Μερικά πράγματα, απλώς μας ξεπερνούν. Είναι, αυτό που λέμε, “γραμμένα στην πέτρα”. Μετά τον Τζορτζ, σε πένθος για τον Τζορτζ, η Εθνική κερδίζει παιγνίδι(α) “με” τον Τζορτζ, “για” τον Τζορτζ, “χάρη” στον Τζορτζ. Δεν έχει σημασία, αν δεν παίζει ο Ιωαννίδης ή αν παίζει ο Μπακασέτας. Είναι, το γραμμένο. Μετά τον Τζορτζ, σε πένθος για τον Τζορτζ, ο Παναθηναϊκός κερδίζει παιγνίδι “με” τον Τζορτζ, “για” τον Τζορτζ, “χάρη” στον Τζορτζ. Δεν έχει σημασία, αν δεν παίζει ο Ιωαννίδης ή αν παίζει ο Μπακασέτας.
Ο Παναθηναϊκός νίκησε στην Κρήτη, με φορ τον Γερεμέιεφ και στο τέλος τον Νίκα. “Στην πέτρα”. Στην Εθνική μετά τον Τζορτζ, ο Ρότα έκανε σπουδαία πράγματα. Στον Παναθηναϊκό μετά τον Τζορτζ, ο Κώτσιρας έκανε την πιο σπουδαία ενέργεια στον αγώνα με τον ΟΦΗ. Ανέκτησε τη μπάλα ψηλά, άμεσα. Στην ουσία, σε νευραλγική στιγμή και σε ευαίσθητο σημείο του τερέν, την έβγαλε μες από τα γρήγορα πόδια του Νους. Δευτερόλεπτα αργότερα, μπήκε το γκολ.
Σιγά-σιγά φεύγει ο Οκτώβριος και έχουμε ομάδες, για την ακρίβεια πλειονότητα των ομάδων, που ακόμη το ψάχνουν και ψάχνονται. Εξ ου και το τουρλουμπούχαλο στη βαθμολογία. Σε άλλες εποχές, θα ξένιζε. Πλέον, με το παράθυρο για προσθαφαιρέσεις ποδοσφαιριστών (καλώς ή κακώς) ανοιχτό ως και την τελευταία ημέρα του Σεπτεμβρίου, το “εσωτερικό ψάξιμο” στις 20 Οκτωβρίου δεν είναι κάτι το ιδιαίτερα παράξενο.
Υπάρχουν καινούργιοι παίκτες, ολόκληρη λίστα προσληφθέντων, που δεν έχουν κάνει ντεμπούτο καν. ‘Η το κάνουν δειλά-δειλά, μόλις τώρα. Υπάρχουν επίσης, από όσα ήδη δουλεύτηκαν, αυτά που οι προπονητές (σε κάποιες περιπτώσεις επιτυχώς, σε κάποιες περιπτώσεις ανεπιτυχώς) τα αλλάζουν…για να μη βουλιάξουν. Λίγα γενικώς, έχουν κατακαθήσει. Η σκόνη στον αέρα, παραμένει πολλή. Ωσπου να επέλθει οριστικά σχήμα+μορφή εδώ κι εκεί, πάνω-κάτω έτσι θα πηγαίνει το έργο.
Θα βλέπουμε να παίρνει συμμετοχή στον Ολυμπιακό 20 Οκτωβρίου, ποιος να το ‘λεγε, ο Ανδρούτσος. ‘Η ο Ροντινέι να παίζει (σε σειρά αναμετρήσεων) εξτρέμ, ασχέτως ότι με τον Λεβαδειακό έπαιξε μπακ…αλλά ήταν σαν να νόμιζε πως πάλι έπαιζε εξτρέμ! Οπότε, τον τρύπησαν επανειλημμένως. Κι έπειτα “τα βάλαμε” με τον Ντόι όπως κάποτε, σε αντίστοιχη συγκυρία, τα είχαμε βάλει με τον Ρέτσο. Κι ύστερα λέγαμε στον Ρέτσο, όλοι γύρω-γύρω, sorry.
Βλέπουμε τον προπονητή στον Παναθηναϊκό να μεταθέτει αμοιβαία τους δύο σέντερ-μπακ, για να κρύψει όσες (περισσότερες) αδυναμίες του Γέντβαϊ με τη μπάλα γίνεται. ‘Η να το παιδεύει ξανά και ξανά με το τρίγωνο των χαφ, οπότε βγαίνουν κομμάτια παιγνιδιού με τον Μπακασέτα χαμηλά για δημιουργία και τον Τσέριν ψηλά για πίεση.
Βλέπουμε τον προπονητή στον ΠΑΟΚ να ανασυνθέτει “εν τω γίγνεσθαι” τη γραμμή άμυνας, αυτός όχι για να κρύβει αδυναμίες όσο για να αναδείξει (και να εκμεταλλεύεται στο έπακρο μία φορά την εβδομάδα) τις δυνατότητες του Λόβρεν.
Βλέπουμε τη “νέα” ΑΕΚ, για αρχή να κοιτάζεις ποιοι μένουν εκτός Φύλλου Αγώνος και να σου φεύγει το κεφάλι. Μια νέα ΑΕΚ στην οποία ο προπονητής πασχίζει να τους χωρέσει όλους, σαν προπονητής της Αγγλίας στην αναμέτρηση με την Ελλάδα. Μια “άλλη” ΑΕΚ με τα πίβοτ του Πιερό, τύπου Σχορτσανίτης. Ο σέντερ-μπετονιέρα, που έλεγε ο μακαρίτης Φίλιππος.
Το χρήσιμο μότο είναι μη μιλάς, μη γελάς, θα εκτεθείς. Αντιπρόεδρος στο κλαμπ, είχε προβλέψει πως αυτή τη Δευτέρα ο Ολυμπιακός θα ξυπνούσε πρώτος στην κατάταξη. Ξύπνησε, τέταρτος. Και πρώτος, είναι ο Αρης! Δεν πειράζει, δεν έγινε κάτι, το ποδόσφαιρο υπάρχει για να εκθέτει. Να το γράψω σωστά, για να μας εκθέτει. Ολους. Ωφελεί, να παρατηρούμε τα σημάδια. Τα σημάδια του Λεβαδειακού, ας πούμε.
Με τον Παναθηναϊκό, είχε ηττηθεί άδικα των αδίκων. Το 2-0 στις Σέρρες, το έκανε “καλή ώρα” 2-2. Με τον ΟΦΗ, ισοφαρίστηκε στο 90′. Στην Τρίπολη δεν νίκησε, επειδή ο Γιαννιώτας δεν έβαλε το πέναλτι. Με τον ΠΑΟΚ, θα μπορούσε να έχει νικήσει αν ο Μπάλσι έβαζε το πέναλτι. Τελευταίος, δεν σημαίνει απαραιτήτως άμαχος. Εναντίον αξιόμαχων, ο Ολυμπιακός “έβαλε το ματς για ύπνο”. Εξίσου ισχύει ότι ο δραστικός ανασχηματισμός που έκανε ο προπονητής του Λεβαδειακού πολύ νωρίς, λειτούργησε. Εντυπωσιακά.
Ο Αρης πρώτος, λοιπόν. Το συνολικό upgrade, είναι καταγραμμένο από τον Αύγουστο. Λίγο-λίγο, βγαίνει πια. Ολο και πιο συχνά αυτό τον καιρό, αντιμετωπίζω την εύκολη ερώτηση αν ο Μάντζιος είναι “ο πιο αδικημένος Ελληνας προπονητής”. Αλλη μία ερώτηση στο ποδόσφαιρο, ανυπόφορα συνυφασμένη με το τελευταίο, που λέει ο λόγος, αποτέλεσμα. Αντε, και με το προτελευταίο.
Συνηθίζω να απαντώ, με αντερώτηση. Θα έπεφτε στο τραπέζι μια τέτοια ερώτηση, την επαύριο της ήττας του Αρη στην Κρήτη; Θα υπήρχε η ερώτηση στο τραπέζι, την επαύριο του τελικού στον Βόλο; Ποτέ. Ο Ακης όμως, ο…ίδιος Μάντζιος είναι. Αυτός ήταν τότε, αυτός είναι τώρα. Δεν μεσολάβησε, κάποια ξαφνική επιφοίτηση που τον έκανε “από τη μια στιγμή στην άλλη” Αρτέτα.
Ας απαντήσω τέλος πάντων, και με…απάντηση. Ο Μάντζιος, όχι, δεν είναι ο πιο αδικημένος Ελληνας προπονητής. Στην πραγματικότητα ο Μάντζιος απολαμβάνει να ευρίσκεται στην υψηλότερη, διαθέσιμη σε Ελληνα, θέση στη Σούπερ Λιγκ. Οι από πάνω θέσεις “δεν παίζουν”. Ο Παναθηναϊκός τελευταία φορά ασχολήθηκε με Ελληνα, στα μνημόνια. Ο ΠΑΟΚ έχει να ασχοληθεί με Ελληνα, από Γου-Χου και Αγγελο. Η ΑΕΚ, από Γιαννίκη και Οφρυδόπουλο. Η Εθνική, από Δανιήλ.
Ο τελευταίος Ελληνας προπονητής στον Ολυμπιακό, είναι ο Λεμονής… πριν επτά χρόνια. Κι ο αμέσως προηγούμενος, πάλι ο Λεμονής. Ο τελευταίος Ελληνας προπονητής του Ολυμπιακού που δεν λέγεται Λεμονής, ήταν ο Μαντζουράκης. Με βοηθό, Λεμονή! Αρα “μια χαρά” είναι, εκεί που είναι, ο Ακης.
Το ζουμί της αγωνιστικής, άλλη μία φορά είναι ΑΕΚ-ΠΑΟΚ. Μόνο που το ζουμί ξίνισε. Ο,τι έγινε, έγινε το 2018. Ερχεται, 2025. Διανύουμε την έβδομη σεζόν, από το 2018. Φτάνει! Διότι, εκτός από ξινισμένο, είναι και αληθινά λυπηρό. Πόσο έχει χαλάσει η πάστα μας, για να λείπει τόσο πολύ η ελάχιστη κοινή συναίσθηση τι σημαίνει το “Κ” στα αρχικά ΑΕΚ και στα αρχικά ΠΑΟΚ;
Συμβαίνει να κατάγομαι από ένα σημείο της χώρας, ανατολικό άκρο Μακεδονίας, όπου τα αδέλφια στην οικογένεια, ή τα ξαδέλφια στο σόι, είναι ή ΑΕΚ ή ΠΑΟΚ. Και αυτό πηγαίνει κορδόνι, ως τις εσχατιές της Θράκης. Αν δεν πιστεύετε, ρωτείστε τον Ντέμη. Οποιος δεν είναι ΑΕΚ, είναι ΠΑΟΚ. Οποιος δεν είναι ΠΑΟΚ, είναι ΑΕΚ. Οσοι είναι ΑΕΚ, εύκολα θα μπορούσαν να είναι ΠΑΟΚ. Οσοι είναι ΠΑΟΚ, εύκολα θα μπορούσαν να είναι ΑΕΚ.
Εκκληση. Ας σταματήσουμε να το κάνουμε αυτό, στα εκατοντάδες σπίτια που το ένα αγόρι είναι ΑΕΚ και το άλλο αγόρι είναι ΠΑΟΚ. Δεν αξίζει. Οπωσδήποτε, δεν το αξίζουν. Η μοναδική αντιπαλότητα που αρμόζει σε ΑΕΚ και ΠΑΟΚ, είναι η αντιπαλότητα Αθλέτικ Μπιλμπάο με Ρεάλ Σοθιεδάδ στην κοινή πατρίδα. Χώρα των Βάσκων. Εκεί που τα δύο ντέρμπι κάθε χρόνο, στο Σαν Μαμές και στο Σαν Σεμπαστιάν, τα βλέπουν οπαδοί δίπλα-δίπλα, στα κυανόλευκα και στα ερυθρόλευκα, ανακατεμένοι. Δίχως “ζώνες” ανάμεσα.
Αλλά είναι “καλή τέχνη” και παίρνει δουλειά στη…σχολή της ζωής, το να ξέρεις να είσαι αντίπαλος.
Πηγή: Sdna
