Του Κωνσταντίνου Κατσάρα
Η απώλεια του 91χρονου δημοφιλούς ποδοσφαιριστή του Ολύμπου και του Περικού Χρήστου Θεοδωρίδη, στις 18 Σεπτεμβρίου 2024, προκάλεσε πολλή λύπη στην μεγάλη οικογένεια των ποδοσφαιριστών και φιλάθλων της Κατερίνης.
Ο Χρήστος γεννήθηκα το 1933: Είχε ποδοσφαιρική καρδιά. Εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο χώρο των γηπέδων, όταν οι ποδοσφαιριστές του Ολύμπου κατασκήνωσα για δεκαπέντε μέρες στο πάρκο του Λιτοχώρου. Εκεί σε αγώνα με τον τοπικό Μύτικα ο Θεοδωρίδης παίρνει το βάπτισμα του πυρός με χρώματα του Ολύμπου. Μετά τον αγώνα, ο αείμνηστος ποδοσφαιροπατέρας και για πολλά χρόνια προπονητής και παίκτης του Ολύμπου, Χάρης Κρεοπωλίδης, απευθυνόμενος στα Μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου, «προφήτευσε», δείχνοντας το Χρήστο. Αυτός ο νεαρός θα με αντικαταστήσει στο μέλλον και θα φορέσει επίσης την φανέλα του Ολύμπου με το νούμερο 7. Η πρώτη εμφάνιση του Χρήστου στο γήπεδο του Λιτοχώρου προμήνυε μια λαμπρή ποδοσφαιρική καριέρα που γρήγορα αποδείχτηκε. Ήταν ένα ταξίδι που ξεκίνησε δειλά στο γήπεδο του Λιτοχώρου και προμήνυε ημέρες δόξας με αξέχαστες επιτυχίες.
Το Φεβρουάριο του 1957 στον αγώνα, Όλυμπος – Μέγας Αλέξανδρος 3-1 για το Κύπελλο Ελλάδος -. Η εφημερίδα Μακεδονικός Αγών γράφει: Ο Θεοδωρίδης υπήρξε και πάλι ο ήλιος γύρω από τον οποίο κινούντο, ως μηχανή οι άλλοι λαμπεροί αστέρες του Ολύμπου, και ο οποίος με την πνευματική του ακτινοβολία και αδάμαστη μαχητικότητα, κατέκαυσε τα φτερά των αντιπάλων. Ήταν ο ηρωικότερος των ηρώων. Ο Χρήστος ήταν ένας από τους κορυφαίους επιθετικούς της Κατερίνης, με φινέτσα, με χάρη με μπρία, με υψηλή τεχνική κατάρτιση και αποτελεσματικότητα. Ο Χρήστος ήταν ο «Μότσαρτ των γηπέδων», γιατί ήταν βιρτουόζος της μπάλας.
Ο Χρήστος εκτός από ένας ταλαντούχος ποδοσφαιριστής, ήταν και μια πληθωρική προσωπικότητα, μια οντότητα με απεριόριστη πνευματική δύναμη. Και γι’ αυτό αγαπήθηκε από τους κατοίκους της Πιερίας.
Στα μέσα του 1961, μετά τη συνένωση του Μ. Αλέξανδρου ( (ίδρυση 1928) και του Ολύμπου (ίδρυση 1946) δημιουργήθηκε ο Πιερικός που μεγαλούργησε στην Πρώτη Εθνική κατηγορία και δικαίως τον αποκάλεσαν «Άρχοντας του Βορρά».
O Χρήστος συνέχισε να αγωνίζεται στη νεοσύστατη ομάδα. Με τις ηγετικές τους ικανότητες οδήγησε την ομάδα εκτός από την Α’ Εθνική και στους τελικούς του Κυπέλλου Ελλάδας, και έτσι σε μεγάλες επιτυχίες και δόξες.
Η δραστηριότητα του δεν περιορίστηκε μόνο στο το ποδόσφαιρο, αλλά συνοδεύτηκε και από με σημαντικές επιτυχίες στον επιστημονικό κόσμο, ως Καθηγητής μαθηματικών, στην οικογενειακή ζωή ως πολύτεκνος και στην παιδεία. Δίδαξε τα παιδιά των Ελλήνων εργατών στην Κολωνία της Γερμανίας.
Η διαδρομή του από τα γήπεδα στις αίθουσες διδασκαλίας, αποδεικνύει ότι οι δυνατότητες του Χρήστος ήσαν απεριόριστες και η προσφορά στην κοινωνία εκδηλώθηκε σε πολλούς τομείς. Η πλούσια και πολύπλευρη κληρονομιά του θα μείνει ζωντανή και θα συνεχίσει να εμπνέει γενιές και γενιές. Ας μιμηθούμε και ακολουθήσουμε το παράδειγμά του, επιδιώκοντας την αριστεία σε όλους τους τομείς της ζωής μας.
Εμείς οι συμπαίκτες του από τον Όλυμπο και τον Πιερικό, καθώς οι φίλαθλο της Κατερίνης θα τον θυμόμαστε με σεβασμό ως ένα άνθρωπο φιλότιμο, αγνό, σεμνό και ως μια ιδιαίτερη προσωπικότητά.
Ο Χρήστος είχε μια πλήρη και ολοκληρωμένη ζωή και έφτασα με το 91 του χρόνια στο χειμώνα της ζωής του. Αγαπητέ μας Χρήστο, μας άφησες καλό παράδειγμα. Θερμά συλλυπητήρια σε όλη την Οικογένεια του.
