Του Αντώνη Καρπετόπουλου
Στην δέκατη τρίτη αγωνιστική, αυτή που σηματοδοτεί το τέλος του πρώτου γύρου, μίλησαν οι προσωπικότητες. Χθες έγραφα για τον Ελ Καμπί που πριν φύγει για το κύπελλο Εθνών Αφρικής έβγαλε τον Ολυμπιακό πρωταθλητή χειμώνα. Την Κυριακή ο ΠΑΟΚ κέρδισε τον Αρη και η ΑΕΚ διέλυσε τον Ατρόμητο: και οι δύο ομάδες βασίστηκαν στις δικές τους προσωπικότητες. Ο ΠΑΟΚ στον Τάισον στον Ζίβκοβιτς και στον Γιακουμάκη. Η ΑΕΚ στον Γιόβιτς και στον Πινέδα. Ανάλογοι παίκτες δεν υπάρχουν στον Παναθηναϊκό. Που δεν κέρδισε στη Λάρισα την ΑΕΛ, αλλά αυτό είναι το μικρότερό του πρόβλημα.
Ζίφκοβιτς, Τάισον, Γιακουμάκης
Απόντος του Κωνσταντέλια, που επέστρεψε χθες ξεμουδιάζοντας για ένα τέταρτο, για ένα μήνα τον ΠΑΟΚ σήκωσαν στις πλάτες τους ο Τάισον και ο Ζίβκοβιτς που βοήθησαν τον Γιακουμάκη να ξεμπλοκαριστεί. Στο ποδόσφαιρο του Ραζβάν Λουτσέσκου, στο οποίο η επίθεση μετρά πιο πολύ από την άμυνα και γιατί οι παίκτες που την στελεχώνουν είναι ποιοτικά καλύτεροι από τους αμυντικούς, το να είναι φορμαρισμένοι και παραγωγικοί οι κυνηγοί σημαίνει ότι όλα πάνε καλά.
Ο Ρουμάνος χρησιμοποιεί (και πολύ…) όλους τους παίκτες που έχει στο ρόστερ του κι αυτό φαίνεται: τον Αρη τον κέρδισε χθες παρατάσσοντας μια ομάδα που στην βασική της ενδεκάδα είχε εννέα διαφορετικούς παίκτες από αυτούς που ξεκίνησαν στο Βικελίδης για το κύπελλο πάλι κόντρα στον Αρη. Μετά το πρώτο εικοσάλεπτο δεν υπήρξε ματς. Ο Ζίβκοβιτς κάνει φέτος καταπληκτικά πράγματα: δεν έχει τραυματισμούς και έχει βρει στο πρόσωπο του Κένι τον δεξί μπακ που του επιτρέπει συνεργασίες και ελευθερία κινήσεων. Ο Τάισον ξαναζεί την προπέρσινη σεζόν όταν για μένα υπήρξε ο MVP του πρωταθλήματος. Χθες ανοίγει το σκορ και κερδίζει το πέναλτι με το οποίο ο Γιακουμάκης σκοράροντας δίνει εκ νέου το προβάδισμα στον ΠΑΟΚ στη λήξη του ημιχρόνου μετά την ισοφάριση του Αρη με την ωραία κεφαλιά του Γένσεν σε μια από τις λίγες επισκέψεις του στην περιοχή του Παβλένκα. Ο Γιακουμάκης ολοκληρώνει και κάθε συζήτηση για το ματς με ένα δεύτερο γκολ στο 47΄: δύο λεπτά μόλις μετά την έναρξη του δευτέρου ημιχρόνου ο Ζίβκοβιτς δημιουργεί μόνος μια αντεπίθεση καθώς λείπει (!) όλη η άμυνα του Αρη – ο Γιακουμάκης είναι μόνος καθώς στην περιοχή του Διούδη υπάρχει μόνο ένας αμυντικός.
Ο Γιακουμάκης είναι η προσθήκη στα φορ που χρειαζόταν ο ΠΑΟΚ: παίζει όπως ο Σαμάτα, σπάει δηλαδή πολύ στην μπάλα παίζοντας με την πλάτη, πασάρει με την μια και ανοίγει διαδρόμους, αλλά ολοκληρώνει καλύτερα φάσεις. Η σύγκρισή του με τον Μορόν κάνει κατανοητή την μεγάλη διαφορά των δύο ομάδων: ο Αρης καιρό τώρα είναι σαν να παίζει με παίκτη λιγότερο.
Ο Χιμένεθ – και ενόψει του ματς με τον Ολυμπιακό που ακολουθεί – φώναξε πολύ για την διαιτησία: έχει τα δίκια του. Ο Σέρβος Σρνταν Γιοβάνοβιτς δεν αποβάλει τον Ιβανούσετς στο 2’ απλά γιατί το επικίνδυνο μαρκάρισμά του είναι το πρώτο φάουλ του ματς. Το πέναλτι που δίνει στο 45΄το έχει δει μόνο αυτός και ο Ιταλός Αλεσάντρο Ντι Πάολο στο VAR. To κεφαλοκλείδωμα του Μορόν από τον Κεντζιόρα είναι πέναλτι. Ο ΠΑΟΚ έκανε επίδειξη δύναμης εντός κι εκτός αγωνιστικού χώρου: θέλει το πρωτάθλημα των 100 χρόνων και έδειξε πως θα κάνει ό,τι μπορεί για να το κερδίσει. Κι έχει αποδείξει πως αν θέλει κάτι πολύ τα καταφέρνει.
Η επιστροφή του Γιόβιτς
Η ΑΕΚ μετά την διακοπή είναι άλλη ομάδα και το βλέπουμε. Η πρόοδός της έχει να κάνει με δυο πράγματα: την δουλειά που έγινε στην διακοπή όπου εμφανώς οι μπαταρίες των παικτών φόρτωσαν και στο ξεμπλοκάρισμα του Γιόβιτς. Η ΑΕΚ έκανε μια χαλαρή προετοιμασία το καλοκαίρι για να φτάσει στην League Phase του Conference League, αλλά ο Νίκολιτς αυτό το έκανε βάση σχεδίου: είχε πει πως η ομάδα του θα τρέχει τον Οκτώβριο, άρχισε να το κάνει ένα μήνα μετά, αλλά σημασία έχει πως αυτό συμβαίνει. Οι πολλοί τραυματισμοί παραδόξως βοήθησαν τον προπονητή να φρεσκάρει συνεχώς μεσοεπιθετικά την ομάδα: η άμυνα είναι σχεδόν πάντα η ίδια και απέκτησε και ομοιογένεια. Σε αυτό το καλό σερί εμφανίσεων και αποτελεσμάτων ο Πινέδα είναι ο παίκτης – κλειδί και γιατί σκοράρει και είναι ο μόνος μέσος που το κάνει με συχνότητα. Αλλά την διαφορά την κάνει επιθετικά ο Λούκα Γιόβιτς για ένα απλό λόγο: γιατί παίζει.
Ο Γιόβιτς είναι ο παίκτης με το μεγαλύτερο όνομα που ήρθε στην Ελλάδα πέρυσι το καλοκαίρι. Δεν ήταν φυσικά η ακριβότερη μεταγραφή που έγινε φέτος: η ΑΕΚ τον απέκτησε ως ελεύθερο σε μια στιγμή που ο Σέρβος δυσκολευόταν να βρει ομάδα. Είναι σίγουρα το πιο μεγάλο στοίχημα που έβαλε φέτος ελληνική ομάδα. Αλλά είναι ένα απο τα στοιχήματα που μια ελληνική ομάδα αξίζει να βάλει: το καλοκαίρι έγραφα ότι η περίπτωσή του μου θύμιζε αυτή του Μάρκους Μπεργκ που ήρθε κάποτε στον ΠΑΟ μετά απο μια σεζόν μεγάλων δυσκολιών. Ο Σέρβος φορ ήρθε από μια χρονιά στην οποία έκανε όχι μια αλλά δυο σοβαρές χειρουργικές επεμβάσεις συμπληρώνοντας δυόμισι χρόνια ιατρικών περιπετειών. Τα γκολ δεν του έλειψαν αλλά του έλειπε η διάρκεια: στην Φιορεντίνα πχ έχει 13 γκολ σε 50 ματς, αλλά δεν ξεκινά πολύ συχνά βασικός. Το 2023-25 στην Μίλαν στην οποία περνά δυο δύσκολες σεζόν: το 23-24 φτάνει με δυσκολία τις 30 συμμετοχές σε όλες τις διοργανώσεις, το 24-25 το πράγμα γίνεται χειρότερο.
Ο Γιόβιτς ανήκει στην σπάνια κατηγορία των φορ που σκόραραν στο πρώτο παιχνίδι που εμφανίστηκαν. Το είχε κάνει το καλοκαίρι κόντρα στον Αρη Λεμεσού: το γκολ που σημείωσε τότε δεν ήταν το πιο δύσκολο της καριέρας του – ήταν ωστόσο ένα ωραίο σημάδι για τη συνέχεια. Σκόραρε επίσης και με την Τσέλιε και με την Σάμρονκ Ρόβερς. Αλλά το σημαντικότερο στην περίπτωσή του είναι ότι έχει ήδη συμμετοχή σε 19 ματς. Χθες πέτυχε το δεύτερο στη σειρά χατ τρικ: αν η στατιστική γράφει ότι πέτυχε δυο γκολ κόντρα στον Ατρόμητο είναι γιατί ένα γκολ του ακυρώθηκε μυστηριωδώς για φάουλ του Ζοάο Μάριο που δεν υπάρχει. Ο Νίκολιτς στις δύσκολες μέρες του έλεγε πως η ΑΕΚ θα πρέπει τον Ιανουάριο να ενισχυθεί επιθετικά: είναι δύσκολο να βρει μεσούσης της περιόδου καλύτερο φορ από τον Γιόβιτς. Ο Σέρβος παίζει περισσότερο απ’ όσο ενδεχομένως και ο ίδιος περίμενε. Και κυρίως φανερά προσπαθεί να αποδείξει ότι την εμπιστοσύνη που του έχουν δείξει όλοι στην ΑΕΚ την αξίζει και με το παραπάνω. Και κάνει την διαφορά.
Το «σταύρωμα» των παικτών
Ο ΠΑΟ δεν έχει ανάλογες προσωπικότητες – παίκτες σαν αυτούς που βλέπουμε στους πρωτοπόρους. Αλλά έχει κι άλλα προβλήματα. Στη Λάρισα είδαμε μια ομάδα που περιπλανιέται στο πρωτάθλημα χωρίς στόχους. Το τι προσπαθεί ο ΠΑΟ μου είναι μυστήριο: πρωταθλητισμό δεν κάνει, αλλά εγώ δεν βλέπω και κάποια προσπάθεια αξιοποίησης του υλικού – μάλλον το αντίθετο.
Είναι πανεύκολο κάθε ήττα πλέον να αποδίδεται στους παίκτες και σαφώς ελάχιστοι δείχνουν ικανοί να βοηθήσουν, αλλά η απαξίωση είναι κακή εξέλιξη: δεν μου φαίνεται πολύ πιθανό ο ΠΑΟ τον Ιανουάριο να βρει 4-5 παίκτες που θα αλλάξουν την εικόνα του δραστικά. Στη Λάρισα στόχο αγωνιστικό φαινόταν να έχει μόνο η φτωχή δημιουργικά ΑΕΛ που έδιωξε πάλι τον προπονητή της, αλλά στο μεταξύ χάρη σε ένα πέναλτι – γκολ του Πασά στις καθυστερήσεις πήρε ένα βαθμό πολύτιμο: όσο βλέπει τα χάλια του ΟΦΗ και του Ατρόμητου μπορεί να ελπίζει. Ενοχος για την ισοπαλία προφανώς ο Μλαντένοβιτς, που τραβάει παρατεταμένα και άνευ λόγου τον Πασά στο 95΄, αλλά εξίσου υπεύθυνος για την απώλεια των βαθμών και ο Τετέ που λίγα λεπτά πριν κάνει του κεφαλιού του αγνοώντας τον Ντέσερς και αποφασίζοντας να τελειώσει μια εύκολη φάση μόνος του αστοχώντας. Αν το «σταύρωμα» των παικτών γίνει το νέο παιγνίδι εντός ολίγου θα είναι κι αυτός πρόβλημα και ποιος ξέρει και ποιος άλλος: ήδη έχασε την θέση του ο Ντραγκόφσκι, ο Τζούρισιτς έγινε αναπληρωματικός, ο Σφιντέρσκι γίνεται αλλαγή σε κάθε ματς κτλ. Αν όλα αυτά είναι χρήσιμα για να προκύψει μια καινούργια ομάδα καλώς γίνονται. Αν γίνονται για να γίνουν μεταγραφές διότι λεφτά υπάρχουν, ο ΠΑΟ θα μπλέξει πιο πολύ. Αλλάζοντας εικοσιπέντε παίκτες σε δυο μεταγραφικές περιόδους μπορεί να ικανοποιήσεις ένα νέο προπονητή. Δύσκολα όμως θα δεις μια καλή ομάδα: οι ομάδες θέλουν χρόνο και παίκτες να τις πονάνε.
Πάγκος και Σιαμπάνης
Κατά τα άλλα συνεχίζεται η μάχη της τέταρτης θέσης αφού Λεβαδειακός και Βόλος μοιάζουν να έχουν αποφασίσει να χάνουν και βαθμούς ταυτόχρονα. Οι δυο ισοπαλίες τους ήταν βέβαια διαφορετικές – στο μόνο που μοιάζουν είναι ότι λόγω των συνθηκών πρέπει να θεωρηθούν θετικά αποτελέσματα. Ο Παπαδόπουλος στην Τρίπολη βλέποντας την ομάδα του να χάνει με 1-0 από το 7΄από ένα γκολ του Αλάγκμπε χρειάστηκε τον πάγκο του: Λαγιούς και Μπάλτσι άλλαξαν το ματς – ο δεύτερος ισοφάρισε. Πιο περιπετειώδης η ισοπαλία του Βόλου: βρέθηκε πίσω καθώς η Κηφισιά άνοιξε το σκορ με αυτογκόλ του Κάργα, ισοφάρισε πριν το ημίχρονο χάρη σε πέναλτι που κέρδισε ο καταπληκτικός φέτος Λάμπρου και εκτέλεσε ο Χουάνμπι και γλύτωσε τον βαθμό στο τέλος χάρη στον τερματοφύλακα Σιαμπάνη. Σήμερα παίζουν ο Πανσερραϊκός και ο Παναιτωλικός. Για τους γηπεδούχους το ματς είναι ευκαιρία για μια τεχνητή αναπνοή.
Πηγή: Gazzetta
