Του Βασίλη Σαμπράκου
Πρόκειται για ακόμη ένα restart του Γιάννη Αλαφούζου στην διάρκεια των τελευταίων 13+ ετών στον Παναθηναϊκό. Πρόκειται όμως σίγουρα για μια από τις πιο άτσαλες επανεκκινήσεις που έχει επιχειρήσει στον Παναθηναϊκό. Η ιστορία των τελευταίων περίπου 5 μηνών είναι ένα αντιπαράδειγμα διοίκησης – δηλαδή ένα παράδειγμα προς αποφυγή, από το οποίο απουσιάζει κάθε ίχνος στρατηγικής.
Τον Μάιο ο Παναθηναϊκός χωρίς να ακολουθήσει μια διαδικασία τεκμηριωμένης αξιολόγησης του Ρουί Βιτόρια και αξιολόγησης των επιλογών που είχε για την αντικατάστασή του, αποφάσισε να τον κρατήσει ελλείψει άλλου.
Στις 15 Σεπτεμβρίου ο Γιάννης Αλαφούζος αποφάσισε να απολύσει τον Βιτόρια χωρίς να έχει βρει τον διάδοχο. Αναγκάστηκε να προσλάβει τον Χρήστο Κόντη, τον οποίο ήθελε ως υπηρεσιακό, με συμβόλαιο μέχρι το ερχόμενο καλοκαίρι επειδή σε διαφορετική περίπτωση ο Κόντης δεν θα αναλάμβανε και ο Αλαφούζος θα έμενε χωρίς προπονητή. Όταν έφτασε στο εθνικό παράθυρο του Οκτωβρίου, ο μεγαλομέτοχος του Παναθηναϊκού αποφάσισε να κρατήσει τον Κόντη μολονότι δεν είχε πειστεί ή πιο σωστά είχε απογοητευθεί το βράδυ της ήττας από τους Go Ahead Eagles.
Και προχθές, επειδή του έτυχε να ακούσει ότι ο Ράφα Μπενίτεθ, όνομα που αποκάλυψε πρώτος ο Λάμπρος Μπαλάφας στο BIG 4, έχει τη διάθεση να έρθει στην Ελλάδα εφόσον χρυσοπληρωθεί, αποφάσισε να τον προσλάβει. Και δεν το έκανε στην αρχή της διακοπής, για να έχει τον χρόνο για μια “ομαλή” αλλαγή, αλλά το έκανε τρεις μέρες πριν από έναν αποφασιστικής σημασίας αγώνα του Παναθηναϊκού στην Θεσσαλονίκη απέναντι στον Άρη. Δηλαδή για να στείλει την ομάδα του σε έναν καθοριστικό αγώνα με ένα απογοητευμένο προπονητικό επιτελείο.
Ο Αλαφούζος αποφασίζει μια επανεκκίνηση, και όλοι εμείς ψάχνουμε να βρούμε στοιχεία ύπαρξης στρατηγικής. Κάνει μεταγραφές μόνος του, και ενώ σκοπεύει όπως φαίνεται να απομακρύνει τον τεχνικό διευθυντή, και ενώ δεν έχει γίνει γνωστό αν στην διαδικασία λήψης της απόφασης για την απόκτηση των Τεττέη και Παντελίδη συμμετείχαν ή όχι οι άλλοι σύμβουλοι που έχει στον Παναθηναϊκό.
Μάλιστα ο Παναθηναϊκός επικοινωνεί το ακριβώς αντίθετο – δηλαδή ότι αυτές τις μεταγραφές τις έκανε μόνος του ο Αλαφούζος. Προσλαμβάνει προπονητή μόνος του ή με εισήγηση του Φράνκο Μπαλντίνι, ενός “συνταξιούχου” στελέχους του ποδοσφαίρου, που έχει αναλάβει ρόλο συμβούλου εξ αποστάσεως. Και ποιος είναι ο διευθυντής ποδοσφαίρου – δηλαδή αυτός με την ευθύνη να εφαρμόσει, με την φυσική του παρουσία, ένα πλάνο ανάπτυξης της ομάδας του Παναθηναϊκού; Θα το κάνει από την Αγγλία αυτό ο Μπαλντίνι; Θα γίνει τεχνικός διευθυντής με τηλεργασία;
Οκτώβρη μήνα ο Παναθηναϊκός θα παραδοθεί σε έναν προπονητή που ήταν ανενεργός, ο οποίος σίγουρα δεν είχε την ελάχιστη επαφή με το ελληνικό πρωτάθλημα. Θα παραδοθεί σε έναν προπονητή που δεν θα βρει τεχνικό διευθυντή ή διευθυντή ποδοσφαίρου για να τον υποστηρίξει και να τον βοηθήσει για μια ομαλή μετάβαση στην νέα εποχή. Ακόμη και αν υπάρχει τεχνικός διευθυντής, θα είναι ένας νεοφερμένος.
Ο Ράφα Μπενίτεθ θα πάει σε αποδυτήρια που ζουν ποδοσφαιριστές που βλέπουν τρίτο προπονητή σε διάστημα 3,5 μηνών. Ποδοσφαιριστές που έχουν ήδη μάθει δύο μεταγραφές που δεν έγιναν από προπονητή ή τεχνικό διευθυντή, και θα λειτουργούν σε μια ομάδα που δεν έχει σημείο αναφοράς δεδομένου ότι αλλάζουν τα πρόσωπα κλειδιά – δηλαδή ο προπονητής και ο τεχνικός διευθυντής. Με άλλα λόγια, από Οκτώβρη μήνα ο Παναθηναϊκός επικοινωνεί προς την ομάδα του το μήνυμα ότι αντιλαμβάνεται τη σεζόν ως “χαμένη”.
Είναι η στιγμή που για πολλοστή φορά στην διάρκεια των τελευταίων ετών θα καταλήξω, στον συλλογισμό μου, στο ίδιο συμπέρασμα: όσα – δεκάδες – εκατομμύρια και αν σπαταλήσει, ο Παναθηναϊκός δεν θα αλλάξει τη μοίρα του αν δεν κατανοήσει την σημασία και την ανάγκη της στρατηγικής. Χωρίς πλάνο, επιτυχίες έρχονται μόνο από σύμπτωση. Και δεν κρατούν πολύ. Όλα τα παραπάνω είναι δεδομένα που νικούν την λογική στη διοίκηση ενός ποδοσφαιρικού συλλόγου που κάνει πρωταθλητισμό.
Πηγή: Sport24
