Το πλάνο την Πέμπτη στο ματς με τη Στουρμ ήταν, υποτίθεται, ειδικών συνθηκών. Ενα one-off, μόνο για μία φορά, φτιαγμένο επάνω στη διαθεσιμότητα ποδοσφαιριστών, ή στη μη διαθεσιμότητα ποδοσφαιριστών. Επίσης, φτιαγμένο επάνω στον σχηματισμό-ρόμβο των Αυστριακών. Μία αποδεκτή εξαίρεση. Μία παρέκκλιση. Εκ της εικόνας και εκ του αποτελέσματος, ένα πλάνο to-the-point.
Ο Ράφα Μπενίτεθ αμέσως μετά, το εξήγησε. Επιπλέον, εξηγώντας, ανήγγειλε ότι με τις επιστροφές ποδοσφαιριστών, δηλαδή του Τσιριβέγια και του Σιώπη, την Κυριακή στο ματς με την ΑΕΚ “θα γυρίσουμε πίσω στον τρόπο μας”. Ο Μαδριλένος το είπε…και δεν το έκανε. Το συνέχισε και με την ΑΕΚ, 3-4-2-1 με Τετέ και Μπακασέτα “μέσα” πίσω από τον σέντερ-φορ ώστε να είναι ανοικτοί οι πλάγιοι διάδρομοι στον Καλάμπρια και στον Ζαρουρί, σαν να έπαιζε ο Παναθηναϊκός το δεύτερο ημίχρονο του αγώνα της Πέμπτης.
Στην ουσία ο Παναθηναϊκός πήγε κι έπαιξε, ακριβώς αυτό που “το είχε κάνει προπόνηση” η ΑΕΚ στη Φλωρεντία. Φυσικά η ΑΕΚ “πάτησε” στην έτοιμη, τη δοκιμασμένη και επιτυχημένη, συνταγή. Η ιδέα είναι ότι οι τρεις δικοί της μπροστά, πιέζουν μαν-του-μαν τους τρεις σέντερ-μπακ. Και το δεκάρι πίσω από τους τρεις μπροστά, πιέζει το αντίπαλο εξάρι. Οι δύο στους τρεις μπροστά, ο Καλοσκάμης και ο Ζοάο Μάριο, ήταν φρέσκοι. Το δέκα, ο Γκατσίνοβιτς, δεν ήταν φρέσκος. Είναι όμως, φρεσκαρισμένος ψυχικά.
Και βέβαια, χαμηλά πίσω από τους 3+1, το δίδυμο-γκαραντί. Τα μπαλαδόρικα εξάρια, Μάνταλος και Πινέδα, ένα τέλειο αντίδοτο (με τη δεξιότητά τους να κινούν τη μπάλα σωστά και να βρίσκουν με ηρεμία και σιγουριά τον ελεύθερο συμπαίκτη) για το σπάσιμο της πίεσης. Αν ο Παναθηναϊκός επρόκειτο να παίξει το δεύτερο ημίχρονο της Στουρμ, δεν ήταν καθόλου παράξενο ότι η ΑΕΚ δεν είχε κανένα πρόβλημα να παίξει το δεύτερο ημίχρονο της Φιορεντίνα.
Και αυτό, πράγματι, έπαιξε. Μία συνέχεια. Μια ομάδα που νιώθει (και είναι όντως) καλά με τον εαυτό της, στημένη ψηλά, με εμφανή διάθεση να έχει τη μπάλα, να ελέγχει τη ροή, να κυριαρχεί. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την όλη δυναμική μιας αναμέτρησης σε μη φίλιο έδαφος. Η εχθρική κερκίδα, εξουδετερώνεται. Ο γηπεδούχος ποδοσφαιριστής “δεν έχει χειρότερο” να νιώθει ότι, μέσα στο σπίτι του, οι άλλοι έχουν τον έλεγχο και κάνουν αυτό που θέλουν.
Το άξιο σημείωσης είναι ότι ο Παναθηναϊκός δεν το άλλαξε, ούτε στην εκκίνηση του δεύτερου μέρους. Δεν το άλλαξε καν, στο πρώτο σετ αλλαγών. Μονάχα το άλλαξε όταν, αμέσως μετά το πρώτο σετ αλλαγών, πήρε ο Τουμπά την κόκκινη κάρτα. Και τότε, με την κόκκινη κάρτα, πλέον με τέσσερις στο πλάτος της άμυνας, ο Παναθηναϊκός λειτούργησε. Εισήλθε στο by far καλύτερο κομμάτι του, μέσα στο παιγνίδι. Γιατί συνέβη αυτό; Για τους εξής λόγους.
Διότι η ΑΕΚ βιάστηκε να αισθανθεί πως με 0-2 και 10-v-11 “το ματς τελείωσε”. Διότι ο πόλος-Μάνταλος είχε ήδη αποσυρθεί, τραυματίας. Διότι η ομάδα άρχισε να βγάζει, εξαιρώ τον απίθανο Πινέδα που δεν κουράζεται ποτέ, κόπωση. Διότι ο Νίκολιτς είχε στενό rotation για να διαχειριστεί την κόπωση. Οκτώ στους έντεκα, Φιορεντίνα και Παναθηναϊκός, ήταν ίδιοι. Ο Ολυμπιακός στο Αγρίνιο, θυμίζω, χρειάστηκε να ξεκινήσει με επτά διαφορετικούς που έγιναν οκτώ όταν τραυματίστηκε ο Ρέτσος.
Και διότι ο Παναθηναϊκός εννοείται, ως τότε σε κατ’ οίκον περιορισμό δίχως ελπίδα, αίφνης οσμίστηκε μια ευκαιρία (με ακόμη πολύ χρόνο ως το φινάλε) στη διαφυγή από την πίσω πόρτα. Το ένστικτο, ενεργοποιήθηκε. Τους γιγάντωσε. Ομολογουμένως, εάν ολοκλήρωναν τη διαφυγή, ο Μπενίτεθ θα ήταν τρομερός τυχεράκιας. Αντί για τρομερός τυχεράκιας, στην αληθινή ζωή η εσφαλμένη προσέγγιση τιμωρήθηκε αυστηρά. Οι τρεις σέντερ-μπακ ήταν καταστρόφα ο Τουμπά, καταστρόφα ο Γέντβαϊ, καταστρόφα ο Πάλμερ-Μπράουν. Αλλά και πέρα από την ατομική απόδοση ενός εκάστου…
Η σκέψη να παίξουν οι τρεις μαζί, το κεφαλαιώδες είναι ότι πρακτικά αφαίρεσε από την ενδεκάδα ένα χαφ. Πώς δεν θα χαθεί εντελώς, ο έλεγχος; Το να απεμπολείς τον +1 χαφ, και πού, στο επίκεντρο του πεδίου δράσης Μάνταλου και Πινέδα, στον κατ’ εξοχήν χώρο όπου Μάνταλος και Πινέδα αλωνίζουν, είναι σαν να απαρνείσαι το ίδιο το θρήσκευμά σου. Ως γνωστόν, το ποδοσφαιρικό θρήσκευμα του Ράφα είναι η ισορροπία.
Πηγή: Sdna
