Του Αντώνη Καρπετόπουλου
Στα προηγούμενα παιχνίδια της φάση των 16 είχαμε φαβορί και αουτσάιντερ. Σε κάποιες περιπτώσεις τα φαβορί αποδείχτηκαν προβληματικά και τα αουτσάιντερ εξαιρετικά, αλλά, πριν τα παιχνίδια ξεκινήσουν, η εικόνα τους ήταν ξεκάθαρη. Δεν ισχύει αυτό για τα δύο ματς που κλείνουν την δεύτερη φάση του Εuro2024. Στο Ολλανδία – Ρουμανία και στο Αυστρία – Τουρκία μπορεί να γίνουν τα πάντα. Κυρίως γιατί μιλάμε για ομάδες που δεν έχουν τον πρώτο λόγο οι άμυνες.
Ένα μόνο καλό ματς
Η Ολλανδία και η Ρουμανία μοιάζουν σε ένα μόνο πράγμα: έχουν κάνει και οι δύο ένα μόνο αληθινά καλό παιχνίδι στο τουρνουά. Της Ρουμανίας το καλό της παιχνίδι ήταν το πρώτο: η νίκη της κόντρα στην Ουκρανία (3-0) της έδωσε όχι μόνο πρόκριση, αλλά και πρωτιά στον όμιλο τελικά. Ακολούθησε μια ήττα από το Βέλγιο (όχι πάντως με κάτω τα χέρια…) και μία ισοπαλία με την Σλοβακία – ένα «μπισκοτάκι» που βόλεψε και τους δύο. Της Ολλανδίας το καλό ματς ήταν αυτό με την Γαλλία που έληξε ισόπαλο – ήταν σαφώς καλύτερο από αυτό το οποίο οι Ολλανδοί κέρδισαν την ελλιπέστατη Πολωνία με ανατροπή.
Ο μεγάλος πάγκος
Στο ματς με την Πολωνία είδαμε ότι οι Ολλανδοί έχουν γεμάτο πάγκο που μπορεί να δώσει λύσεις- το ξέραμε. Με τους Γάλλους είδαμε πράγματα λιγότερα δεδομένα. Η Ολλανδία έπαιξε πρώτα απ’ όλα καλή άμυνα πράγμα που δεν είχε καταφέρει να κάνει απέναντι στην ομάδα του Ντιντιέ Ντεσάν στη φάση των προκριματικών όταν και είχε χάσει δυο φορές. Μας έδειξε επίσης ότι μπορεί να είναι επικίνδυνη στην επίθεση χωρίς να κάνει μεγάλη κατοχή μπάλας. Και κυρίως έδειξε κάτι πιο σπάνιο: μια σοβαρότητα που εκείνη τη βραδιά θα έπρεπε να της δώσει τη νίκη. Αν είχε μετρήσει το γκολ του Σίμονς θα ήταν πιθανότατα διαφορετική η έκβαση εκείνου του ματς και ίσως και όλου του τουρνουά.
Το πόσο δύσκολο είναι να παραμείνουν οι Ολλανδοί σοβαροί φάνηκε στο ματς με την Αυστρία στο οποίο ίσως επειδή είχαν προκριθεί η Ολλανδία έδειξαν την αγαπημένη τους χαλαρότητα και κατέληξαν τρίτοι χάνοντας με 3-2. Η άμυνα τους έκανε του κόσμου τα λάθη – το πιο σοβαρό ο Φαν Ντάικ που είναι ο καλύτερος αμυντικός τους. Όσα καλά δημιούργησαν οι κυνηγοί τους καταστράφηκαν από τις τρέλες στα μετόπισθεν: δυο αυτογκόλ είναι πολλά ακόμα και για ολλανδική άμυνα. Ωστόσο απόψε απέναντι στη Ρουμανία έχουν τον πρώτο λόγο γιατί ακόμα και στα δύο παιχνίδια που η απόδοσή τους δεν ήταν η καλύτερη (με την Πολωνία και την Αυστρία δηλαδή) είχαν κάποια διαστήματα στα οποία έβλεπες δυνατότητες. Αλλά και γιατί η σπουδαιότητα του αγώνα θα τους κάνει πιο προσεχτικούς – θέλω να πιστεύω.
Οι Ολλανδοί δεν έχουν πάρει ακόμα γκολ-νίκης από τον Ντεπάι και κάποια στιγμή αυτό θα συμβεί. Εχουν τον Χάπκο που δεν κρύβεται, έχουν μια σε γενικές γραμμές εργατική μεσαία γραμμή και ας τους λείπουν οι δυο καλύτεροι μέσοι τους δηλαδή ο Ντε Γιονγκ και ο Κοπμάϊνερς. Το να παίξουν καλά στην άμυνα εξαρτάται αποκλειστικά από την απόδοσή τους: δεν τους λείπουν οι παίκτες. Χρήσιμη για την ώρα και η παρουσία του προπονητή Ρονάλντ Κούμαν που αγαπάει τα απλά πράγματα και ξέρει τι παίκτες έχει στα χέρια ενώ δεν ξεχνά και τον πάγκο του. Το ίδιο βέβαια ισχύει και για τον Εντι Ιορντανέσκου.
Ρολίστες και μαχητές
Η Ρουμανία είναι μια ομάδα φτιαγμένη από παίκτες που βγάζουν το ψωμί τους ως ρολίστες σε όχι και τόσο προβεβλημένα πρωταθλήματα. Στο ματς με την Ουκρανία φάνηκε ότι παίκτες όπως ο Στάντσιου, ο Μαρίν, ο Μάν βλέπουν το Εuro2024 ως ευκαιρία για να δείξουν ότι είναι καλύτεροι από αυτό που νομίζουμε. Ακολούθησαν όμως δύο μέτρια παιχνίδια του και απόψε πρέπει να επιστρέψουν στην απόδοση που είχαν με την Ουκρανία – απόδοση η οποία αποτελεί και το μάξιμουμ των δυνατοτήτων τους. Μπορούν να το κάνουν; Δύσκολο. Με το Βέλγιο υπέφεραν την κατοχή μπάλας που έκαναν ο Ντε Μπρόιν και υπόλοιποι. Το καλό είναι ότι έχουν δείξει πως τα τρεξίματα δεν τους λείπουν. Όπως είδαμε στα προηγούμενα ματς των 16 αυτό παίζει ρόλο.
Οι Αυστριακοί που αρέσουν
Αυτοί βέβαια που τρέχουν πάρα πολύ στο τουρνουά είναι οι Αυστριακοί και γι’ αυτό και αρέσουν. Έτρεξαν για να μην αφήσουν χώρους στον ΕμΠαπέ και στους υπόλοιπους Γάλλους κυνηγούς στην πρεμιέρα τους και έτρεξαν στην επίθεση στα ματς με την Πολωνία και την Ολλανδία σκοράροντας έξι φορές. Ο κόουτς Ράνγκινκ θεωρεί το πιο σημαντικό πράγμα στο μοντέρνο ποδόσφαιρο την γρήγορη ανάκτηση της μπάλας και αυτό κάνει η Αυστρία: πρεσάρει και κυνηγάει προσπαθώντας να χαλάσει κάθε πάσα του αντιπάλου όπου κι αν παίζεται το παιχνίδι. Η ανάκτηση πρέπει να συνοδεύεται από γρήγορη μεταφορά (αυτό που λέμε transition game) κι αυτό αναλαμβάνει να το κάνουν στην ομάδα αυτή κυρίως οι παίκτες της μεσαίας γραμμής: ο Ζάμπιτσερ, ο Γκρίλιτς, ο Βίμερ και ο Μπάουμγκάρντεν είναι πολύ καλοί σ’ αυτό και είναι αυτοί οι δημιουργοί του παιχνιδιού και όχι οι εξτρέμ και οι φορ που Ράνκινγκ ανακυκλώνει.
Σ’ αυτό το κομμάτι η Αυστρία δεν μοιάζει καθόλου με την Τουρκία του Μοντέλα που έχει ένα δημιουργό μέσο εμπνευσμένο όπως είναι ο Τσαλχάνογλου (που στο ματς με την Τσεχία ο Μοντέλα χρησιμοποίησε ως «δεκάρι»), αλλά στην επίθεση περιμένει πολλά από τεχνίτες κυνηγούς όπως είναι οι δυο μικροί (τον Γιλντίζ και κυρίως τον Αρντά Γκιουλέρ) αλλά και οι Ακτούρκογλου και Τοχούν που έχουν σκοράρει σε βραδιές που ήρθαν από τον πάγκο. Το μεγάλο πρόβλημα του Μοντέλα βέβαια είναι η άμυνα. Στα δεξιά ο Μουλντούρ είναι καλός επιθετικά αλλά όχι αμυντικά, ενώ ο Τσελίκ ξέρει να κρατάει τη θέση στα μετόπισθεν αλλά δεν δημιουργεί. Αριστερά υπάρχει ο γνωστός μας Καντιόγλου, ένας εξτρέμ μεταμφιεσμένος σε ακραίο μπακ, και όσο για τα στόπερ αυτά παραμένουν το βαρόμετρο της ομάδας υπό την έννοια ότι αν δεν είναι τουλάχιστον μέτριοι για την Τουρκία δεν υπάρχει ελπίδα. Το καλό για τους Τούρκους είναι ότι και ο Αρναούτοβιτς και ο Γκρέγκοριτς που μπορεί να παίξουν ως φορ δεν είναι πολύ κινητικοί παίκτες: αγαπάνε την περιοχή και τις τοποθετήσεις. Τουλάχιστον δεν θα τους χάσουν από τα μάτια τους όπως τους Πορτογάλους στην μοναδική του, αλλά βαριά, ήττα.
Μου φαίνεται πολύ δύσκολο οι Τούρκοι να κάνουν ένα κοντρόλ παιχνίδι μειώνοντας τους χώρους των μέσων του Ράνκινγκ και κερδίζοντας επαγγελματικά. Και οι Αυστριακοί όμως παρότι τακτικά πειθαρχημένοι μέχρι τώρα δεν έχουν επαγγελματική νίκη. Οπότε λογικά θα δούμε ένα ωραίο ανοιχτό ματς.
Πηγή: Karpetshow
