Ένας πλάγιος μπακ – σκόρερ

Του Ιωάννη Πέππα

Ο Έλληνας δεξιός ακραίος αμυντικός ή και αμυντικός μέσος Στράτος Αποστολάκης, γεννήθηκε στις 11 Μαΐου του 1964, στο Αγρίνιο. Έχοντας ξεκινήσει από τον Παναιτωλικό το 1984, την επόμενη χρονιά αποκτήθηκε από τον Ολυμπιακό στον οποίο αγωνίστηκε έως και το 1990 κατακτώντας ένα Πρωτάθλημα και ένα Σούπερ Καπ το 1987 καθώς και το Κύπελλο του 1990. Αποκτήθηκε από τον Παναθηναϊκό, στον οποίο αγωνίστηκε έως το 1999 όπου και έκλεισε την καριέρα του. Κατέκτησε 3 Πρωταθλήματα και 4 Κύπελλα, 2 Σούπερ Καπ και συμμετείχε στις εξαιρετικές ευρωπαϊκές πορείες των «πρασίνων», το 1992 και το 1996. Υπήρξε ένας από τους κορυφαίους αμυντικούς στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου και διακρίθηκε για τις γρήγορες και αποτελεσματικές αντιδράσεις του και για την ταχύτητά του, στοιχεία που του είχαν δώσει και το παρατσούκλι «Τούρμπο». Με τη γαλανόλευκη φανέλα συμμετείχε συνολικά σε 96 διεθνείς αγώνες, σκοράροντας 5 φορές την περίοδο μεταξύ 1986-1998 και υπήρξε μέλος της αποστολής που συμμετείχε στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1994 στις Η.Π.Α.

Οι ουρανοί έχασαν έναν… πιλότο και το ποδόσφαιρο κέρδισε ένα κορυφαίο παίκτη! Ο έξοχος αμυντικός, ουδέποτε είχε τη φιλοδοξία να γίνει ποδοσφαιριστής! Τον έπεισε ο γυμναστής του στο σχολείο του Αγρινίου που φοιτούσε, να στραφεί στο ποδόσφαιρο, παρακολουθώντας τον να παίζει. Ήταν η αρχή μιας μεγάλης καριέρας. Ξεκίνησε την καριέρα του από τον Παναιτωλικό την περίοδο 1981/82 και ντεμπουτάρισε σε αγώνα με τον Πανελευσινιακό. Συμπλήρωσε 106 συμμετοχές και σημείωσε 11 γκολ με τη φανέλα του, μέχρι το 1985, όταν και αποκτήθηκε από τον Ολυμπιακό. Τον ήθελε και ο Παναθηναϊκός, αλλά η άρνησή του να παίξει δανεικός στον ΟΦΗ και η διαμεσολάβηση του Πέτρου Μίχου, συμπατριώτη του από το Αγρίνιο και ήδη εξέχον μέλος των «ερυθρολεύκων», το έφεραν στον Ολυμπιακό.

Στους ερυθρόλευκους αγωνίστηκε σε 127 παιχνίδια τους, έως το 1990, σημειώνοντας παράλληλα και 5 γκολ. Γρήγορος, αποτελεσματικός, έσπρωχνε την ομάδα και στην επίθεση, ηγετική φυσιογνωμία. Υπήρξε ένας απ’ τους κορυφαίους παίκτες του και μάλιστα τη περίοδο 1989/90, φόρεσε το περιβραχιόνιο του αρχηγού, πανηγυρίζοντας το Κύπελλο Ελλάδας στον τελικό με τον ΟΦΗ, στο ΟΑΚΑ. Κατέκτησε ακόμη το Πρωτάθλημα και το Σούπερ Καπ του 1987. Το καλοκαίρι του 1990, προκάλεσε μεγάλη έκπληξη όταν τον απέκτησε ο Παναθηναϊκός, προκαλώντας εμφύλιο στο λιμάνι. Στον προεδρικό θώκο των Πειραιωτών βρισκόταν ο Αργύρης Σαλιάρελης, ο επονομαζόμενος και “Βασιλιάς των Ρουμπινιών”, ο οποίος είχε αποφυλακιστεί, όντας εμπλεκόμενος στην υπόθεση Κοσκωτά.

Η σεζόν 1990/91 ξεκινούσε με τον Όλεγκ Μπλαχίν (Oleh Volodymyrovych Blokhin) στον πάγκο και ο Αποστολάκης, ενώ είχε ανανεώσει το συμβόλαιό του με την ομάδα του Πειραιά, ήρθε η πρώτη σφήνα του Παναθηναϊκού, με τον Γιώργο Βαρδινογιάννη να του προσφέρει καλύτερο συμβόλαιο, αλλά δεν μπόρεσε να την αποδεχτεί, έχοντας ανανεώσει με τους “ερυθρόλευκους”. Εντέλει, ο ισχυρός άνδρας του «τριφυλλιού» τον πείθει, λέγοντάς του ότι υπήρχε ένα «νομικό παράθυρο», με τον Αποστολάκη να υπογράφει τελικά στον Παναθηναϊκό. Ωστόσο, ο Αθλητικός Δικαστής τιμώρησε και τον ίδιο και την ομάδα, ο “Καπετάνιος” αντέδρασε και τελικά η μεταγραφή επικυρώθηκε, με τον παίκτη να φοράει την πράσινη φανέλα. Ήταν μια κίνηση που προστέθηκε στις ήδη τεταμένες σχέσεις τον δυο ομάδων. Αποτέλεσμα ήταν να ακυρωθεί ο τελικός του Σούπερ Καπ της χρονιάς εκείνης, ανάμεσα στους δύο αιωνίους για λόγους ασφαλείας, ενώ το πρώτο ντέρμπι, μετά την μετακίνηση, διεξήχθη Παρασκευή για να υπάρχει μεγάλη αστυνομική δύναμη.

Στον αγώνα αυτό μάλιστα, στις 19 Οκτωβρίου του 1990, στο Γεώργιος Καραϊσκάκης, είχε δεχτεί ένα σκληρό τάκλιν από τον Τάσο Μητρόπουλο που …πανηγυρίστηκε από όλο το γήπεδο! Εννιά χρόνια έμεινε στο «τριφύλλι», κατακτώντας 3 Πρωταθλήματα (1991, 1995, 1996), 4 Κύπελλα (1991, 1993, 1994, 1995), 2 Σούπερ Καπ (1993, 1994) και συμμετείχε στις εξαιρετικές ευρωπαϊκές πορείες των «πρασίνων» το 1992 και το 1996. Είχε και την τιμή να είναι ο αρχηγός της ομάδας, έχοντας παίξει σε 250 ματς, με 21 τέρματα, ενώ έπαιξε και στη Μικτή Κόσμου. Αγωνίστηκε έως το 1999, όταν και έκλεισε την καριέρα του.

Με την εθνική ομάδα της Ελλάδας αγωνίστηκε για πρώτη φορά στις 17 Ιανουαρίου του 1986, στη νικηφόρα, με 1-0, φιλική εκτός έδρας αναμέτρηση εναντίον του Κατάρ που διεξήχθη στην Ντόχα, υπό την τεχνική καθοδήγηση του Μίλτου Παπαποστόλου, αγωνιζόμενος σε ολόκληρο το ενενηντάλεπτο. Το πρώτο του γκολ για την ελληνική εθνική ομάδα, το σκόραρε στις 17 Ιανουαρίου του 1990, σε μια φιλική νίκη με 2-0 επί του Βελγίου.

Με τη γαλανόλευκη φανέλα συμμετείχε συνολικά σε 96 αγώνες σκοράροντας 5 φορές, την περίοδο μεταξύ 1986-1998, επίδοση που τον είχε φέρει την εποχή εκείνη στην πρώτη θέση σε συμμετοχές στην ιστορία της εθνικής Ελλάδας. Σήμερα βρίσκεται πλέον στην 5^η θέση του σχετικού πίνακα, καθώς οι Γιώργος Καραγκούνης, Θοδωρής Ζαγοράκης, Κώστας Κατσουράνης και Άγγελος Μπασινάς κατέρριψαν το ρεκόρ του, φθάνοντας και ξεπερνώντας τις 100 συμμετοχές.

Στις 31 Μαρτίου του 1993, όταν η εθνική ομάδα, με τον Αλκέτα Παναγούλια στον πάγκο, έδωσε έναν κομβικό αγώνα με την Ουγγαρία στο “Nepstadion” της Βουδαπέστης για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου 1994, ήταν ο άνθρωπος που εκτέλεσε το πέναλτι, πετυχαίνοντας το μοναδικό γκολ του αγώνα, βάζοντας τις βάσεις για την πρόκριση. Υπήρξε μέλος της αποστολής που συμμετείχε στο Μουντιάλ του 1994 στις Η.Π.Α., αγωνιζόμενος στους δύο από τους τρεις αγώνες που έδωσε η Ελλάδα, εναντίον των Αργεντίνων και των Βούλγαρων. Το τελευταίο παιχνίδι του στην εθνική ομάδα, το έπαιξε στις 8 Απριλίου του 1998, στην ήττα από τη Ρουμανία με 1-2.

Μετά την αποχώρησή του από την ενεργό δράση ακολούθησε καριέρα προπονητή, χωρίς ωστόσο να σημειώσει την ίδια επιτυχία. Το 2001 ανέλαβε προπονητής του Παναθηναϊκού στα μισά της χρονιάς όμως απομακρύνθηκε σχετικά σύντομα, καθώς “χρεώθηκε” την ήττα με 1-4 από τον Ολυμπιακό στη Λεωφόρο για τον θεσμό του κυπέλλου. Παρέμεινε στην ομάδα σε πόστο μάνατζερ από το οποίο είχε την προστριβή που ήταν αιτία να απομακρυνθεί ο Πάολο Σόουζα (Paulo Sousa) από τον Παναθηναϊκό. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 ήταν ο προπονητής της Ολυμπιακής Ομάδας της Ελλάδας, χωρίς να καταφέρει να διακριθεί.

PALMARES

Επαγγελματική καριέρα