Του Αντώνη Καρπετόπουλου
Ο ΠΑΟΚ πέταξε τους πρώτους βαθμούς του στο πρωτάθλημα εξαιτίας μιας λευκής ισοπαλίας με τον Παναιτωλικό στην Τούμπα, ο Αρης κέρδισε την Κηφισιά στο Αγρίνιο κάνοντας το 3 στα 3 με τον Μανόλο Χιμένεθ στον πάγκο, ο Βόλος κέρδισε και τον Αστέρα Τρίπολης που διεκδικεί τον τίτλο της απογοήτευσης της σεζόν στο ξεκίνημα της και ο Πανσερραϊκός με τον Ατρόμητο έφεραν μια ισοπαλία που ήδη έχουν ξεχάσει. Η τέταρτη αγωνιστική δεν έχει μόνο το ντέρμπι Παναθηναϊκός – Ολυμπιακός, για το οποίο θα γράψω δυο λόγια γιατί μου αρέσει να γράφω για τα ματς και πριν γίνουν, αλλά έχει κι άλλα ενδιαφέροντα.
Ο ΠΑΟΚ με αντίπαλο τον εαυτό του
Ο ΠΑΟΚ έφτασε στο ματς με τον Παναιτωλικό μετά την ήττα από την Λεβαδειακό στο κύπελλο – μια ήττα ανώδυνη μεν (καθώς με την νέα φόρμουλα του κυπέλλου είναι σχεδόν αδύνατον μέχρι τα νοκ άουτ ματς να αποκλειστεί μεγάλη ομάδα) πλην όμως ανησυχητική. Όταν ρώτησα τι συμβαίνει στον ΠΑΟΚ μετά την ήττα από τον Λεβαδειακό (και τις νωθρές αν και νικηφόρες εμφανίσεις του στο πρωτάθλημα) άνθρωποι που την ομάδα την γνωρίζουν καλύτερα από μένα μου είπαν ότι ο Ρασβάν Λουτσέσκου έχει φέτος ξεκαθαρίσει (στον ίδιο τον Ιβάν Σαββίδη κι όχι μόνο) ότι όλο το βάρος φέτος θα πέσει στα ματς του πρωταθλήματος λόγω και των γενεθλίων των 100 χρόνων της ομάδας – υπάρχει και μια σχετική απαίτηση των οπαδών για τίτλο που έχει εκφραστεί και με ανακοίνωση στην αρχή του καλοκαιριού. Αν αυτό ισχύει, εξηγεί πολλά: ο ΠΑΟΚ μπήκε στην σεζόν με ένα παράξενο άγχος, αλλά και με την πίστη πως κάθε νίκη με 1-0 είναι κάτι απαραίτητο, αφού μόνο κερδίζοντας συνεχώς κατακτάς το πρωτάθλημα. Αυτό, ειδικά για τον ΠΑΟΚ που αντλεί την δύναμη του παραδοσιακά από το ωραίο ποδόσφαιρο που παίζει στην έδρα του, είναι πρόβλημα: ο ΠΑΟΚ αν αγχωθεί, και μάλιστα από την αρχή της σεζόν, θα μπλέξει με τον χειρότερο αντίπαλο, δηλαδή τον εαυτό του.
Φυσικά υπάρχουν και κάποιες φανερές αδυναμίες που έχουν να κάνουν με την φόρμα των παικτών – ίσως και με επιλογές. Ο Τάισον στο πρώτο ημίχρονο με τον Παναιτωλικό ήταν επικίνδυνος μόνο χάρη στις επιταχύνσεις του Τάισον, που όμως έχει μεγαλώσει. Ο Μπάμπα δεν έχει για την ώρα σχέση με τον επιθετικά σπουδαίο ακραίο μπακ που ξέρουμε. Χθες η απουσία του Μιχαηλίδη στην άμυνα δεν βοηθούσε το χτίσιμο των επιθέσεων. Είναι επίσης φανερό ότι ο Λουτσέσκου αδικεί τον Ντεσπότοφ (καθώς ο Ζίφκοβιτς δεν είναι στα καλύτερά του) ενώ από τον ΠΑΟΚ λείπουν τα περσινά γκολ του Μαντί Καμαρά που φτάνει σε εκτελέσεις πολύ πιο συχνά από όσο ο Μεϊτέ και ο Οζντόεφ. Φυσικά για την ώρα δείχνει προβλήματα προσαρμογής και ο Γιακουμάκης, αλλά αυτό είναι μια μεγάλη συζήτηση: ο ΠΑΟΚ έκανε τα καλύτερά του παιγνίδια επιθετικά προ διετίας όταν ο φορ του έπαιζε για τους τρεις περιφερειακούς (τον Τάισον, τον Ζίφκοβιτς, τον Κωνσταντέλια, αλλά και τους Μούργκ και Ντεσπότοφ) και ο ΠΑΟΚ δεν ήταν ποτέ ιδιαίτερα αποδοτικός όταν αυτοί έπαιζαν για να ταΐσουν τον φορ. Με αυτά και με αυτά ο παράξενος Παναιτωλικός του Γιάννη Πετράκη που έχει 4 βαθμούς στη Θεσσαλονίκη με Αρη και ΠΑΟΚ και δυο ήττες στην έδρα του (από τον Ατρόμητο και τον Βόλο) πήρε το βαθμό και θα μπορούσε και να κερδίσει, αν ο Ευαγγέλου στο VAR δεν ακύρωνε, σωστά πάντως, το γκολ του Αλεξιτς. Ο Παναιτωλικός δεν θα κινδυνεύσει – κυρίως όμως θα τρελάνει κόσμο.
Η ρέντα και η τέχνη του Μανόλο
Πριν την ισοπαλία του ΠΑΟΚ είχαμε την νίκη του Αρη με την Κηφισιά στο Αγρίνιο. Ο Μανόλο Χιμένεθ δεν είναι θαυματοποιός, ξέρει όμως να δημιουργεί καλή ατμόσφαιρα στους πρώτους του μήνες σε μια ομάδα, αναπτέρωσε το ηθικό των παικτών του Αρη, χρησιμοποιεί ένα σχήμα (4-1-4-1) που του ταιριάζει καλύτερα και είναι και αρκετά τυχερός πράγμα που δεν κάνει κακό. Χθες ο Αρης κέρδισε με ένα γκολ του Μισεουί στο 87΄:η μπάλα στρώνεται στον σκόρερ εντελώς κατά λάθος καθώς αυτός έχει επιχειρήσει χωρίς επιτυχία ένα φιλόδοξο «τακουνάκι», κι ενώ προηγουμένως έχουν συγκρουστεί δυο αμυντικοί της Κηφισιάς που έχουν αφήσει τον σκόρερ ελεύθερο. Όλα αυτά ενώ η τυπικά γηπεδούχος έχει χάσει τον Βιγιαφάνιες από τραυματισμό στο 20λεπτο κι έχει μείνει με δέκα παίκτες μετά από μια ανοησία του Χουχούμη κι ενώ στο ίδιο γήπεδο τέσσερις μέρες πριν ο Αρης έχει κερδίσει τον Παναιτωλικό με πέναλτι στις καθυστερήσεις: ο Μανόλο έχει άστρο.
Εχει βέβαια και ικανότητες. Σε χρόνο ρεκόρ καθιέρωσε τον Διούδη και τον Γαλανόπουλο, ξύπνησε τους Μοντσού και Μορόν, βρήκε ένα τρόπο να κάνει χρήσιμο τον Ράστις, παίρνει λίγα από όλους (βοηθάει ο Ντουντού, επανεμφανίστηκε ο Σίστο, ενώ ξαναείδαμε και τον Ρόουζ). Οσο τα αποτελέσματα έρχονται θα μοιάζει ο καλύτερος προπονητής του πρωταθλήματος.
Το οποίο πρωτάθλημα είναι διαφορετικό από πέρυσι κι αυτό φαίνεται από την απόδοση των μικρότερων. Ο Πανσερραϊκός συμπλήρωσε τέσσερα ματς χωρίς νίκη ενώ πέρυσι σώθηκε άνετα. Ο Ατρόμητος δεν κέρδισε εκτός έδρας ενώ προηγήθηκε: πέρυσι οι νίκες αυτές ήταν η αγαπημένη του συνήθεια. Κι ο Βόλος έκανε την δεύτερη νίκη του γιατί ο κόουτς Φεράντο βρήκε την επιθετική τριάδα που χρειάζεται σε κάθε ομάδα του: ο Λάμπρου, ο Χάμουλιτς και ο Χουάντι θα κάνουν ζημιές. Ο Αστέρας έχασε καλά καλά χωρίς να καταλάβει πως. Δέχεται γκολ σε κάθε ματς, μοιάζει να μην έχει κάνει μεταγραφές, απογοητεύει. Και αν συνεχίσει έτσι δεν έχει καθόλου σίγουρη την θέση του στην δεύτερη τετράδα καθώς αυτή κυνηγάει ο Βόλος, αλλά και ο Λεβαδειακός και ο ΟΦΗ που σήμερα παίζουν μεταξύ τους.
Ντέρμπι για σκληρά νεύρα
Σήμερα βέβαια υπάρχει το ντέρμπι ΠΑΟ – Ολυμπιακός στην Λεωφόρο. Μια εβδομάδα πριν αυτό φαινόταν διαφορετικό. Ο Παναθηναϊκός μετά την ήττα από την Κηφισιά αποφάσισε να αλλάξει προπονητή και μπήκε σε διαδικασία εσωστρέφειας – αν υποθέσουμε ότι έχει υπάρξει μια στιγμή που δεν ζούσε σε τέτοιο status. Ο Ολυμπιακός φαινόταν ότι θα πάει στη Λεωφόρο με το γκάζι που θα του τον έδιναν οι τρεις νίκες στη σειρά στο πρωτάθλημα και η νίκη κόντρα στην Πάφο στην πρεμιέρα της στο Τσάμπιονς λινγκ. Αλλά αυτή δεν ήρθε. Και η ισοπαλία πυροδότησε ξαφνικά μια ανασφάλεια. Η συζήτηση περί δυσκολιών απέναντι σε κλειστές άμυνες από αυτό προέρχεται. Και η ερώτηση που ακολουθεί τον πρωταθλητή δεν είναι μόνο γιατί πετάει ημίχρονο με μέτρια απόδοση, αλλά πως θα καταφέρει να σκοράρει αν βρεθεί πίσω στο σκορ, όταν δείχνει δυσκολία να προηγηθεί απέναντι σε ομάδες που δεν τον απειλούν.
Στον Παναθηναϊκό γνωρίζουν ότι μια νίκη με τον Ολυμπιακό σβήνει οποιαδήποτε προηγούμενο κακό αποτέλεσμα. Συζητιέται πολύ ότι ο ΠΑΟ θα έχει προπονητή τον κάπως άπειρο Χρήστο Κόντη. Οι προπονητές στα ντέρμπι αυτά παίζουν μικρό ρόλο: ας μην μπερδεύομε το γεγονός ότι μια ομάδα έχει ταυτότητα με την όποια παρεμβατικότητα ενός προπονητή – η ταυτότητα είναι χρήσιμη αλλά το σχέδιο λειτουργεί χάρη σε παίκτες και τα ντέρμπι, αν δεν υπάρχει η πρέπουσα απόδοση για όλο το ματς, με ή χωρίς ταυτότητα, δεν κερδίζονται. Ο Κόντης ήταν στον πάγκο του ΠΑΟ σε αντίστοιχο ματς και προ διετίας: με αυτόν προπονητή ο ΠΑΟ είχε προηγηθεί με 2-0, αλλά ο Γιόβετιτς και ο Ποντένσε πήραν στο τέλος την ισοπαλία (2-2) – βέβαια τότε είχαν προηγηθεί πέντε ματς του ΠΑΟ χωρίς ήττα από τον Ολυμπιακό, ενώ τώρα υπάρχουν έξι περσινά ματς χωρίς νίκη του ΠΑΟ. Το πόσο σημαντικό είναι αυτό το ντέρμπι και για τον Ολυμπιακό το μαρτυρά κάτι απλό: με φτωχά αποτελέσματα στα ντέρμπι αυτά τις σεζόν 2022- 23 και 2023-24 ο Ολυμπιακός δεν κέρδισε το πρωτάθλημα. Πέρσι που απέκλεισε τους Πράσινους στο κύπελλο και είχε στο πρωτάθλημα δύο ισοπαλίες και δύο νίκες κέρδισε το νταμπλ. Αν για τον Παναθηναϊκό το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό είναι ο υπέρ πάντων αγώνας, για τον Ολυμπιακό είναι το ματς είναι που απαγορεύεται να χάσει αν θέλει να βγει πρωταθλητής.
Για τους βαθμούς και την ηρεμία
Ο Κόντης είμαι βέβαιος ότι έχει παρακολουθήσει τον ΠΑΟ και θα κάνει κάποιες λίγες, αλλά σημαντικές αλλαγές. Ακούω ότι θα αλλάξει τερματοφύλακα, γιατί ο Λοφέν φαίνεται καλύτερος από τον Ντραγκόφσκι με τα πόδια: δεν είναι η καλύτερη ιδέα – η άμυνα χρειάζεται ομοιογένεια. Θα είναι έκπληξη αν ξεκινήσουν ο Καλάμπρια κι ο Σάντσες. Στη θέση του πρώτου υπάρχει ο καλύτερος αμυντικά Κότσιρας και στη θέση του δεύτερου μπορεί να παίξει ο Τσέριν δίπλα στον Τσιριβέγια ή ίσως και ο Σιωπής. Αν υπάρχει ένα σημαντικό ερωτηματικό είναι ποιος θα αγωνιστεί πίσω από τους τρεις κυνηγούς, καθώς υπάρχουν ο Μπακασέτας κι ο Ταμπόρδα, αλλά δεν αποκλείω ο Ελληνας προπονητής να κάνει έκπληξη και να πάει στο ματς με τρία ανασταλτικά χαφ για να αντιπαραβάλει δύναμη στην δύναμη του Ολυμπιακού. Λιγότεροι οι πονοκέφαλοι του Μεντιλίμπαρ. Λογικά οι Κοστίνια, Ρέτσος Πιρόλα και Ορτέγκα θα είναι μπροστά από τον Τζολάκη, πίσω από τον Τσικίνιο θα είναι δύο από τους Γκαρσία, Εσε Νασιμεντο, στο πλάι του ΕλΚαμπι θα δούμε λογικά αρχικά τον Καμπελα και υπάρχουν οι Ποντένσε, Στρεφέτσα για μία θέση. Ωστόσο το ζήτημα και των δύο ομάδων δεν είναι με ποιους θα ξεκινήσουν αλλά πως θα αγωνιστούν. Ο Παναθηναϊκός αν επιμηκυνθεί και επιτρέψει τα ένας εναντίον ενός στην άμυνα του μπορεί να έχει προβλήματα σαν αυτά που του δημιούργησε η Κηφισιά – ο Ταρέμι μπορεί να δημιουργήσει τα προβλήματα που δημιούργησε ο Τετέι. Ο Ολυμπιακός από την άλλη πρέπει να παίξει με περισσότερη ένταση και σίγουρα περισσότερο κάθετα, διότι αν βρεθεί πίσω στο σκορ και αρχίσει τις σέντρες θα είναι δύσκολο στη Λεωφόρο, όπου πάντοτε ζορίζεται, να βρει τρόπο να φέρει το ματς στα ίσια.
Και οι δύο παίζουν για την ηρεμία τους. Ο Παναθηναϊκός είναι καζάνι που βράζει: αν χάσει το ματς δεν ξέρω τι είδους αποδοκιμάσεις κι αντιδράσεις θα έχουμε στη Λεωφόρο. Αλλά και ο Ολυμπιακός αν ηττηθεί μπαίνει σε ένα δύσκολο τούνελ. Έχει μπροστά του τον Αστέρα στην Τρίπολη για το κύπελλο, τον Λεβαδειακό στο Καραϊσκάκη, το ματς με τον ΠΑΟΚ στην Θεσσαλονίκη και μετά πάει στη Λάρισα, ενώ ενδιάμεσα έχει τα εκτός έδρας παιχνίδια με την Άρσεναλ και την Μπαρτσελόνα. Θυμίζω ότι πέρσι τον Αστέρα στην Τρίπολη, και τον Λεβαδειακό στο Καραϊσκάκη Καραϊσκάκη δεν τους κέρδισε, ενώ στην Τούμπα είχε την μοναδική του ήττα σε ντέρμπι στο πρωτάθλημα. Για τα ματς με την Μπαρτσελόνα και την Άρσεναλ δεν λέω τίποτα.
Πηγή: Gazzetta
