Του Βασίλη ΣαμπράκουΚάθεσαι μπροστά στην τηλεόραση για να παρακολουθήσεις το Γαλλία – Βέλγιο, δηλαδή ένα ποδοσφαιρικό ματς ανάμεσα σε δύο από τις πιο «ακριβές», με όρους αξιών αγοράς, εθνικές ομάδες – σε ομάδες που διαθέτουν ορισμένους εκ των ακριβότερων ποδοσφαιριστών της παγκόσμιας αγοράς. Και βλέπεις μια «σούπα». Αργό, στατικό ποδόσφαιρο, με ομάδες που κατά την επιθετική ανάπτυξη κάνουν δύο και τρεις επαφές με την μπάλα ανά παίκτη προτού πασάρουν και κρατούν τόσο χαμηλό τέμπο στο παιχνίδι που να μη ξεπερνούν τις 60 επιθέσεις.
Γιατί συμβαίνει αυτό; Επειδή για να ανεβάσει το τέμπο μια ομάδα απαιτούνται πολλές συγχρονισμένες τακτικές ενέργειες από τους ποδοσφαιριστές της – κινήσεις μακριά από την μπάλα. Και για να γίνουν επιτυχημένες και αποτελεσματικές τακτικές ενέργειες δεν αρκεί να έχεις κουράγιο και διάθεση για να τρέξεις – χρειάζεται να ξέρεις τι πρέπει να κάνεις, δηλαδή ποιες είναι οι αρχές της επιθετικής ανάπτυξης και ποιος ο ρόλος σου στα διαφορετικά πρότυπα επιθετικής ανάπτυξης. Με άλλα λόγια, για να παίξεις γρήγορα πρέπει να έχεις δουλέψει πολύ. Και πριν από αυτό το Euro δεν υπήρχε χρόνος για δουλειά.
Στην πλειονότητά τους οι αποστολές καθυστέρησαν πολύ να συμπληρωθούν διότι – ειδικά οι «ακριβές» εθνικές – είχαν ποδοσφαιριστές που άργησαν να ολοκληρώσουν τις υποχρεώσεις τους με τους συλλόγους. Κατά συνέπεια οι ομοσπονδιακοί προπονητές είχαν ελάχιστο χρόνο προπονήσεων για να δουλέψουν τις ιδέες τους και αυτές να αφομοιωθούν από το σύνολο των ποδοσφαιριστών. Με άλλα λόγια, η αγορά αυτό το Euro θέλει, ή αυτό το Euro «επιτρέπει».
Σε ένα τουρνουά με αδούλευτες ομάδες, όσοι είχαν παραπάνω χρόνο – δηλαδή εγκαίρως διαθέσιμους για προπονήσεις τους ποδοσφαιριστές τους ήδη ξεχωρίζουν. Τέτοιο παράδειγμα δουλεμένης ομάδας ήταν μέχρι εδώ η Αυστρία.
Τώρα πια που μπήκαμε στα νοκ άουτ και μαζί μπήκε στο ποδόσφαιρο παραπάνω δόση σκοπιμότητας, το ένστικτο της αυτοσυντήρησης κάνει τις ομάδες ακόμη πιο συντηρητικές. Κι όλο αυτό δεν αφήνει πολύ χώρο για υψηλές προσδοκίες σε σχέση με το θέαμα.
Όσοι απολαμβάνουμε το εθνικό ποδόσφαιρο, ευχόμαστε όλο αυτό που ζούμε αυτές τις ημέρες να μην αποδειχθεί κανόνας του μέλλοντος. Διαφορετικά, τα μεγάλα εθνικά τουρνουά θα φτάσουν να απασχολούν όλο και λιγότερους. Αυτούς που αντέχουν και δεν τους παίρνει ο ύπνος.
Πηγή: Gazzetta
