Δεκέμβριος 2022. Ήταν ένας από τους παίκτες που ξεχώρισαν στο Παγκόσμιο Κύπελλο του Κατάρ, εκεί όπου η εθνική ομάδα του Μαρόκου κατάφερε να «κλέψει» τις καρδιές των ποδοσφαιρόφιλων και να ζήσει το δικό της μικρό θαύμα φτάνοντας μέχρι τα ημιτελικά. Λίγες ημέρες μετά το τέλος της διοργάνωσης, ο Ουναχί είδε το όνομά του να πρωταγωνιστεί σε μεταγραφικά σενάρια και τελικά να αφήνει την Ανζέρ και να βρίσκει ένα νέο λιμάνι στην καριέρα του, αυτή τη φορά στην ευρωπαϊκή πλευρά της Μεσογείου, για χάρη της Μαρσέιγ.
Γεννημένος στην Καζαμπλάνκα τον Απρίλιο του 2000, «κουβαλά» στο ποδοσφαιρικό βιογραφικό του την υπερηφάνεια που έχει η θητεία στην ακαδημία Mohammed VI, που εγκαινιάστηκε από τον ίδιο τον βασιλιά της χώρας του το 2009 στο Ραμπάτ.
«Τον γνώρισα όταν ήταν 11 ή 12 ετών, στην ακαδημία μας. Προερχόταν από τη Ράζα Καζαμπλάνκα, έναν αξιόλογο σύλλογο, που τον είχε βοηθήσει αρκετά στα πρώτα βήματά του» θυμάται ο Νασέρ Λαργκέ. Είναι ο άνθρωπος που ήταν, επίσης, υπεύθυνος και στην ακαδημία της Μαρσέιγ, από το 2019 ως το 2022.
«Ο Αζ ήταν ένα μικρό, αδύνατο αγόρι. Γεμάτο ταλέντο, ειδικά όταν είχε την μπάλα στα πόδια του. Δεν αργήσαμε να τον ξεχωρίσουμε, ένα παιδί που δεν φοβόταν τον αντίπαλό του, ακόμα κι όταν αυτός ήταν αρκετά μεγαλύτερός του. Έτρεχε πολύ, αντιλαμβανόταν το παιχνίδι, ήξερε πότε και πώς να χρησιμοποιεί την μπάλα και να την δίνει στους συμπαίκτες του. Η άμυνα δεν ήταν το δυνατό σημείο του, αλλά μπόρεσε πολύ να βελτιωθεί στην ακαδημία του. Κατάφερε, επίσης, να διαμορφώσει μια ισχυρή προσωπικότητα, ένας συνδυασμός που τον έκανε ικανό για σπουδαία πράγματα» είναι τα λόγια του Λαργκέ.
Όχι ότι χάρη σε αυτά τα χαρακτηριστικά του ήταν πάντα εύκολα τα πράγματα… Αφού υπέγραψε στη Στρασβούργο το 2018, για να αγωνίζεται με την δεύτερη ομάδα, έμεινε μάλλον στάσιμος και ο ατζέντης του, με το που ενηλικιώθηκε ο παίκτης, αποφάσισε να τον πάρει από την Αλσατία και να τον πάει στην Αβρανσέ, μια ομάδα της τρίτης κατηγορίας όπου θα έπαιρνε μόλις 2.000 ευρώ τον μήνα, αλλά από όπου πραγματικά έκανε τελικά το πρώτο βήμα για την… εκτόξευση.
Ήταν μια περίοδος που ο ίδιος ο Ουναχί είχε αρχίσει να αγχώνεται ότι δεν θα μπορούσε να βρει την άκρη στην καριέρα του. Στο Στρασβούργο δεν αγωνίστηκε ποτέ στην πρώτη ομάδα και τώρα έπρεπε να πάει σε έναν μικρό σύλλογο, όπου ίσως δεν θα τον έβλεπε κανείς. «Ήταν δύσκολο διότι δεν μας ήξερε. Και δεν μας πίστευε. Όταν ήρθε, ήταν λυπημένος και το έδειχνε. Πολύ γρήγορα κατάλαβε ότι μπορούσαμε να ταιριάξουμε. Και έτσι έκανε μια υπέροχη σεζόν μαζί μας» θυμάται ο πρόεδρος της Αβρανσέ, Ζιλμπέρτ Γκερίν.
«Πολλοί επαγγελματικοί σύλλογοι δεν πίστεψαν σε αυτόν» εξηγούσε ο Ρεκουλό, τότε προπονητής της ομάδας της Νορμανδίας. «Δεν ήξερα τον παίκτη, αλλά ο ατζέντης του επέμενε πολύ. Έβλεπε την δική μας ομάδα ως εφαλτήριο για τον Αζεντίν, κυρίως λόγω του στυλ παιχνίδιού μας που ταίριαζε στον παίκτη. Νομίζω ότι ο χρόνος που πέρασε εδώ του έκανε πολύ καλό, ήρθε εδώ έχοντας στο μυαλό του ότι είχε προηγηθεί μια αποτυχία και δούλεψε σκληρά για να την ξεπεράσει».
Και έτσι ήταν. Με 6 γκολ και 1 ασίστ σε 30 παιχνίδια, ο Οουναχί εμφανίζεται γρήγορα ως ένας από τους καλύτερους παίκτες της κατηγορίας. Όπως και έγινε, καθώς επόμενος σταθμός του ήταν η Ανζέρ.
Μόλις 75.000 ευρώ δόθηκαν για την απόκτησή του, φόρεσε την φανέλα της 48 φορές, αλλά κυρίως άρχισε πια να πιστεύει ξανά και ο ίδιος ότι τα καλύτερα θα έρθουν. Έξι μήνες αργότερα. Ο Βαχίντ Χαλίλχοζιτς τον κάλεσε στην εθνική ομάδα για το Κύπελλο Εθνών Αφρικής. Ακολούθησαν 14 εμφανίσεις με το εθνόσημο και δέκα μήνες αργότερα, ο Ουναχί ήταν παρών στον ημιτελικό ενός Μουντιάλ. «Έκανε πολύ καλά που έμεινε στην Ανζέρ διότι αυτό τον βοήθησε να βελτιωθεί. Συνδυάζει σπουδαία φυσικά προσόντα και εξαιρετική τεχνική, δεν είναι τόσο συνηθισμένο αυτό. Κατάφερε να διαχειριστεί όσα του συνέβησαν το προηγούμενο διάστημα, κάτι που δείχνει σύνεση παρά την ηλικία του» έλεγε τότε Γαλλο-Βόσνιος τεχνικός.
Όπως συνέβη και με τον Ασράφ Χακίμι, ο Ουναχί έγινε σταρ στην πατρίδα του κατά την διάρκεια του Μουντιάλ, η εικόνα του έγινε διαφήμιση σε πολλές πόλεις της χώρας. «Είναι απίστευτο αυτό που έχει συμβεί. Μέσα σε έναν χρόνο ντεμπούτο στην εθνική ομάδα και συμμετοχή στο Μουντιάλ. Είναι μια φωτογραφία σου στα billboards. Ο κόσμος σε αναγνωρίζει από τη στιγμή που πατάς το πόδι σου στο αεροδρόμιο. Αλλά εγώ είμαι ακόμα ένας απλός άνθρωπος από την Καζαμπλάνκα. Δεν ξεχνώ από πού προέρχομαι, από πού ξεκίνησα» είχε πει ο ίδιος τον Ιανουάριο του 2023, λίγο πριν φύγει για τη Μαρσέιγ, μετά τις εμφανίσεις του στο Παγκόσμιο Κύπελλο, εκεί που εντυπωσίασε και ανάγκασε, μεταξύ άλλων, τον Λουίς Ενρίκε να μιλήσει δημόσια γι’ αυτόν και να μάθε το όνομά του. Και δεν είναι ο τύπος που θα πει εύκολα έναν καλό λόγο…
«Εξεπλάγην ευχάριστα από το νούμερο “8”, συγγνώμη, ξέχασα το όνομά του. Θεέ μου, από πού ήρθε αυτός ο τύπος; Παίζει απίστευτα καλά, με εξέπληξε. Ήταν ο μόνος για τον οποίον δεν ήμασταν προετοιμασμένοι» είπε ο τότε ομοσπονδιακός τεχνικός της Ισπανίας, μετά τον αποκλεισμό της ομάδας του από το Μαρόκο στη φάση των «16».
Κόντρα στην Ισπανία, ο Ουναχί έπαιξε 119 λεπτά και βγήκε στο φινάλε για να μπει ο Μπενούν στη θέση του και να εκτελέσει πέναλτι. Είχε 60 επαφές με την μπάλα στον αγώνα, με ποσοστό εύστοχων πασών στο 76% (32/42). Είχε μία πάσα-κλειδί και… expected Assists (xA) 0.20. Δημιούργησε μία μεγάλη ευκαιρία, είχε 1/1 ντρίμπλες και κέρδισε 7/10 μονομαχίες εδάφους. Κέρδισε 2 φάουλ, έκανε άλλα 2, είχε 4 τάκλιν και 1 κλέψιμο.
Στη Μαρσέιγ το επίπεδο ήταν ακόμα πιο υψηλό. Αυτό σήμαινε περισσότερη δουλειά, περισσότερη πίεση, περισσότερες προσδοκίες. Αυτό που συνέβη στο Κατάρ, εκεί όπου η πίεση ήταν στα ύψη για ένα μήνα, στη Μασσαλία θα το ζούσε καθημερινά. Και σίγουρα δεν ήταν εύκολο να το διαχειριστεί. Οι συμπαίκτες του εκεί στάθηκαν στο πλευρό του όταν έχασε τον Ουσάμα Φαλούχ, τον καλύτερο φίλο του, αυτόν που είχε δίπλα του και στην Αβρανσέ και στην Ανζέρ. Σκοτώθηκε σε τροχαίο στην Καζαμπλάνκα, μια τραγωδία μέσα από την οποία ο Ουναχί έπρεπε να πάρει άλλο ένα μάθημα. «Βλέπω την ζωή διαφορετικά τώρα. Μου πήρε χρόνο να το διαχειριστώ» θα πει στο BeIN Sports.
Λίγο πριν πάει στη Μαρσέιγ, όταν το όνομά του «έπαιζε» ακόμα και για την Μπαρτσελόνα είχε μιλήσει για τις φήμες και είχε δείξει τον τρόπο με τον οποίο σκεφτόταν το μέλλον του. Όχι μόνο τότε, αλλά γενικά…
«Η Ανζέρ είναι ένα πολύ σημαντικό βήμα στην καριέρα μου. Ξέρω ότι υπάρχει ενδιαφέρον από άλλες ομάδες. Θα είναι μια σημαντική απόφαση για την καριέρα μου γι’ αυτό θα πρέπει να είναι σωστή. Αν θα φύγω τον Ιανουάριο; Δεν ξέρω. Μιλάω καθημερινά με τον πρόεδρο και θέλω να πάρουμε την σωστή απόφαση για εμένα και για τον σύλλογο. Αυτό του λέω συνέχεια. Μεγαλύτερη σημασία έχει το πρότζεκτ. Δεν έχω αγαπημένο πρωτάθλημα, δεν έχω ιδανικό προορισμό, αυτό που βλέπω είναι το πρότζεκτ. Θα πρέπει να πάω σε μια ομάδα στην οποία θα συνεχίσω να βελτιώνομαι».
