Του Γιάννη Σερέτη
Να, λοιπόν, που συνέβη κι αυτό! Να εκδώσει η ΚΕΔ επίσημη ανακοίνωση «συγγνώμης» προς ομάδα – και δη τον ΠΑΟΚ – για μια φάση. Καθοριστική ασφαλώς, στο τελευταίο λεπτό του αγώνα. Μια φάση που έγραψε -2 στο ταμείο του «Δικέφαλου» στην πιο κρίσιμη καμπή της regular season. «Τίμιο εκ μέρους της», θα σκεφτεί κάποιος. Οπως απαντούσε όμως και ένας από τους κατά καιρούς «δασκάλους» της δημοσιογραφίας στα παλιά τα χρόνια μας όταν του λέγαμε «δίκιο έχετε, συγγνώμη» μετά από κάποια διόρθωση με ή και δίχως μπινελίκι τότε… «δεν θέλω να έχω δίκιο, θέλω να μην κάνεις το λάθος!».
Θα είναι μέγα σφάλμα αν όλες οι παραλείψεις στο γκολ της ισοφάρισης του Αστέρα αντιμετωπιστούν στο ελληνικό ποδόσφαιρο ως μια κίνηση «εναντίον του ΠΑΟΚ». Το ματς το παρακολουθήσαμε πολλοί και «πολιτική» στο παιχνίδι δεν έγινε από κανέναν υπέρ της μιας ή της άλλης ομάδας. Ολα τα λάθη, του βοηθού διαιτητή, του VAR και του AVAR θα πρέπει να αντιμετωπιστούν ως μια τεράστια, πασιφανή ήττα της ελληνικής διαιτησίας, η οποία δεν κατάφερε να διορθωθεί ούτε μετά τη λειτουργία του VAR στη χώρα μας, μόλις μία σεζόν μετά την εφαρμογή του στα κορυφαία ευρωπαϊκά πρωταθλήματα. Ακούμε και διαβάζουμε αδιαλείπτως τα τελευταία χρόνια τις «μουρμούρες», τη γκρίνια και τα παράπονα των διεθνών Ελλήνων διαιτητών επειδή δεν παίρνουν ορισμούς σε ντέρμπι. Μα πώς να πάρουν ορισμούς σε ντέρμπι όταν δίνουν τέτοιου είδους δικαιώματα όπως αυτό στην Τρίπολη; Πώς; Ειδικά στη χώρα μας όπου βασιλεύει η καχυποψία, η τοξικότητα, το «ποιος μιλά με ποιον», τα media με τις ευθείες ή έμμεσες βολές; Ειδικά στην Ελλάδα όπου πολλές ομάδες έχουν στο επιτελείο τους ή στο περιβάλλον των ιδιοκτητών τους ανθρώπους που ασχολούνται με τη διαιτησία; Σε ποιες άλλες χώρες συμβαίνει αυτό και πολλά άλλα; Σε πόσες χώρες η εκάστοτε διοίκηση της ομοσπονδίας εκλέγεται από ανθρώπους που «χρεώνονται» στον τάδε η στον δείνα από τους αντιπάλους τους ανάλογα με την κάθε εποχή;
Η «συγγνώμη», λοιπόν, είναι το ελάχιστο. Η καρατόμηση των υπεύθυνων για τόσο «χοντρό» λάθος το οποίο δεν επιδέχεται οποιασδήποτε υποκειμενικής φύσης αμφισβήτησης, είναι ένα πρώτο βήμα. Μα στην πραγματικότητα αυτό είναι σταγόνα στον ωκεανό συγκριτικά μ’ όλα αυτά που πρέπει να γίνουν για να αποκτήσει ξανά το ελληνικό πρωτάθλημα μια υποτυπώδη ηρεμία. Ταλέντα υπάρχουν στην ελληνική διαιτησία. Πάντα υπήρχαν. Ομως σε ποιο περιβάλλον καλούνται να αναπτυχθούν; Στο περιβάλλον του φόβου; Ενίοτε των απειλών; Του ξύλου (αμέτρητα τα περιστατικά τα τελευταία 15 χρόνια και πόσα θα’ ναι άραγε αυτά που δεν έχουν βγει στη δημοσιότητα…); Της αμφισβήτησης, της αγριότητας, των ύβρεων; Σ’ αυτό το περιβάλλον.
Ναι, είναι και οι διαιτητές άνθρωποι. Κι όπως οι περισσότεροι από εμάς, έτσι και η δική τους πλειονότητα δεν έχει το σθένος σε πολλές περιπτώσεις. Δεν μιλάμε για άλλες εποχές της παράγκας. Μιλάμε για τα τελευταία πέντε χρόνια. Με ξένους επικεφαλής της ΚΕΔ, θεωρητικά ανεπηρέαστους και με άκρες στην Ευρώπη για να καταγγείλουν ό,τι θέλουν εκεί έξω και όχι στην Ελλάδα αν πιστεύουν ότι στη χώρα μας δεν πρόκειται να βρουν το δίκιο τους ή αν για τους δικούς τους λόγους φοβούνται να το κάνουν. Κι όσο η Ελλάδα μετατρέπει τον εκάστοτε «Περέιρα», «Κλάτενμπεργκ» και «Μπένετ» σε μάνατζερ ορισμών, δεν πρόκειται να «απαλλαγούμε» από τους ξένους διαιτητές. Θα συνεχίσουμε σαν την Ψωρωκώσταινα της Ευρώπης, επιστρέφοντας στα 60’s και στα 70’s, με ξένους διαιτητές σε όλα – μα όλα – τα σημαντικά παιχνίδια. Ορισμένοι εκ των οποίων είναι και αμφιβόλου ποιότητας. Διότι όσο νοιαζόμαστε ως ελληνικό ποδόσφαιρο – ΕΠΟ, Λίγκα, Κυβέρνηση – μόνο για το ποιος θα σφυρίξει κάθε Κυριακή και όχι με το πώς θα δημιουργήσουμε καλούς διαιτητές και πώς θα τους εκπαιδεύσουμε και θα τους αναθρέψουμε σε υγιές και όχι πολεμικό περιβάλλον, μόνο αυτοί μας αξίζουν. Οι διαιτητές από χώρες «2ης – 4ης» κατηγορίας. Διότι από τις… Elite δύσκολα θα μας ξανάρθουν.
Υ.Γ. 1: Εχει ασχοληθεί κάποιος από τους «μεγάλους» της Superleague με τα επιτεύγματα του Κύρου Βασάρα στην ποδοσφαιρική ομοσπονδία της Ρουμανίας ως επικεφαλής της ΚΕΔ της; Ισως. Ακόμα κι αν το έχουν κάνει όμως, πώς να τον πείσουν για να επιστρέψει στα πάτρια εδάφη και να αναλάβει το αντίστοιχο πόστο στην ΕΠΟ ; Για να του «υπενθυμίζει» ο καθένας τα λάθη και τα «λάθη» του εναντίον της όποιας ομάδας από την εποχή που ήταν εν ενεργεία διαιτητής; Για να ψάχνει ο καθένας κάθε λεπτομέρεια της επαγγελματικής ή ακόμα και της προσωπικής ζωής του; Καλύτερα στη Ρουμανία λοιπόν, να κάνει απρόσκοπτα τη δουλειά του. Και μακάρι κάποια στιγμή – ακόμα και στα βαθιά – γεράματα, να βρουν τα άντερα ο Μέλο Περέιρα και ο Μαρκ Κλάτενμπεργκ να διηγηθούν δημοσίως έστω μια τζούρα απ΄ όσα τράβηξαν στην Ελλάδα. Ναι, με τεράστια αμοιβή, ασυζητητί. Αλλωστε, ακόμα κι αν σε κάποια άκρη του μυαλού τους υπήρχαν περισσότερα κίνητρα, αυτά κάποια στιγμή από την υπερβολική πίεση χάθηκαν, εξαφανίστηκαν. Και κάπως έτσι η Ελλάδα έχει αποκτήσει σ’ ολόκληρη την Ευρώπη τη φήμη ενός εκ των χειρότερων πρωταθλημάτων για τις συνθήκες που αντιμετωπίζει ο διαιτητής.
Υ.Γ.2: Το πρότζεκτ «επαγγελματική διαιτησία» πώς πάει; Καλά; Με ποιους διαιτητές θα υλοποιηθεί; Μ’ αυτούς που βρίζουν αυτοί (η Λίγκα) που θα τους πληρώνουν;
Υ.Γ.3: Ακόμα περιμένουμε τη δημόσια ανάλυση των φάσεων από τον Μπένετ για τον οποίο ο Μπαλτάκος είχε πει πως… θα του έλεγε να αρχίσει αυτό που έκανε ο Κλάτενμπεργκ. Τι να πει κανείς, χάνεις τα λόγια σου!
Πηγή: Gazzetta
