Του Γιάννη Φιλέρη
Ο Ολυμπιακός έσβησε τη δίψα του για ένα τίτλο με την ολική επαναφορά του στην τελευταία περίοδο του τελικού, πανηγύρισε το Κύπελλο και ο Παναθηναϊκός θα πρέπει να βρει τον τρόπο να σηκώσει κεφάλι, έχοντας κατά νου και σε βάθος χρόνου τη μάχη των τελικών του πρωταθλήματος. Δεν θα’ ναι εύκολο, η χρονιά είναι μεγάλη, μεσολαβούν 11 ματς Euroleague όπου οι “πράσινοι” έχουν σηκώσει λευκή σημαία εδώ και καιρό. Και μπορεί στο τέλος η απώλεια αυτού του τίτλου να αποδειχθεί πιο βαριά, για τους ώμους της συγκεκριμένης ομάδας του ΠΑΟ, που έτσι κι αλλιώς δεν είναι φτιαγμένη από … ατσάλι.
Απόδειξη η κατάρρευσή της στο τέταρτο δεκάλεπτο όταν ο Ολυμπιακός άλλαξε ταχύτητα. Με τον Γουόκαπ και τον Μακ Κίσικ να βγάζουν τεράστια ενέργεια στην κρίσιμη περίοδο, ο Παναθηναϊκός που έδειχνε ότι παρά την βελτίωση των “ερυθρολεύκων” μπορούσε να ελέγξει το ματς, έλιωσε σαν το βούτυρο. Δεν είναι η πρώτη φορά, που το παθαίνει φέτος. Τα νεκρά διαστήματα είναι διαρκές φαινόμενο, τα έχει πληρώσει ακριβά και ενδεχομένως να συνεχίζει να τα πληρώνει και στο μέλλον.
Προσέξτε τις διαφορές. Μέχρι το 30, ο Παναθηναϊκός είχε καταφέρει -χάρη στο ξέσπασμα που έκανε στο τελείωμα της δεύτερης περιόδου- να διαψεύσει κάθε προγνωστικό περί ανωτερότητας του Ολυμπιακού και έχοντας ισορροπία στα δυο κομμάτια του γηπέδου (όχι τόσο καλή, όσο στο πρώτο μέρος όταν απαγόρευσε επί της ουσίας στον Ολυμπιακό να επιτεθεί κοντά στο καλάθι) προηγήθηκε ακόμη και με διαφορά 13 πόντων.
Ναι, οι “ερυθρόλευκοι” έμοιαζαν να έχουν βρει λύσεις, για να αξιοποιήσουν τους ψηλούς τους (Φαλ στην αρχή, Μάρτιν στη συνέχεια) όμως ο ΠΑΟ έβρισκε με υπομονή και καλή κυκλοφορία της μπάλας λύσεις. Τελειώνοντας το τρίτο δεκάλεπτο με τη διαφορά στο +9, οι “πράσινοι” είχαν 16/23 δ, 8/23τρ, 19 ριμπάουντ, 14 ασίστ και μόλις 4 λάθη (κανένα στην τρίτη περίοδο).
Αν δει κανείς το τελικό φύλλο της στατιστικής θα καταλάβει ότι στο τελευταίο δεκάλεπτο, όλα πήγαν στραβά για τους “πράσινους”. Το ρεζερβουάρ στέρεψε κι ενώ ο Ολυμπιακός πλησίαζε με άλματα ο Παναθηναϊκός αγχωνόταν, φοβόταν, αστοχούσε.
Στην τέταρτη περίοδο σημείωσε μόλις 6 πόντους κι αυτούς από ελεύθερες βολές. Συνολικά οι παίκτες του Πρίφτη είχαν 0/7 δίποντα, 0/8 τρίποντα και 6/6 βολές. Έκαναν όσα λάθη είχαν σε όλο το παιχνίδι, η μπάλα σταμάτησε να κυκλοφορεί (μόλις μια ασίστ) και έπεσαν άδοξα, σε ένα τελικό που έμοιαζε, όπως εξελισσόταν, να βρίσκεται στα χέρια τους.
Η εξάρτηση από τον Νέντοβιτς
Ο Παναθηναϊκός, βέβαια, μοιάζει να είναι απόλυτα εξαρτημένος από το σκορ που του προσφέρει ο Νεμάνια Νέντοβιτς. Όσο ο Σέρβος είχε σύνδεση με το καλάθι, βάζοντας και μεγάλα σουτ, όπως εκείνα μπροστά από Βεζένκοφ, Φαλ και Παπανικολάου, ο ΠΑΟ έλεγχε το παιχνίδι. Όταν ο Νέντοβιτς άρχισε να κουράζεται, αλλά είδε και τον Γουόκαπ να μην τον αφήνει να ανασάνει, οι “πράσινοι” απέκτησαν ξαφνικό πρόβλημα.
Από τα 4/9 τρίποντα του πρώτου μέρους, ο “Νέντο” έσπασε τα καλάθια στο δεύτερο, έχοντας 0/6, δοκιμάζοντας ξανά τρελά σουτ με μεγάλη καμπύλη, χωρίς όμως αυτή τη φορά να βρίσκει το στόχο. Κι αν στην τρίτη περίοδο, οι “πράσινοι” με την καλή κυκλοφορία τους έβρισκαν σκορ από Οκάρο Γουάιτ και Μέικον, στην τέταρτη το μυαλό θόλωσε, το καλάθι μίκρυνε και όλα τα σουτ είχαν ίδια κατάλξη. Σίδερο και συνήθως ένα ριμπάουντ από τον Ολυμπιακό.
Ξαφνικά ο Παναθηναϊκός άρχισε να μας δείχνει όλες τις αδυναμίες του.
Ο Στέφαν Γιόβιτς, βαρύς, χωρίς ενέργεια δεν μπορεί να ακολουθήσει τέτοιους ρυθμούς, είναι άστοχος στην επίθεση και ευάλωτος στην άμυνα. Λογικό είναι. Ο Σέρβος βρισκόταν ένα χρόνο μακριά από τα γήπεδα, δεν του είναι εύκολο να βρει πατήματα και ρυθμό μέσα από συνεχόμενους αγώνες. Η περίπτωση του απαιτεί υπομονή γιατί ο Παναθηναϊκός μπορεί να ωφεληθεί από την παρουσία του μακροπρόθεσμα.
Ο Μέικον είχε την ευκαιρία να βγει μπροστά. Χάθηκε κι αυτός, όμως, σε βεβιασμένες επιλογές, ήταν άστοχος, κουτούλησε αρκετές φορές στην αντίπαλη άμυνα και εν τέλει έμεινε σε ό,τι είχε προσφέρει στα πρώτα 30 λεπτά.
Ούτε ο Έβανς, ούτε ο Γουάιτ έκαναν τη διαφορά, ο Πρίφτης γυρνούσε να δει αν έχει λύσεις και έβλεπε τον Χουγκάζ που δεν του δίνει ακόμη χρόνο συμμετοχής, το άγουρο πρόσωπο του Μαντζούκα και τον σέντερ για περιορισμένες αποστολές, Καββαδά. Απόντος και του Παπαπέτρου, ο Παναθηναϊκός στηρίχτηκε ουσιαστικά σε εφτά παίκτες, αν υπολογίσουμε ότι ο Μποχωρίδης έπαιξε λίγο στο ξεκίνημα, χρεώθηκε με τρία φάουλ και δεν ξαναμπήκε στο ματς.
Καλύτερος ο Παπαγιάννης
Συγκρτικά καλύτερος όλων από τον Παναθηναϊκό ήταν ο Γιώργος Παπαγιάννης. Στο πρώτο ημίχρονο κυριάρχησε μέσα στη ρακέτα, αφού ο Ολυμπιακό μπήκε ελάχιστα μέσα στη ρακέτα, ο Φαλ τον είδε σαν σκιά του, τουλάχιστον τρεις φορές και έμοιαζε να ελέγχει απόλυτα τα πράγματα. Το τρίτο του φάουλ τον πήγε στον πάγκο κι όταν επέστρεψε έκανε ό,τι μπορούσε περισσότερο για να γλιτώσει τα χειρότερα. Μάζευε ριμπάουντ, έδινε πάσες, μόνο αυτός … δεν έπαιρνε την μπάλα.
Ο παίκτης που δεν έχασε σουτ για τον ΠΑΟ (5/5 δίποντα) δεν πήρε ούτε μια ασίστ στην τελευταία περίοδο. Θα μπορούσε να αξιοποιηθεί πιο πολύ, ωστόσο οι περιφερειακοί της ομάδας του είχαν πάθει γενικό μπλακ άουτ σε εκτέλεση και δημιουργία.
Ο Ολυμπιακός, έτσι κι αλλιώς, είναι καλύτερη ομάδα από τον Παναθηναϊκό. Από την στιγμή που οι “πράσινοι” άρχισαν να υποχωρούν, χωρίς να βρίσκουν λύση, ήταν θέμα χρόνου πότε οι κόκκινοι θα περνούσαν μπροστά. Τη διαφορά ποιότητας μπορεί κανείς να την διαπιστώσει από ένα και μόνο γεγονός που ουσιαστικά έκρινε και την έκβαση του τελικού.
Για να αλλάξει τη ροή του ματς και να το κερδίσει, ο Μπαρτζώκας θυσίασε στην τελευταία περίοδο τη συμμετοχή του Σλούκα. Θεωρητικά του πιο έμπειρου και καλύτερου του παίκτη. Μπορούσε ο Πρίφτης να κάνει κάτι ανάλογο; Να “παρκάρει” δηλαδή στον πάγκο τον Νέντοβιτς και να το κερδίσουν οι υπόλοιποι;
Θέλει κουράγια
Το Κύπελλο ήταν ένας μεγάλος στόχος για τον Παναθηναϊκό, που χάθηκε. Θα διευκόλυνε πολύ τη συνέχεια, θα συγχωρούσε ακόμη και βαριές ήττες στην Ευρωλίγκα με αντίπαλους, μάλιστα, που θα καίγονται για τις νίκες. Ενδεχομένως να έβαζε όλα τα προβλήματα του Παναθηναϊκού κάτω από το χαλί, αφού ένας τίτλος με νίκη επί του θεωρητικά ανώτερου Ολυμπιακού, έβαζε τα πάντα στην άκρη.
Τώρα, υπάρχει μια ανηφόρα μπροστά του, θα χρειαστεί να βρει κίνητρα για να τελειώσει αξιοπρεπώς την Ευρωλίγκα και να πάει πλέον στα πλέι-οφ του πρωταθλήματος, όπου το ερώτημα θα είναι πολύ πιο βασανιστικό, αφού για να πάρει τον τίτλο θα χρειαστεί να κερδίσει τρεις φορές τον Ολυμπιακό.
ΥΓ: Οι σκηνές της απονομής με τους παίκτες Παναθηναϊκού και Ολυμπιακού να αλλησυγχαίρονται ήταν ό,τι καλύτερο μπορούσε να περιμένει κανείς σε ένα διαφορετικό φάιναλ-φορ, με χαμόγελα, με οπαδούς όλων των ομάδων και μια φορά που επιτέλους δεν … ζηλέψαμε τους ξένους.
Πηγή: Sport 24
