Του Αντώνη Καρπετόπουλου
Το ταλέντο στον καυγά που υπάρχει άφθονο σε αυτή τη χώρα στάθηκε αιτία για να προκύψει κι ένας τέτοιος δημόσιος μετά τη νίκη του Στέφανο Τσιτσιπά στο Λονδίνο. Πρωταγωνιστές εξ αποστάσεως σε αυτό τον περίεργο καβγά ήταν από τη μία ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Προκόπης Παυλόπουλος, που μίλησε για ένα αθλητή «που απέδειξε στο διεθνές στερέωμα τι σημαίνει πραγματικός Ελληνας» και από την άλλη όλοι αυτοί που αυτή τη δήλωση κομμάτι την ειρωνεύτηκαν. Ευτυχώς όλη αυτή η φασαρία δεν μοιάζει να αγγίζει καθόλου τον Έλληνα πρωταθλητή, που δεν μπήκε στον κόπο να πάρει θέση και καλύτερα, γιατί ή θα έπρεπε να δυσαρεστήσει τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας (γεγονός που δεν μου μοιάζει και το καλύτερο για ένα νέο παιδί) ή θα έχει απέναντί του ένα σωρό κόσμο, που είναι έτοιμος να στήσει στον τοίχο οποιοδήποτε αθλητή πανηγυρίζει προβάλλοντας την ελληνική καταγωγή του. Παρακολουθώντας πολλά που ακούστηκαν και γράφτηκαν πρέπει να σας πω ότι εγώ δεν συμμερίζομαι ούτε τον κοινότυπο ύμνο του ελληνικού DNA, που άκουσα από τον Πρόεδρο, αλλά ούτε και πολλές από τις υπερβολές που ακούστηκαν από την άλλη πλευρά.
Αμηχανία και πονηριά
Η δήλωση του Προέδρου περί απόδειξης ελληνικότητας κτλ, μου θύμισε παλιότερες διασκεδαστικές αναφορές στο ελληνικό DNA κάθε φορά που ένας Έλληνας αθλητής φτάνει σε μία επιτυχία. Νομίζω ότι όποιος αυτά τα λέει είναι απλά αμήχανος μπροστά σε ένα κατόρθωμα που δεν καταλαβαίνει. Αν ο Τσιτσιπάς με τη νίκη του απέδειξε τι σημαίνει πραγματικός Ελληνας, στις ήττες του τι αποδεικνύει; Η συγκεκριμένη απόδειξη προκύπτει άραγε μετά από καλά σερβίς ή μετράνε και τα backhand; Και τι διάολο είναι αυτό το DNA που εμφανίζεται κάθε τόσο και μετά εξαφανίζεται ειλικρινά δεν το έχω καταλάβει. Θυμάμαι να το επικαλούνται ωστόσο, εκτός από πολιτικούς, και διάφοροι πονηρούληδες πατριδοκάπηλοι, που μετά πιάστηκαν ντοπαρισμένοι – γεγονός αξέχαστο. Αυτό το ρημάδι το DNA η ιστορία έχει αποδείξει ότι για να λειτουργήσει έπρεπε να το ταΐζουμε φάρμακα αμερικάνικα, αλλιώς δεν έκανε τίποτα.
Ωραία λογάκια ψεύτικα
Πιθανότατα ο Πρόεδρος Δημοκρατίας ήθελε με κάπως γλαφυρό τρόπο να δείξει ότι ο Τσιτσιπάς έχει ικανότητες που ξεπερνούν τα συνηθισμένα γιατί είναι ικανότητες ελληνικές, συνάδουν με ένα κάποιο, ας πούμε ελληνικό, χαρακτήρα – την εικόνα του Ελληνα που έχουμε στο μυαλό μας. Το λάθος στη δήλωσή του είναι ότι στην προκειμένη περίπτωση έχουμε να κάνουμε με έναν αθλητή στον οποίο η χώρα δεν πρόσφερε απολύτως τίποτα για να φτάσει όπου έφτασε επομένως η επιτυχία του δεν έχει να κάνει καθόλου με την καταγωγή του! Ακόμα και αν υποθέσει κανείς ότι ο Τσιτσιπάς ως Έλληνας είναι, ας πούμε, πανέξυπνος, ανοιχτόμυαλος και ακομπλεξάριστος, η αθλητική του επιτυχία έχει να κάνει περισσότερο με τη δουλειά του, παρά με χαρακτηριστικά που μαρτυρούν ότι έρχεται από την Ελλάδα. Ο Τσιτσιπάς θα μπορούσε να είναι όλα αυτά και απλώς να πίνει καφέδες αερολογώντας σε κάποια από τις ωραίες πλατείες της Αθήνας. Αν δεν αγαπούσε το τένις και δεν δούλευε πάρα πολύ δεν θα έφτανε σε καμία απολύτως επιτυχία γιατί είναι έξυπνος και δεν φοβάται τον κόσμο ως Ελληνας. Επιπλέον στην περίπτωση του είχε μάλλον την ατυχία να μεγαλώσει σε μία χώρα στην οποία το σπορ που αγαπά δεν έχει παράδοση. Η Ελλάδα δεν έδωσε απολύτως τίποτα στον αθλητή Τσιτσιπά κι αυτό είναι μία μεγάλη του διαφορά σε σχέση με πολλούς άλλους που κατάφεραν να κάνουν μεγάλες αθλητικές επιτυχίες. Στην Ελλάδα δεν υπάρχουν υποδομές για να βγουν τενίστες αυτού του επιπέδου και το παλικαράκι πήρε το δρόμο που πήρε τελείως μόνος του έχοντας απλά την υποστήριξη των γονιών του και πιθανότατα κάποιων φίλων τους που πίστεψαν στο ταλέντο του, όταν αυτός ήταν πολύ μικρός. Ακριβώς επειδή καμία Ελλάδα δεν έβγαλε τον Τσιτσιπά δεν χρειάζονται και κορώνες για ελληνικά μεγαλεία και άλλα πολλά εμπριμέ.
Αν ο Πρόεδρος ήθελε να πει κάτι χρήσιμο για την ιστορία του Στέφανου έπρεπε να υπογραμμίσει τη μεγάλη του θέληση να τα καταφέρει κόντρα σε συνθήκες αληθινά αντίξοες κυρίως γιατί γεννήθηκε στην Ελλάδα! Αλλά ποιος πρόεδρος θα τολμούσε ποτέ να το πει αυτό; Οι αναφορές στα ελληνικά DΝΑ είναι εύκολη λύση. Είναι ωραία λογάκια ψεύτικα, σαν τα παραμύθια που δύσκολα θα προκαλέσουν ποτέ κάποιο είδος αντίλογο από τη μεριά του αθλητή που ο Πρόεδρος τιμά με την αναφορά του.
Πρεσβευτής χωρίς κάτι να περιμένει
Από την άλλη, ένα κάποιο λάθος έκαναν και όσοι επιτέθηκαν στον Πρόεδρο χωρίς να λάβουν υπόψιν τους στην προκειμένη περίπτωση το χαρακτήρα του ίδιου του αθλητή. Μάλλον αυτό συνέβη γιατί, ενώ γνωρίζουν (;) τις νίκες του Τσιτσιπά, κατά τα άλλα τον έχουν παρακολουθήσει ελάχιστα. Ενα πράγμα που χαρακτηρίζει τον Τσιτσιπά είναι ότι του αρέσει πάρα πολύ είναι αυτός ο ρόλος του πρεσβευτή της Ελλάδας στο εξωτερικό – ένας ρόλος τον οποίο μάλιστα ανέλαβε μόνος του. Πέρσι στη Μελβούρνη ο Τσιτσιπάς πόσταρε πάρα πολλές φορές αποφθέγματα αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων θεωρώντας ότι οι φράσεις που διάλεγε ταυτίζονται και με τα δικά του «πιστεύω». Οι αναφορές του Τσιτσιπά στην Ελλάδα είναι συχνότατες και μάλιστα δεν θυμίζουν τις συνηθισμένες αναφορές που κάνουν Έλληνες αθλητές σε μία στιγμή επιτυχίας, όταν μιλώντας για τη χώρα συνήθως απλώς υπενθυμίζουν στα αρμόδια υπουργεία υποχρεώσεις που έχουν απέναντί τους. Το ενδιαφέρον στην περίπτωση του Τσιτσιπά είναι ότι μιλάει για την Ελλάδα χωρίς να περιμένει τίποτα από την ίδια! Μάλιστα τόσο αυτός όσο και ο πατέρας του δεν έχουν εκδηλώσει κανένα απολύτως παράπονο σε πάρα πολλές συνεντεύξεις που έχουν δώσει. Αυτό εμένα πάντοτε με εντυπωσίαζε.
Κάποτε είχα την τύχη να ακούσω τον πατέρα του Νόβακ Τζόκοβιτς σε μία ημερίδα που είχε γίνει στην Αθήνα. Δεν θυμάμαι ποιο ήταν το θέμα της, δεν ξέχασα όμως ποτέ την πίκρα του συγκεκριμένου Σέρβου που για πάνω από ένα τέταρτο εξηγούσε πόσο πληγωμένος είναι γιατί το σερβικό κράτος δεν έχει συμπαρασταθεί με χορηγούς στο γιο του όσο θα έπρεπε. Πρέπει να σας πω ότι βασικοί χορηγοί του Τζόκοβιτς ήταν από πολύ νωρίς η μεγαλύτερη κρατική Τράπεζα της Σερβίας και η κρατική υπηρεσία παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος. Δεν ξέρω τι περισσότερο ήθελε ο πατέρας του. Το πιθανότερο είναι ότι ως βαλκάνιος παραπονιόταν για να γίνει ακόμα περισσότερο συμπαθής στο ψυχοπονιάρικο κοινό. Απέσπασε ένα θερμότατο χειροκρότημα από όλους τους παρευρισκόμενους. Οχι όμως και από μένα.
Αξίζει να την αγαπάνε
Το να μιλάμε για ελληνικό DNA, που είναι μάλιστα το μυστικό της επιτυχίας των αθλητών, είναι κομμάτι κωμικό ειδικά αν σκεφτεί κανείς πόσοι αθλητές μας με το ίδιο ακριβώς DNA δεν πέτυχαν τίποτα το σπουδαίο λυγίζοντας από υποχρεώσεις και ευθύνες. Από την άλλη δεν μου αρέσει και αυτή η δαιμονοποίηση της χαράς οποιοδήποτε αθλητή τονίζει την ελληνική καταγωγή του. Ο Τσιτσιπάς είναι πλέον ένας παγκόσμιος σταρ και συγχρόνως ένας ωραίος Έλληνας: για μένα είναι ο Έλληνας το 2019. Όχι ο Έλληνας αθλητής: γενικά ο Έλληνας. Είναι ένα παιδί που ανδρώθηκε μέσα στην κρίση, δούλεψε πάρα πολύ σκληρά, έφυγε για το εξωτερικό για να κάνει καριέρα και ενώ κάνει μία καριέρα αληθινά ονειρεμένη την ίδια στιγμή σε κάθε ευκαιρία επισημαίνει και πόσο αγαπάει την πατρίδα του: δεν το βρίσκω καθόλου μα καθόλου κακό. Θα ήθελα μάλιστα να συνεχίσει να το κάνει παντού και σε κάθε ευκαιρία γιατί ετούτη εδώ η χώρα έχει περάσει τελευταία τόσα πολλά ώστε έχει ανάγκη να τη συζητάνε παντού στον κόσμο για τα κατορθώματα των ανθρώπων της.
Οι οποίοι μπορεί να μην έχουν ένα ιδιαίτερο DNA, αλλά έχουν μία πατρίδα που αξίζει να την αγαπάνε όσο και όπως ο Στέφανος…
Πηγή: Κάρπετ Show
