Του Δημήτρη Πετρίδη
Τρία μέτρα όλα κι όλα- αν το αποτέλεσμα αυτής της «παρέκκλισης» δεν ήταν τόσο τραγικό, θα μπορούσε κάλλιστα να είναι ένα ξεκαρδιστικό αστείο. Τρία μέτρα και η ζωή σου παραδίδεται απλόχερα στο αδιάλειπτο έρεβος.
Το πρωί της 29ης Δεκεμβρίου του 2013 ο Μίκαελ Σουμάχερ ήταν ένας συνταξιούχος θρύλος της Φόρμουλα 1, καθώς το συμβόλαιό του με την Μερσέντες είχε τελειώσει το 2012 και αποσύρθηκε, στα 44 χρόνια του, οριστικά και αμετάκλητα από την κορωνίδα του μηχανοκίνητου αθλητισμού.
Λίγο πριν μεσημεριάσει, όμως, ο Γερμανός τελούσε εν συγχύσει μπερδεύοντας τα λόγια του στην προσπάθεια να εξηγήσει στους γιατρούς τι ακριβώς του συνέβη, και το βράδυ της ίδιας μέρας είχε χάσει την επαφή με το περιβάλλον.
Βλέπετε, ο Σούμι είχε κάνει το λάθος να παρεκκλίνει κατά 3 μέτρα στην πίστα όπου έκανε σκι.
Έκτοτε, ζει στο σκοτάδι με μικρές αναλαμπές φωτός.
Άραγε, θα επιστρέψει ποτέ στον «κανονικό» κόσμο;
Το χρονικό του τραγικού ατυχήματος
Τέλη Δεκεμβρίου 2013. Ο Μίκαελ έχει πάει με φίλους του στις γαλλικές Άλπεις προκειμένου να υποδεχτεί το 2014 μ’ έναν από τους αγαπημένους του τρόπους- κάνοντας, δηλαδή, χειμερινά σπορ.
Στις 29 του μηνός (λίγες μόλις μέρες πριν τα 45α γενέθλιά του στις 3 Γενάρη), ο πρώην πιλότος της F1 μεταβαίνει στο χιονοδρομικό κέντρο Μεριμπέλ για να κάνει σκι- μια συνήθεια που «αποκόμισε» από τα χρόνια του στη Φεράρι, όταν και σχεδόν σύσσωμη η οικογένεια της Σκουντερία περνούσε ένα δεκαήμερο του χειμώνα στα χιόνια.
Ο Σουμάχερ νοικιάζει ένα ζευγάρι χιονοπέδιλα και, όντας δεινός σκιέρ, ξεχύνεται στην πίστα στις 11 το πρωί. Λίγο αργότερα, όμως, το κατάλευκο χιόνι ποτίζεται από κόκκινες στάλες: είναι το αίμα του 7 φορές παγκόσμιου πρωταθλητή, ο οποίος έχει βγει για 3 μόλις μέτρα εκτός πίστας, έχει χάσει την ισορροπία του «βρίσκοντας» σ’ έναν βράχο, με αποτέλεσμα να χτυπήσει με το κεφάλι σ’ έναν δεύτερο.
Αρχικά φαίνεται να μη συμβαίνει τίποτα καθώς ο Σούμι έχει κανονικά τις αισθήσεις του και μιλάει με τους ανθρώπους των σωστικών συνεργείων που κατέφθασαν για να τον βοηθήσουν. Σταδιακά, όμως, αρχίζει να χάνει ολοένα και περισσότερο τα λόγια του και οι γιατροί μέσα στο ελικόπτερο διαπιστώνουν πως το τραύμα στο κεφάλι του είναι πολύ πιο σοβαρό απ’ ό,τι πίστεψαν αρχικά.
Έτσι, μεταφέρεται απευθείας στο πανεπιστημιακό νοσοκομείο του Γκρενόμπλ, όπου και εγχειρίζεται άμεσα (περίπου 2.5 με 3 ώρες μετά το ατύχημά του). Το γεγονός πως υπήρξε, τα χρόνια που αγωνιζόταν, ένα τέρας φυσικής κατάστασης και παρέμενε- ένα χρόνο μετά την «αποστρατεία» του- σ’ εξαιρετική φόρμα τον βοηθάει και βγάλει την πρώτη πολύ δύσκολη νύχτα και οι γιατροί περιμένουν να δουν πώς θ’ αντιδράσει ο οργανισμός του.
Σιγά- σιγά αρχίζουν να διαρρέουν τα (συγκεχυμένα) νέα σχετικά με το περιστατικό, με το ΜΜΕ παγκοσμίως να παλεύουν μουδιασμένα ν’ ανιχνεύσουν περισσότερες πληροφορίες.
Ο Σουμάχερ θα υποβληθεί και σε δεύτερη, «διορθωτική», επέμβαση και οι άνθρωποι του νοσοκομείου αποφασίζουν να τον ρίξουν σε τεχνητό κώμα προκειμένου να μειωθεί η πίεση που ασκείται στον εγκέφαλό του.
Όσο παραμένει σε κώμα, άπαντες προσεύχονται- ο καθένας στο δικό του, προσωπικό Θεό- να μην είναι αυτό το τέλος, να μην μπει τελεία στη ζωή του. Τ’ απανταχού φιλεύσπλαχνα χείλη μοιάζουν να σχηματίζουν όλα τους την ίδια πρόταση:
«Συνέχισε να παλεύεις, Μίκαελ».
Αφύπνιση
Μετά τις πρώτες μέρες- και το σοκ που «απέρρεε» από αυτές- καθίσταται σαφές πως η ζωή του Γερμανού δεν κινδυνεύει. Ωστόσο, παραμένει σε κώμα για περισσότερο από έναν μήνα, με τη διαδικασία σταδιακής αφύπνισής του να ξεκινάει στις αρχές Φλεβάρη του 2014.
Τον Απρίλιο της ίδιας χρονιάς η Σαμπίνε Κεμ, η μάνατζερ της οικογενείας, τονίζει πως ο Σούμι δείχνει τα πρώτα σημάδια ανάκαμψης και συναίσθησης, ενώ τον Ιούνιο δηλώνεται και επισήμως πως έχει ξυπνήσει από το τεχνητό κώμα, ρίχνοντας γύρο στο Χάρο στον κρίσιμο αγώνα για το ποιος θα κόψει πρώτος το νήμα της «λανθάνουσας» ζωής του άλλου.
Λίγο μετά το τέλος του καλοκαιριού του 2014 γίνεται γνωστό πως ο άτυχος Γερμανός έχει μεταφερθεί στη βίλα του στη Γενεύη προκειμένου να ξεκινήσει η επίπονη, μακροχρόνια και κοστοβόρα διαδικασία της αποθεραπείας του.
Μάλιστα, η τελευταία ενημέρωση λίγο πριν εκπνεύσει το έτος έρχεται και πάλι από την Κεμ, η οποία αναφέρει πως είναι αδύνατο να γίνει μια έγκυρη πρόβλεψη για το πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα από εκείνο το σημείο κι έπειτα, όμως αφήνει ανοιχτό ένα παράθυρο αισιοδοξίας, αναφέροντας πως ο πελάτης της σημειώνει πρόοδο.
Δέκα χρόνια αργότερα, τούτο το παράθυρο μοιάζει να έχει ποτιστεί απ’ άκρη σ’ άκρη με μεγάλες ποσότητες απαισιοδοξίας, οι οποίες το έχουν διαβρώσει σαν οξύ.
Ή μήπως όχι;
Το πανηγύρι των φημών
Η οικογένειά του ήταν ξεκάθαρη εξ αρχής: «Σεβαστείτε τις δύσκολες ώρες που περνάμε, θα μιλάμε μόνο αν έχουμε να πούμε κάτι επίσημο»- ο εστί μεθερμηνευόμενον «Θα μιλάμε λιγότερο κι από τη Μαρία της Σιωπής».
Έτσι, ο κόσμος αρχίζει λίγο- λίγο να γλιστρά προς τα ελώδη νερά της τρέλας: ένας δημοσιογράφος υποδύεται τον ιερέα προκειμένου να μπορέσει να μπει στο δωμάτιο που νοσηλευόταν ο πρωταθλητής όσο βρισκόταν στο νοσοκομείο, ένας άλλος κάνει τον πατέρα του για τον ίδιο λόγο και κάποιος καταφέρνει να κλέψει τον ιατρικό του φάκελο, οδηγείται στις φυλακές και μια μέρα αργότερα βρίσκει τραγικό θάνατο υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες.
Παράλληλα, στο social media στήνεται ένα άνευ προηγουμένου «πάρτι»: τα #ripschumacher δίνουν και παίρνουν από τους αχαρακτήριστους που βιάζονται να τον στείλουν στις πύλες ενός άλλου κόσμου, την στιγμή που στον αντίποδα η υπεραισιοδοξία σκάει στο προσκήνιο με την ταχύτητα μονοθέσιου και οι θιασώτες αυτής αναφέρουν πως ο Μίκαελ έχει σηκωθεί από το κρεβάτι του και κάνει ήδη πρόβες τα βήματα του καρσιλαμά.
Φυσικά, οι δικοί του άνθρωποι συνεχίζουν να σιωπούν τροφοδοτώντας τις φήμες ένθεν κι ένθεν, όσοι φίλοι του τον επισκέπτονται (όπως ο Φελίπε Μάσα, για παράδειγμα), μιλούν από ελάχιστα έως καθόλου για την εικόνα του και φτάνοντας στο σήμερα το βασικό ερώτημα παραμένει:
«Διάολε, σε τι κατάσταση βρίσκεται;»
Αν τα νέα για την εξέλιξη της υγείας του ήταν απείρως πιο ευχάριστα, η σύζυγός του και οι συγγενείς του θα ήταν οι πρώτοι που θα το έλεγαν.
Μην ξεχνάμε πως ο Σουμάχερ έχει συμβόλαια που «τρέχουν» με διάφορες εταιρίες και δεδομένου του κόστους της θεραπείας του και του γεγονότος πως αρκετοί από τους χορηγούς του τον έχουν εγκαταλείψει, μια θετική νότα θα έδινε τεράστια πνοή (και) σε χρηματικό επίπεδο- πέραν, φυσικά, της… αδιαπραγμάτευτης επίθεσης αγάπης που θα λάμβανε από τους φαν του.
Είναι χαρακτηριστικό πως ο γιος του, ο Μικ δεν έχει αναφερθεί ποτέ στην κατάσταση του πατέρα του, ενώ την ίδια στάση έχει κρατήσει και ο αδερφός του, ο Ραλφ, που έχει αναγάγει το «ουδέν σχόλιο» σε λεκτική επιστήμη.
Πέραν αυτών, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως ο πρώην πιλότος έχει πια έναν αρκετά καταβεβλημένο οργανισμό- αλλιώς αντιδράει το σώμα σου στα 44 όταν είσαι ακμαίος και σε εξωπραγματική φυσική κατάσταση κι αλλιώς όταν βρίσκεσαι πια στα 59, με μια 9ετία πλήρους απραξίας. Όταν μιλάμε για σοβαρά χτυπήματα στο κεφάλι σπανίως (έως ποτέ…) ο ασθενής επιστρέφει στο 100% του, πολλώ δε μάλλον όταν έχουν μεσολαβήσει επτά ολόκληρα χρόνια.
Εδώ. όμως, μιλάμε για έναν τύπο με 7 παγκόσμιους τίτλους. Αυτόν που επανέφερε τη Φεράρι στο θρόνο της μετά από 21 ολόκληρα χρόνια. Εκείνον που έχει στο βιογραφικό του 91 νίκες και 68 pole positions. Εκ των κορυφαίων πιλότων όλων των εποχών.
Εντάξει, ο Μίκαελ δεν μπορεί να γυρίσει στο χθες, γιατί τότε ήταν κάποιος άλλος.
Ποιος απαγορεύει, όμως, το αύριο να θυμίζει έστω το χθες; Γιατί στο τέλος της σημερινής ερεβώδους ημέρας να μην αρχίσει το προσωπικό του ρολόι να γυρίζει προς την αντίθετη πλευρά και να συντελεστεί ένα μικρό θαύμα;
Ο Χρόνος, ειδικά για τους σοβαρά τραυματίες, δείχνει αδυσώπητος, όμως ξέρετε κάτι; Κι αυτός μια μέρα θα πεθάνει.
Και τότε ο Μίκαελ θα τον θάψει.
Πηγή: Sport DNA
