Του Χρήστου Σωτηρακόπουλου
Η Ισπανία του Ντε Λα Φουέντε επιβεβαίωσε πως σε αυτό το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα είναι η πιο σοβαρή ομάδα και πέρασε αφήνοντας έξω τους Γερμανούς, που φωνάζουν για ένα πέναλτι και που ίσως αδικούνται από τον τρόπο που έχασαν, αλλά σε γενικές γραμμές η ομάδα που έπαιξε έως τώρα το καλύτερο ποδόσφαιρο είναι στα ημιτελικά. Και τώρα θα αντιμετωπίσει τους Γάλλους που εξακολουθούν να μην πείθουν.
Εκτός από την εθνική ομάδα της Ισπανίας το 1982, στο παγκόσμιο κύπελλο που διοργάνωσε η ίδια, και εκείνη τη φουρνιά του Αρκονάδα που το 1984 έπαιξε τελικό κόντρα στη Γαλλία στο Euro δεν θυμάμαι άλλη φορά τόσοι πολλοί παίκτες από την χώρα των Βάσκων, να βρισκόντουσαν στις βασικές επιλογές ενός προπονητή.
Τότε έμοιαζε πολύ φυσιολογικό. Η Ρεάλ Σοσιεδάδ είχε πάρει το πρωτάθλημα δύο συνεχόμενες φορές το 1981 και το 1982. Θα ακολουθούσαν άλλες δύο συνεχόμενες, από την Αθλέτικ Μπιλμπάο το ’83 και το ’84. Αναλαμβάνοντας την ομάδα ο Ντε Λα Φουέντε είχε υποσχεθεί πως θα είναι δίκαιος. Στην πράξη το έδειξε αμέσως από τον Μάρτιο του 2023. Η κατάκτηση τον περασμένο Ιούνιο, του Nations league ήταν ένα πρώτο ηχηρό μήνυμα που αρκετοί όμως επέλεξαν να αγνοήσουν. ΗΙσπανία επέλεξε να αφήσει στο παρελθόν το επίμονο τίκι τάκα. Να γυρίσει στο ποδόσφαιρο με πιο γρήγορες επιθέσεις και από τα άκρα. Και έχει κάνει πολύ σοφή διαχείριση του ρόστερ.
Η βάση της ομάδας είναι οι Βάσκοι, όπως το 1982 και το 1984. Μετρήστε: Σιμόν, Λαπόρτ, Λε Νορμάντ, Μερίνο, Ογιαρθάμπαλ, Νίκο Ουίλλιαμς. Άλλοι βασικοί και άλλοι αναπληρωματικοί, αλλά εξίσου σημαντικοί. Αυτό από μόνο του σημαίνει κάτι στα χρονικά των Ισπανών ομοσπονδιακών τεχνικών. Ο Ντε Λα Φουέντε δεν φοβάται.
Δεν δίστασε μάλιστα να καλέσει τους παίκτες ομάδων που διακρίθηκαν στην Ευρώπη και στη Λα Λίγκα. Στον ημιτελικό ωστόσο θα έχει απουσίες με μία πάρα πολύ βασική, τον Καρβαχάλ, την επιτομή του ηρωικού στρατιώτη που πέφτει στη μάχη για το γενικό καλό.
Η τωρινή εθνική Ισπανίας μπορεί να μη βγάζει εκείνη την ανίκητη αύρα, που περικλείει τα σύνολα του 2008, του 2010 κυρίως αλλά και μετά του 2012, ωστόσο είναι μία εκδοχή χαρούμενου ποδοσφαίρου και διατεθειμένου να ρισκάρει μέσα στο ματς και να μην πηγαίνει με τις ατέλειωτες πάσες σε μια σίγουρη επίθεση. Δεν μπορώ να πω αν θα κατακτήσει το τρόπαιο, διότι και ο ημιτελικός θα είναι δύσκολος όσο μέτρια και να είναι η Γαλλία. Εδώ μιλάμε για μία ομάδα που έχει πάρει το Παγκόσμιο Κύπελλο το 2018, βρέθηκε πολύ κοντά στο να το πάρει ξανά το 2022 και μπορεί να απέτυχε ενδιάμεσα στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα του καλοκαιριού του 2021, αλλά έχει τους παίκτες που μπορεί να μην έχουν ξεχωρίσει και θαμπώσει με την απόδοσή τους έως τώρα στην Γερμανία, ωστόσοέχουν ποιότητα. Το παιχνίδι θα είναι στην κόψη του ξυραφιού. Ανεξάρτητα από την εξέλιξή του, η Ισπανία έχει πάρει το χειροκρότημα και το ποδόσφαιρό της έχει πάλι ταυτότητα. Στέκομαι στην εξαιρετική παρουσία που έκανε σε αυτόν τον προημιτελικό ο Ντάνι Όλμο. Αν και δεν ξεκίνησε βασικός, μόλις χρειάστηκε πολύ νωρίς να μπει, νοητικά ήταν απόλυτα έτοιμος. Και ήταν απόλυτα καθοριστικός με ένα γκολ και μία ασίστ.
Αυτή η Ισπανία,έτσι όπως την έχουμε δει έως τώρα, παραμένει η πιο πιθανή να σηκώσει το τρόπαιο την επόμενη Κυριακή (14/07) στο Βερολίνο. Σε αυτό το επίπεδο όλα αυτά τα ωραία προγνωστικά μπορούν σε πολύ λίγα λεπτά να ανατραπούν, ωστόσο αν υπάρχει μία ομάδα η οποία χαίρεσαι να την βλέπεις, είναι η Ισπανία.
Και δυο λόγια για τη φάση του πέναλτι, που δεν έδωσε ο Τέιλορ. Σύμφωνα με την οδηγία που έκανε η UEFA στους διαιτητές, που είναι στο τουρνουά, η απόφασή του είναι σωστή. Από την άλλη, πόσες και πόσες φορές ένα τέτοιο σουτ που βρίσκει το χέρι, έχει δοθεί πέναλτι μέσα στη σεζόν και στο Champions League και στα πρωταθλήματα; Ένα βασικό πράγμα που παραμένει το αγκάθι στη διαιτησία είναι η σταθερότητα στις αποφάσεις. Και θα επιμένω ότι όσο αφήνουμε το xέρι στο πέναλτι στην κρίση του διαιτητή, αντί να υπάρχει ένας ξεκάθαρος κανόνας, που πιθανώς θα λέει ότι κάθε χέρι που δεν είναι σε φυσική θέση θα είναι πέναλτι, ανεξαρτήτως προθέσεων, πάντα θα έχουμε γκρίνια.
Πηγή: Bnsports
