βέβαια ότι δεν έχω άποψη και για τις δύο επίμαχες φάσεις των πέναλτι που δόθηκαν σε βάρος του Ολυμπιακού. Εχω φυσικά. Το πρώτο πέναλτι ορθώς δόθηκε και ασφαλώς ήταν, το δεύτερο κακώς δόθηκε. Οχι γιατί υποστηρίζω ότι είμαι 100% σίγουρος ότι το χέρι του Ραφίνια είναι εκτός περιοχής, δεν είμαι καθόλου σίγουρος. Αλλά δεν μου προκύπτει από πουθενά η βεβαιότητα του VAR ότι δεν είναι φάουλ που έδωσε ο διαιτητής, αλλά πέναλτι. Θυμίζω, ο κανονισμός είναι ξεκάθαρος και λέει ότι ο VAR παρεμβαίνει όταν είναι βέβαιος ότι η απόφαση του διαιτητή είναι λανθασμένη. Ο Μανθάνο δίνει φάουλ που είναι κοντά στη φάση και δεν προκύπτει από κανένα ριπλέι ότι αυτή η απόφαση είναι σίγουρα λανθασμένη και πρέπει να την αλλάξει ο VAR. Ξαναγράφω, ο VAR δεν κρίνει αμφισβητούμενες φάσεις, κρίνει αυτές που είναι προφανές ότι έχει γίνει λάθος. Δεν υπάρχει τίποτα τέτοιο στο δεύτερο πέναλτι που πήρε η Μαρσέιγ και συνεπώς κακώς παρενέβη ο VAR.
Επίσης εδώ θέλω να θυμίσω ότι οι αποφάσεις του διαιτητή Μανθάνο στις δύο κρίσιμες φάσεις είναι υπέρ του Ολυμπιακού. «Παίζετε» λέει στο πρώτο πέναλτι και ο VAR τον καλεί να το δει. «Φάουλ» λέει στο δεύτερο πέναλτι και ο VAR του αλλάζει την απόφαση και του λέει «πέναλτι». Το λέω γιατί πολλοί είναι αυτοί που δεν ξέρουν τι σχολιάζουν και τι κριτικάρουν.
Ας μείνουμε όμως στο ποδόσφαιρο και σε όλους αυτούς που έκριναν ως “ξεφτίλα” του Ολυμπιακού την ήττα στο “Βελοντρόμ”. Ο Ολυμπιακός στο πρώτο ημίχρονο κάνει την καλύτερη φετινή εμφάνισή του. Το σχέδιο του Μαρτίνς δουλεύει, ο Ολυμπιακός αφαιρεί από το παιχνίδι της Μαρσέιγ τον Τοβέν, ακυρώνει τον Κιουζάνς, ο οποίος στα τελευταία ματς ήταν εξαιρετικός ως δεκάρι, αμύνεται με τον Καμαρά ψηλά, δίπλα στον Ελ Αραμπί, για να εξουδετερώσει και τον παίκτη που παίρνει την πρώτη πάσα από την άμυνα της Μαρσέιγ και να αυξήσει την πίεση στους στόπερ της. Δημιουργικά αφήνει τον Φορτούνη να κάνει διαγώνιες κινήσεις από τα άκρα προς τα μέσα κουβαλώντας τη μπάλα, απλώνει τον Βρουσάι στη γραμμή και επιτρέπει στον Καμαρά που έτσι κι’ αλλιώς παίζει ψηλά να πατά στην περιοχή της Μαρσέιγ συχνά. Κάπως έτσι ήρθε και το γκολ του Ολυμπιακού. Με μία διαγώνια κίνηση του Φορτούνη (εξαιρετικό ματς συνολικά από τον μέσο του Ολυμπιακού για πάνω από 70 λεπτά), μία κίνηση εξτρέμ του Βρουσάι και μία κίνηση φορ – τρέιλερ που έρχεται από πίσω, του Καμαρά.
Ο Ολυμπιακός λοιπόν ελέγχει απόλυτα το ματς στην έδρα μιας εκ των κορυφαίων ομάδων του γαλλικού πρωταθλήματος. Η εικόνα μοιάζει ανάλογη και στο δεύτερο ημίχρονο και την όποια αντίδραση ή πίεση της Μαρσέιγ, η οποία ήταν πίσω στο σκορ, ο καλά διαβασμένος Ολυμπιακός φαινόταν να την ελέγχει και μάλιστα άνετα. Ωσπου προκύπτει το… χαζό πέναλτι του Σισέ, σε μία φάση που ο Ολυμπιακός έχει τον απόλυτο έλεγχο της, η κάλυψη έχει λειτουργήσει και ο Τοβέν που προσπερνά τον Σισέ είναι έτοιμος να χάσει τη μπάλα από τον Χολέμπας, ο οποίος έχει καλύψει τον Σενεγαλέζο. Ο Σισέ είτε από απροσεξία, είτε από έλλειψη αντίληψης ότι τον έχει καλύψει συμπαίκτης του, απλώνει ενστικτωδώς το ποδι και ενώ ο Τοβέν τον έχει περάσει, τον βρίσκει και ο Ολυμπιακός δέχεται γκολ με πέναλτι από το πουθενά.
Εκεί ακριβώς περιμένεις ότι το ματς μπορεί να γυρίσει τούμπα. Οχι, ο Ολυμπιακός μετά από ένα διάστημα έξι – επτά λεπτών που δεν τρώει φάση, αλλά μοιάζει να πιέζεται, παίρνει ξανά τον έλεγχο του ματς. Δεν καταρρέει ψυχολογικά, δεν αντιμετωπίζει πρόβλημα και αρχίζει να παίζει ξανά για τη νίκη. Σαν να είναι αυτός που καίγεται για το τρίποντο και η Μαρσέιγ βολεύεται και με την ισοπαλία. Και ακολουθεί στο 75′ το δεύτερο πέναλτι. Και εκεί όμως παρά τον εμφανέστατο εκνευρισμό των παικτών του Ολυμπιακού και παρά το γεγονός ότι η Μαρσέιγ χρειάζεται τρίτο τέρμα για να έχει την ισοβαθμία, ο Ολυμπιακός κυριαρχεί απόλυτα, την κλείνει στα καρέ της και κάνει δύο μεγάλες ευκαιρίες για να ισοφαρίσει, χωρίς τελικά να τα καταφέρει. Μία ομάδα καλύτερη από την αρχή ως το τέλος του ματς χάνει, γιατί έχει κάνει απροσεξίες, γιατί δεν έχει σκοράρει όσο της πρέπει με βάση την απόδοσή της και γιατί ο VAR κάνει μία λανθασμένη επέμβαση στις αποφάσεις του διαιτητή. Καμία ξεφτίλα του Ολυμπιακού που έχασε και στο “Βελοντρόμ”, καμία “σφαγή”, αλλά ένα λάθος του VAR.
Αν δεν βοηθήσουμε τα παιδιά να δουν με αυτόν τον τρόπο το ποδόσφαιρο, αν τους πούμε ότι το παιχνίδι είναι μία απόφαση του VAR και τίποτα άλλο, αν τους πούμε ότι το παιχνίδι είναι ό,τι γράφει το ταμπλό και «ξεφτίλες» και τίποτα άλλο, τότε δεν θα έχουμε παιδιά που θα τους αρέσει το ποδόσφαιρο… Και τα sites ειδικού σκοπού και τις εφημερίδες ειδικού σκοπού, αυτό δεν τους αφορά, όλους τους υπόλοιπους όμως μας αφορά…
Πηγή: Gazzetta
