Του Βασίλη Σαμπράκου
Σύμφωνα με τα όσα διδάσκονται οι προπονητές στο UEFA Pro δίπλωμα, μια ομάδα που βρίσκεται στον 5ο μήνα του κύκλου εφαρμογής του μοντέλου παιχνιδιού ενός νέου προπονητή βρίσκεται στο στάδιο όπου το μοντέλο είναι πια ορατό, αλλά δεν λειτουργεί ακόμη με πλήρη αυτοματοποίηση.
Με άλλα λόγια, σε αυτό το στάδιο το μοντέλο παιχνιδιού είναι αναγνωρίσιμο, δηλαδή μπορείς να καταλάβεις πώς θέλει να παίζει η ομάδα με γυμνό μάτι διότι οι αρχές εμφανίζονται σταθερά τόσο στο χτίσιμο των επιθέσεων όσο και στην αμυντική οργάνωση.
Σε μια πολύ επίκαιρη στιγμή, μετά την εθνική διακοπή και πάνω που άνοιγε έναν κύκλο 9 αγώνων μέχρι την διακοπή των Χριστουγέννων, ο Μάρκο Νίκολιτς εμφάνισε στο ματς της ΑΕΚ με τον Άρη, ό,τι πλησιέστερο στο δικό του μοντέλο παιχνιδιού έχει καταφέρει να δείξει μέχρι σήμερα. Κάθετο παιχνίδι, βασισμένο στην τοποθέτηση δύο “δεκαριών” στα μεσοδιαστήματα, πολύ κοντά στους δύο κεντρικούς επιθετικούς.
Πλάτος στις επιθέσεις από τους δύο ακραίους μπακ. Και δύο οργανωτές του παιχνιδιού που ήλεγχαν τον ρυθμό και όριζαν την επιθετική ανάπτυξη. Αμυντικές μεταβάσεις που βασίζονταν στην ένταση, που εμφανίστηκε με συνέπεια για μεγάλο διάστημα χρόνου στο παιχνίδι. Και επιθετικές μεταβάσεις που δεν ακολουθούσαν ένα μοτίβο: άλλοτε η ΑΕΚ έβαζε ταχύτητα και άλλοτε κατέβαζε στον ρυθμό για να οργανωθεί ή για να ανασάνει.
Κανείς δεν μπορεί να ξέρει αν η αγωνιστική συμπεριφορά που είχε η ΑΕΚ απέναντι στον Άρη θα αποδειχθεί ο νέος κανόνας στην συμπεριφορά του. Σε αυτό το ματς πάντως η ΑΕΚ έδειξε να βρίσκεται μισό βήμα πιο μπροστά από την αναμενόμενη πρόοδο.
Σύμφωνα με το UEFA Pro δίπλωμα, σε αυτή τη φάση δεν εμφανίζεται σταθερή επανάληψη συμπεριφορών, ειδικά υπό πίεση. Στο β’ ημίχρονο του αγώνα με τον Άρη όμως, κι ενώ η ΑΕΚ έπαιζε με την πίεση του 0-0, οι συμπεριφορές επαναλαμβάνονταν, τα μοτίβα επιθετικής ανάπτυξης επαναλαμβάνονταν σταθερά, και γι’ αυτό η ΑΕΚ έφτανε με άνεση και με ποικιλία μέσα στην μεγάλη περιοχή για να εκτελέσει.
Τι της έλλειψε της ΑΕΚ; Το προφανές, που είναι και θεμελιώδες: τα γκολ. Με βάση τα xGoals της η ΑΕΚ έπρεπε να έχει πετύχει 2 ή 3 γκολ. Γιατί δεν συνέβη; Επειδή άλλοτε ήταν χαμηλής ποιότητας η τελική ενέργεια, επειδή έγιναν λάθη στην επιλογή της τελευταίας πάσας, επειδή 27 τελικές με 2.57 xG δείχνουν πολύ χαμηλή μέση ποιότητα ευκαιρίας.
Τα data όμως δεν μετρούν την ψυχολογία. Την ψυχολογία των εκτελεστών και της ομάδας, και το ψυχολογικό πλαίσιο του αγώνα. Ο εκτελεστής με αυτοπεποίθηση βλέπει πιο καθαρά λύσεις, ρισκάρει σωστά, εκτελεί χωρίς δισταγμό.
Ο παίκτης με χαμηλή αυτοπεποίθηση αργεί μισό δευτερόλεπτο, αλλάζει απόφαση την τελευταία στιγμή, μοιάζει να εκτελεί για να τελειώσει τη φάση και όχι για να σκοράρει. Σε αυτό το ματς οι εκτελεστές τα έδειξαν όλα. Και κυρίως έλλειψη φόρμας και αυτοπεποίθησης στο α’, και πολύ εκνευρισμό στο β’.
Τι θα έπρεπε να τη νοιάζει την ΑΕΚ σε αυτό το χρονικό σημείο μιας “μεταβατικής σεζόν”, όπως ξανά την χαρακτήρισε ο Νίκολιτς κατά τη συνέντευξη Τύπου για να υπενθυμίσει σε ποιο στάδιο βρίσκεται η αλλαγή;
Η ποιότητα της εμφάνισης και συγχρόνως το αν στην αγωνιστική συμπεριφορά ήταν καθαρό το μοντέλο παιχνιδιού της και αν έδειχνε λειτουργικό. Σε όλα αυτά, η απόδοση της ΑΕΚ απέναντι στον Άρη πήρε πολύ καλό βαθμό.
Και κυρίως δημιούργησε την αίσθηση ότι με τον Ζίνι ξανά διαθέσιμο και με την αύξηση της έντασης στην συμπεριφορά της ΑΕΚ με ή χωρίς την μπάλα, το ποδόσφαιρο του Νίκολιτς δείχνει και λειτουργικό και θεαματικό. Μένει να αποδειχθεί σε αυτόν τον κύκλο των 9 αγώνων αν αυτό το Controlled Football θα γίνει κανόνας, με λειτουργικότητα, ή θα αποδειχθεί εξαίρεση.
Πηγή: Sport24
