Του Γιάννη Σερέτη
O Θοδωρής Ζαγοράκης άντεξε λίγο. Ελάχιστα. Κάποιοι το περίμεναν. Κάποιοι άλλοι όχι, ειδικά μετά την ψήφιση της «ολιστικής μελέτης» (έστω όχι όπως ακριβώς ήθελαν η UEFA και ο ίδιος), για την οποία πάσχισε μαζί με τους συνεργάτες του επί τρεις μήνες να βρεις τις «χρυσές τομές» μεταξύ αυτών που ήθελε η Εκτελεστική Επιτροπή και όσων προέβλεπε η έκθεση που συνέγραψε το επιτελείο της ευρωπαϊκής ομοσπονδίας ποδοσφαίρου.
Ο Ζαγοράκης, αν τελικά επικυρωθεί σήμερα η παραίτησή του, θα είναι ο πρόεδρος με την πιο βραχύβια θητεία στην ΕΠΟ, ενώ ήδη είναι ο μοναδικός πρόεδρος τον οποίο δεν έχουμε ακούσει να μιλά δημοσίως για τους στόχους του, το πλάνο του, το όραμά του, για τίποτα απολύτως! Τόσο φοβικός με τα media ως πρόεδρος της ΕΠΟ; Ναι, τόσο πολύ! Ποτέ, βέβαια, δεν ήταν… ομιλητικός δημοσίως και ως παίκτης. Μα αν έχει κάτι να προσφέρει στο ελληνικό ποδόσφαιρο αν επιμείνει στην απόφασή του, αυτό θα είναι να μιλήσει! Να ακουστεί!
Να εξηγήσει αναλυτικά – ή έστω και εν μέρει! – τους λόγους που τον ώθησαν σ’ αυτή την επιλογή, παρότι θεωρητικά είχε τη στήριξη ή το πράσινο φως των «μεγάλων», παρότι (σε αντίθεση με όλους τους προκατόχους του) είχε αποτινάξει τους μπελάδες της διαιτησίας (Κλάτενμπεργκ) και της Δικαιοσύνης (δεν ορίζονται από την ΕΠΟ οι δικαστές στις επιτροπές), παρότι μετά την ψήφιση της ολιστικής μελέτης θα λυνόταν έως έναν βαθμό και το οικονομικό πρόβλημα, καθώς η UEFA θα αναιρέσει το «πάγωμα» των επιχορηγήσεων.
Σε κάθε ποδοσφαιρικά ευνομούμενη χώρα ο πρόεδρος και το διοικητικό συμβούλιο της ομοσπονδίας κρίνονται από το ποια και πόσα θετικά κάνουν για την ανάπτυξη του σπορ στη χώρα τους. Στην Ελλάδα ένας πρόεδρος της ΕΠΟ μπορεί να χαρακτηριστεί ακόμα και «επιτυχημένος» απλώς και μόνο αν δεν λειτουργήσει ως «τσάτσος» και «εργαλείο» κάποιου εκ των «μεγάλων». Ο «Ζαγόρ» τέτοιος δεν ήταν ως πρόεδρος της ΕΠΟ κι ας κουβαλούσε ασφαλώς την ταμπέλα του ΠΑΟΚτσή. Ούτε, βεβαίως ως «αποτυχημένος» αποχωρεί σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα. Αν, όμως, θέλει να προσφέρει αληθινές υπηρεσίες στο ελληνικό ποδόσφαιρο, θα πρέπει να βρει την προσωπικότητα του «κάπτεν» που είχε το 2004 και το σθένος που θα τον οδηγήσει να μιλήσει με διευθύνσεις και ονόματα.
Να μας πει…
- Τι περίμενε και τι βρήκε στην Εκτελεστική Επιτροπή της ΕΠΟ.
- Αν υπάρχουν δυνάμεις που στηρίζονται από συγκεκριμένες ομάδες στην Ε.Ε και πώς αυτές λειτουργούν ή και επηρεάζουν την ομοσπονδία.
- Ποιες εξουσίες θα ήθελε να έχει και δεν έχει.
- Τι περισσότερο θα ήθελε από την UEFA (που του τα «έστρωσε» σχεδόν όλα…) και την Κυβέρνηση (της οποίας είχε την αμέριστη στήριξη).
- Αν έπαιξε ρόλο στην παραίτησή του το θέμα «CEO» και με ποιο τρόπο.
- Αν όντως, όπως αναφέρει σήμερα η “Live Sport”, δέχθηκαν ο ίδιος και συγγενικά του πρόσωπα απειλές διαφορετικού είδους μετά την απόφαση για το -6 του Αρη, στην οποία ουδεμία ανάμιξη είχε ο πρόεδρος της ΕΠΟ.
- Αν μπορεί ο πρόεδρος της ΕΠΟ να υλοποιήσει όσα θέλει στην Εθνική ομάδα και στο ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο, ποια είναι τα εμπόδια που βρίσκει και από ποιους.
- Αν δέχθηκε και τι είδους πιέσεις δέχθηκε εμμέσως, αλλά και με ποιους συμφώνησε (αφού είχε συζητήσει μαζί τους) να αναλάβει το πόστο προτού εκλεγεί πρόεδρος της ΕΠΟ.
- Πώς θα μπορούσαν να έχουν εξελιχθεί διαφορετικά τα πράγματα με διαφορετικά πρόσωπα και διαφορετικές λειτουργίες στην ομοσπονδία (ώστε να «δείξει» και τον ιδανικό δρόμο για το μέλλον).
Όλα αυτά σε έναν ιδεατό κόσμο… Διότι στην πραγματικότητα είναι μηδαμινές οι πιθανότητες να μιλήσει ο Ζαγοράκης δημοσίως έστω και για το 10% όσων αναφέρθηκαν. Παρά το τεράστιο ειδικό βάρος που κουβαλάει και τον σεισμό που θα προκαλούσε αν είχε την τόλμη να μιλήσει δημοσίως. Αν το κάνει θα πρόκειται για έκπληξη πρώτου μεγέθους και εδώ είμαστε να του πούμε χίλια «μπράβο» και να τον εξάρουμε για τη μοναδικότητά του! Όμως πιθανότατα η «επανάστασή» του θα εξαντληθεί στην πράξη παραίτησης ελάχιστες ημέρες πριν από την ομιλία του Πρωθυπουργού στη ΔΕΘ. Δεν είναι καθόλου «μικρό» και «λίγο» αυτό από την πλευρά του Ζαγοράκη, αν αναλογιστούμε την κομματική του ιδιότητα και τις δεσμεύσεις που είχε αναλάβει απέναντι στην κυβέρνηση που τον στήριξε όσο μπορούσε.
Οσο για την επόμενη μέρα στην ΕΠΟ; Μαύρη είναι η νύχτα στα βουνά, μαύρη σαν καλιακούδα! Ελπίς ουδεμία υπό το παρόν διαμορφωθέν πλαίσιο λειτουργίας και με το power game να συνεχίζεται αμείωτα. Χάθηκε η ευκαιρία του 2004 με Γκαγκάτση, χάθηκε η επόμενη ευκαιρία με Πιλάβιο (παρά τις σερί συμμετοχές σε Euro και Mundial της Εθνικής Ελλάδας) λόγω της κόντρας των «αιωνίων», χάνεται τώρα κι αυτή με Ζαγοράκη. Παρότι πλέον ουδείς μπορεί να επηρεάζει τη διαιτησία και τη Δικαιοσύνη μέσω ΕΠΟ, όπως παλαιότερα…
Πηγή: Gazzetta
