Του Θάνου Σαρρή
Ήταν 23 Ιανουαρίου του 2021. Δύο ομάδες από την Αργεντινή, ετοιμάζονταν για μια ξεχωριστή μάχη στο Estadio Mario Alberto Kempes της Κόρδοβα. Από τη μία η Λανούς, η οποία είχε βιώσει στο παρελθόν τη χαρά του να σηκώνεις κούπα. Από την άλλη η Ντεφένσα η Χουστίσια, που με τον Ερνάν Κρέσπο στον πάγκο, ήθελε να κατακτήσει το πρώτο τρόπαιο της ιστορίας της. Ο Μπράιαν Ρομέρο ήταν εκείνος που στο 62′ σημείωσε το δεύτερο γκολ της αναμέτρησης, όσο το ματς ήταν ακόμα στο ρευστό 1-0. Η Nτεφένσα νίκησε 3-0, αλλά το γκολ αυτό δεν ήταν το πρώτο του Ρομέρο στην πορεία της προς την καταξίωση. Ο επιθετικός από το Σαν Ισίδρο σκόραρε δέκα φορές στο ταξίδι, βάζοντας το σημάδι του στη μεγαλύτερη επιτυχία στην ιστορία της Ντεφένσα.
Σε μια κίνηση που αιφνιδίασε πολλούς, ο Ρομέρο αποκτήθηκε από τη Ρίβερ Πλέιτ, την υποστήριζε από μικρό παιδί. Ο 30χρονος επιθετικός θα είναι ο αντικαταστάτης του Ραφαέλ Σάντος Μπορέ, ο οποίος, έπειτα από 56 γκολ σε 149 αγώνες, άνοιξε πανιά για την Άιντραχτ Φρανκφούρτης. Ο νέος φορ της ομάδας του Γκαγιάρδο κάνει το όνειρο πραγματικότητα και είναι έτοιμος να ανταπεξέλθει στην πρόκληση. Έχει μάθει, άλλωστε, να αντιμετωπίζει όλες τις δυσκολίες.
Μπράιαν Ρομέρο: Ο εφιάλτης
Ήταν το 2012, όταν ξύπνησε με έναν έντονο πόνο στην πλάτη. Πίστευε ότι απλώς είχε στραβοκοιμηθεί και πήγε κανονικά για προπόνηση, όμως η κατάσταση έγινε γρήγορα πολύ χειρότερη. Ο Ρομέρο δεν μπορούσε να σηκωθεί και να περπατήσει. Οι γιατροί της Ακασούσο, της ομάδας στην οποία ξεκίνησε την καριέρα του, τον έστειλαν στο νοσοκομείο. Πέρασε δύο εφιαλτικές εβδομάδες, προσπαθώντας να αντιμετωπίσει τους πόνους με φάρμακα. Υπέφερε τόσο, που του χορήγησαν μορφίνη. Η διάγνωση έδειξε ρευματοειδή αρθρίτιδα και όπως έλεγε ο ίδιος μετά την κατάκτηση του Sudamericana, «ήταν ένα από τα χειρότερα χτυπήματα που έχω δεχθεί».
Διαλυμένος από τον πόνο και χωρίς να μπορεί να περπατήσει κανονικά, ο Αργεντινός επιθετικός έβλεπε τα όνειρά του να παίξει ποδόσφαιρο και να κατακτήσει τίτλους, να απομακρύνονται. «Το ποδόσφαιρο είναι η ζωή μου, βοήθησε με να παίξω ξανά», είπε απελπισμένος στην κοπέλα του, ξεκινώντας να παίρνει ειδική φαρμακευτική αγωγή. Τουλάχιστον, ήξερε πλέον τι αντιμετωπίζει. «Περπατούσα σαν ηλικιωμένος, δεν είχα καθόλου κινητικότητα στα πόδια μου. Ήμουν άρρωστος για περίπου έξι μήνες, με χάπια, κάποια στιγμή σταμάτησα να παλεύω με όλες μου τις δυνάμεις».
Όμως ξαφνικά, τα πράγματα άρχισαν να βελτιώνονται. Ο Ρομέρο ξεκίνησε επιφυλακτικά τρέξιμο και σταδιακά ανέβασε ρυθμό. Πήγε δανεικός στην Κολόν και τουλάχιστον έπαιξε ξανά ποδόσφαιρο, δείχνοντας ότι μπορεί να διεκδικήσει ξανά το όνειρό του. Από εκεί βρέθηκε στην Αργεντίνος Τζούνιορς και το 2018 τον απέκτησε η Ιντεπενδιέντε, στην οποία όμως δεν πήρε τις ευκαιρίες που θα ήθελε. Πήγε στην Ατλέτικο Παραναένσε δανεικός κι έπειτα στη Ντεφένσα, έχοντας μείνει ελεύθερος εν μέσω πανδημίας.
Η αναγέννηση στην ομάδα του Ερνάν Κρέσπο
O Ρομέρο έφτασε στην ομάδα του Κρέσπο ως αριστερός επιθετικός. Ο θρυλικός Αργεντινός επιθετικός ήταν εκείνος που σε ένα φιλικό του είπε να παίζει πιο κεντρικά και να αναζητά διαδρόμους προς την περιοχή. Σημείωσε τρία γκολ σε είκοσι λεπτά και καθιερώθηκε ως σέντερ φορ, τραβώντας το κουπί στη μεγάλη πορεία προς το Libertadores.
Ο Κρέσπο και οι συμπαίκτες του τον βοήθησαν πολύ και παρότι ήταν σε προχωρημένο στάδιο της καριέρας του, η νέα θέση του άρεσε πολύ. Σκόραρε 21 γκολ σε 33 ματς και 18 σε ισάριθμους διεθνείς αγώνες! Ως «εννιάρι», έγραψε ιστορία. Ως «εννιάρι» έκανε το όνειρο πραγματικότητα και πήγε στην ομάδα που υποστήριζε από μικρός. Στα 30 του, έχει ακόμα αρκετές σελίδες να γράψει στο σενάριο της ιστορίας του…
Πηγή: Fanatico
