Από την αυτοκτονική διάθεση, η Raven Saunders έφτασε στο μετάλλιο, λίγο πριν μάθει ότι πέθανε η μητέρα της

Της Νίκης Μπάκουλη

H γυναίκα που βλέπεις στη φωτογραφία λέγεται Raven Saunders. Είναι η αργυρή Ολυμπιονίκης στη σφαιροβολία. Όταν ανέβηκε στο δεύτερο σκαλοπάτι του βάθρου και αφού της πέρασαν το ασημένιο μετάλλιο στο λαιμό, σήκωσε τα χέρια της με τον τρόπο που μπορείς να δεις, σχηματίζοντας το ‘Χ’. Τη ρώτησαν ποιο ήταν το νόημα της κίνησης της. Απάντησε «είναι η διασταύρωση όπου συναντιούνται όλοι οι καταπιεσμένοι άνθρωποι. Ήταν ένα shout out σε όλους τους Αφροαμερικανούς μου, σε όλα τα μέλη της LBGTQ κοινότητας, σε όσους έχουν θέματα ψυχικής υγείας. Γιατί στο τέλος της ημέρας όλα αυτά είναι μεγαλύτερα από εμάς, μεγαλύτερα από όλες τις δυνάμεις».

Η Raven Saunders είχε ενημερώσει τη μητέρα της, όταν ήταν 9 χρόνων πως είναι ομοφυλόφιλη. Στα 12 το είπε στους συμμαθητές της, στα 15 «αισθάνθηκα άνετα με το ποια είμαι» και στα 18 που πήγε κολέγιο έκανε το γενικό outing. «Τίποτα όμως, δεν ήταν ποτέ εύκολο. Όταν τα πηγαίνω καλά, ο κόσμος σκέφτεται πως όλα πήγαν πρίμα για εμένα και ότι δεν έχω λόγο να ανησυχώ για τίποτα. Στην πραγματικότητα, πάντα ανησυχούσα για όλα». Θες ένα παράδειγμα;

Άρχισε να σηκώνει βάρη για να σώσει τη μητέρα της

Το Γενάρη του 2018 είχε φτάσει κοντά στην απόπειρα αυτοκτονίας «και αν δεν έστελνα γραπτό μήνυμα στη ψυχοθεραπεύτρια που που πήγαινα παλαιότερα, πιθανότατα τώρα δεν θα ήμουν εδώ. Ήμουν 22 και είχα δυσκολίες στο να διαχωρίσω ποια είναι η Raven και ποιος ο Hulk», που είναι το παρατσούκλι της.

Η Raven «έχτισε» ως δεύτερη προσωπικότητα τον Hulk, όπως μεγάλωνε με τη μητέρα της και την αδελφή της στο Charleston «όπου το να είσαι σκληρός είναι η νόρμα. Μέσα στα χρόνια εμφανίζονταν πατριοί που ήταν αλκοολικοί ή μας κακοποιούσαν. Θυμάμαι περιστατικά που κάποιος χτυπούσε τη μητέρα μου και εγώ δεν μπορούσα να κάνω πολλά, γιατί ήμουν μικρή. Αλλά όταν πήγα στο γυμνάσιο, αποφάσισα πως έπρεπε να την προστατεύσω. Άρχισα τα βάρη, σκεπτόμενη κάθε μέρα ότι θα κάνω τα πάντα για να διασφαλίσω πως δεν θα ξανασυμβεί κάτι στη μητέρα μου. Κάποια στιγμή έγινα πιο δυνατή από τους περισσότερους άνδρες που έρχονταν στο γυμναστήριο. Τότε μου πρότειναν να ασχοληθώ με τη σφαιροβολία». Από τις πρώτες προπονήσεις κατάλαβε πως είχε βρει κάτι στο οποίο ήταν καλή και το συνέχισε από εκεί. «Απέκτησα ένα σκοπό στη ζωή μου. Μετά το πρώτο πρωτάθλημα -της πολιτείας- κατάλαβα πως μπορώ να το κάνω καριέρα».

Χρόνια μετά, αναγνώρισε πως κάθε φορά που πατούσε το πόδι της στον αγωνιστικό χώρο για να φτάσει στη βαλβίδα από όπου εκτελεί τις προσπάθειες της «η πίεση και το άγχος φουντώνουν στο έπακρο και γίνονται δύσκολα για να τα διαχειριστείς. Ο τρόπος που είχα ήταν να πηγαίνω σε ένα μέρος -με το μυαλό μου. Κάποιες φορές ήταν ένα σκοτεινό μέρος -των κακοποιητικών παιδικών μου χρόνων- για να πάρω το τρελό επίπεδο ενέργειας που χρειάζομαι, ώστε να διακριθώ».

Η κατάθλιψη και η απόφαση της να αυτοκτονήσει

Η πέμπτη θέση της σφαιροβόλου στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο (το 2016) πανηγυρίστηκε στην πόλη της. Το Charleston ανακήρυξε την ημέρα της επιστροφής της ως Raven Saunders Day. «Τότε ήξερα πως όλη η σκληρή δουλειά που είχα κάνει, είχε αποδώσει καρπούς. Πως όσα είχε κάνει η μητέρα μου για να μεγαλώσει την αδελφή μου και εμένα -όλες οι θυσίες της- είχαν πιάσει τόπο. Μόλις όμως, πέρασε όλος αυτός ο ενθουσιασμός, ήλθα εκ νέου αντιμέτωπη με την πραγματικότητα. Τότε όλα πήγαν στραβά. Κατά τη διάρκεια της αγωνιστικής περιόδου, ξέρω ποια είμαι. Έχω ένα σκοπό. Όταν όμως, δεν έχω υποχρεώσεις έχω το χρόνο να “επιστρέψω” σε όλα τα τραύματα που κουβαλάω από παιδί και αποκτώ θέματα με την αυτοπεποίθηση και το άγχος. Υπήρχαν πολλά που δεν έχω αφήσει πίσω. Πράγματα για τα οποία δεν είχα μιλήσει ποτέ σε κανέναν. Μολονότι είχα ενηλικιωθεί, με βασάνιζαν ακόμα. Περνούσα πολύ δύσκολα. Ένιωθα πως έχω στο στήθος μου το βάρος όλου του κόσμου και ότι δεν μπορούσα να κάνω κάτι για αυτό. Πίστευα, ωστόσο, πως δεν μπορούσα να μιλήσω στον κόσμο, γιατί είχα φτάσει σε ένα επίπεδο επιτυχίας που δεν θα καταλάβαιναν αν έλεγα τι πρόβλημα έχω ή τι με βασανίζει. Φρόντιζα να δείχνω πως όλα ήταν καλά, ότι αφού είχα φύγει από τη γειτονιά, όλα ήταν περίφημα. Δεν είχα συνειδητοποιήσει πως έχω κατάθλιψη. Υπέθετα πως έτσι είναι η ζωή για όλους».

«Κάποια στιγμή, η κατάσταση μου έγινε πολύ χειρότερη. Ένιωθα εξουθενωμένη, κουρασμένη, δεν ήθελα να ακούω ή να κάνω τίποτα. Όταν άρχισε η σεζόν, είχα χάσει το πάθος μου. Αποφάσισα ότι δεν θέλω να ζω άλλο. Πως παραιτούμαι».

Αποφάσισε να αυτοκτονήσει. «Όλοι οι άνθρωποι που φτάνουμε σε αυτό το σημείο, φτιάχνουμε ένα πλάνο. Στο δρόμο για το προπονητήριο, είχε ένα απόκρημνο σημείο. Θυμάμαι ότι σκεφτόμουν πως κάποιος τρελός θα πέσει από εκεί. Όσο χειροτέρευε η κατάθλιψη μου, σκεφτόμουν πως δεν θα ζήσω αν πέσω εγώ από εκεί και μια μέρα αποφάσισα πως μπορώ να το κάνω. Κάτι μέσα μου με έκανε να επικοινωνήσω με τη θεραπεύτρια μου. Της έστειλα μήνυμα στο οποίο έγραφα ότι είχα φτάσει στο ναδίρ, δεν άντεχα άλλο τη ζωή μου και δεν έβλεπα διέξοδο. Της είπα και ότι δεν ξέρω αν θα ζω σε λίγες ώρες. Ευτυχώς μου απάντησε. Μου έγραψε «δώσε μου ένα λεπτό να σε βοηθήσω». Της το έδωσε. «Σήμαινε πολλά και μόνο ότι μου έστειλε απάντηση. Γύρισα σπίτι και μου έδωσε τη βοήθεια που χρειαζόμουν. Με πήγαν στο νοσοκομείο και θυμάμαι να είμαι ευγνώμων που επιτέλους ήμουν σε θέση να διαχειριστώ όσα με βάραιναν για 22 χρόνια. Σίγουρα πρόκειται για μάχη που προκαλεί το μυαλό και το σώμα. Αλλά επιτέλους είχα καταφέρει να ξεχωρίσω τη Raven από τον Hulk. Όταν προκρίθηκα στο Τόκιο ήξερα πως δεν υπάρχει κάτι που να μπορεί να με σταματήσει. Ήμουν καλά».

Έχει εξηγήσει πως από όταν κατάλαβε πως της αρέσει η σφαιροβολία, αναρωτήθηκε πολλάκις αν οι Ολυμπιακοί Αγώνες έχουν χώρο για ανθρώπους σαν και αυτήν. Πριν καταφέρει να καταλήξει σε μια απάντηση, είχε αποφασίσει να διεκδικήσει το χώρο της, ούτως ή άλλως. Και τότε έγινε ένα με τον Hulk. Στις προσπάθειες που της έδωσαν την πρώτη θέση στον πλανήτη, στο άθλημα της, εμφανίστηκε με τη μάσκα που βλέπεις από πάνω. Θύμισε ότι αυτός ήταν ο τρόπος που είχε βρει, για να θυμίζει σε όσους την έβλεπαν, πως οι άνθρωποι δεν είναι στα εντός του ό,τι μπορεί να «αποκαλύπτει» το παρουσιαστικό τους. Ναι, ότι φαίνεται σκληρή, αλλά αυτό δεν σημαίνει και ότι είναι.

Τα τελευταία χρόνια η Raven χρησιμοποιεί την πλατφόρμα της για να αναφέρεται σε θέματα ψυχικής υγείας και στην κατάθλιψη μαζί με όλα τα άλλα θέματα που υπάρχουν στην κοινότητα των Αφροαμερικανών -ως συνέπεια της καταπίεσης υπό την οποία ζουν, όπως λέει-, αλλά δεν βγαίνουν ποτέ προς τα έξω. «Συνηθίζουν να αποκαλούν «τρελό σπίτι» αυτό στο οποίο ζουν μέλη με συμπτώματα κατάθλιψης, για τα οποία όμως δεν μιλούν ποτέ -όπως και δεν ελέγχουν ποτέ, ώστε να τα διαχειριστούν. Πριν χρόνια, δεν υπήρχε πιθανότητα να αναζητήσουν βοήθεια. Τώρα βλέπω πως αυτό έχει αλλάξει. Είναι ΟΚ να χρειάζεσαι ανθρώπους, να χρειάζεσαι βοήθεια. Η κοινότητά μας έχει περάσει πολλά, ιστορικά και δεν είχε πάντα πρόσβαση σε βοηθήματα». Εξηγεί πως όσο περισσότερο μιλάει μέσα στα χρόνια «τόσους περισσότερους βρίσκω εκεί έξω και τόσο περισσότερο αντιλαμβάνομαι πως δεν είμαι μόνη».

Στα βασικά που έκανε για να τα βρει με τον εαυτό της, ήταν να τον δέχεται για αυτό που είναι και να μην τον «λογοκρίνει». Αν κάνεις τον κόπο να την ακολουθήσεις στο TikTok θα δεις πως γενικά δεν τη νοιάζει τι λένε οι άλλοι για εκείνη. Κάνει ό,τι νιώθει. Αυτό που ένιωσε να κάνει, όταν έγινε ξεκάθαρο πως είναι η αργυρή Ολυμπιονίκης, ήταν να πανηγυρίσει με twerking.

Μόλις κατέβηκε από το βάθρο η Raven Saunders, έμαθε πως πέθανε η μητέρα της

Λίγα λεπτά μετά την απονομή μεταλλίων στη σφαιροβολία -και το Χ της Raven-, η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή ενημέρωσε πως θα διενεργήσει έρευνα για να καταλήξει στο αν η χειρονομία της τον Κανονισμό 50 -εναντίον των όποιων εκδηλώσεων αθλητών από το βάθρο. Η 25χρονη δεν ασχολήθηκε δευτερόλεπτο. Είχε βάλει όλο της το είναι σε κάτι άλλο, πολύ πιο σημαντικό: όταν κατέβηκε από το βάθρο, έμαθε πως η μητέρα της είχε αφήσει την τελευταία της πνοή, ενόσω παρακολουθούσε το θρίαμβο της, σε μια από τις συγκεντρώσεις των οικογενειών των εκπροσώπων των ΗΠΑ στο Τόκιο -στο Orlando.

Η Clarissa Saunders εργαζόταν σε κατάστημα Krispy Kreme (αμερικανική αλυσίδα με donuts) για χρόνια. Η επιχείρηση αυτή είχε βοηθήσει στην εξεύρεση των πόρων που χρειαζόταν η κόρη της, Raven για να πάει στους πρώτους Ολυμπιακούς Αγώνες της καριέρας της, στο Ρίο -όταν η αθλήτρια ήταν δευτεροετής στο κολέγιο όπου πήγε με πλήρη αθλητική υποτροφία. Συγκέντρωσε και χρήματα για να συνοδεύσουν την Raven σε αυτό το ταξίδι η μητέρα της και η μικρότερη αδελφή της, Tanzania. Τότε η νυν Ολυμπιονίκης είχε πει πως «η μητέρα μου πάντα αγχωνόταν για όλα. Της είχα πει πως όλα θα γίνουν, γιατί πάντα όλα γίνονταν. Αυτό συμβαίνει όταν αφήνεις τα πάντα στα χέρια του Θεού».

Όταν ενημερώθηκε η Raven για την απώλεια της μητέρας της, έγραψε στο Twitter πως «υπήρξε μια εκπληκτική γυναίκα που θα ζει πάντα, μέσω εμού. Ήταν ο Νο1 φύλακας άγγελος μου. Θα σε αγαπώ πάντα και για πάντα».

Πηγή: Lady Like