Του Αλέξη Σπυρόπουλου
Πραγματιστικά μιλώντας, τον Μάρτιο το Γιβραλτάρ (στο δικό τους 0-3) δυσκόλεψε την Ολλανδία λίγο πιο πολύ απ’ όσο (δεν) δυσκόλεψε την Ολλανδία η Ελλάδα τώρα στο δικό μας 0-3. Δεν χρειάζεται να σκεφτούν κάτι άλλο, κάτι περισσότερο, οι Ελληνες διεθνείς. Αυτό, είναι αρκετό.
Ας μη χαθούμε, στο βάθος του χρόνου. Εστιάζοντας στην τελευταία πενταετία μόνον, προ Αϊντχόφεν αμαχητί η Εθνική είχε ηττηθεί μία και μοναδική φορά. Από την (εν συνεχεία πρωταθλήτρια Ευρώπης) Ιταλία, στην Αθήνα. Τρία γκολ μπαμ-μπαμ, “καλή ώρα”, στο πρώτο ημίχρονο. Μηδέν-τρία. Μετά, συνέβη ό,τι και την Πέμπτη. Μια άσκηση rotation, για τους άλλους. Μία limiting-the-damage άσκηση, δι’ ημάς. Που το 3-0 στο ημίχρονο την Πέμπτη, ήδη ήταν μία limited damage. Βάσει γεγονότων στον αγωνιστικό χώρο, ξώφαλτσα πέρασε ένα 5-0.
Τελικό αποτέλεσμα τότε με την Ιταλία, ακριβώς όπως την Πέμπτη με την Ολλανδία, μηδέν-τρία. Υστερα εκείνες τις ημέρες, Ιούνιος 2019, η συζήτηση ήταν παρεμφερής με την τρέχουσα. Ελα μωρέ, η Ιταλία δεν παίζεται, νικάμε την Αρμενία και πάμε το φθινόπωρο στα ματς της πρόκρισης με τη Φινλανδία. Αλλά, το κακό ήταν κιόλας αρκετά μεγαλύτερο από μία εντός έδρας ήττα με την Ιταλία. Το αληθινό κακό ήταν ότι το γκρουπ είχε χαλάσει. Τρεις μέρες μετά το 0-3 με την Ιταλία, ήλθε στην Αθήνα η Αρμενία και μας έβαλαν κι αυτοί…τρία γκολ. Εκείνο το βράδι ο προπονητής, ο Αγγελος Αναστασιάδης, έχασε τη δουλειά του. Δεν χρειάζεται να σκέφτονται κάτι άλλο από αυτό, κάτι περισσότερο, οι Ελληνες διεθνείς ενόψει της αναμέτρησης την Κυριακή με το “ευκολάκι” Γιβραλτάρ.
Εκτοτε, για επίσημα ή για φιλικά ματς, που όταν είσαι στην Εθνική όλα επίσημα είναι, στα μεγάλα ταξίδια της η Εθνική δεν παραδόθηκε “με τα χέρια κατεβασμένα” πουθενά. Ρώμη, Γρανάδα, Βρυξέλλες, Βασιλεία, Στοκχόλμη, Παρίσι. Αλλη μία φορά, το Αϊντχόφεν ήρθε να επιβεβαιώσει το κεφαλαιώδες. Δεν έχει σημασία πού, ή με ποιον, παίζεις. Σημασία έχει μονάχα, πώς παίζεις.
Φυσικά και πνευματικά νωθρή, η Εθνική έδειξε ανέτοιμη για ένα top (ενδεχομένως τον πιο σημαντικό στον όμιλο) αγώνα. Φοβάμαι, μήπως το κακό είναι κιόλας αρκετά μεγαλύτερο από μία εκτός έδρας ήττα με την Ολλανδία. Αναρωτιέμαι, μήπως η Εθνική δεν εμφανίστηκε ανέτοιμη απλώς σε μία βραδυά. Αλλά, αν είναι γενικώς ανέτοιμη για τον στόχο της επιστροφής σε μία κορυφαία διοργάνωση.
Οι αμέτρητες εύκολες απώλειες κατοχής, το ένα σουτ όλη νύχτα (που ήταν το απευθείας πλάγιο φάουλ του Μπακασέτα στο φινάλε του πρώτου ημιχρόνου), δεν είναι ευχάριστοι οιωνοί. Την ίδια αυτή νύχτα, πείτε ό,τι θέλετε για τον Κούμαν, ο Κούμαν παρουσίασε ένα στέρεο μοτίβο ισορροπίας και λειτουργικότητας. Ενα ολόιδιο, επαναλαμβανόμενο μοτίβο. Θα είναι ευτύχημα, ο Πογέτ από τη συντριβή στο Αϊντχόφεν να μάθει ό,τι έμαθε ο Κούμαν από τη δική τους συντριβή στη Γαλλία την άνοιξη. Θυμίζω την άνοιξη, τρίμπαλο των Γάλλων με γκολ στο 2′, στο 8′ και στο 21′. Επειτα, σε συσκευασία δώρου, ήλθε κι ένα τέταρτο προς το τέλος.
Το μοτίβο Κούμαν. Τρεις πίσω, που δεν άφηναν τις θέσεις τους ποτέ. Δύο στο κέντρο, που επέβλεπαν αφ’ υψηλού όλη την κίνηση εμπρός και έδιναν, συνήθως ο Ντε Γιονχ, το σύνθημα. Δύο μπακ ψηλά, πραγματικοί εξτρέμ. Δύο τύποις εξτρέμ, που κινούνταν “μέσα” σαν εννιαμισάρια/δεκάρια ανάμεσα στους αμυντικούς χαφ και στους στόπερ, 3-2-4-1. Ολη η ουσία του παιγνιδιού τους, ήταν η κίνηση των τύποις ακραίων μέσα, ανάμεσα στις ελληνικές γραμμές.
Η Ολλανδία έμοιαζε να ξεκινά αργά τις κατοχές της, ώσπου εύρισκαν τη στιγμή να επιταχύνουν ξαφνικά. Τότε, βάζοντας στο έργο και τους μπακ-εξτρέμ, έφερναν ανισορροπία και πανικό. Σαν σε ποδηλασία τάντεμ, για να χρησιμοποιήσουμε μια μεταφορά από τη δική τους αθλητική κουλτούρα, Σίμονς/Νταμφρίς εξουθένωσαν Κουρμπέλη/Τσιμίκα. Γκάκπο/Μπλιντ διέλυσαν Σιώπη/Ρότα.
Εκανε διαφορά, η έφεσή τους (αν θέλετε, η προσωπικότητά τους και φυσικά η επιδεξιότητά τους) να “οδηγούν” τη μπάλα κάθετα, από τον άξονα, εναντίον όλων. Ενα σόλο του Ντε Γιονχ, έφερε την κίτρινη κάρτα του Σιώπη νωρίς. Ενα σόλο του Σίμονς, θα μπορούσε να έχει φέρει την κάρτα του Σιώπη ακόμη πιο νωρίς. Ενα άλλο σόλο του Σίμονς, προκάλεσε την τρομερή απόκρουση του Βλαχοδήμου. Ενα σόλο του Γκάκπο που πέταξε από πάνω του τον Σιώπη σαν έντομο, οδήγησε τα πράγματα στο τρίτο γκολ.
Εμπαιναν και ξανάμπαιναν, με τη μπάλα στα δίχτυα. Δεν ήταν, οι εκτελέσεις από τα δέκα μέτρα. Ηταν ο πολύς χώρος και ο πολύς χρόνος, για να εκτελούν από τα δέκα μέτρα. Τον δημιούργησαν, και τον χώρο και τον χρόνο, με το μοτίβο τους. Στο δεύτερο γκολ, επί 66 με 67 δευτερόλεπτα δεν μεσολαβεί στην ολλανδική κυκλοφορία, να ακουμπήσει τη μπάλα, Ελληνας ποδοσφαιριστής. Η καταφανέστατη αδυναμία να τη βγάλουμε από τα πόδια τους, κατέληξε στο δύο-μηδέν.
Προσθέτουμε στο τι έκανε διαφορά, επίσης ότι μας έσπασαν τα κεφάλια στα κόρνερ. Εμείς μικροί στο χωράφι, δεν χτυπούσαμε κόρνερ. Λέγαμε, στα τρία κόρνερ ένα πέναλτι. Αυτοί, χτυπούσαν. Στα τρία κόρνερ, ένα γκολ. Και βέβαια, όταν έλθει η στιγμή να υπάρξει στην ιστορία της Εθνικής αγώνας στον οποίον ο όποιος Ελληνας ακραίος μπακ θα έχει τόση επιρροή στο επιθετικό παιγνίδι όση έχει ο Νταμφρίς στις επιθέσεις της Ολλανδίας, μπορούμε να κάνουμε συζήτηση πάλι.
Παρίσι τον Ιούνιο, Αϊντχόφεν τον Σεπτέμβριο, μια απαράλλακτη πεπατημένη. Ο Πογέτ δεν άλλαξε στο πλάνο, από Γαλλία σε Ολλανδία, ούτε κεραία. Εκείνο που άλλαξε δραματικά, ήταν “η δύναμη του γκρουπ”. Ενόσω εμείς έχουμε ξεμείνει σε κάποιον παλαιότερο αιώνα ποδοσφαίρου, κι ακόμη συζητάμε για τη δύναμη ατόμων. Τότε στο 2-3 με την Αρμενία το 2019, ο Φορτούνης έκανε ένα από τα καλύτερα παιγνίδια του στην Εθνική. Λύσσαξε, να το γυρίσει μονάχος. Και δεν το γύρισε, και δεν το θυμάται κανείς σήμερα. Ποτέ η δύναμη του ατόμου, δεν υπερίσχυσε της δύναμης του γκρουπ. Μη πηγαίνουμε μακρυά, η νωπή ειδησεογραφία παραθέτει τους…απόντες της μπασκετικής Εθνικής Σερβίας που έφτασε, με τους παρόντες της, στον τελικό του Μουντιάλ.
Θεωρητικά, μια συζήτηση υπέρ των απόντων θα έπρεπε να ενεργοποιήσει αντανακλαστικά των παρόντων. Πρακτικά, όπως στη δική μας Εθνική του μπάσκετμπολ, έτσι και στου ποδοσφαίρου μάλλον η συνθήκη δεν λειτούργησε έτσι. Χαλάστηκε το γκρουπ, αντί να ατσαλωθεί, με τη συζήτηση; Κλονίστηκε, η πεποίθηση; Αυτό πράγματι, θα ήταν κάτι πολύ πιο επιζήμιο από μία εκτός έδρας ήττα με την Ολλανδία.
Πηγή: Sport DNA
