Του Δημήτρη Καρύδα
Θεωρητικά, η άνετη νίκη επί της Λετονίας στην πρεμιέρα του τουρνουά Ακρόπολις έπρεπε να δίνει πολλούς λόγους για να χαμογελάμε λίγες μέρες πριν από την έναρξη του Ευρωμπάσκετ. Σαφώς και υπάρχουν τέτοιοι λόγοι. Υπάρχουν όμως με βάση την εμπειρία του παρελθόντος και πολλοί λόγοι να κρατάμε χαμηλούς τόνους και να μην εκπέμπουμε σήματα άκρατου και ατελείωτου ενθουσιασμού. Έχουμε ξαναδεί την εθνική μας να κάνει εντυπωσιακές εμφανίσεις σε φιλικά επί ελληνικού εδάφους, να κερδίζει χαλαρά σημαντικούς αντιπάλους και στα δύσκολα να προσγειωνόμαστε ανώμαλα! Εκτός των άλλων ας μην παραγνωρίζουμε το γεγονός ότι τα συγκεκριμένα παιχνίδια γίνονται και με έλληνες διαιτητές. Ο νοών νοείτο…
Η νίκη επί της Λεττονίας που και λόγω έδρας και λόγω δυναμικής είναι μεταξύ των υποψήφιων για ένα μετάλλιο ήταν σίγουρα ένα καλοδεχούμενο αποτέλεσμα κυρίως γιατί συνοδεύτηκε με την παρουσία του Γιάννη Αντετοκούνμπο. Ξεκούραστος, κεφάτος, με γεμάτες μπαταρίες έκανε ένα θηριώδες δεκαπεντάλεπτο και στο διάστημα που ήταν στο παρκέ η εθνική έμοιαζε με άλλη ομάδα. Έμοιαζε με ανίκητη αρμάδα και όλα της πήγαιναν πρίμα. Είναι αναμφισβήτητο γεγονός ότι και μόνο η παρουσία του Γιάννη στο παρκέ χωρίς καν να κάνει όσα έκανε με τους Λετονούς αλλάζει τα πάντα. Και για τους αντιπάλους αλλά και για τους συμπαίκτες του που νιώθουν πολύ μεγαλύτερη σιγουριά και αυτοπεποίθηση. Ο Λούκα Μπάνκι, παλιά καραβάνα των πάγκων, κατάλαβε από νωρίς ότι ο Γιάννης είχε κέφια και δεν πολυνοιάστηκε να τον σταματήσει. Άμυνες χωρίς βοήθειες, ούτε καν τα στοιχειώδη φάουλ για να κόψει τον ρυθμό της εθνικής στο ανοιχτό γήπεδο και γενικά ο Ιταλός κόουτς δημιούργησε την αίσθηση ότι ήθελε να κρύψει περισσότερα από όσα έδειξε. Αν οι δύο ομάδες ακολουθήσουν λογικά μονοπάτια και δεν μεσολαβήσουν παράξενα αποτελέσματα και εκπλήξεις είναι πολύ πιθανό να ξανασυναντηθούν στην οκτάδα του Ευρωμπάσκετ. Αν συμβεί αυτό οι Λετονοί θα έχουν με το μέρος τους την εξέδρα και θα παίζουν σε οικείο περιβάλλον.
Πέρα από τα μακρινά προγνωστικά για τα νοκ άουτ παιχνίδια η εθνική συνεχίζει με ή χωρίς τον Γιάννη να έχει τα ίδια διλήμματα και να ψάχνει τις ίδιες απαντήσεις. Όταν ο Σλούκας δεν είναι στο παρκέ υπάρχει πρόβλημα στον άσο. Ούτε ο φιλότιμος αμυντικά αλλά με συγκεκριμένο μικρό επιθετικό ταβάνι Κατσίβελης, ούτε το πείραμα με τον Λαρεντζάκη στον άσο αποτελούν σίγουρες λύσεις. Ο Λαρεντζάκης οδήγησε την εθνική σε ένα εντυπωσιακό 56% στο τρίποντο κόντρα στη Λεττονία αλλά δεν είναι δημιουργός, ούτε μπορεί να πάρει μόνο σωστές αποφάσεις υπό πίεση! Η παρουσία του Τολιόπουλου θα είναι κομβική αφού ο Σλούκας μπορεί να έχει τη διάθεση αλλά πρακτικά στα 35 του είναι αδύνατον να ανταποκριθεί σε διαδοχικά παιχνίδια όπου πρέπει να μένει στο παρκέ 30 λεπτά και ο Σπανούλης πρέπει να βρει εκ των ενόντων τη λύση. Και την εμπειρία του Σλούκα τη χρειαζόμαστε στα δύσκολα και εκεί που η μπάλα θα ζυγίζει βαριά για πολλούς από τους υπόλοιπους.
Η εθνική δείχνει τη διάθεση να παίξει άμυνα όσο καλύτερα και όσο πιο επιθετικά μπορεί. Σε πολλά σημεία των αγώνων τα καταφέρνει και γενικά ανεξάρτητα σχημάτων και προσώπων η αμυντική προσήλωση μπορεί να αποτελέσει μια πολύ χρήσιμη σταθερά σε όλο το Ευρωμπάσκετ. Αλλά για μια ακόμη χρονιά, για ένα ακόμη καλοκαίρι επιστρέφουμε στο βασικό και το πλέον κρίσιμο ερώτημα. Τα κρίσιμα βράδια θα μπουν τα σουτ; Αν η απάντηση είναι θετική είδαμε κόντρα στη Λεττονία τι θα συμβεί. Η εθνική θα είναι μια ομάδα ικανή να σκοράρει χαλαρά 100 πόντους. Το θέμα είναι τι θα γίνει αν δεν μπουν τα σουτ. Και χωρίς την παραμικρή διάθεση να γίνω ‘’μπασκετική Κασσάνδρα’’ από το 2009 και εντεύθεν σε κανένα κρίσιμο παιχνίδια τα ρημάδια τα τρίποντα δεν βρήκαν στόχο! Ας ελπίσουμε ότι φέτος τα πράγματα θα είναι διαφορετικά.
ΥΓ Στα πλεονεκτήματα της ομάδας η προπονητική ικανότητα του Σπανούλη που έχει σκανάρει σωστά τα προβλήματα και κάνει τα πάντα ώστε να τα κρύψει όλα κάτω από το…χαλάκι και να ‘’μασκαρέψει’’ τις όποες υπαρκτές αδυναμίες.
Πηγή: Novasports
